ตอนที่ 417 – จะไม่ทําอะไรตรงกลาง
อันที่จริงเอเลน่าน่าจะเข้าใจแล้ว
เพียงแค่เห็นการจ้องมองลามกของหลินเซียว เธอน่าจะรู้ว่าเขากําลังคิดอะไรแปลกๆ อยู่! แต่เธอก็ยังไร้เดียงสาเกินไปและประเมินความวิปริตของเขาต่ําเกินไป
เอเลน่าน่าสงสารเกินไป…
“อันที่จริง นี่เป็นเครื่องมือที่ช่วยกําจัดบาเรียปิดผนึกอสูรในขณะที่ซ่อนออร่าปีศาจของเจ้าไว้อย่างสมบูรณ์”
นั่นคือสิ่งที่ หลินเซียว บอกกับเธอเมื่อยี่สิบนาทีที่แล้ว และเธอก็เชื่ออย่างโง่เขลา
กล่องที่สโนว์มอบให้หลินเซียวมีขนาดประมาณ 30 ซม. 2มันเป็นกล่องไม้สีแดงปิดผนึกเธอพยายามสัมผัสถึงสิ่งที่อยู่ข้างใน แต่บอกได้เพียงว่าเป็นสิ่งที่ปล่อยคลื่นเวทมนตร์แผ่วเบาไม่ใช่ของธรรมดา
ตอนแรกเอเลน่าไม่เข้าใจและหลินเซียวบอกกับเธอดังนี้
ตอนแรกเขาตั้งบาเรียผนึกอสูรเพื่อเป็นการป้องกันไว้ก่อนและจับราชาอสูรได้ หลังจากผ่านไประยะหนึ่งบาเรียก็อ่อนแรงลง และมันก็ไม่ได้ผลเหมือนเมื่อก่อน ออร่าปีศาจของเธอก็แทบจะถูกซ่อนไว้
อันที่จริง สโนว์สัมผัสได้ถึงกลิ่นอายของแมวของเธอทันทีที่เธอเดินเข้าไปในเยลโลว์สโตน ผู้คุ้มกันไม่กางเขนที่เธอนํามาก็สัมผัสได้ถึงกลิ่นอายของปีศาจประหลาด และไม่ได้ทําอะไรเลยเพราะคําสั่งของนักบุญหญิง
บาเรียกําลังอ่อนกําลังลงและออร่าปีศาจของเธอก็รั่วไหลมากขึ้นทุกวัน สิ่งเลวร้ายจะเกิดขึ้นหากสิ่งนี้ยังคงอยู่สโนว์จึงเตรียมบางอย่างไว้…
ราชาปีศาจเป็นหมากรุกชิ้นสําคัญสําหรับเธอ ดังนั้นเธอจึงต้องปกป้องเอเลน่า นอกจากนี้… สิ่งนี้สอดคล้องกับรสนิยมของพี่ชายที่บิดเบือนของเธอ ดังนั้นเขาควรจะยินดีเป็นอย่างยิ่ง
เธอขโมยเครดิตพี่ชายของเธอและได้รับข้อมูลฟรี ดังนั้นไม่ใช่ว่าเธอไม่รู้สึกผิด ดังนั้นสิ่งนี้ควรชดเชย
เธอรู้จักเขาดีในฐานะน้องสาวคนเดียวของเขา หลินเซียว ไม่เพียงชอบของขวัญของเธอแต่เขาชอบมันมาก!
“เอเลน่า ข้าจะใช้เครื่องมือนี้ให้เจ้า ช่วยเจ้ากําจัดบาเรียปิดผนึกอสูรที่เหลือ จากนั้นซ่อนออร่าปีศาจของเจ้าดังนั้นข้าต้องการความร่วมมือจากเจ้า”
“คุณต้องการให้ข้าทําอะไร”
“ข้าต้องการให้คุณนั่งอย่างเชื่อฟัง หลับตา และอย่าเปิดมันไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น และอย่าต่อสู้ดิ้นรนหรือขัดขึ้นมิฉะนั้นเจ้าจะขัดจังหวะการร่ายของข้า”
“ข้าไม่สามารถต้านทาน? …เจ้าจะไม่ใช้ประโยชน์จากข้าใช่ไหม”
“เอเลน่า เจ้าสงสัยข้าจริงๆ เหรอ? ข้าเป็นคนวิปริตที่จะเอาเปรียบผู้คนหรือเปล่า!?”
“ใช่”
“แค่ก… ข้าเกือบสําลัก… เอเลน่า ไม่ต้องกังวล ข้าสัญญาว่าข้าจะไม่ทําอะไรเจ้าระหว่างทางอย่างแน่นอน!ให้ข้าโดนฟ้าผ่าถ้าข้ากลับคําพูด! ไม่เป็นไรใช่ไหม”
“ดูไม่เหมือนเจจ้ากําลังโกหก… โอเค ข้าสัญญาว่าข้าจะไม่ดิ้นหรือลืมตา”
“แน่นอน ข้าไม่ได้โกหก! …ยี่สี่ ราชาปีศาจงเง่า แน่นอน ข้าจะไม่ทําอะไรเลยในระหว่างนั้น แต่เมื่อข้าทําสําเร็จข้าสามารถทําสิ่งที่ชอบกับเจ้าได้ทุกเมื่อที่ข้าต้องการ ทําไมข้าต้องรีบ”
“หม? เมื่อกี้เจ้าพูดว่าอะไรนะ?”
“เวร! ข้าพูดออกมาดังๆ… ไม่มีอะไร ไม่มีอะไร! ฮิฮิ ไม่ต้องกังวล เรามาเริ่มกันเลย!”
ในเวลานั้น เอเลน่าไม่ได้สังเกตเห็นความคิดที่วิปริตของหลินเซียว และไม่รู้ว่าเธอกําลังตกหลุมพรางของ เขาในท้ายที่สุดเธอเกือบจะสูญเสียศักดิ์ศรีของเธอไปจนหมดและกลายเป็นสาวใช้ที่เชื่อฟัง
ตามคําสั่งของหลินเซียว เธอนั่งบนเก้าอี้ด้วยมือของเธอที่ขาและหลับตา
“ข้าพร้อมแล้ว.”
“มันอาจจะเจ็บนิดหน่อย อดทนไว้นะ”
“ไม่มีปัญหา”
เธอไม่ใช่มนุษย์ที่อ่อนแอ แต่เป็นราชาปีศาจผู้สง่างาม ทําไมเธอถึงสนใจความเจ็บปวดสักหน่อยล่ะ?
เอเลน่าไม่รู้ว่าหลินเซียวกําลังทําอะไรอยู่โดยหลับตาลง และได้ยินเขาเปิดกล่องไม้และหยิบภาชนะที่บรรจุน้ำยาออกมาแล้วเขย่า
“ข้ากําลังมา อย่าขยับ! และอย่าลืมตา”
“หุบปากแล้วรีบทํา”
เหมือนกับว่าเขากําลังตอบสนองต่อความคาดหวังของเธอ มีขวดเล็กๆ ถูกเปิดออกอย่างอ่อนโยนและเอเลน่ารู้สึกว่าศีรษะของเธอถูกอาบด้วยสิ่งแปลกปลอม ของเหลวเหนียวเย็นเยือกเย็นไหลลงมาที่ศีรษะของเธอจนครึ่งท่อนบนของเธอเหนียวไปหมด
เอเลน่าไม่เคยถูกปฏิบัติเช่นนี้มาก่อนเลย ทั้งเหนียว เย็น และคัน ขณะที่เธอสงสัยว่าหลินเซียวจงใจทําให้เธออับอาย เธอก็รู้สึกถึงพลังเวทย์มนตร์ที่รุนแรง
ในชั่วพริบตาต่อมา ความเจ็บปวดอย่างรุนแรงก็เกิดขึ้นราวกับถูกแทงด้วยเข็ม
“อ๊ะ!”
ด้วยเหตุผลบางอย่าง ของเหลวเหนียวก็กลายเป็นเข็มที่แหลมคมจํานวนมากในทันใด! ทุกส่วนของผิวของเธอที่สัมผัสของเหลวนั้นรู้สึกเจ็บแปลบๆ เอเลน่าไม่อยากตะโกน แต่เธอก็อดไม่ได้
“หึ ต้องทน!”
เขาไม่อยากทําให้เธออับอาย ทั้งหมดเป็นความผิดของสโนว์!
นี่เป็นน้ำยาวิเศษที่สโนว์สร้างขึ้นซึ่งสามารถเคลียร์บาเรียปิดผนึกปีศาจที่เหลืออยู่ภายในเอเลน่าได้อย่างรวดเร็วปัญหาเดียวก็คือมันรู้สึกเหมือนกับว่าคุณกําลังถูกเข็มนับพันแทง
“อา! โอ้…ข้าทําไม่ได้…อืม..”
หลังจากนั้นไม่นาน ความเจ็บปวดก็บรรเทาลงในที่สุด และในที่สุดเอเลน่าก็ผ่อนคลายได้เธอยังรู้สึกชัดเจนว่าพลังของราชาปีศาจเคลื่อนไหวได้ราบรื่นขึ้นมากและราชาแห่งโซ่ตรวนบางตัวในตัวเธอถูกยกขึ้นซึ่งพิสูจน์ว่าหลินเซียวไม่ได้ตั้งใจทําให้เธออับอาย
แต่หลังจากนั้น เธอก็ส่งเสียงกระทบกันของโลหะขณะที่เธอรู้สึกว่ามีบางอย่างน้อยอยู่ที่คอของเธอ
“โอเค เปิดตาก็ได้”
“นี่… หลินเซียว! นี่คืออะไร!?”
เมื่อเธอลืมตาและมองลงไป เธอเห็นปลอกคอสีเทาอยู่รอบคอของเธอ!
นี่คือสิ่งที่เขาหมายถึงการซ่อนออร่าของเธอหรือไม่?
