“นานะ !!!”
เสียงที่ชัดเจนของเอเลน่าดังกึกก้องตลอดคืนที่เงียบสงบ
ทันใดนั้นเธอก็ลืมตาดวงตาสีแดงเลือดของเธอย้อมด้วยความกลัว
ท้องฟ้ายามค่ำคืนถูกปกคลุมไปด้วยต้นไม้ขนาดใหญ่ กิ่งก้านที่ทอนั้นเป็นฝันร้าย เอเลน่าร้องออกมาและทันใดนั้นเธอก็หายใจลึก ๆ แต่พบว่ามันยากที่จะหายใจ หัวใจของเธอเต้นไม่หยุด
“ มีอะไรผิดปกติ” เสียงที่คุ้นเคยมาจากข้างเธอ
“มะไม่มี …”
เอเลน่าพยักหน้าและหันไปมองเด็กหนุ่มผมบลอนด์หล่อเหลา
ซีซาร์นั่งใกล้เธอเบา ๆ ลูบดาบบนตักขณะจ้องมองด้วยความงุนงงสู่ความมืด เด็กหญิงสีชมพูผมคนอื่นนอนอยู่ข้างๆเขานอนหลับสนิทอยู่ข้างตัวเขา ไม่ถูกรบกวนโดยเสียงตะโกนของเอเลน่าอย่างสมบูรณ์
หลังจากคืนนี้ พรุ่งนี้เป็นวันสุดท้ายของการแข่งขัน วิทยาลัยลอรันได้เข้าลึกป่าเดสแปร์แล้วดังนั้นการเฝ้าดูยามค่ำคืนจึงมีความสำคัญมาก ตามแผนที่พวกเขาควรจะไปถึงหลุมฝังศพสีเงินในช่วงเวลาอาหารกลางวันพรุ่งนี้ตราบใดที่ไม่มีใครเข้ามา
ซีซาร์ถามเพียงแค่กังวลแต่ไม่เคยตั้งใจจะปลอบเธอ เขายังคงนั่งที่จุดของเขาเอเลน่าเข้าใจว่าอาจเป็นเพราะเขาเป็นราชวงศ์และเธอเป็นแม่บ้านของหลินเสี่ยว เนื่องจากนายท่านของเธอไม่ได้อยู่ที่นี่และเป็นตอนกลางคืนที่เขาต้องรักษาระยะห่างจากเธอ
“ฝันร้าย?” ซีซาร์ถาม
“อ่า”.เอเลน่าพยักหน้า
“ ชื่อนั้น…ไม่ไม่มีอะไร” ซีซาร์กำลังจะถามแต่รู้สึกว่ามันไม่ถูกต้อง เขาส่ายหัวและหยุดพูดโดยแกล้งทำเป็นว่าเขาไม่เคยพูดอะไรเลย
เขาไม่ต้องการพูดออกา? เอเลน่าคิด
ก็ดีเช่นกันเนื่องจากเขาไม่ได้คุยกับเธอเธออาจมีเวลาสงบสติอารมณ์
ใช่เธอฝันร้ายเธอฝันว่าทั้งหลานและสโนว์ตกอยู่ในอันตราย สโนว์บอกว่าเธอจะปกป้องเอโลน่า แต่ตัวเธอเองก็มีปัญหาเช่นกัน
เธอคิดอย่างนั้นเหรอ? สโนว์คือ นักบุญหญิง เอโลน่าน่าจะปลอดภัยกับเธอ
“ฟู่…”
หลังจากหายใจเข้าลึก ๆ สองสามครั้งในที่สุดเอเลน่าก็สงบลง เธอพยายามสลัดความวิตกกังวลและกลับไปนอน แต่เธอทำไม่ได้
“เฮ้อ …”
เธอถอนหายใจและลุกขึ้นนั่งอย่างว้าวุ่นใจ
“ เจ้าต้องการที่จะพูดคุย? ดูเหมือนว่าเจ้ากังวลมาก”
“ ไม่” เอเลน่าปฏิเสธเขาอย่างแน่วแน่ แต่หลังจากคิดถึงเรื่องนี้และเนื่องจากเธอนอนไม่หลับเธอก็อาจจะ“ ซีซาร์…ถ้าคเจ้าคิดว่าข้ากังวลเรื่องหลินเสี่ยว เจ้าผิด ไม่สำคัญว่าเขาจะตายหรือยังมีชีวิตอยู่!”
“ แต่ข้าไม่ได้บอกว่าเจ้ากังวลเกี่ยวกับเขา…ทำไมเจ้าถึงรีบปฏิเสธ?”
“ …ไม่ ไม่มี” เอเลน่ายื่นริมฝีปากและรู้สึกเหมือนพูดอะไรผิดไป
“ นานะ…เธอเป็นญาติสนิทกัน?”
“ เจ้าได้ยิน? ข้าเดาว่าข้าฝันว่าเธอตกอยู่ในอันตราย … ไม่ นั่นไม่ใช่อย่างนั้น!” เอเลน่ากำลังจะพูดเกี่ยวกับความฝันของเธอ แต่จำได้ว่าฉากหลังของหลินเสี่ยวมีไว้สำหรับเธอและเธอไม่ควรมีญาติเลยดังนั้นเธอจึงรีบแก้ไขตัวเองอย่างรวดเร็ว“ ครั้งที่สองเป็นการรำลึกถึงอดีตข้าก็…”
“ เอเลน่า เจ้าไม่สามารถโกหก” ซีซาร์ก็ขัดจังหวะเธอ
“อะไร?”
“ เจ้าไม่เหมือนหลินเสี่ยว ข้าไม่สามารถบอกได้ว่าเขาล้อเล่นหรือจริงจัง … แต่เจ้าแตกต่างออกไป” ซีซาร์จ้องไปที่เอเลน่า“ เจ้าไม่ใช่ผู้หญิงที่มีเกียรติจากตระกูลล่มสลายและการตั้งค่าฉากหลังของเจ้าเป็นของปลอมทั้งหมดใช่มั้ย”
“ …” เอเลน่าไม่พูดอะไร
หลินเสี่ยวหายไปเพียงหนึ่งหรือสองวันและเธอก็สัมผัสตัวเองอย่างงุ่มง่าม เนื่องจากเธอไม่สามารถทำอะไรได้เลยนอกจากต้อนรับการจ้องมองของเขาและถามอย่างไม่ยอมใครง่ายๆ“ แล้วไงล่ะ”
“ ไม่มีอะไรข้าแค่อยากจะพูดในสิ่งที่ข้าคิด เจ้าเป็นใคร ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับข้า ข้ารู้ว่าเจ้าเป็นแม่บ้านของหลินเสี่ยวและก็เพียงพอแล้ว”
“ โอ้งั้นเหรอ?”
หลังจากนั้นควรมีอะไรถูกกว่าอีกไหม? มิฉะนั้นแล้วทำไมซีซาร์ถึงพูดถึงสิ่งที่ไร้ประโยชน์มากมาย?
ตามที่คาดไว้ ซีซาร์หยุดชั่วคราวจากนั้นดำเนินการต่อ
“ เจ้าเคยวิตกกังวลในช่วงหลายวันที่ผ่านมานี้เพราะความกังวลกับหลินเสี่ยวใช่ไหม”
“ ข้าเพิ่งพูดว่าข้าไม่กังวลเกี่ยวกับเขา! โปรดอย่าเข้าใจผิด” เอเลน่าขมวดคิ้วขณะที่เธอตอบกลับ
“ เป็นอย่างนั้นเหรอ? แต่อย่างที่ข้าพูดเจ้าโกหกไม่เก่ง”
“เหอะ …”
เธอเกลียดการแสดงออกที่หยิ่งยโส
“ ซีซาร์มันแปลกสำหรับเจ้าไหมที่ข้าในฐานะสาวใช้ข้าไม่กังวลเกี่ยวกับเจ้านายของข้าหรือ?”
“ ใช่สุด ๆ ข้าคิดเสมอว่าพวกเจ้ามีความสัมพันธ์ที่ดี”
“ ขออภัย แต่เจ้าอาจตาบอด”
“ เจ้าเกลียดเขาหรือเปล่า”
“ใช่.”
“ หากการตั้งค่าพื้นหลังของเจ้าเป็นของปลอม เจ้าจะไม่ต้องจ่ายหนี้ เหตุใดเจ้าจึงเป็นแม่บ้านของเขา”
“ เหอะ …เจ้ามีปัญหากับเรื่องนี้?” เอเลน่าไม่สามารถตอบสนองต่อสิ่งนั้นได้และตอบโต้ด้วยความรุนแรงแล้วเย้ยหยันอย่างน่ารังเกียจ“ เจ้าชายซีซาร์อย่าลืมคนที่หลินเสี่ยวชอบคือคู่หมั้นของเจ้า! เขาสารภาพกับเธอมากกว่าหนึ่งครั้งและข้าเพียงแค่ติดตามเขาเพราะสถานการณ์บางอย่าง ข้าจะไปหลังจากการแข่งขัน!”
“ โอ้หลังจากการแข่งขันมัน…โอเค”
ซีซาร์ไม่ได้โกรธหลังจากถูกบอกออกไปเขาพยักหน้าและเริ่มพูดเรื่องอื่น
“ ตามจริงแล้วเมื่อโรซี่บอกข้าว่าหลินเสี่ยวชอบเชนไตหยิน ข้าประหลาดใจจริงๆ”
“ ดูคู่หมั้นของเจ้าไม่เช่นนั้นเธอจะถูกขโมยไปโดยไอ้ลามก” เอเลน่ายังคงเย้ยหยันเขา
“ ไม่ข้าประหลาดใจกับทัศนคติของหลินเสี่ยว” ซีซาร์หย่อนศีรษะลงแล้วมองดาบบนตักมองไปที่ที่ว่าง“ เขาไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน”
“ก่อน?”
“ ใช่ก่อนที่เจ้าจะมา ข้าจำได้ว่าหลินเสี่ยวเคยใช้ชีวิตแบบเสื่อมโทรมเขาไม่มีแรงจูงใจที่จะทำอะไร ข้าไม่สามารถรู้สึกกระตือรือร้นกับชีวิตจากเขา เขาไม่เคยพูดคุยกับใครและรู้สึกหดหู่ใจอยู่เสมอ หากเขาไม่ได้มาจากชนเผ่าตะวันออกข้าจะไม่จำชื่อถังขยะชนิดนั้นด้วยซ้ำ”
“จริงๆเหรอ?”
ซึมเศร้าและไม่มีชีวิตชีวา? เอเลน่ารู้สึกว่าต้องมีบางอย่างผิดปกติ
แม้ว่าหลินเสี่ยวจะไม่ได้เป็นอะไรที่ยอดเยี่ยมในตอนนี้ แต่เขาก็ยังขี้เกียจอย่างไร้ที่เปรียบและต้องการมีชีวิตที่ไร้จุดหมาย
“ เอเลน่าหลังจากที่เจ้าปรากฏตัวเขาเปลี่ยนไป”
“ เหอะงั้นเหรอ? เขาเปลี่ยนจากถังขยะซึมเศร้ามาเป็นถังขยะลามกใช่ไหม”
“ ไม่…” ซีซาร์เกาหัวของเขาและไม่รู้ว่าจะแสดงออกอย่างไร“ ข้าไม่สามารถอธิบายได้ แต่…ข้าแค่ไม่เข้าใจถ้าหากก่อนหน้านี้หลินเสี่ยวจะไปสารภาพกับคู่หมั้นของข้าหรือ? เขาจะกล้าไหม?”
“เอ๊ะ?”
เอเลน่ารู้สึกประหลาดใจเมื่อได้ยินสิ่งที่ซีซาร์พูด
แม้ว่าเธอจะไม่เคยเห็นสิ่งที่เขาเคยเป็นมาก่อน แต่ตามคำอธิบายของซีซาร์เขาปฏิเสธการมีปฏิสัมพันธ์ของมนุษย์และไม่ต้องการมีชีวิตอยู่เขาจะชอบคนอื่นได้อย่างไร เพียงแค่สารภาพกับผู้หญิงคนหนึ่งก็ต้องใช้ความกล้าหาญและความมั่นใจในตัวเอง
ใครบางคนที่เช่นนั้นสารภาพรักกับเจ้าหญิงชั้นสูง? เขายังไล่ตามเธอหลังจากถูกปฏิเสธสองครั้ง
“ เอเลน่าข้าไม่รู้ว่าความสัมพันธ์ของเจ้ากับหลินเสี่ยวคืออะไรแต่ข้ารู้ว่าเขาเปลี่ยนไปเพราะเจ้า ดังนั้นข้าจึงเดาว่าเขาจะต้องได้รับบางสิ่งบางอย่างจากเจ้าแม้ว่ามันจะไม่ใช่ความสัมพันธ์ของผู้รับใช้ที่เจ้าปฏิเสธอย่างรุนแรง แต่ก็มีอย่างอื่น”
เขาได้อะไรจากเธอเหรอ?
เอเลน่าเกือบหัวเราะออกมาดัง ๆ
เมื่อไหร่ที่ซีซาร์เรียนรู้ที่จะพูดแบบนี้เขาเรียนรู้จากโรซี่หรือไม่?
เอเลน่าจำไม่ได้ว่าให้อะไรกับหลินเสี่ยว
เธอถูกบังคับให้เป็นสาวใช้ของเขา
เธอเพียงแค่แสดงให้เห็นถึงตัวตนที่แท้จริงของเธออย่างหน้าไม่อายและให้เขารู้ว่าเธอเป็นราชาปีศาจที่น่ากลัวเพียงใด
เธออยู่ข้างๆเขาต่อสู้กับเขา วางยาพิษและสร้างปัญหาให้เขา
เธอไม่สามารถฆ่าเขาได้ด้วยเหตุผลหลายประการและบางครั้งก็ยื่นมือให้เขาและมักจะมีข้อตกลงโดยปริยายระหว่างพวกเขา
เอเลน่าไม่เข้าใจว่าหลินเสี่ยวจะได้อะไรจากเธอ?
ความน่าเชื่อถือ พวกเขาไม่ได้มีหลักการพื้นฐานที่สุดของความไว้วางใจระหว่างพวกเขา
เขาสารภาพเชนไตหยินต่อหน้าเธอสองครั้ง เขาทิ้งเธอไว้ในจุดสำคัญของการแข่งขันและวิ่งออกไปพบกับเชนไตหยินอย่างลับๆ แต่ตอนนี้เขาบอกว่าเธอเป็นคนที่เปลี่ยนหลินเสี่ยว ไม่น่าหัวเราะใช่ไหม?
“ ซีซาร์เจ้า…”
เอเลน่าต้องการโต้กลับ แต่สังเกตว่าซีซาร์ไม่ได้วางแผนที่จะสนทนาต่อไป
“ ขอโทษนะข้าพูดอะไรแปลก ๆ ข้าหวังว่าเจ้าจะไม่รังเกียจแค่แกล้งทำละเมอ”
“ เหอะ …พูดให้จบ!”
“ ข้าทำไปแล้ว ข้าแค่พูดถึงสิ่งนั้นเพื่อทำให้เจ้าลืมเรื่องฝันร้ายของเจ้า ไม่มีความหมายอื่น”
บางทีนั่นอาจเป็นความกล้าหาญของเขาเมื่อเห็นว่าเอเลน่าสงบลงแล้วเขาไม่ได้พูดอะไรอีกแล้วนอนลง
“ ข้าหวังพึ่งเจ้าในการเฝ้าครั้งสุดท้าย ราตรีสวัสดิ์”
เขาเริ่มกรนแล้วโดยไม่รอคำตอบของเธอ
ขอบคุณซีซาร์ เธอลืมความฝันของเธอได้จริง ๆ แต่เธอคิดถึงคนที่น่ารังเกียจยิ่งกว่าเดิม!
“ เจ้านั่น…”
เมื่อพูดถึงหลินเสี่ยวเขาก็นอนหลับอยู่กับคนรักของเขาใช่ไหม เธอไม่รู้ว่าเชนไตหยินเห็นอะไรในตัวเขา แต่ถ้าเป็นเธอเธอคงฆ่าเขาแล้ว!
แต่เธอไม่ใช่เชนไตหยิน และเชนไตหยินไม่ใช่เธอ …
บางทีอาจจะมีความเข้าใจที่ลึกลับบางอย่างระหว่างพวกเขา นอกเหนือจากคิตตี้ที่น่าภาคภูมิใจนี้ยังมีวัยรุ่นที่เป็นห่วงและวิตกกังวลอีกคนหนึ่ง
