ก่อนที่หลินเซียวจะหายจากอาการช็อก เอเลน่ายังคงพูดถึงแผนการที่น่ากลัวของเธอ
“ ตราบใดที่เราเคลื่อนที่ได้เร็วพอและเบี่ยงเบนกรีนตันล่วงหน้า เขาอาจจะไม่สามารถหยุดเราได้ทันเวลา…โบสถ์แห่งแสงรับมือง่ายกว่า เนื่องจากน้องสาวของเจ้าเป็นผู้ควบคุมสังฆมณฑล เมืองวินเอทอร์เรส หากเจ้าโจมตีวิทนเทอร์เรสไม่เพียง แต่เธอจะไม่ต่อต้าน แต่เธอจะช่วยเจ้าอย่างลับๆด้วย… อาณาจักรเฮโน, จักวรรดิก๊อดแธมและจักวรรดิหลินฮีหยานก็ไม่สามารถช่วยได้ง่ายๆ พันธมิตรสี่อาณาจักรที่งี่เง่ามีเวลาตอบสนองช้า ดังนั้นพวกเขาจึงไม่สามารถส่งกองทหารได้ทันเวลา ดังนั้นศัตรูเพียงคนเดียวของเราที่เหลืออยู่คือกองทัพของอาณาจักรลอมบาร์ดและพวกเขาก็ไม่ได้มีอะไรสำหรับเจ้า หลินเซียว”
น้ำเสียงของเอเลน่าไม่เคยเปลี่ยนไป แต่มันมีความเป็นราชาของโลกไม่มีใครหยุดข้าได้
พิชิตโลกและกลายเป็นราชาที่อยู่ยงคงกระพันกับข้า … นั่นคือความรู้สึกที่หลินเซียวอ่านได้จากคำพูดของเธอ
แม้ว่าเธอจะดูเหมือนสาวใช้หน้าอกใหญ่ที่สวยงาม แต่อย่าลืมว่าในช่วงสั้น ๆ เธอเป็นผู้ปกครองของปีศาจทั้งหมด ครั้งหนึ่งเธอเคยควบคุมป่าแห่งจุดจบที่ดุร้าย ครั้งหนึ่งสัตว์อสูรที่แข็งแกร่งเหล่านั้นอยู่ใต้เท้าของเธอทำให้พวกมันยอมจำนนต่อเธอ
ดังนั้นในฐานะราชาที่โหดร้าย หยิ่งยโสและมีเกียรติ การพูดอะไรแบบนั้นก็ไม่แปลก
ไม่เพียงแค่นั้นมันไม่ใช่เรื่องเกินจริง แต่เป็นแผนการที่เป็นไปได้อย่างสมบูรณ์!
บางทีไปทั่วโลก หลินเซียวก็เป็นเพียงนักเรียนที่น่าสงสารที่ไม่น่ากล่าวถึง แต่จริงๆแล้วเขามีพลังมากพอที่จะเปลี่ยนแปลงทวีปได้
นั่นเป็นสิ่งที่เขาไม่รู้ด้วยซ้ำ
เอเลน่าในฐานะทาสของเขา ในฐานะสาวใช้ที่เขาฝึกฝน เขาเต็มใจที่จะให้เธอช่วยเขาทั้งหมด ตราบเท่าที่เขาพาเธอกลับไปที่ป่าแห่งจุดจบกำจัดคนทรยศและช่วยให้เธอฟื้นคืนพลัง ในเวลานั้นในฐานะราชาปีศาจเธอจะไม่ลืมที่จะขอบคุณและตอบแทนเขาด้วยการนำกองทัพปีศาจไปพร้อมกับหลินซียว
ในทางกลับกันในฐานะที่เป็นศาสนาที่มีผู้ศรัทธามากที่สุดในไอลีน โบสถ์แสงศักดิ์สิทธิ์มีอำนาจมากพอที่จะต่อสู้กับปีศาจได้ แต่อย่าลืมว่านักบุญสโนว์ผู้เป็นที่เคารพนับถือคือน้องสาวของหลินเซียว!
แม้ว่าเอเลน่าจะไม่รู้ว่าทำไมสโนว์ถึงตั้งมั่นที่จะมีพี่ชายที่ไร้ประโยชน์ แต่เธอก็เชื่อว่าสโนว์จะเต็มใจทำทุกอย่างเพื่อเขาตราบเท่าที่เขาขอ
ไม่ใช่แค่โจมตีเมืองวินเทอร์เรส แม้ว่าหลินเซียวต้องการให้เธอทรยศต่อคริสตจักรและเป็นศัตรูกับเทพธิดา สาวตาบอดคนนั้นก็ยอมทำตามคำสั่งของเขา
ทันทีที่การต่อสู้เริ่มต้นสังฆมณฑล เมืองวินเทอร์เรสทั้งหมดจะอยู่ภายใต้การควบคุมของสโนว์ แม้ว่าสมเด็จพระสันตะปาปาจะนำผู้คุมไม้กางเขนออกจากเมืองศักดิ์สิทธิ์ มันก็สายเกินไปที่จะเปลี่ยนแปลงผลลัพธ์
กองทัพปีศาจที่ทรงพลัง ผู้ศรัทธาโบสถ์ศักดิ์สิทธิ์ และหลินเซียวเองก็เป็นนักเวทอัจฉริยะเช่นกัน
แม้ว่าเขาจะยังไม่ทะลุระดับแปด แต่หลังจากการแข่งขันวิทยาลัย ในที่สุดเขาก็เข้าสู่ระดับเจ็ดขั้นสูง เอเลน่าเชื่อว่าด้วยสมรรถภาพของเขาตราบใดที่เขาตั้งใจ เขาจะกลายเป็นนักเวทที่แข็งแกร่งที่สุด!
ในเวลานั้นเขาอาจจะยึดกองทัพอาณาจักรลอมบาร์ดทั้งหมดได้ด้วยตัวเอง พร้อมกับการสนับสนุนของเอเลน่าและสโนว์ เมืองวินเทอร์เลสจะไม่เป็นอะไร
ในเวลานั้นเขาจะนำกองทัพที่ทรงพลัง บุกเข้าไปในเมือง ตัดใจจากองคราชาวิลเลียม ไล่เจ้าชายซีซาร์ผู้เย่อหยิ่งออกไป แย่งชิงและแต่งงานกับเชนไตหยิน
“ แล้วเจ้าเต็มใจไหม”
“ ข้า…” หลินเซียวเงียบ
“ อย่าคิดว่าข้าล้อเล่น หลินเวียว ตราบใดที่เจ้าพยักหน้าข้าจะทำตามสัญญาอย่างแน่นอน … เจ้าช่วยข้ากวาดล้างคนทรยศและข้าจะกลายเป็นดาบของเจ้าและช่วยเจ้าในการต่อสู้ครั้งนี้ … นี่คือคำสัญญาของข้าในฐานะราชาปีศาจ”
“ อืม…”
ไม่ว่าเอเลน่าจะเคลื่อนไหวหรือสวยงามแค่ไหนหลินเซียวก็ยังคงคิด
เขาสามารถมองเห็นภาพที่สวยงามที่เอเลน่ากำลังวาดได้อย่างแน่นอนและเขาเชื่อว่าเธอจะรักษาสัญญา แต่เขา …
“ แต่เจ้ากลัวเกินไปที่จะตกลงใช่ไหม?”
เอเลน่าเหล่และใช้น้ำเสียงเยาะเย้ยเพื่อตอบกลับหลินเซียวที่ยังคงเงียบอยู่
“ ไม่ ไม่ใช่ว่าเจ้าไม่กล้า แต่เจ้าไม่ต้องการ…การเลี้ยงสุนัขที่ชอบกินขี้เพื่อกินเนื้อเป็นเรื่องที่ยากมากใช่ไหม?”
“นั่นเป็นการเปรียบเทียบที่ไม่เหมาะสมมันเหมือนกับว่าข้าเป็นคนธรรมดาที่คุ้นเคยกับอาหารธรรมดาและเรียบง่ายและไม่ต้องการใช้ชีวิตแบบฟุ่มเฟือยกินอาหารหรูหรา”
“ เจ้าไม่มีสิทธิ์พูดอะไรแบบนั้นในตอนนี้โดยที่เจ้าไขมันเต็มปาก”
“ เจ้าไม่สนุกกับมันมากหรือ?” หลินเซียวเช็ดปากด้วยใบหน้าแดงและเปลี่ยนหัวข้อ
“ หืม ข้าไม่เหมือนกับเจ้า” เอเลน่าหน้าแดงเหมือนกัน แต่ยังคงเยาะเย้ยเขาต่อไปอย่างใจเย็น“ หลินเซียวข้าจำได้ว่าเจ้าบอกว่าความฝันของเจ้าคือการเป็นฮีโร่สำรอง…หยุดล้อเล่น เจ้าแค่อยากคนปกติที่ไม่ต้องรับผิดชอบใด ๆ สิ่งที่เรียกว่าฮีโร่สำรองเป็นเพียงข้ออ้างในการหลอกลวงผู้อื่นและตัวเจ้าเอง”
“ ละ- แล้วไง เป็นคนกติผิดอะไร? ใครบอกว่าถังขยะไร้ประโยชน์ไม่สมควรมีชีวิตอยู่” หลินซียวโต้กลับอย่างดื้อรั้น
“ ไม่แน่นอน เจ้าสมควรที่จะมีชีวิตอยู่ไม่ว่าข้าจะเรียกเจ้าว่าเป็นคนลามกหรือขยะแค่ไหน เจ้าก็ยังมีชีวิตอยู่และเทพธิดาของมนุษยชาติจะไม่ทอดทิ้งเจ้าเพราะสิ่งนั้น
“ ในกรณีนั้น…”
“ แต่หลินเซียวเจ้าลืมอะไรบางอย่าง” เอเลน่าขัดจังหวะเขาและจ้องไปที่ดวงตาที่หลบเลี่ยงของเขาอย่างจริงจังและพูดทีละคำว่า“ ในนิทานถังขยะไม่สามารถช่วยเจ้าหญิงได้มีเพียงเจ้าชายเท่านั้นที่ทำได้”
“ ช่วยเจ้าหญิง เจ้าชายเท่านั้นหรือ? …เฮ้…ฮิฮิ…ฮ่า ๆ ๆ !”
เสียงหัวเราะที่ขมขื่น เสียงหัวเราะเบา ๆ และเสียงหัวเราะโกรธ…ในตอนแรกที่หลินเซียวเพิ่งจะส่งเสียงหัวเราะจากนั้นเสียงหัวเราะของเขาก็ดังขึ้นเรื่อย ๆ แม้แต่เสียงหัวเราะที่บ้าคลั่งราวกับว่าเขากำลังคลุ้มคลั่งทำให้ทุกคนที่นั่งอยู่ที่โต๊ะของพวกเขาหนาวสั่น โชคดีที่ห้องโถงมีเสียงดังมากจึงไม่ก่อให้เกิดความวุ่นวาย
หลังจากทั้งหมดที่เอเลน่าพูด นั่นเป็นเพียงเส้นเดียวที่กระทบจุดที่เจ็บของเขา
ถูกต้อง แม้ในนิทานผู้ที่ช่วยเจ้าหญิงคือเจ้าชาย ถังขยะไม่สามารถกลายเป็นตัวเอกได้
เห็นได้ชัดว่าหลินเซียวรู้ดีว่าเหตุผลที่เขาหัวเราะก็เพราะเขาหัวเราะตัวเองที่ขี้ขลาดและไร้ความสามารถ
เขาไม่เคยคิดเลยว่าหลังจากนั้นคนเดียวที่เข้าใจเขาอย่างแท้จริงคือเอเลน่ามีเพียงเอเลน่าเท่านั้นที่สามารถมองเห็นความฝันที่เสแสร้งของเขาและความคิดที่ไร้เดียงสาของเขาเกี่ยวกับขยะที่สามารถช่วยเจ้าหญิงได้
คนหนึ่งเป็นผู้ข้ามมิติธรรมดา คนหนึ่งเคยเป็นลูกสาวของราชาปีศาจ พวกเขาเป็นคนแปลกหน้าที่ไม่ได้เกี่ยวข้องกันอย่างสิ้นเชิงซึ่งจะไม่มีวันเกี่ยวข้องกันเลย แต่กลับมีความเข้าใจแปลก ๆ เกิดขึ้นระหว่างพวกเขา
“ เอเลน่าเจ้าพูดถูกแม้ว่าเจ้าจะเต็มใจที่จะเป็นดาบของข้า ข้าก็ไม่ต้องการเป็นราชาเพราะข้าขี้เกียจเกินไป” หลินซียวหยุดหัวเราะและส่ายหัว
ความฝันของเขาคือการเกียจคร้านรอความตาย! เขาจะเป็นคนนำกองทัพเข้าสู่สนามรบได้อย่างไร? แทนที่จะเป็นผู้ปกครองที่ไร้สาระเขาขอนอนสบายอยู่บ้าน ด้วยความคิดเช่นนี้จึงถูกลิขิตให้เขาไม่สามารถเป็นราชาได้
“ แต่เอเลน่า โลกนี้ไม่ใช่เทพนิยายใครบอกว่าคนที่ช่วยเจ้าหญิงต้องเป็นเจ้าชาย”
“ เฮ้หลินเซียวมีข้อจำกัดในการหลอกตัวเอง”
“ ไม่ต้องห่วง…เอเลน่า อย่าคิดว่าข้าไม่รู้ว่าเจ้าคิดอะไรอยู่ เจ้าแค่อยากหลอกล่อข้าให้กลับไปที่ป่าแห่งจุดจบใช่ไหม ข้าจะไม่ไปกับเจ้า!”
“ ฮ่าฮ่า? เจ้าสัญญาว่า เจ้าจะช่วยข้ากวาดล้างคนทรยศเจ้าไม่สามารถย้อนคำพูดของเจ้าได้! ไอ้ลามก อย่าโง่ ข้าจะจากไปไม่ช้าก็เร็วข้าไม่สามารถเป็นสาวมช้ของเจ้าได้ตลอดชีวิต!” เอเลน่ารู้สึกกังวลเมื่อได้ยินว่าเขาไม่อยากไป
“ ฮึ่ม ไม่ขึ้นอยู่กับเจ้า! ถ้าเจ้าต้องการจากไปก็มีลูกกับข้า! ข้ายินดีที่จะตอบสนองเจ้า!”
“ เจ้าลามก จิตใจที่เต็มไปด้วยตัณหา…ข้าจะฆ่าเจ้าไม่ช้าก็เร็ว!”
“ เอเลน่าข้าเบื่อที่จะได้ยินแบบนั้นแล้วคราวหน้าเปลี่ยนคำขู่ของเจ้า…ยังไงก็ควรเรียกข้าว่านายท่าน แม้ว่าเจ้าจะต้องการเรียกข้าว่าเป็นคนลามก แต่อย่าลืมตัวตนของเจ้า!”
“ ตกลง นายท่านลามก!”
“ อืม…ถึงมันจะฟังดูดี แต่เจ้าเรียกอีกสักครั้งได้ไหม”
“ ฮะ? จะเจ้ามันโรคจิตจริงๆ!”
เมื่อเห็นการแสดงออกที่น่าอับอายของเอเลน่า หลินเซียวก็อดไม่ได้ที่จะยกมุมปากขึ้นและเผยรอยยิ้มที่มีความสุข
เพราะเธอ ความเศร้าโศกของเขาจึงลดน้อยลงแม้ว่าปัญหาจะยังไม่ได้รับการแก้ไขและการอภิปรายว่าใครจะช่วยเจ้าหญิงยังไม่ได้รับการแก้ไข แต่ไม่ว่าจะเป็นอย่างไรเขาก็รู้ตัวเองอย่างชัดเจนและเส้นทางที่เขาจะเดิน.
เขาเป็นคนเกียจคร้านที่ไม่ได้เป็นราชาของโลก แต่เขาจะไม่ยอมแพ้ต่อเชนไตหยินและจะไม่ยอมแพ้ต่อความฝันที่จะช่วยเจ้าหญิง
ยังมีเวลาอีกครึ่งปีกว่าจะถึงงานแต่งงาน มีเวลาเยอะ จะไปกลัวอะไรล่ะ? ถ้าเขาทำไม่ได้จริงๆ เขาก็ยังสามารถโจมตีเมืองวินเทอร์เรสด้วยเอเลน่าได้ แต่นั่นคือไม้เด็ดของเขา
แต่การลักพาตัวเจ้าสาวไปพร้อมกับปีศาจซึ่งอาจนอกสกริปมากเกินไป หลินเซียวยังคงต้องการคิดวิธีที่ดีกว่านี้ในการแก้ปัญหา และแม้ว่าเขาจะฉุดเธอไป แต่ในเวลานั้นถ้าเชนไตหยินไม่ต้องการไปกับเขา ก็น่าอึดอัดใจใช่ไหม?
แต่จะมีอะไรดีไปกว่านั้น…
ยังเหลือเวลาอีกครึ่งปีเขาสามารถคิดหาทางด้วยสติปัญญาของเขาได้อย่างแน่นอน!
อย่างแน่นอน…
