*เปลี่ยนชื่อพระเอก หลินเสี่ยวเป็นหลินเซียว
“ ไอ้โรคจิต เจ้ากำลังวางแผนที่จะเป็นฮีโร่ช่วยเหลือสาวงาม!” เอเลน่าถามอย่างเย็นชา
แม้ว่าเธอจะเย็นชาแต่เธอก็ค่อนข้างงอน
ไม่ว่าจะยังไงเธอก็เดินไปที่ประตูนรกแล้วและกลับมา เธอคงจะตายไปนานแล้วถ้าไม่ใช่เพราะหลินเซียว แม้ว่าเธอจะยังคงพูดเหมือนปกติ แต่ดวงตาที่หลบเลี่ยงของเธอก็ทรยศต่อความรู้สึกผิดภายในของเธอ
เธอควรทำอย่างไรต่อไป?
เธอควรจะเป็นเหมือนสาวใช้ที่มีความสามารถและขอบคุณหลินเซียวด้วยหน้าอกของเธอหรือไม่? หรือเธอควรยอมรับความผิดพลาดลดศีรษะที่หยิ่งผยองลง ให้คำมั่นสัญญาเขาว่าเธอจะไม่ตั้งใจทำร้ายเขาอีกต่อไปและขอให้เขาให้อภัยและเป็นสาวใช้ต่อไป?
ไม่มีทางเลือกใดที่เป็นไปได้!
เธอทำอะไรแบบนั้นได้ยังไง?
ขณะที่เอเลน่ากำลังลังเลหลินเซียวก็ให้คำตอบกับเธอ
“ เอเลน่า เจ้า…ไม่มีความละอายเลยเหรอ…ฮีโร่ช่วยสาวงาม? ไอ…ข้าคือฮีโร่ แต่เธอคือคนสวยเหรอไง? เจ้าเป็นแมวงี่เง่าเหม็น!” หลินเซียวหอบขณะที่เยาะเย้ยเธออย่างต่อเนื่อง
คำพูดของเขาทำให้เอเลน่าขมวดคิ้ว
เขากล้าดูถูกเธอได้ยังไง?
เอเลน่ารู้สึกขอบคุณจริงๆ แต่ตอนนี้ความรู้สึกทั้งหมดนั้นหายไป
“ เจ้ากำลังเรียกข้าว่าหน้าด้านเหรอ? หืมแล้วเจ้าล่ะ? เจ้าช่วยข้าเพราะเจ้ากำลังวางแผนบางอย่างใช่มั้ย?”
“ ยัยโง่…”
หลินเซียวมองไปที่เธอและไม่ตอบอย่างรำคาญจากนั้นก็มองขึ้นไปบนท้องฟ้าเหมือนไม่มีตัวตน
เอเลน่าโกรธเมื่อหลินเซียวไม่สนใจเธอ เธอจับใบหน้าของหลินเซียวหันมามองเธออย่างแรง!
“ หลินเซียว ถ้าเจ้าคิดว่าข้าจะขอบคุณสำหรับสิ่งนี้ เจ้าก็ไร้เดียงสาเกินไป!”
“ เจ้า…เป็นอะไรไป?”
หลินเซียวพยายามดิ้นรน แต่ตอนนี้เขายังอ่อนแอกว่าเอเลน่า นอกเหนือจากปากของเขาแล้ว เขาไม่สามารถขยับอะไรได้อีกดังนั้นเขาจึงไม่สามารถต้านทานและปล่อยเอเลน่า
“ ไอ้โรคจิต เจ้าคิดว่าข้าจะทำตัวเหมือนเด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ และขอบคุณที่ช่วยข้า อย่าคิดว่าเจ้าสามารถมัดข้าไว้กับสิ่งนั้นและทำให้ข้าอยู่ในฐานะแม่บ้านของเจ้า ข้าไม่เคยขอให้เจ้าช่วย! …เจ้าใช้ร่างกายบังมันหรือ เจ้างี่เง่าหรือไง? เจ้าเรียกตัวเองว่าเป็นผู้ข้ามมิติที่ทรงพลัง? ถุย! ในท้ายที่สุดเจ้าก็ได้แค่นี้?”
แม้ว่าเธอจะพูดคำเหล่านั้น แต่เธอก็ยังรู้สึกหนักใจ
เธอไม่อยากพูดลอยๆแบบนั้น เธออยากจะขอบคุณ!
ถ้าเขาพูดอะไรดีๆ แม้ว่าเขาจะพูดติดตลกว่าเขาหล่อและอยากทำให้เธอพอใจ เธอก็คงไม่โกรธขนาดนั้นและจะใช้เลือดของตัวเองรักษาเขาด้วยซ้ำ
แม้ว่าบาดแผลของหลินเสี่ยวจะร้ายแรง แต่เลือดของเอเลน่าก็มีความสามารถฟื้นตัวที่แข็งแกร่ง ถ้าเธอต้องการเขาสามารถเติมเลือดของเธอได้ดังนั้นเขาจึงสามารถรอดได้ตราบเท่าที่เขายังหายใจอยู่!
แต่เอเลน่าไม่ต้องการทำเช่นนั้นอีกต่อไป
เพราะเธอโกรธ! โกรธ!
หลินเซียวยังคงดื้อรั้นในที่สุด ไม่มีสิ่งใดที่เธออยากได้ยินออกมาจากปากเหม็นของเขา!
สิ่งที่ทำให้เธอโกรธมากขึ้นคือมันเป็นเพียงจุดเริ่มต้น …
แม้ว่าหลินเซี่ยวจะถูกบังคับให้มองเธอแต่เขาก็ไม่ต้องการมองดังนั้นเขาจึงหลับตาลง
“ เอเลน่าข้าสงสัย…ว่าเจ้าไม่ใช่แมวดำตาแดง… แต่เป็นซัคคิวบัส…ไม่อย่างนั้นข้าจะร้อนใจและช่วยเจ้าไว้ทำไม …การฆ่าตัวตายมันเป็นความผิดของเจ้าทั้งหมด!”
เสียใจไหม? ไม่ ฟังดูเหมือนเขากำลังตำหนิตัวเองที่ถุกยั่วยวนโดยเอเลน่า
ใช้ร่างกายของตัวเองปิดกั้นกระดูก เขาไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเขาทำอะไรที่น่าหัวเราะแบบนั้น แม้ว่าเขาจะไม่ได้รับบาดเจ็บหนักอย่างที่เอเลน่าคิดแต่เขาก็ยังคงบาดเจ็บ
“ ฮะ? ความผิดของข้า?”
เขาจะตำหนิเธอได้อย่างไรที่ถูกยั่วยวน?
ถูกต้องเธอจงใจเปิดเผยหน้าอกของเธอเพื่อยั่วยวนเขาแต่ถ้าเขาไม่ใช่คนมักมากและปล่อยหลงระเริงกับมัน เขาคงไม่ต้องลงเอยแบบนี้!
“ ถูกต้องทั้งหมดเป็นความผิดของเจ้า! ถ้าไม่ใช่เพราะเจ้า ข้าจะไม่นอนอยู่ที่นี่! ถ้าไม่ใช่เพราะเจ้าข้าก็คงอยู่กับพี่สาวหยินแล้ว…” แม้การพูดติดต่อกันทำให้หายใจลำบากแต่เขาก็ยังมีเรื่องให้บ่นอีกมาก
“ กับเชนไตหยิน?”
ถ้าเธอจำได้ถูกต้องเขาน่าจะอยู่กับจิ้งจอกตัวนั้นเธอจึงถามว่า “ใช่แล้ว ทำไมเจ้าถึงมาที่นี่?”
“ข้าจะรู้ได้ยังไง!? เจ้าคงร่ายเวทย์ใส่ข้าสินะ! เจ้าซัคคิวบัส!” หลินเซียวหายใจเข้าลึก ๆ และคุยโว“ เจ้ารู้ไหม? พี่สาวหยินตกลงเป็นภรรยาข้าแล้ว! แต่จู่ๆเธอก็บอกข้าว่าเจ้ากำลังตกอยู่ในอันตรายจากนั้นข้าทิ้งเธอไว้ข้างหลังด้วยเหตุผลบางอย่างและมาที่นี่…แปลกทำไมข้าต้องทำอะไรแบบนั้น พี่สาวหยินต้องเจ็บปวดและคิดว่าข้าเป็นเพลย์บอยตัวแสบ!”
“อะไร? เธอยอมเป็นภรรยาของเจ้า?” เอเลน่าดึงข้อมูลที่สำคัญที่สุดจากคำพูดของเขา
“ เจ้าไม่เชื่อเหรอ? ช่างมัน… แต่ข้าช่วยเธอไว้เธอจึงพร้อมที่จะแต่งงานกับข้า ค่กๆ…พี่สาวหยินช่างอ่อนโยนและรู้วิธีตอบแทนใคร ดีกว่าแมวเนรคุณตัวนี้มาก!”
ราวกับว่าเอเลน่าถูกฟ้าผ่า
หลินเซียวหมายถึงอะไร?
เขาบอกว่าเขากำลังเล่นกับเธอและเกือบจะแต่งงาน แต่เมื่อเขาพบว่าเอเลน่าอาจตกอยู่ในอันตรายเขาจึงทิ้งเชนไตหยินไว้ข้างหลังเพื่อช่วยเธอ?
นั่นหมายความว่า…ระหว่างเชนไตหยินกับเธอ หลินเสี่ยวเลือกเธอจริงหรือ?
เอเลน่าไม่เข้าใจว่าทำไม
เธอทำให้เขาหลงเสน่ห์?
ถุย!
“ งั้นไปหาคนรักของเจ้าสิ!”
“อา! แน่นอนว่าข้าอยากไปหาเธอแต่ข้าก็แทบจะพิการ! ข้าจะเดินได้ยังไง…แค่กๆ”
ในขณะที่เขาพูดหลินเซียวยกแขนขึ้นเล็กน้อยและวางมือของเขาไปที่กระดูกหนาที่เอวของเขา แต่เขาก็หดกลับทันทีเมื่อปลายนิ้วสัมผัสมัน
แม้ว่ามันจะไม่ได้รับบาดเจ็บร้ายแรง แต่มันเจ็บมาก!
“ มันเป็นความผิดของเจ้าเองแม้ว่าเจ้าจะถูกเสียบ หลินเซียว เขาเรียกว่ากรรมคามสนอง! เจ้าโรคจิต เจ้าบังคับให้ข้าเป็นแม่บ้านของเจ้าและตอนนี้เจ้าเสียชีวิตนั่นคือสิ่งที่เจ้าได้รับ”
“ ถูกต้องข้าสมควรได้รับ… แต่อย่าเพิ่งใจร้อนเกินไป!” หลินเซียวขึ้นเสียงของเขา“ เอเลน่า ข้าสูญเสียภรรยาของข้าไปเพราะข้าช่วยเจ้าไว้และเจ้าก็ตั้งใจทำร้ายข้าด้วย…เจ้าจะทำอย่างไรกับมัน?”
“ ฮะ? จะทำอย่างไร?”
เขาบ้าหรือเปล่า? เขาไม่รู้สถานการณ์ปัจจุบันของเขาหรือ
“ หลินเซียวบางทีเจ้าอาจลืมอะไรบางอย่าง” เอเลน่าเหล่มองยกแขนขึ้นเหมือนหลินเซียวและใช้นิ้วเรียวจับกระดูกที่ติดอยู่ในเอวของหลินเซียว
“ ซี๊ดด …” ความเจ็บปวดทำให้หลินเซียวหายใจเข้าลึก ๆ และเขาก็ลืมตาขึ้นอย่างรวดเร็ว“ จะเจ้าจะทำบ้าอะไร!?”
“ ข้าจะดึงมันออก”
“ ไม่! อย่าแตะต้องมัน!” …ข้าจะเลือดออกถ้าเจ้าดึงมันออก ข้าจะ…”
หลินเซียวค่อยๆลดเสียงลงขณะที่เขาพูด เหมือนกับว่าเขากำลังรอให้เอเลน่าพูดอะไรบางอย่าง
“ เจ้าจะตายจากการเสียเลือด? ตอนนี้เจ้าเข้าใจหรือยัง? ชีวิตของเจ้าอยู่ในมือของข้า!”
“เจ้า! ให้ตายเถอะ…ยัยเลว!”
สัญญาทาสป้องกันไม่ให้เอเลน่าทำบางสิ่งที่ทำร้ายเขาโดยตรง การดึงมันออกมาอาจนับเป็นการรักษาดังนั้นเอเลน่าจึงสามารถกระทำการชั่วร้ายได้
สำหรับเอเลน่า ทันทีที่ดึงออกมาบาดแผลของหลินเซียวก็จะฉีกออกจนหมดและเลือดจำนวนมากจะไหลออกมาและเขาจะตาย!
“ เจ้ายังกล้าเรียกชื่อข้าอีกเหรอ”
เอเลน่าเลิกคิ้วและเขย่ากระดูกเบา ๆ
“ อ๊าาาก!!! ยัยตัวแสบ! เชี่ย…”
คำพูดสกปรกทุกชนิดออกมาจากปากของหลินเซียวเพราะความเจ็บปวด แต่เอเลน่าไม่ได้โกรธ แต่เธอยกมุมปากอย่างมีความสุข
“ หลินเซียวเจ้าอยากตายจริงหรือ? ข้าจะทำให้มันง่ายสำหรับเจ้า!”
เธอกำลังจะดึงมันออกมา แต่ถูกหลินเซียวหยุดไว้
“ เอเลน่า…อย่า อย่า!” หลินเซียวเงยหน้าขึ้นและตะโกนซ้ำ ๆ
“ อ๊ะ กลัวเหรอ”
“ เอเลน่า ข้าช่วยชีวิตเจ้า! ข้ายังเป็นนายของเจ้า เจ้าจะ … ”
“ แต่ข้าเป็นแมวเหม็นตัวแสบเป็นสาวใช้ที่ไร้ยางอาย”
เอเลน่าเปล่งเสียงขณะที่เธอพูดหลินเซียวตัวสั่นด้วยความโกรธ
“ จะจะจ เจ้า…”
“ เจ้าอะไรนะ…. รีบขอโทษ!”
“ ฮะ? เจ้าพูดอะไรนะ?”
“ ข้าบอกว่าขอโทษ! สำหรับวิธีที่เจ้าปฏิบัติกับข้า ใช้ประโยชน์จากข้า ลูบหน้าอกของข้าและปฏิบัติกับข้าเหมือนเนื้อ … เนื้อ … ฮึ่มข้าจำทุกอย่างที่เจ้าทำ! ข้าบอกว่าข้าจะทำให้เจ้าจ่าย! ดังนั้น หลินเสี่ยวขอโทษถ้าเจ้าต้องการมีชีวิตอยู่!”
“ ฮะ? เจ้า !!!”
หลังจากได้ยินเขาดวงตาของหลินเซียวก็มืดลง ถ้าเธอไม่ฆ่าเขาโดยตรง เขาจะต้องตายด้วยความโกรธ!
