ตอนที่ 400 – ได้โปรด ตายเถอะ
แคลร์ไม่รู้ว่าหลินเซียวมีพื้นฐานอะไร แต่เธอเข้าใจสิ่งหนึ่ง
หลินเซียว ไม่ใช่มนุษย์ แต่เป็นสัตว์ประหลาด!
ในตอนแรก เธอหลับตาและพึงเขาโดยไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นรอบตัวพวกเขา แต่ตอนนี้เธอเห็นทุกอย่างแล้ว!
คนตายน่ากลัวมากไหม? ไม่ มันตรงกันข้าม ที่น่ากลัวคือสัตว์ประหลาดที่เธอกอด!
หลินเซียวกําลังขว้างเวทมนตร์ต่างๆ อย่างไม่เป็นทางการราวกับว่ามันไม่มีค่าใช้จ่ายใดๆเลย ระเบิดสิ่งมีชีวิตที่ตายแล้วออกไปทางซ้ายและขวา หากกองทัพที่สิ้นชีวิตเป็นเหมือนทะเลและคลื่นลูกแล้วครั้งเล่า หลินเซียวก็เป็นเหมือนเพื่อนที่แข็งแกร่งไม่เคลื่อนไหวแม้เจอกับกระแสน้ําที่ดุร้ายที่สุด
ขณะที่หลินเซียวกําลังทําเช่นนั้น แคลร์ไม่สามารถระงับความอยากรู้ของเธอและถามเขาอย่างเงียบๆ
“ทําไมเจ้าถึงแข็งแกร่งนัก”
“อัจฉริยะประกอบด้วยพรสวรรค์หนึ่งเปอร์เซ็นต์และหยาดเหงื่อเก้าสิบเก้าเปอร์เซ็นต์
“ ” แคลร์ยังคงถามต่อไป “แล้วเจ้าแข็งแกร่งเพียงใด”
“ข้าไม่รู้”
“เจ้าไม่รู้เหรอ”
“ข้าไม่เคยเจอใครที่แข็งแกร่งพอที่จะใช้กําลังทั้งหมดของข้า”
“เอ่อ..” แคลร์ไม่รู้จะตอบอย่างไร “เอาล่ะ ในเมื่อเจ้าแข็งแกร่งมาก ทําไมไม่มีใครรู้ว่าเจ้าแข็งแกร่งแค่ไหน”
“เพราะพลังอันยิ่งใหญ่มาพร้อมกับความรับผิดชอบที่ยิ่งใหญ่ และข้าไม่ต้องการความรับผิดชอบใดๆ ดังนั้น ข้าจึงตั้งใจทําตัวอ่อนแอ
“จริงเหรอ? มีอะไรผิดปกติกับเจ้าหรือเปล่า..” แคลร์รู้สึกปวดหัวขณะที่เธอถามต่อไป
“แต่ทําไมเจ้าถึงยังแรงค์ E? แม้ว่าเจ้าต้องการที่จะซ่อนความแข็งแกร่งของเจ้า แต่ก็ไม่มีเหตุผลที่จะอยู่ในตําแหน่งที่ต่ําใช่ไหม?”
ถ้าไม่ใช่เพราะระดับต่ําของหลินเซียว แคลร์คงไม่ดูถูกเขามากนัก และถ้าเธอรู้ตัวตนที่แท้จริงของเขาเร็วกว่านี้ พวกเขาก็จะไม่กลายเป็นศัตรูกันอย่างรุนแรง…
“เพราะข้าไม่มีเวลา”
เขาต้องการเลื่อนยศของเขา แต่เขามาทันทีหลังจากผ่านการรับรอง ดังนั้นเขาจะมีเวลาเพิ่มอันดับตอนไหน?
“ในเมื่อเจ้าไม่ต้องการความรับผิดชอบและขี้เกียจแล้วมากับข้าทําไม? ไม่…เจ้าไม่ได้มากับข้า เจ้าแค่ต้องการช่วยเพื่อนเจ้าซีซาร์ใช่ไหม”
“เอ่อ จริงๆ แล้วไม่ใช่เพียงเพราะซีซาร์ ศัตรูของเจ้าก็เป็นศัตรูของข้าด้วย ดังนั้นในมุมหนึ่ง เราจึงเป็นสหายกัน”
“หืม? ศัตรูของเจ้า? ศัตรูของข้า?”
ศัตรูของพวกเขาคือคนตายไม่ใช่หรือ? และอย่างน้อยก็มีคนอยู่เบื้องหลังที่ควบคุมพวกเขา แต่คําพูดของหลินเซียว ทําให้ดูเหมือนว่ามีศัตรูคนอื่นซ่อนอยู่ในความมืด
“เจ้าไม่รู้จักผู้รู้แจ้งหรือ?”
“ผู้รู้แจ้ง… คืออะไรน่ะ?”
“ข้าไม่รู้จะอธิบายยังไงดี… อย่างไรก็ตาม เจ้าจะเห็นเองในภายหลัง
ขณะที่เขาพูดอย่างนั้น เขาก็ยิ้มและดึงเธอจากข้างหลังเขาไปด้านหน้า
ขณะที่เธอสงสัยว่าทําไมเขาถึงดึงเธอแทนที่จะฆ่ามอนสเตอร์ เธอตระหนักดีว่าคนตายที่อยู่รายรอบ ๆ เลิกโจมตีเหมือนที่หลินเซียวพูด พวกเขายืนนิ่งราวกับกําลังรอใครสักคน
“มันอาจจะเป็น.. “
แคลร์ก็ตระหนักถึงแผนการของหลินเซียวทันทีหลังจากเห็นสิ่งนี้
เห็นได้ชัดว่าคนตายที่มีชีวิตถูกควบคุม แต่ถูกทําลายโดยหลินเซียว ดังนั้นการดําเนินการต่อก็ไม่มีประโยชน์ และบุคคลที่อยู่เบื้องหลังจะไม่ปล่อยให้สิ่งนั้นเกิดขึ้น
บังคับให้คนที่อยู่เบื้องหลังเปิดเผยตัวเอง… นั่นคือแผนของเขาเหรอ?
แคลร์รู้สึกหนาวขึ้นมาทันใด หากเธอยังคงคิดต่อไป ถ้านั่นเป็นแผนของเขาตั้งแต่แรก แสดงว่าเขาตั้งใจแสดงตอนที่เขาต่อสู้กับแอนดรูว์ไม่ใช่หรือ? ด้วยความแข็งแกร่งของเขา เขาสามารถไล่แอนดรูว์ออกไปหรือแม้แต่ฆ่าเขาได้อย่างง่ายดาย แต่เขากลับเลือกที่จะทําให้เขาโกรธ และทั้งสองก็ได้ทะเลาะกัน ซึ่งจบลงด้วยเสียงคํารามโกรธของแอนดรูว์ที่ก้องไปทั่วทั้งป่า ทุกส่วนของป่าก็เช่นกัน มันคือแผนของเขา?
เขาจงใจทําให้เกิดความโกลาหลดังเมื่อต่อสู้กับแอนดรูว์เพื่อดึงดูดคนตายทั้งหมด จากนั้นเขาจะระดมยิง พวกเขาเพื่อให้คนที่อยู่เบื้องหลังแสดงตัว!
“ไม่ บางทีแผนของเขาอาจเริ่มต้นก่อนหน้านั้นด้วยซ้ํา..” ยิ่งแคลร์คิดเรื่องนี้มากเท่าไหร่ เธอก็ยิ่งตกใจมากขึ้นเท่านั้น
หลินเซียวเกลียดเธอ แล้วทําไมเขาถึงช่วยเธอในช่วงเวลาที่สําคัญที่สุด? นี้แปลกไปจากเดิม
หลินเซียวบอกว่าเป็นเพราะสาวใช้ของเขาบอกว่าเธอตกอยู่ในอันตราย ดังนั้นเขาจึงมา… แต่คําถามคือคนใช้เห็นเหรอ?
ถ้าสาวใช้สังเกตเห็นแอนดรูว์และคนอื่นๆหักหลังเธอ ทําไมเธอไม่พูดก่อนหน้านี้และต้องรอให้แอนดรูว์จับ เธอได้ก่อนจะปรากฏตัว?
มีคําตอบเดียวเท่านั้น หลินเซียวกําลังใช้เธอ!
ถ้าแอนดรูว์จับเธอไม่ได้ ก็จะไม่มีใครช่วยหลินเซียวในการแสดงของเขา เมื่อสูญเสียแขนไปพร้อมกับเสียงคําราม ทําให้ได้กลิ่นและเสียงที่โชกเลือดที่สุด มันยากที่คนตายจะไม่ทันสังเกต!
สําหรับแคลร์… เธอก็เป็นคนสําคัญเช่นกันเพราะเธอเป็นผู้บัญชาการระดับสูงและมีสถานะสูงส่ง ไม่ว่าใครจะทํางานอยู่เบื้องหลัง การกําจัดเธอก็จะเป็นประโยชน์เท่านั้น และหลินเซียวเห็นว่าดังนั้นเขาจึงเพิกเฉย ประวัติของพวกเขาและช่วยชีวิตเธอ
พูดง่ายๆ ก็คือ หลินเซียวเห็นเธอเป็นเหยื่อล่อ และแอนดรูว์เป็นเบ็ดตกปลา และเขาใช้ทั้งสองเพื่อจับอะไรที่ยิ่งใหญ่!
“หลินเซียว เหตุผลที่เจ้าช่วยข้าและจงใจบอกว่าเจ้าจะข่มขืนข้า ให้ข้าฟัง… นั่นคือทั้งหมดที่อยู่ในแผนของเจ้า?”
“โอ้? ข้าไม่คิดว่าเจ้าจะคิดออก แม้ว่าจะใช้เวลานานเล็กน้อย แต่ก็ไม่เลว ถูกต้อง ข้ากําลังใช้เจ้าอยู่“หลินเซียว หัวเราะและตอบอย่างตรงไปตรงมาว่า”เจ้าคิดว่าเหตุผลคืออะไร? เพราะข้าชอบเจ้า ข้าเลยอยากข่มขืนเจ้าเหรอ อย่าโง่เลย ผู้ชายประเภทไหนจะสนใจร่างกายของเจ้า”
“พ-พล่ามอะไร! แอนดรูว์ไง…”
“ไม่ ไม่ ผู้ชายที่มีกล้ามอย่างแอนดรูว์มีความงามที่บิดเบี้ยว นั่นเป็นสาเหตุที่ทําให้เขาหลงใหลในตัวเจ้า แต่นั่นไม่ได้พิสูจน์ว่าเจ้ามีเสน่ห์แบบผู้หญิง”
“เจ้า!!”
แม้ว่าเธอจะรู้ว่าไม่ใช่เวลาต่อสู้ แต่หลังจากได้ยินเสียงหัวเราะเยาะเย้ยของเขา ความรู้สึกดีๆ ทั้งหมดที่เธอมีต่อเขาก็หายไป!
“โอเค โอเค ถูกใช้โดยข้าดีกว่าถูกข่มขืนใช่ไหม? … หรือเจ้าคิดว่าอย่างหลังดีกว่า? หากเป็นกรณีนี้ ข้ายังสามารถทําให้เจ้าพอใจได้หลังจากเรื่องนี้จบลง การมัด, พันธนาการ, การเฆี่ยนตีและการหยดขี้ผึ้ง, และแม้กระทั่งการแสดงบทบาทสมมติ ข้าสามารถตอบสนองเจ้าได้ตามที่เจ้าต้องการ!”
“ไม่! ไอ้สารเลว! คอยดูนะว่าข้าจะดูแลเจ้ายังไงเมื่อเรากลับไป…เอ๊ะ? ชู… ดูนั่นสิ!”
ทันใดนั้น เธอเห็นชายลึกลับสวมชุดคลุมสีขาวเดินออกมาจากความมืด และเงียบไปในทันที และดึงมือของหลินเซียว เพื่อให้เขามองดู
เสื้อผ้าของชายผู้นี้ดูเหมือนเสื้อผ้าของโบสถ์แสงศักดิ์สิทธิ์ในตอนแรก แต่เมื่อตรวจสอบอย่างละเอียดแล้ว ก็มีความแตกต่างกันมาก ไม่เพียงแต่มีหมวกคลุมเพื่อปกปิดรูปลักษณ์ของพวกเขาเท่านั้น แต่ยังมีภาพแปลก ๆ ของดวงจันทร์และดวงอาทิตย์ที่ปักอยู่บนเสื้อผ้า
“เจ้าหญิงแคลร์ สวัสดี ถ้าข้าไม่เคยเห็นท่านมาก่อน ข้าจะไม่เชื่อว่าท่านจะเป็นคนเก่งในการตะโกน”
ขณะที่เขาพูด คนตายที่อยู่รอบตัวเขาก็เชื่อฟังสร้างเส้นทางให้เขา ซึ่งยืนยันเพิ่มเติมว่าหลินเซียวตัดสินว่าเขาคือผู้อยู่เบื้องหลัง!
“จะ-เจ้าเป็นใคร!?”
“องค์หญิง ข้าเป็นคนใช้ของอัครสาวกที่สาม ความผิด”
“อัครสาวกที่สาม คืออะไรน่ะ?”
“หม? เจ้ายังไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับสมาคมรู้แจ้งเลยเหรอ?”
“สมาคมรู้แจ้ง มันคืออะไร? พวกนี้ตายเพราะพวกเจ้าเหรอ?”
“ทําไม?”
“ข้าก็ไม่อยากทําให้มันเป็นเรื่องใหญ่เช่นกัน แต่มีความผิดพลาดเพียงเล็กน้อยเท่านั้น”
“ผิดพลาดนิดหน่อย???” น้ําเสียงที่ไม่แยแสของเขาทําให้เธอโกรธ
คนเหล่านี้ตายจากความผิดพลาดเพียงเล็กน้อยเหรอ? บรรดาผู้บริสุทธิ์ที่อยู่รอบๆ ตัวเขาเป็นสัตว์ประหลาด เพียงเพรความผิดพลาดเล็กน้อย?
“โอเค หยุด…”
เมื่อสังเกตเห็นว่าแคลร์ควบคุมไม่ได้ หลินเซียวจึงตบไหล่ของเธอแล้วดึงเธอไปข้างหลังเขาอีกครั้ง
บางทีสิ่งเหล่านี้อาจยังโหดร้ายเกินไปสําหรับเธอ เนื่องจากเธอเป็นเจ้าหญิงที่ตั้งใจแน่วแน่ที่จะกอบกู้อาณาจักรของเธอ มันอาจจะมากไปหน่อยสําหรับเธอที่จะเผชิญหน้ากับพวกคลั่งศาสนาที่ไร้มนุษยธรรมเหล่านี้
“ความมืดใช่ไหม”
“หืม? เจ้าคือ…หลินเซียว?”
“ใช่แล้ว เฮ้อ เป็นเรื่องยากจริงๆ ที่จะพบใครบางคนจากสมาคมรู้แจ้ง
“เจ้าต้องการพบข้า? … โอ้ ข้าเข้าใจแล้ว เจ้าจงใจทําให้เกิดความโกลาหลนี้เพื่อบังคับให้ข้าแสดงตัว”
“ในเมื่อรู้แล้วยังกล้าแสดงออก ดูเหมือนมั่นใจมาก”
“…แล้วเจ้าต้องการอะไร”
“เจ้าบอกว่าเจ้าเป็นคนรับใช้ของอัครสาวกที่สามใช่ไหม?”
“ถูกต้อง”
“งั้นเจ้าช่วยเรียกเขาหน่อยได้ไหม”
หลินเซียวปรบมือและยิ้ม
พูดถึง…ข้าต้องการจะฆ่าเขา ขอบคุณ.
