ตอนที่ 370 – รับนินจาเป็นสาวใช้
ผู้ไล่ตามจากด้านหลังและการซุ่มโจมตีข้างหน้า นี่ไม่ใช่วันของหลินเซียวจริงๆ
เขาไม่ได้แค่ล้อเล่นเอเลน่าหรอกเหรอ…. สมควรโดนดาบจ่อคอของเขาจริงๆ เหรอ?
เขายังต้องคิดหาวิธีเอาตัวรอดในคืนนี้
“เสี่ยวฮัวนนั่นคือเจ้าเหรอ?”
เขาพยายามถามพลางหันไปมอง ส่งผลให้อีกฝ่ายกดดันที่คอของเขามากขึ้น เขาจึงไม่เคลื่อนไหวโดยประมาทเกินไป หหลินเซียวแน่ใจว่าเป็นเสี่ยวฮัวดังนั้นเขาจึงพยายามทําตัวเป็นเพื่อนสนิท
“เอ่อ สาวน้อยมันนานแล้วนะทําไมเธอต้องทํากับข้าแบบนี้”
“ใครเป็นสาวน้อยของเจ้า!? เจ้ากล้าดียังไงมาพบกับสาวใช้ในการส่วนตัวในตอนกลางคืนบอกมาสิว่าอยากตายยังไงดี!”
“เอ่อ มันเป็นความเข้าใจผิด เป็นความเข้าใจผิด! ฟังข้านะ… จ- เจ้าช่วยวางมันลงก่อนได้ไหม”
“ไม่! การปกป้องคุณหนูคือความรับผิดชอบของข้า ข้าต้องช่วยเธอกําจัดขยะ!”
“เสี่ยวฮัว ข้าเตือนเข้าแล้ว ความจงรักภักดีนั้นดีแต่การไปกดดาบที่คอใครซักคนนั้นไม่ใช่!”
“หม หยุดเสียเวลา บอกเหตุผลที่ข้าไม่ควรฆ่าเจ้า”
“เหตุผล…เช่นอะไร”
“ยกตัวอย่างเช่น ไล่สาวใช้ของเจ้าออกไปและอย่าเจอเธออีกเลย!”
“ข้าทําไม่ได้ แล้วอย่างอื่นล่ะ? ข้าแน่ใจว่าเจ้าจะพอใจกับสิ่งนี้” หลินเซียวกางมือและพูดอยู่อย่างมั่นใจ
“อะไร? เร็วเข้า!”
“ตัวอย่างเช่น ใบมีดของเจ้าไม่เร็วเท่าแสงใช่ไหม”
“หืม?”
เซียวหัวไม่เข้าใจแต่สามารถสัมผัสได้ถึงอันตรายโดยสัญชาตญาณ ดังนั้นหลังจากหันหลังกลับไปเธอจึงเข้าใจว่าความมั่นใจของเขามาจากไหน
ปรากฏว่ามีลูกบอลแสงสามลูกลอยอยู่ข้างหลังเธอ ลูกบอลสีขาวน้ํานมที่เต็มไปด้วย พลังเวทย์มนตร์อาละวาดพร้อมที่จะยิงลําแสงร้ายแรง!
ถูกต้อง ดาบของเธอไม่ได้เร็วกว่าแสง หากเธอถูกโจมตี เธอจะต้องสลบในทันที เธอไม่สามารถฆ่าเขาได้แม้ว่าดาบของเธอจะกดไปที่คอของเขาแล้วก็ตาม เธอก็จะสามารถตัดผิวหนังของเขาได้เท่านั้น และเธอก็จะหมดสติจากเวท
“ไม่ เป็นไปได้ยังไง? ข้าไม่ได้สังเกตว่าเจ้าร่ายเวทมนตร์เลย… ฮีม ไอ้สารเลวเจ้าเล่ห์” เสี่ยวฮัวกัดริมฝีปากของเธอและรู้ว่าเธอไม่ใช่ภัยคุกคามอีกต่อไป เธอทําได้เพียงถอนกริชของเธอและถอยกลับไปสองสามก้าวเพื่อยอมรับความพ่ายแพ้
หลินเซียวยิ้มและโบกมือเบา ๆ และลูกบอลแสงอันตรายก็หายไปในหมอกและหายไปในความมืด
ในห้องครัวสลัวซึ่งทั้งคู่มองไม่เห็นอีกฝ่ายอย่างชัดเจน บรรยากาศดูอึดอัด
“เอาล่ะอย่าอารมณ์เสียเกินไป ด้วยกําลังของข้า มีคนจํานวนไม่มากที่สามารถลอบสังหารข้า อ่านนิยายได้ที่ wwwcat2auto.com
“ไอ้สารเลว อย่าอวดดีเกินไป ถ้าไม่ใช่เพราะว่าข้าต่อสู้ไม่เก่ง เจ้าคงตายไปแล้ว!”
“โอ้ เป็นอะไรกับการอวดดี? เจ้าสามารถอวดดีได้เช่นกันถ้าเจ้ามีความแข็งแกร่ง”
” เจ้า!?”
เสี่ยวฮัวเกลียดที่เธอไม่แข็งแรงพอ
แต่มันค่อนข้างง่อย… จริงๆ แล้วเธอเป็นนักฆ่าที่ค่อนข้างแข็งแกร่ง เธอไม่ดีเท่าเซนไตหยินแต่เธอก็มากเกินพอที่จะจัดการกับนักเวทธรรมดาๆ แต่เธอก็ไม่มีอํานาจที่จะต่อต้านเขา
เมื่อสังเกตเห็นว่าเธอเงียบ เขาไม่ได้จงใจโกรธเธออีกต่อไปและให้ทางออกแก่เธอ
“แล้วอะไรทําให้เจ้ามาที่นี่? มันคงไม่ใช่การลอบสังหารข้า… คงจะเพื่อพี่หยินใช่ไหม? เธอกําลังปรุงบะหมี่อยู่ เจ้าต้องการไหม”
“ไม่จําเป็น ข้าเป็นคนหลอกเธอให้ออกไปจากที่นี่”
“?” หลินเซียวคิดเล็กน้อยและเข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น
ก่อนหน้านี้เขาค่อนข้างสับสนเล็กน้อยว่าทําไมเซนไตหยินจึงให้เขาไปรอในครัว ปรากฏว่าเธอได้รับสัญญาณปลอมจากเสี่ยวฮัวและวิ่งออกไปพบเธอ แต่ไม่รู้ว่าเสี่ยวฮัวอยู่ในครัวอย่างลับๆพบกับหลินเซียว
“เจ้าจงใจล่อให้พี่หยินออกไปพบกับข้าเพียงลําพังหรือ?” หลินเซียวเกาหัวและอายเล็กน้อย “เสี่ยวฮัวเป็นไปได้ไหมว่าเจ้าชอบข้าและต้องการสารภาพ?”
” อะไร?” เสี่ยวฮัวคิดว่าเธอกําลังได้ยินผิด
“อืม ข้ารู้ว่าข้าแข็งแกร่งและมีบุคลิกที่ดี ดังนั้นข้าจะต้องถูกใจสาวๆ แต่ข้าขอโทษ เสี่ยวฮัวข้าไม่สามารถยอมรับเจ้า…. แน่นอนว่าไม่ใช่เพราะเจ้าไม่ดีพอ แต่เป็นเพราะว่าข้ามีคนที่ชอบอยู่แล้วข้าเลยรับเธอไม่ได้”
“ถุย… ข้าจะอ้วก! หลินเซียว ข้าไม่เคยคิดว่าเจ้าเป็นคนหลงตัวเอง” เสี่ยวฮัวจับปากของเธอและทําท่าอาเจียนเกินจริง
“ข้าผิดเหรอ? ถ้าเจ้าไม่สารภาพแล้วทําไมเจ้าต้องแอบมาพบข้าด้วย?”
“สําหรับข้อมูลของเจ้า! ไอ้สารเลว เจ้าเป็นคนมอบหมายงานให้ข้าแต่เจ้าลืมไปแล้ว!?”
” งาน? โอ้ ข้าจําได้”
เมื่อไม่นานมานี้เขาแอบติดต่อกับเสี่ยวฮัวและมอบหมายงานให้เธอ แต่เขาลืมไปว่า…
“ข้าเฝ้าหุบเขาคร่ําครวญอยู่เป็นสัปดาห์อย่างที่เจ้าต้องการ… จริงสิ ทําไมข้าถึงฟังคําสั่งของ เจ้ากัน?”
ไม่นานมานี้ ขณะที่เธอติดต่อกับคุณหนู เธอถูกหลินเซียวจับได้ เธอคิดว่าเธอจะถูกทรมานเปิดเผยความลับแต่เขาก็ไม่ได้รุนแรงกับเธอ เขาให้เหตุผลกับเธอ กระตุ้นเธอด้วยอารมณ์และอธิบายข้อดีและข้อเสีย และหวังว่าเธอจะช่วยเขาตรวจสอบผู้รู้แจ้ง
หลินเซียวยังบอกเธอว่าเขาชอบเซนไตหยินจริงๆ และจะแต่งงานกับเธอในสักวันหนึ่ง ดังนั้นเนื่องจากเธอฟังคําสั่งของเชนไตหยิน เธอจึงควรฟังเขาและช่วยเขา….
มีเพียงหลินเซียวเท่านั้นที่สามารถพูดเรื่องแบบนั้นได้โดยไม่ต้องอาย
เนื่องจากตอนนี้เขาถูกมัดไว้กับคุณหนูแล้ว ถ้าเขาตกอยู่ในอันตราย คุณหนูก็จะเดือดร้อนไปด้วยพูดอย่างเคร่งครัด ผู้รู้แจ้งไม่ใช่พันธมิตรของเซนไตหยิน ดังนั้นจึงไม่มีปัญหากับเธอที่ช่วยหลินเซียวในการตรวจสอบและด้วยทักษะของเธอ เธอจะไม่พบได้ง่าย
“แล้วเจออะไรไหม”
“หม เจอ? ข้าเกือบจะตาย!”
เธอคอยเฝ้าดูหลินเซียวถามและในที่สุดก็เห็นคนที่เธอรอคอย
“มีคนแปลกหน้าคนหนึ่งเรียกอัครสาวกซึ่งพาลูกน้องไปสํารวจถ้ําที่เจ้ากล่าวถึง ข้าต้องการเข้าใกล้การดักฟังมากขึ้น แต่พวกเขาตรวจพบและข้าเกือบตาย!”
“เขาแข็งแกร่งขนาดนั้นเลยเหรอ? เกิดอะไรขึ้น?”
แม้จะเป็นความสามารถของเธอ แต่เธอก็ถูกพบจริงๆเหรอ?
“ข้าไม่รู้… เขารู้เวทย์มนตร์ดํา นิ้วมือแห่งความตาย ถ้าข้าไม่เตรียมแผนสํารองไว้ล่วงหน้าข้าคงถูกฆ่าตายทันที!”
“ก็เลยไม่พบอะไร?”
“ข้าไม่ต้องการเปิดเผยตัวเอง ข้าจึงมีข้อมูลจํากัดเท่านั้น ข้าเพิ่งรู้ว่าพวกเขาเชื่อมโยงกับโบสถ์อย่างใดส่วนอย่างอื่นๆ …” เสี่ยวฮัวก้มศีรษะลงและพูดติดอ่าง เห็นได้ชัดว่าละอายใจ
ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น มันน่าละอายที่จะกลับไปมือเปล่า หากเป็นภารกิจเชนยูจี เธอจะถู กตําหนิอย่างรุนแรงดังนั้นตอนนี้หลินเซียวก็คงจะดุเธอเช่นกัน
ช่วยไม่ได้เพราะเธอเป็นคนรับใช้ เป็นหน้าที่ของเธอที่ต้องฟังคําสั่งและทําภารกิจให้สําเร็จนั่นคือเหตุผลของการดํารงอยู่ของเธอ มันเป็นอย่างนั้นเสมอมา แต่การตําหนิที่คาดไม่ถึงไม่เคยเกิดขึ้นหลินเซียวส่ายหัวและตบไหล่เพื่อปลอบโยนเธอ
“อย่ากังวล เสี่ยวฮัว เจ้าทําได้ดี การดูแลตัวเองเป็นสิ่งสําคัญที่สุด”
“อา?”
“มากกว่าภารกิจ ชีวิตของเจ้าสําคัญกว่า ดังนั้นเจ้าต้องระมัดระวัง”
เมื่อได้ยินเช่นนั้น เสี่ยวฮัวก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกถึงความอบอุ่นและขยับตัวเล็กน้อย
เธอคิดว่าหลินเซียวแค่เอาเธอไปเป็นเครื่องมือสะดวก แต่ตอนนี้ดูไม่เป็นเช่นนั้น
“เจ้าคนเจ้าชู้เจ้าชู้ อ อย่าพยายามอะไรกับข้าเลย ข้าจะไม่ตกหลุมรักคําพูดดอกไม้ของ เจ้า!” เสี่ยวฮัวถอยหลังสองก้าวแล้วดึงกริชของเธอ ตะโกนใส่เขาซ่อนความสับสนวุ่นวายภายในของเธอ
“ไม่ ไม่ เจ้าเข้าใจผิด” เสี่ยวฮัวส่ายหัวและอธิบายว่า “เสี่ยวฮัว เจ้าเป็นเพียงคนรับใช้ของข้าและช่วยข้าหาข้อมูลต่อไปถ้าเจ้ายังมีชีวิตอยู่ ถ้าเจ้าตายข้าจะสั่งใคร? ดังนั้นเจ้าจะตายไม่ได้”
“ห้ะ!?”
เสี่ยวฮัวแทบสําลักและต้องการเอาความรู้สึกเหล่านั้นกลับคืนมาจากเขาจริงๆ!
ในที่สุดผู้ชายคนนี้ก็อยากจะสั่งเธอไปทั่ว!
“ไอ้สารเลว ข้าเป็นคนใช้ของคุณหนู ไม่ใช่สาวใช ข้าจะไม่โดนเจ้าสั่ง!”
“โอ้ สาวใช้? ไม่เลว สาวใช้น่ารักกว่าคนใช้… โอเค เสี่ยวฮัว ถ้าอย่างนั้นเจ้าก็เป็นสาวใช้ตัวน้อยของข้าด้วย!”
”… เฮ้!?”
เขากําลังทําให้เธอคลั่งจริงๆ
ผู้ชายคนนี้แปลก ทุกครั้งที่พวกเขาพบกัน ทั้งหมดที่เธอรู้สึกคือความโกรธ เธอไม่รู้จริงๆว่าคุณหนูชอบอะไรเกี่ยวกับไอ้สารเลวคนนี้
“เฮ้อ เรามาจริงจังกันเถอะ… ข้าไม่เข้าใจ หลินเซียว เจ้ารู้ได้อย่างไรว่าพวกเขาจะกลับมา”
“ก็ง่ายๆ นั่นแหละ” หลินเซียวยิ้มอย่างลึกซึ้งและไม่ตอบเธอ
อันที่จริงนี่เป็นการประยุกต์ใช้จิตวิทยาอาชญากรรมอย่างง่าย ๆ โดยปกติอาชญากรมักจะกลับไปที่ที่เกิดเหตุเดิม ดังนั้น ถ้าอเดลถูกควบคุมโดยอัครสาวกคนนั้นจริงๆ เมื่ออเดลหายตัวไปเขาอดไม่ได้ที่จะกลับไปสอบสวน
เสี่ยวฮัวคิดว่าเธอกลับมามือเปล่า แต่นั่นไม่ใช่กรณีจริงๆ และได้ข้อมูลกลับมามากมาย
อัครสาวกเชื่อมต่อกับโบสถ์ เขาจัดให้อเดลปิดกั้นหุบเขาที่คร่ําครวญและแข็งแกร่ง
นี่เป็นเพียงการเดาของหลินเซียว ตอนนี้เขาสามารถยืนยันได้และสามารถดําเนินการสอบสวนอื่นๆ ได้อย่างมั่นใจ
“เสี่ยวฮัว ข้ายังต้องการให้เจ้าช่วยอีกสิ่งหนึ่ง!”
