ตอนที่ 310 – ความจริงเกี่ยวกับยัยแมวบ้า
เรดาร์พลังเวทย์ของเอเลน่าตอบสนองทันทีแม้ว่าเธอจะยังคงถูกคุกคามจากคนลามก เธอก็ยังคงร้องออกมาอย่างประหม่า
หลินเซียวรู้สึกไม่ดีเมื่อได้ยินเธอร้องออกมาและความรู้สึกอันตรายของเขาก็ดับวูบลง เขายิงใบมีดลมออกไปด้านหลังโดยไม่ได้มอง
“ มะ ไม่นะ! ระวัง!”
เหยาจือก็ร้องไห้ออกมาด้วยความกังวลใจในเวลาเดียวกัน
หลินเซียวหันกลับมาและเห็นว่าเกิดอะไรขึ้น เหยาจือเป็นคนงี่เง่า เธอพยายามเลียนแบบเวทมนตร์ของหลินเซียวแม้ว่าเธอจะทําสําเร็จ แต่เธอก็สูญเสียการควบคุมและใบมีดลมโปร่งแสงก็บินโคลงเคลงไปทางก้นของเขา!
โชคดีที่เหยาจือยังคงพยายามคงสติและมุมของใบลมก็คดเคี้ยวมากขึ้นและออกจากเส้นทางไปยังก้นของหลินเซียว หลินเชียวยังตอบสนองอย่างรวดเร็วและใช้ดาบลมใบเดียวกันพบกับเวทมนตร์ของเหยาจือ ยกเลิกมัน
เวทมนตร์สีเขียวอ่อนระเบิดขึ้นกลางอากาศกระจัดกระจายไปตามสายลมแสงของทุ่งโล่งหายไปอีกครั้งพร้อมกับความปรารถนาที่ควบคุมไม่ได้ของหลินเซียว
นั้นสมเหตุสมผล..ดอกเบญจมาศของเขาแทบจะระเบิด ถ้าเขายังมีความคิดที่น ๆ เขาคงบ้าไปแล้ว
“ ไอ้ลามก เจ้าพอแล้วหรือยัง!?”
“ เอ่อ…ครับขอโทษครับ” หลินเซียวหดมือและปล่อยเอเลน่าไป ช่วยไม่ได้ เจ้าสวยเกินไป ข้าสูญเสียเหตุผลเมื่อข้าสัมผัสหน้าอกของเจ้า มันเป็นความผิดของเจ้าทั้งหมด”
“ ฮะ? เจ้ากําลังโทษข้าเหรอ?”
“ ไม่ไม่…ข้าโทษหน้าอกของเจ้า” หลินเซียวตําหนิมันอย่างจริงจัง มันใหญ่และนุ่มมาก มีพลังบางอย่างที่ดึงดูดมือของข้า ข้าจะปล่อยไปไม่ได้เมื่อสัมผัสมัน”
“ ไอ้ลามก เจ้าบอกเหมือนว่าหน้าอกของข้าถูกสร้างมาเพื่อให้เจ้าจับ!”
“ ข้าก็คิดเช่นนั้นนั่นคือของขวัญที่เทพธิดามอบให้ข้า!”
“ โอ้.แล้วเธอบอกเจ้าหรือยังว่า วันนี้ข้าจะฆ่าเจ้าตอนหลับ”
“ ไม่ เธอบอกข้าว่าคืนนี้เราจะนอนเปลือยด้วยกัน”
“อ้อเข้าใจแล้ว เนื่องจากเรานอนเปลือยด้วยกันในคืนนี้ เจ้าก็กําลังจะฆ่าข้าแล้วทั้งสอ งก็รวมกันหมายความว่า.. คืนนี้เจ้าจะทําให้ข้าขาดอากาศหายใจตายด้วยอกของเจ้า!”
“ หลินเซียว?”
“ หืม? เรียกข้าว่านายท่าน”
“ ข้าคิดว่าเจ้าพูดถูก”
“ ฮิฮิ ข้าแค่ล้อเล่นเอเลน่าทําไมเจ้าถึงข้องข้าแบบนั้นล่ะ? เจ้าเอาจริง?”
“ ใช่ ข้าเอาจริง” เอเลน่ายกมุมปาก “ มาลองดูกันคืนนี้”
“อา? เจ้าจะทําอะไร?”
“ คืนนี้ข้าจะเปลื้องผ้าและนอนกับเจา”
“ ไม่ ไม่ ข้าแค่ล้อเล่น อย่าจริงจังเอเลน่าหยุดนะ ข้ากลัวแล้ว!” หลินเซียวถอยหลังไปสองก้าวโดยไม่รู้ตัวและพยายามออกห่างจากปีศาจร้ายตัวนี้!
เกิดอะไรขึ้นทําไมเธอถึงเปลี่ยนไปในทันที?
“ เกิดอะไรขึ้น? เจ้าไม่ชอบหน้าอกของข้าเหรอ? ไม่ได้สร้างมาเพื่อให้เจ้าจับเท่านั้นหรือ? ดังนั้นคืนนี้ข้าจะทําให้เจ้าขาดอากาศหายใจไปกับอกที่รักของเจ้า ” เอเลน่ากอดอกและยกหน้าอกขึ้นอีกครั้ง
แต่คราวนี้หลินเซียวไม่รู้สึกอะไร
“ มะ- ไม่! ออกไปนะ เจ้าสัตว์ประหลาดโอปไป!”
เขาไม่อยากตาย ทําไมเขาต้องตายด้วยมันเพียงเพราะเขาชอบมันตรรกะแบบไหนกันนะ?
เขาแค่อยากนอนกับสาวใช้ที่รัก เกิดอะไรขึ้นกับความกระหายในร่างกายของเอเลน่า?
ทําไมเขาต้องรับโทษ
“ สัตว์ประหลาดโอปไป? นั่นคือปีศาจระดับสูงหรืออะไร?”
“ เจ้าคือราชินีแห่งดาวเคราะห์โอปไป!”
สี่วู่หยาราชินีแห่งดาวเคราะห์โอปไป? เห นั่นเหมาะกับข้าดี”
“อะไรนะ? เจ้าโอเคจริงๆ…เอเลน่า เจ้าคนลามก! เจ้าแย่กว่าข้าด้วยซ้ํา!”
“ โอ้เจ้าเพิ่งรู้ตัวหรือ?”
เอเลน่ายิ้มอย่างมีเสน่ห์ในขณะที่ดูการแสดงออกที่ลุกลนของหลินเซียว เธอยื่นมือออกมาและวางนิ้วชี้เรียวลงบนริมฝีปากของเธอแล้วพูดอย่างตั้งใจ
“ พวกเราปีศาจดุร้ายมากเมื่อผสมพันธุ์ข้าเดาว่าเจ้าอาจพูดได้ว่าเราไม่ยอมใครง่ายๆในแง่ของมนุษย์…หลินเซียวขอเตือนเจ้าลืมไปแล้วว่าร่างเดิมของข้าคืออะไร”
” ร่างเดิมของเจ้า?”
“ อาร่างดั้งเดิมของข้า ปรากฏตัวเมื่อเรา…”
หลินเซียวกลืนน้ําลายอย่างประหม่าขณะที่เขามองไปที่เอเลน่าและเริ่มคิดถึงร่างเดิมของเธอ
แมว แมวดําตาแดงตัวใหญ่
ถ้าเขาได้แต่งงานกับเอเลน่าจริงจะเป็นอย่างไร?
คิดว่าตัวเองขี่แมวตัวใหญ่แล้วเข้าไปในสวนลับสุดจะพรรณนาไอบ้าอะไรเนี่ย?
ทันใดนั้นหลินเซียวก็รู้สึกราวกับว่ามันเกินกว่าที่เขาจะจินตนาการได้
ดูเหมือนว่าการ***แมวสาวจะไม่ง่ายอย่างที่คิด
“ อืม…ดูเหมือนว่าพวกเจ้ากําลังคุยกันเรื่องส่วนตัวข้าควรจะออกไปดีไหม”
เสียงที่อ่อนแอดังมาจากด้านหลัง
หลินเซียวสะดุ้งเมื่อมองไปข้างหลังเขารู้ว่าเหยาจือเดินตามหลังพวกเขามาและยืนอยู่ข้างๆ พวกเขาอย่างเขินอาย ไม่รู้ว่าเธอควรจะเข้าใกล้หรือถอยหลัง
“ แค่กๆ มันไม่มีอะไรเราแค่ล้อเล่น”
หลินเซียวจ้องไปที่เอเลน่าที่พยายามทําให้เขาตกใจและเปลี่ยนเรื่อง
“ ท่านแค่ล้อเล่นเหรอ? ฮิฮิ.” เหยาจือไม่ได้ถามอะไรมากไปกว่านี้และปิดปากของเธอแล้วหัวเราะ
ด้วยเหตุผลบางอย่างเสียงหัวเราะของเธอทําให้หลินเซียวอึดอัด
“ เอ่อ..ตลกดีเหรอ?”
สี่วู่หยาไม่มีอะไร ข้าแค่คิดว่าท่านสองคนมีความสัมพันธ์ที่ดีจริงๆ” เหยาจือกวาดสายตามองไปที่ใบหน้าของหลินเชียวและเอเลน่าแล้วยิ้มหวานหลังจากเห็นการแสดงออกของพวกเขา
“จริงๆ? ข้าไม่คิดว่าเจ้ามีตาของพ่อมด ข้าคิดว่าเจ้าตาบอด” เอเลน่าตอบอย่างเย็นชา
“ เฮ้…นั่นไม่เป็นความจริง” เหยาจือไม่สนใจและเริ่มอธิบายว่า “ ข้าทะเลาะกับน้องชายที่บ้านมาตลอดแม้กระทั่งหลายครั้งที่เราเกือบจะสู้กัน แต่นั่นเป็นสัญญาณของความสัมพันธ์ที่ดี แม้ว่าเราจะบอกว่าเราเกลียดกัน แต่เราจะไม่มีวันทิ้งกันนั่นเป็นข้อพิสูจน์ว่าเรารักกัน”
หลินเซียวและเอเลน่ามองหน้ากันพวกเขาไม่สามารถปฏิเสธสิ่งที่เหยาจือพูดได้ แต่ก็ไม่มีวันยอมรับ หลังจากที่พวกเขามองหน้ากันแล้วทั้งคู่ก็แสดงสีหน้ารังเกียจและมองไปด้วยความโกรธ
“ อื่ม ข้าพูดอะไรผิดอีกแล้วเหรอ…” เหยาจือกําหมัดแน่นอย่างเชื่องช้าแล้วเปลี่ยนเรื่อง “ ใช่ หลินเซียว ขอโทษก่อนหน้านี้ ข้าไม่ได้ตั้งใจ! ข้าไม่เคยคิดเลยว่าข้าจะประสบความสําเร็จจนลืมควบคุมมันขอโทษจริงๆ…เจ้ายกโทษให้ข้าได้ไหม”
“ เฮ้อไม่ต้องกังวลไป”
แม้ว่ามันจะเกิดขึ้นอย่างกะทันหัน แต่สุดท้ายก็ไม่มีอันตรายดังนั้นเขาจึงไม่สามารถตําหนิเธอ
หลังจากยืนยันรายละเอียดอย่างรอบคอบกับเหยาจือที่ปรับรูปแบบการร่ายเวทก่อนหน้านี้ ในที่สุดเขาก็สรุปได้ว่าการคาดเดาของเขาถูกต้อง ดูเหมือนว่าดวงตาของเธอสามารถมองทะลุผ่านเวทมนตร์ได้และเธอสามารถร่ายเวทย์ได้โดยตรงโดยการควบคุมพลังเวทย์!
“ เอาล่ะ มาต่อ! ข้าจะร่ายเวทมนตร์อื่น ๆ ต่อ เจ้าพยายามเลียนแบบ..จําไว้ว่าคราวนี้ต้องควบคุมมันให้ถูกต้องอย่าซุ่มโจมตีข้าอีก”
“ ค่ะ อาจารย์หลินเซียว ข้าจะไม่พลาดอีกต่อไป!”
และหลังจากอุบัติเหตุสั้น ๆ นั้นการสอบสวนครั้งที่สองก็เริ่มขึ้น!
“ เวทมนตร์ระดับห้าดาวหางน้ําแข็ง!”
วงเวทย์สีฟ้าอ่อนรวมตัวกันที่หน้าฝ่ามือของหลินเซียวคราวนี้มันซับซ้อนกว่าเวทมนตร์ระดับสี่อย่างเห็นได้ชัด แต่หลินเซียวก็ไม่ได้เป็นอะไร เขาลดความเร็วในการร่ายเวทย์และเหวี่ยงดาวหางน้ําแข็งออกไปในวินาทีสุดท้าย
บนสนามกว้างขวางมีหมอกน้ําแข็งขนาดใหญ่ที่ส่องประกายราวกับเพชรภายใต้แสงแดด
คราวนี้เหยาจือไม่ได้ทําให้หลินเซียวรอนานเกินไป
“อา!”
หญิงสาวร้องออกมาและลูกบอลน้ําแข็งที่เหมือนกันก็ปรากฏขึ้นในมือของเธอจากนั้นด้วยการขว้างปามันก็ระเบิดโครมคราม
คลื่นละอองน้ําแข็งปกคลุมไปทั่วท้องทุ่ง
“ ไม่เลว.”
หลินเซียวพยักหน้าพอใจและร่ายเวทย์ต่อไป
เหยาจือร่ายเวทย์ระดับที่สี่และห้าสําเร็จแล้วจากนั้น เวทย์มนตร์ที่หกเจ็ดและ อาจถึงขั้นแปด?
อะไรคือขีดจํากัดของพลังสายเลือดของเธอ?
เธอติดตามหลินเซียวไปได้ไกลแค่ไหน?
หลินเซียวต้องคิดออกให้ได้ในวันนี้
“เวทมนตร์ระดับหก ความโกรธของมังกร!”
