บทที่ 14 ป้อนยา ใช้วิธีปากต่อปากป้อน
หน้าของโห้หลีเฉินย้อยลงมา
“ อย่าพูดมาก นายเป็นหมอหรือเป็นนักบรรยายกันแน่ ? “
“ ก็แค่ไข้หวัดธรรมดา นายจะรีบร้อนอะไรขนาดนั้น ? “
ฉินฉู่ไม่พอใจพูดขึ้น แต่ก็เก็บอาการสอดรู้สอดเห็นไว้ เดินไปดูอาการของเธอ
ถึงเขาจะไม่ใช่หมอ แต่วิชาก็ดีกว่าพวกศาสตราจารย์พวกนั้นเยอะเลย
ไข้หวัดธรรมดา สำหรับเขามันเป็นเรื่องจิบจ๊อย
“ ให้เธอทานยานี่ แล้วนอนพักผ่อนคืนนึง พรุ่งนี้เช้าก็หาย “
เขาหยิบยาออกมาขวดนึง มองหน้าโห้หลีเฉินอย่างมีนัย
“ ตอนนี้เธอก็ไม่ฟื้น จะให้ฉันป้อนหรือว่านายป้อนดี ? “
ป้อนยา ?
โห้หลีเฉินที่ยืนอยู่ข้างๆ สีหน้าแข็งทื่อขึ้นเล็กน้อย
ฉินฉู่มองหน้าเขาแล้ว ล้อเล่นหัวเราะขึ้น
ป้อนยาให้คนไข้ เขาอ่ะเคยทำ แต่คนที่หยิ่งยโสอย่างโห้หลีเฉิน ในสายตาไม่เคยมีใครเยือกเย็นแบบนั้น
ไม่เคยทำ
แน่นอน และโตจนป่านนี้ เขาก็คงไม่เคยคิดที่จะต้องทำอะไรแบบนี้ เลยไม่ไปฝืนใจเขา ฉินฉู่
เลยเทน้ำมาแก้วนึง แล้วเดินไปที่เตียง
เห็นมือของฉินฉู่ที่กำลังจะยื่นไปที่เธอ สีหน้าของโห้หลีเฉินได้มืดลง รู้สึกไม่สบายใจ
เขารีบก้าวเดินไปสองก้าว แย่งแก้วที่อยู่ในมือของฉินฉู่มา
“ ฉันป้อนเอง “
ระหว่างพูด เขาก็นั่งลงที่หัวเตียง ใช้มือข้างนึงอุ้มเธอขึ้นมา ซุกที่อกของเขา มืออีกข้างได้ป้อนยาเธออยู่ แต่เธอยัง
อยู่ในอาการมึนหลับอยู่ ไม่รู้สึกตัว ปากเธอก็ปิดแน่นสนิท อย่าว่าแต่ให้กินยาเลย ป้อนน้ำก็คงป้อนไม่เข้าลองไป
หลายครั้ง ก็ไม่สำเร็จ โห้หลีเฉินมือเท้าเริ่มยุ่งไปตามกันหมด
ฉินฉู่ตกตะลึงมองเขาอยู่ ไม่เคยเห็นเขาดูแลผู้หญิงคนไหนมาก่อน ผู้หญิงคนนี้ สำคัญกับเขาขนาดนั้นเลยเหรอ ?
ในใจเริ่มสงสัยขึ้นมาทันที ทำท่าจริงจังพูดขึ้น “ แบบนี้ไม่ถูก เธอเป็นไข้หนักมาก คงต้องใช้วิธีพิเศษถึงจะได้ “
“ วิธีพิเศษ ? “
“ ใช่ ปากต่อปาก คล้ายๆกับกันผายปอดอย่างนั้นน่ะ แต่ฉันว่านายคงจะทำไม่เป็น ให้ฉันช่วยสอนนายมั้ย ?
“ พูดๆอยู่ ฉินฉู่ก็เดินมาทางเตียง
สอน ! ถ้าสอนก็ต้องมีคู่สิ เขาจะไปปากต่อปากกับใคร ?
สีหน้าของโห้หลีเฉินเย็นลงทันที สายตากวาดไปที่ฉินฉู่ทีนึง เอายาเม็ดใส่ปากของตัวเอง แล้วอมน้ำไว้ จากนั้น
ก็จับด้านหลังศีรษะของเธอไว้ ริมฝีปากบางของเขาก็กดทับลงไปที่ปากของเธอ “ อื้ม …… “
เย้นหว่านสะลึมสะลือรู้สึกที่ปากของเธอมีอะไรมากดทับอยู่ นุ่มนวลและเผด็จการเข้ามาในปากของเธอ ความรู้สึก
คล้อยๆกับฝันร้ายที่ผ่านมาหลายวันนี้ ด้วยสัญชาตญาณ เธอได้ต่อต้านมันขึ้น พยายามผลักเขาออก โห้หลีเฉิน
จับมือน้อยๆของเธอที่ไม่หยุดนิ่งไว้ โน้มตัวกดทับตัวเธอ จูบของเขาปนด้วยความขมของยา ใช้แรงเจาะเข้าไปใน
ปากของเธอ เธอได้แต่กลืนยาและน้ำลงคอโดยปริยาย ร่างกายที่ควบคุมไม่ได้
เธอทรมานจนเปลือกตาขยับอยู่ตลอด พยายามฝืนลืมตาขึ้นมาเป็นเส้น สายตาที่ฝ้ามัวได้ค่อยๆขยายขึ้นจน
เห็นชัด หน้าอันหล่อเหลาของเขา มันช่างน่าหลงไหลเหลือเกิน
โห้หลีเฉินไม่นึกว่าเธอจู่ๆจะตื่นขึ้นมาได้ตอนนี้ เขาตกใจจนอึ้งไป รู้สึกอึดอัดทั้งตัว เขารีบปล่อยมือจากเธอ
อธิบายด้วยน้ำเสียงต่ำ “ ผมป้อนยาให้คุณ “
เธอลืมตามองเขาอยู่สักพัก เหมือนจะฟังไม่เข้าใจ แล้วหลับไปอีก โห้หลีเฉินเห็นสีหน้าเธอที่หลับสนิท
ทำอะไรไม่ถูกแล้วยิ้มขึ้น
ผู้หญิงคนนี้ไข้ขึ้นจนเบลอ
ฉินฉู่ที่ยืนอยู่ข้างๆ มองสองคนไว้อย่างรู้ซึ้ง คราวนี้ เขาเชื่อแล้วว่าเรื่องที่โห้หลีเฉินมีผู้หญิงมันจริง
และยังเป็นไปได้ว่า เป็นผู้หญิงที่อยู่ในดวงใจของโห้หลีเฉิน
