เอเลน่ามองด้วยความไม่เชื่อในขณะที่สโนว์เดินเข้าไปหาเธอทีละก้าวจากนั้นก็นั่งยองๆต่อหน้าเธอ
“ จะเจ้ากำลังทำอะไร?”
ยัยเด็กนี้ดูนิ่งสงบราวกับน้ำและหลังจากที่เธอซ่อนความชั่วร้ายทั้งหมดของเธอเอเลน่าก็พบว่าเธอน่ากลัวยิ่งกว่าเดิม!
เอเลน่าไม่เข้าใจถ้าเธอไม่สามารถช่วยหลินเซียวด้วยเลือดของเธอได้แล้วสโนว์จะทำอะไรได้?
ร่ายมนต์รักษา?
อย่าโง่ไป ของแบบนั้นไม่มีผลมากนัก หากสโนว์สามารถใช้คำอธิษฐานของคริสตจักรศักดิ์สิทธิ์ชุบชีวิตหลินเซียวได้ละก็ปีศาจก็คงถูกกำจัดไปนานแล้ว
“ เอเลน่าอย่าขยับ!”
สโนว์เอามือเล็ก ๆ ของเธอออกจากแขนเสื้อและลูบไล้ทั่วร่างกายของเอเลน่าเหมือนลุงโรคจิต
“ นะนี้ เจ้า…”
“ชิ อย่าขยับเจ้าแมวโง่!”
โดยไม่ต้องรอให้เอเลน่าขัดขืนสโนว์สั่งอย่างเข้มงวด
เธอสัมผัสร่างกายส่วนบนของเอเลน่าเป็นครั้งแรกจากนั้นเธอก็เคลื่อนไปตามไหล่ของเธอจนถึงคอแก้มดวงตารู้สึกถึงคราบน้ำตาของเธอสโนว์หยุดลงชั่วขณะและตระหนักว่าเอเลน่าร้องไห้อย่างสุดหัวใจ เธอถอนหายใจข้างในและไม่เปิดเผยตัวเธอจากนั้นเธอก็เลื่อนมือลงช้าๆจนกระทั่ง …
“ยัยแม่มด! ถ้าเจ้าสนใจร่างของข้า ทำไมเจ้าไม่ฝังพี่ชายของเจ้าก่อนล่ะ?” ใบหน้าของเอเลน่าแดงระเรื่อและเยาะเย้ยอย่างร้ายกาจ
“ เอเลน่า อย่าทำเป็นโง่ พี่ชายของข้ายังไม่ตาย ข้าจะฝังเขาได้อย่างไร”
“ แต่เห็นได้ชัดว่าเขาไม่หายใจ…”
“ ไม่หายใจ? อืม เอเลน่าเจ้าลืมอะไรไปหรือเปล่า” สโนว์ทำหน้ามุ่ยด้วยความไม่พอใจและลงโทษเธอเพราะหุ่นดี“ เอเลน่าอย่าลืมนะท่อนบนของเจ้าไม่ได้แค่ใหญ่แต่มันก็หนักมากด้วย!”
“ ฮะ? หนัก?”
เอเลน่าคิดว่าสโนว์กำลังล้อเล่นกับเธอ แต่เมื่อมองลงไปเธอก็เข้าใจ
เนื่องจากการยั่วยวนของเธอก่อนหน้านี้ผ้าที่ใช้คลุมเธอจึงหลวมมากดูเหมือนจะเป็นปัญหาเล็ก ๆ แต่มันเป็นปัญหาหลัก!
นมเธอหนัก!
หนักมาก!
มวลหนักขนาดนั้นได้กดทับหลินเซียวตลอดเวลา?
…ใครจะทนได้?
บางทีถ้าเป็นปกติหลินเซียวจะรู้สึกสุขสบายจากความหนักหน่วงนี้ แต่ตอนนี้เขาแทบจะขาดอากาศหายใจตายเขาจะสนุกกับมันได้ยังไง?
“อะไร? เขาหยุดหายใจเพราะข้า? เป็นไปได้ยังไง…”
ถ้าไม่ใช่สโนว์เตือนความจำ เอเลน่าจะไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเธอดับลมหายใจของหลินเซียว เธอรู้สึกละอายใจชั่วขณะและรีบลุกจากหลินเซียวและนั่งลงด้านข้างเหมือนแมวที่ทำอะไรผิดพลาด
แม้ว่าสโนว์จะมองไม่เห็นแต่เธอก็ยังรู้สึกแย่! เป็นประวัติการณ์ แต่เธอรู้สึกว่าเนื้อส่วนเกินของเธอน่ารำคาญเกินไป! ไม่เพียงแต่เป็นเป้าหมายในการกลั่นแกล้งของหลินเซียวเท่านั้น แต่ยังทำให้ผู้คนหายใจไม่ออกในช่วงเวลาสำคัญอีกด้วย!
เฮ้อ นอกจากดูดีแล้วยังไร้ประโยชน์อีกด้วย!
แน่นอนแค่นั้นก็เพียงพอแล้วถ้าข้าจะพูดมันไม่ใช่แค่ดูดี….แค่กๆ…ข้าไม่ได้พูดอะไรเลย
“ เฮ้อ ถ้าข้ามาช้ากว่านี้ ข้ากลัวว่าพี่ชายของข้าจะขาดอากาศหายใจตายจริงๆ!” สโนว์เม้มริมฝีปากของเธอด้วยการแสดงออกที่ซับซ้อน
ถ้าหลินเซียวรู้ว่าเขาขาดอากาศหายใจเพราะโอปไปของราชาปีศาจ เขาอาจจะตายโดยไม่เสียใจใด ๆ
เขาเป็นคนลามกมาก!
“ ดูซะ หลังจากที่เจ้าออกไป เขาก็หายใจแล้ว!”
เช่นเดียวกับที่สโนว์กล่าวไว้ไม่นานหลังจากที่เอเลน่าออกไป หลินเซียวก็ฟื้นลมหายใจที่อ่อนแรงได้ในทันทีแม้ว่าเขาจะยังรู้สึกเหมือนตาย แต่ก็ยังมีชีวิตอยู่อย่างไม่ต้องสงสัย!
“ หืม เลือดของเจ้ามีประสิทธิภาพจริงๆแม้ว่าเขาจะขาดอากาศหายใจเขาก็น่าจะใกล้ตื่นแล้ว แต่…”
สโนว์ยังคงค้นหาความสงสัยของเธอต่อไป
จากคำกล่าวของเอเลน่ากระดูกนั้นเกือบทะลุเอวของหลินเซียวและกดทับอวัยวะของเขาเขาจึงหมดสติไป แต่เป็นเช่นนั้นหรือ?
สโนว์ยังคง ‘นวด’ ต่อไปและมือเล็ก ๆ ของเธอก็เคลื่อนไปทั่วร่างกายของหลินเซียวเพื่อหาเบาะแสบางอย่าง
“ เอ๊ะ? แปลก…เอเลน่า เจ้าบอกว่าพี่ชายของข้าถูกกระดูกหนาแทงทะลุเอวใช่ไหม” สโนว์ถาม
“ใช่.” เอเลน่าพยักหน้า
“ เขามีบาดแผลขนาดใหญ่และเสียเลือดมาก เจ้าคิดว่าเขาตายแล้ว?”
“ใช่.”
“ เฮ้อราชาปีศาจเจ้าโง่จริงๆ! ไม่ เจ้าไม่ได้โง่ … เจ้ากังวลจนเป็นแบบนี้! ชอบพี่ชายของข้ามากขนาดนั้นเลยเหรอ? ทำไมเจ้าไม่สามารถคิดอย่างมีเหตุผลเมื่อใดก็ตามที่เจ้าพบบางสิ่งที่เกี่ยวข้องกับเขา”
“อะไร? ข้าไม่ชอบเขา! เจ้ากำลังพูดถึงอะไร ข้าแค่ … ”
“ เอเลน่าบอกข้ามาเจ้าตรวจบาดแผลของเขาหรือยัง? …ยะอย่าบอกนะว่าเจ้าไม่เคยดูเลย?”
“ เอ๊ะ!? ข้า…”
หลังจากได้ยินสิ่งที่สโนว์พูด ในที่สุดเอเลน่าก็ตระหนักถึงจุดบอดอันยิ่งใหญ่!
ถูกต้องเธอไม่เคยแม้แต่จะยืนยันบาดแผลของหลินเซียว!
บางทีเธออาจไม่อยากเห็นเลือดที่ไหลหรือสัมผัสบาดแผลของเขา หรือเธอไม่อยากเห็นว่าบาดแผลนั้นแย่แค่ไหน
เธอเห็นแค่ว่ากระดูกหนาแค่ไหนเธอจึงคิดว่าบาดแผลต้องแย่มากและไม่เคยคิดเรื่องอื่นเลย
มันอาจจะเป็น…
เอเลน่าปีนขึ้นไปบนร่างของหลินเซียวอย่างรวดเร็วและลอกผ้าที่เปื้อนเลือดกลับมาด้วยความอดทนของเธอและตรวจสอบบาดแผลของเขา
“ทำไม? เป็นไปได้ยังไง?”
ปรากฎว่าแผลของเขาไม่ได้ใหญ่ขนาดนั้น! มันเป็นรูที่มีขนาดเท่านิ้วหนามากที่สุดถึงแม้จะมีเลือดมากแต่ก็ไม่ถึงแก่ชีวิต
“ กระดูก…กระดูกนั่นอยู่ไหน!?”
เอเลน่าจำกระดูกที่เธอโยนทิ้งไปและรีบวิ่งไปหามันและศึกษาอย่างละเอียด
“อะไร!?”
เธอสังเกตว่าแม้มันจะดูหนา แต่ปลายก็แหลมขึ้นและแคบลงทันทีและส่วนที่เปื้อนเลือดก็ยาวประมาณนิ้วเท่านั้นแผลของเขาก็ไม่ลึกเช่นกัน!
ลองคิดดูว่าถ้ากระดูกนั้นทะลุเอวของหลินเซียวจริงๆหลังจากที่ตกลงมาจากท้องฟ้าเขาคงจะตายไปแล้วก่อนที่เอเลน่าจะดึงมันออกมา
แม้ว่าเธอจะไม่รู้ว่าหลินเซียวใช้กลอุบายอะไร แต่ผลสรุปก็คือมันเป็นบาดแผลที่ตื้นและไม่ถึงแก่ชีวิต!
หลังจากที่ตระหนักถึงความจริงในที่สุดเอเลน่าก็มีอารมณ์ที่หลากหลาย
สิ่งแรกคือความดีใจจากนั้นความสำนึกผิด ความรู้สึกผิดแล้วสุดท้ายมันก็กลายเป็นความอัปยศอดสู!
ถ้าหลินเซียวไม่ตาย น้ำตาของเธอเพื่อใคร?
ทันใดนั้นเอเลน่าก็รู้สึกเหมือนเธอทำผิดและตกหลุมพรางของใครบางคน!
“ แต่ทำไม? บาดแผลของเขาไม่ได้ร้ายแรงและเขาก็ดื่มเลือดของข้าด้วยแล้วทำไมเขาถึงไม่ตื่นล่ะ? เป็นไปได้ว่า…เขาแกล้งตาย?”
ดังนั้นแปลว่าผู้ชายคนนี้เพียงโกหกหลังจากนั้น!
เขาแกล้งตายเพื่อหลอกให้เธอเห็นใจและรู้สึกผิด … ไอ้ลามกนี้ทำไมเขาถึงทำแบบนั้น?
เขาแค่อยากเห็นว่าเธอดูเป็นยังไงตอนอกหัก?
เขาชอบฟังเธอร้องไห้ให้เขาหรือ?
นี่เป็นวิธีใหม่ล่าสุดในการกลั่นแกล้งสาวใช้หรือไม่?
หลังจากคิดถึงเรื่องน่าอายทั้งหมดที่เธอพูดกับเขาในขณะที่เขาแกล้งตายเอเลน่าก็อยากจะคลานเข้าไปในหลุม!
ไม่!
ไม่ เธอต้องฆ่าผู้กระทำความผิดคนนี้ ตราบใดที่เธอทำแบบนั้นไม่มีใครรู้ถึงคำสารภาพที่น่าอายของเธอ!
เอเลน่ากัดฟันแน่นและวางแผนที่จะใช้กระดูกที่เธอถืออยู่จิ้มหลินเซียวอีกสองสามรู!
มาดูกัน เจ้าจะแกล้งตายได้อีกครั้ง!
“ เอเลน่าใจเย็น ๆ หยุดทำตัวโง่ ๆ ข้าไม่อยากตะโกนใส่เจ้าอีกต่อไปแล้ว” เมื่อสังเกตเห็นความผันผวนอย่างรุนแรงของเอเลน่า สโนว์พูดอย่างไม่อดทนขณะลูบไล้แก้มที่เย็นเฉียบของหลินเซียวและพึมพำด้วยความเสียใจ“ พี่ชายข้าไม่เข้าใจจริงๆทำไมท่านต้องเสี่ยงชีวิตเพื่อผู้หญิงที่โง่เขลาเช่นนี้? มันไม่ใช่แค่ก้อนเนื้อสองก้อน เธอคุ้มจริงๆหรือ?”
“ เหอะ สโนว์ อธิบายมา! ถ้าพี่ชายเจ้าไม่แกล้งตายทำไมเขาไม่ตื่นล่ะ”
“ เจ้าโง่…นั่นเพราะเขาหลับ! เจ้ายังไม่เข้าใจหรือ”
สโนว์ต้องการหยุดเพียงแค่นั้น แต่เอเลน่ายังไม่เข้าใจและบังคับให้เธออธิบาย
จริงๆแล้วบาดแผลที่เอวของเขาไม่ใช่สาเหตุที่เขาเป็นลม แต่เป็นเพราะใช้เวทย์มนตร์เกินขนาด มีเพียงสโนว์เท่านั้นที่รู้ว่าหลินเซียวมีความสามารถพิเศษในการเติมพลังเวทย์มนตร์ผ่านการนอนหลับมีหลายกรณีที่คล้ายกันก่อนที่เขาจะหลับสนิทเพื่อเติมเต็มเวทมนตร์
“ ข้าเดาว่าเมื่อกระดูกนั้นตกลงมาเขาใช้เวทมนตร์ที่เหลืออยู่ของเขาในการร่ายเวทย์ป้องกันบางอย่างทันทีดังนั้นมันจึงหยุดโมเมนตัมส่วนใหญ่ของกระดูกบาดแผลจึงไม่ได้ลึกขนาดนั้น… แต่เพราะเขาใช้เวทมนตร์มากเกินไปเขาจึงต้องนอนหลับพักผ่อน นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมเขาถึงไม่ตื่น นอกจากนี้เมื่อเจ้าดึงกระดูกนั้นออกมันก็กระตุ้น … มันอาจจะเจ็บปวดเกินไปบวกกับเขาอ่อนแอดังนั้นเขาอาจจะสลบเพราะความเจ็บ”
“อะไรนะ? สลบเพราะความเจ็บ?”
เอเลน่ายังไม่สามารถเข้าใจได้หลังจากคำอธิบายของสโนว์
หลินเซียวเพิ่งหลับไปงั้นเหรอ?
“ ฮิฮิ เนื่องจากเจ้าไม่เชื่อข้า งั้นข้าจะปลุกเขาละกัน”
สโนว์ยิ้มอย่างพอใจและยกมือเล็ก ๆ ของเธอชูนิ้วชี้เรียวขึ้นไปหาเอเลน่าเตรียมพิสูจน์คำตัดสินของเธอ
“ เอเลน่า เจ้ารู้ไหม? พี่ชายของข้าเกลียดความเจ็บปวดที่สุด!”
เธองอนิ้วอย่างสนุกสนานและวางมืออีกข้างหนึ่งไว้ข้างแผลเพื่อทำเครื่องหมายตำแหน่งของมัน
“ ไม่ว่าเขาจะหลับลึกแค่ไหนตราบใดที่เจาทำให้เขารู้สึกเจ็บปวดเขาก็จะตื่นเสมอ…อย่างนี้!”
จู่ๆสโนว์ก็กดนิ้วชี้ของเธอเข้าไปในบาดแผลของหลินเซียว!
“ อ๊ากกกก !!!”
ในเสี้ยววินาทีเด็กหนุ่มที่นอนอยู่บนพื้นก็ร้องออกมาอย่างครวญคราง
