ตอนที่ 328 – ข้าพูดอะไรผิดไปหรือเปล่า?
“อะ-อะไร”
เชนไตหยินเห็นการจ้องมองที่จริงจังของหลินเซียว ใจของเธอก็เต้นไว
เขาต้องการให้เธอทําอะไร?
อย่าทําร้ายเอเลน่า?
บางที่หลินเซียวอาจสนใจสาวใช้ของเขามาก และเธอไม่มีตัวตนปกติ เธอเป็นปีศาจ! ในฐานะนักฆ่าจากเชนยูจีเป็นเรื่องปกติที่ หลินเซียวจะระมัดระวัง
หรืออาจจะไม่ทําร้ายเหยาจือ?
เป็นไปได้เช่นกัน เนื่องจากเป้าหมายภารกิจของเธอคือเหยาจือ หลินเซียวต้องเดาได้ เมื่อพวกเขาไปถึงอาณาจักรก็อตแธมและค่อยๆ ดําเนินภารกิจต่อไป อาจมีความขัดแย้งที่ไม่คาดคิดเกิดขึ้น ซึ่งเธอก็หันดาบของเธอไปทางเหยาจือทําให้ตําแหน่งของเขายากลําบาก
หมายความว่าเธอเป็นนักฆ่าที่น่ารังเกียจ
“พี่หยิน ข้าต้องการให้ท่านสัญญากับข้า ไม่ว่าภารกิจของท่านจะเป็นอย่างไร ข้าหวังว่าท่านจะไม่ฝืนตัวเอง เลือกที่จะมีชีวิตอยู่เสมอ อย่าทิ้งชีวิตของท่านเหมือนเมื่อก่อน ท่านสัญญากับข้าได้ไหม”
” อะไร?”
“เฮ้อ ข้าเห็นท่านต่อสู้โดยไม่สนใจชีวิตของท่านมาก่อน ข้าหยุดท่านไม่ได้ทุกครั้ง ถ้ามีอะไรเกิดขึ้น ข้าคงเจ็บปวด ดังนั้นได้โปรดอย่าทําอย่างนั้นอีกต่อไป”
“นั้น… ”
เชนไตหยินไม่เคยคาดหวังว่าเขาจะพูดอะไรแบบนั้นเลย
ความกังวลที่ไม่คาดคิดก็ทําให้รู้สึกได้ ดังนั้นสําหรับหลินเซียว ตัวตนของเธอไม่สําคัญเลยมันคือเธอ!
“หลินเซียว ข้า…”
ความกังวลทั้งหมดของเธอละลายเป็นความโล่งใจ เธอไม่สามารถกลั้นตัวเองอีกต่อไปขณะที่เธอวิ่งไปและโยนตัวเองที่เขา
อย่างไรก็ตาม นี่เป็นเขตชานเมือง เธอไม่ต้องกังวลว่าจะมีใครเห็นไม่ว่าเธอจะสนิทสนมกับหลินเสี่ยวแค่ไหน
ถ้าเธอมีความสุข หลินเซียวก็มีความสุขตามธรรมชาติเช่นกัน
เมื่อเขาคิดว่าการเดินทางที่จะเกิดขึ้นกับเชนไตหยินเป็นอย่างไร เขารู้สึกปลาบปลื้มใจ เดิมที่เขาคิดว่ามันคงจะน่ารําคาญ แต่ตอนนี้เขารอไม่ไหวแล้วที่จะออกเดินทางและใช้เวลาร่วมกันอย่างสนุกสนาน
ไม่ว่าความสัมพันธ์ของพวกเขาจะไม่ชัดเจนเพียงใดและอยู่ห่างไกลจากความสุขที่แท้จริงเพียงใด การมีความสุขกับปัจจุบันนั้นเป็นเรื่องดีใช่ไหม?
พวกเขาอาจจะมีความสุข แต่สําหรับคนอื่นๆ ไม่มาก
เมื่อเห็นพวกเขากอดกัน สีหน้าของเอเลน่าเริ่มเย็นลงเมื่อเธอรู้สึกเสียใจ เธอเป็นคนงี่เง่า จริง ๆ แล้วปล่อยให้สองคนนี้เจ้าชู้อย่างอิสระ
เอเลน่าหลับตาลง ถ้าเธอมองไม่เห็น ก็ไม่ต้องสนใจ
น่าเสียดายที่เธอไม่สามารถหยุดไม่ให้คนอื่นมองได้
“น้องชาย เกิดอะไรขึ้น”
เหยาจือหน้าแดงและไม่เข้าใจสถานการณ์ และทําได้เพียงกระซิบหูน้องชายของเธอแล้วถาม
“โอ้… สองคนนั้นมีความสัมพันธ์”
ขณะที่เซียวเทียนตอบตามความจริง เขาสังเกตเห็นว่าควของสาวใช้บางคนกระตุก
“แต่ว่า ผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่เจ้าหญิงของอาณาจักรฉิน เชนไตหยินเหรอ?”
“ใช่”
“เธอไม่ใช่คู่หมั้นของเจ้าชายซีซาร์หรอกหรือ?”
“ใช่”
“แล้วทําไมถึงกอดหลินเซียวละ”
“เอ่อ… ข้าก็ไม่รู้เหมือนกัน” เสี่ยวเทียนเกาหัวและคิดเกี่ยวกับมัน “ดูเหมือนว่าพวกเขามี “ความสัมพันธ์แบบนั้น” ท่านรู้ไหม ความสัมพันธ์แบบนั้น!”
เขาคิดเกี่ยวกับคําพูดของเขาและพูดในลักษณะที่เหยาจือ สามารถเข้าใจได้ในขณะที่ลดระดับเสียงลง กลัวว่าคนอื่นจะได้ยิน
สิ่งที่โชคร้ายคือราชาปีศาจมีหูที่แหลมคมและยังได้ยินเขาอยู่ ทําให้เธอขมวดคิ้ว
เสี่ยวเทียนไม่ได้สังเกตเลยและยังคงคุยกับพี่สาวของเขาอยู่
“เฮ้อ ข้าอิจฉาเขาจริงๆ เขาได้รับความสุขจากเจ้าหญิงเซนไตหยินจริงๆ”
“เชนไตหยิน เธอดีขนาดนั้นเลยเหรอ?” เหยาจือหน้ามุ่ยและรู้สึกอิจฉาเล็กน้อย
“แน่นอน! เจ้าหญิงเซนไตหยินทั้งสวยและอ่อนโยน จํานวนผู้ชายที่ชอบเธอในเมืองวินเทอร์เรสสามารถเติมเต็มพระราชวังได้ ไม่ต้องพูดถึงว่าเธอจะมีแฟนคลับกี่คนที่บ้าน… ขาที่สวยงามเหล่านั้นสําคัญที่สุด เรียวและสมส่วน และยังมีถุงน่องสีดําและรองเท้าส้นสูงที่เธอชอบใส่ ไม่มีผู้ชายคนไหนที่ไม่ชอบเธอ!”
“พวกเจ้าทุกคนชอบผู้หญิงแบบนั้นเหรอ? ข้าไม่ชอบแบบนั้น มันแค่รู้สึก… เปิดเผยมากเกินไป!”
ราชาปีศาจพยักหน้าเห็นด้วยกับความคิดเห็นของเธอ
“น้องก็คงไม่ชอบเธอเหมือนกันใช่ไหม”
เหยาจือยังเป็นเด็กผู้หญิงและอ่อนไหวเป็นพิเศษในช่วงเวลาเช่นนี้
“เอ๊ะ? ข้า ขะ ขะ…” เสี่ยวเทียนตะกุกตะกักในขณะที่เขาปฏิเสธ “โอ้ แน่นอนไม่… ข้าหมายความว่าเธอมีความสัมพันธ์แบบนั้นกับพี่ชายเสี่ยวแล้วและจะไม่มองมาที่ข้าดังนั้นข้าจึง…”
“ฮีม พวกเจ้าแปลกมาก! เธอเป็นคู่หมั้นของใครบางคนแล้ว แต่เจ้ายังคงคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ลามด… จริงๆ แล้วเจ้าแค่ชอบใบหน้าที่สวยงามของเธอและขาคู่นั้น ใช่ไหม!”
“เอ่อ อย่างนั้นเหรอ? แต่ข้าคิดว่าพี่ชายเซียวแตกต่างออกไป นั่นอาจเป็นความรักที่แท้จริง”
“ฮะ? เจ้าไม่เคยมีความสัมพันธ์มาก่อนหรือแม้แต่จับมือผู้หญิง เจ้าจะรู้ได้อย่างไรว่านั่นคือรักแท้”
“เอ่อ พี่สาว มันเจ็บมาก ท่านเองก็เหมือนกันไม่ใช่เหรอ? ไม่ได้ดีกว่าข้าสักหน่อย!”
“ฮะ?” ไอ้น้องโง่ ถึงไม่มีแต่ข้ายังเป็นผู้หญิง ผู้หญิงเข้าใจผู้หญิงคนอื่น!”
“เหอะ นั้นแค่เรื่องหลอกหลวง!” เสี่ยวเทียนเมินเฉยต่อข้อโต้แย้งไร้สาระของพี่สาวและกลับไปสู่หัวข้อ “ข้าคิดว่าสองคนนั้นเหมาะสมกัน พี่ชายเซียวดีกว่าซีซาร์มาก!”
“จริงๆ? แต่ข้าแค่รู้สึกว่าถ้าเป็นเขา เขาสามารถทําให้เธอมีความสุขได้”
แม้ว่าเขาจะไม่เคยคบใครมาก่อนและไม่รู้ว่ารักแท้คืออะไร แต่เขาโตมาโดยไม่มีพ่อแม่และเจอคนมากมาย เขาจึงเข้าใจบ้าง
กุญแจสําคัญอยู่ที่ดวงตาของพวกเขา
พี่ชายเซียวก็เป็นผู้ชายเช่นกัน ดังนั้นเขาจึงชอบแง่มุมเหล่านั้นของเธออย่างแน่นอน แต่วิธีที่เขามองเธอนั้นแตกต่างจากผู้ชายคนอื่นๆ ทั้งหมด
ตรงไปตรงมา บริสุทธิ์มากขึ้น อดทนและใจกว้างมากขึ้น เขาไม่ได้มองผู้หญิงที่สวย แต่เป็นคนที่เขารัก คนที่เขาต้องปกป้อง ดูแล
“ดีจัง เจ้าต้องมีความสุข…”
เสี่ยวเทียนก็รู้สึกยินดีเช่นกันที่เขาสามารถพบรักได้ แต่ในทางกลับกัน เหยาจือดูไม่ค่อยดีนักและรู้สึกอิจฉาเจ้าหญิงต่างอาณาจักรคนนั้น
แต่เสี่ยวเทียนก็จดจ่ออยู่กับการพูดคุยกับพี่สาวของเขาเท่านั้น และลืมไปสนิทว่ามีคนอื่นได้ยินเขา!
และคนนั้นคือเอเลน่า!
“เสี่ยวเทียน เจ้าพูดว่าอะไรนะ?”
“อา?”
เสี่ยวเทียนมองไปทางเสียงที่เยือกเย็นนั้นและเห็นเอเลน่าจ้องมองมาที่เขา
“เอ่อ ขอโทษนะ คุณสาวใช้ เจ้าถามอะไรข้า”
หลินเทียนพูดสุภาพโดยไม่รู้ตัว
ช่วยไม่ได้ ความกดดันที่เอเลน่าปล่อยออกไปนั้นเกินกําลังเกินไป ดวงตาสีแดงเลือดนั้นส่งรัศมีแปลก ๆ ออกมา และทําให้รู้สึกอันตราย ราวกับถูกจับในสายตาของนักล่า
“ข้าถามว่าเจ้าพูดว่าอะไรนะ!?”
“เอ่อ… ขะข้าบอกว่ามันเป็นเรื่องดีที่พี่ชายเซียวพบรักแท้”
“ไม่ ไม่ใช่อันนั้น ก่อนหน้านี้”
” ก่อน? เอ่อ… ข้าบอกว่าข้าคิดว่าพี่ชายเซียวดีกว่าซีซาร์”
“…”
คิ้วของเอเลน่ากระตุก ระงับความโกรธของเธอและถามต่อ
“ก่อนหน้านั้น!”
“เอ่อ…”
หลินเทียนตกตะลึง เหยาจือที่อยู่ข้างๆเขาก็กลัวเช่นกัน ทั้งสองมองหน้ากัน แล้วเขาก็ตอบอย่างระมัดระวัง
“ข้าบอกว่า หลินเซียวและเชนไตหยินเหมาะสมกัน มันคือรักแท้” หลินเทียนพูดอย่างเงียบ
“เอ่อ นั้น เจ้าบอกว่าพวกเขาควรจะแต่งงานเหรอ?”
“…ข้าเดา? มีปัญหาอะไรหรือไม่?”
“อืม ดีมาก เสี่ยวเทียน มานี่สิ”
“อา?”
หลินเทียนก้าวไปข้างหน้าอย่างเชื่อฟังและยืนอยู่ข้างหน้าเธอเมื่อเขาเห็นเธอกวักมือเรียก
“กางแขนออก!” เอเลน่าสัง
“โอ้”
“ยืนตัวตรง!”
“โอ้”
“เสี่ยวเทียน ข้าเกลียดเจ้า” จู่ๆ เอเลน่าก็พูดอย่างเย็นชา
” อา? ทําไม? ขะ- ข้าทําอะไรผิดหรือเปล่า?”
“เพราะคําพูดของเจ้าทําให้ข้าโกรธ”
“คําไหน? พี่ชายเซียวและเซนไตหยินควรจะแต่งงานกัน?”
“เฮอะ เจ้ายังพูดซ้ำอีกครั้ง ตอนนี้ข้าโกรธมาก”
เอเลน่าหรี่ตาและพูดอย่างใจเย็น
“เสี่ยวเทียน ข้าไม่ต้องการที่จะฆ่าเจ้า แต่
ปัก!
เอเลน่ารวบรวมกําลังและความโกรธทั้งหมดของเธอไว้ในกําปั้นแล้วกระแทกไปที่ท้องของหลินเทียน
เขากุมท้องและคุกเข่าลง ถ้าไม่ใช่เพราะพี่สาวของเขาสนับสนุนเขา เขาก็คงจะกลิ้งอยู่บนพื้นแล้ว
“ดี!” เอเลน่าส่ายหัว ผมสีเงินของเธอพลิ้วไหวตามสายลม และอารมณ์ของเธอก็ดีขึ้นอย่างมาก
ให้หลินเซียวและเชนไตหยินแต่งงานกันเหรอ? ฮีม เธอไม่มีวันยอมให้เรื่องแบบนั้นเกิดขึ้นแน่!
