สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน – บทที่ 40 เขา มารึยัง

บทที่ 40 เขา มารึยัง

“เย้นหว่าน เป็นอะไรไป?”

มู่จื่ออี้ยืนอยู่ข้างๆเย้นหว่าน แล้วก็มองหน้าเธออย่างเป็นกังวล

เย้นหว่านได้สติกลับมา แล้วก็ยิ้ม “ไม่มีอะไรหรอก แค่ตื่นเต้นนิดหน่อย”

“วางใจเถอะ ฉันเชื่อมั่นในความสามารถของเธอ ไม่ว่าจะยังไง ฉันก็จะช่วยเธอเอง”

มู่จื่ออี้ตบไหล่ของเย้นหว่าน เพื่อเพิ่มพลังให้กับเธอ

หลังจากโดนดึงดูดความสนใจ เย้นหว่านก็ไม่ได้สนใจคิดเรื่องนั้นอีก รีบขึ้นรถ

ที่พักรวมของการแข่งขันออกแบบแฟชั่นOviอยู่ในโรงแรมหรูริมทะเล โรงแรมทุกห้องได้ถูกจองไว้หมด ก่อนที่การแข่งขันจะจบลง โรงแรมนี้จะมีไว้ให้ผู้เข้าแข่งขันใช้เท่านั้น

ภายใต้การนำทางของเจ้าหน้าที่ พวกเธอก็เดินเข้าไปที่ล็อบบี้โรงแรม

ตอนที่กำลังจะเข้าลิฟต์นั้น ก็เจอคนๆหนึ่ง

โอวน่อหย่า

เธอสวมสุดเดรสสีขาว รองเท้าส้นสูง ทาลิปสีแดง เต็มไปด้วยความมั่นใจ

พอพนักงานเห็นเธอ ก็รีบยิ้มและทักทายด้วยความเคารพ “คุณโอว”

“โอวน่อหย่าหรอ?”

นักออกแบบทั้งสองคนกระซิบกระซาบ มองหน้าโอวน่อหย่าและเต็มไปด้วยความตื่นเต้น และความเลื่อมใส

“โอวน่อหย่าจริงๆด้วย ดีไซน์เนอร์อัจฉริยะที่มีชื่อเสียงเมื่อสองปีก่อน ไม่คิดเลยว่าเธอจะมาเข้าร่วมการแข่งขันนี้ด้วย”

“ถ้ายังงั้นเราก็น่าจะไม่มีโอกาสแล้ว แต่ว่ายังไงการที่ได้แข่งกับเธอ ก็ถือว่าเป็นเกียรติมากแล้ว”

ตำแหน่งของโอวน่อหย่าในชื่อดีไซน์เนอร์ระดับโลกนั้นสูงมาก การแข่งขันครั้งหนึ่งเมื่อสองปีก่อน เธอโดดเด่นมาก เหมือนกับว่ามันเป็นการเปิดฉากของเธอ และทำให้เธอเป็นดีไซน์เนอร์ที่มีชื่อเสียงภายในเวลาสองปี

เธอได้รับการยอมรับและการสนับสนุนมากมาย

ในโลกของการออกแบบนั้น เธอก็เหมือนกับดาราที่มีชื่อเสียงแพรวพราว

พอเห็นเธอ เย้นหว่านก็ขมวดคิ้วแน่น เธอรู้สึกไม่ค่อยสบายใจเท่าไหร่

โอวน่อหย่ากวาดสายตาที่มองทุกด้วยความภาคภูมิใจ แล้วก็เห็นเย้นหว่าน

แต่ว่าเธอก็ไม่ได้รู้สึกแปลกใจ เหมือนกับรู้อยู่แล้วว่าเธอจะมา

“เย้นหว่าน ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ”

โอวน่อหย่าก้าวเข้ามาด้วยรองเท้าส้นสูง สง่างาม แล้วก็ก้าวไปหาเย้นหว่านด้วยความมั่นใจ

เพื่อนร่วมงานทั้งสองคนเห็นภาพนั้น ก็มองหน้าเย้นหว่านด้วยความอิจฉา “พวกเธอรู้จักกันหรอ?”

เย้นหว่านเม้มปากแน่น มากกว่ารู้จักอีก?

เป็นคนคุ้นเคยที่เกลียดเข้ากระดูก

โอวน่อหย่าเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าเย้นหว่าน สายตาเต็มไปด้วยความเยาะเย้ย แล้วก็พูดออกมาด้วยเสียงเบา

“เย้นหว่าน เธอดิ้นรนอยู่ด้านล่างเป็นเวลาสองปีแล้ว ในที่สุดก็มีโอกาสได้มาแข่งขันดีไซน์เนอร์บ้างแล้วสินะ ตื่นเต้นมากเลยล่ะสิ?”

เย้นหว่านแข็งทื่อไปทั้งตัว สีหน้าบูดบึ้ง

สองปีมานี้ ก็จริงที่เธอพยายามปีนป่ายจากจุดที่ต่ำที่สุดในวงการดีไซน์เนอร์ แล้วก็รอโอกาสให้เพิ่มขึ้นทีละน้อยละน้อย

แต่ว่าก่อนหน้าสองปีนั้น ถ้าเกิดว่าไม่ใช่เพราะโอวน่อหย่าใช้อำนาจในการขวางเธอไว้ แล้วเตะเย้นหว่านออกจากการแข่งขันนั้น บางทีดีไซน์เนอร์ที่มีชื่อเสียง อาจจะเป็นเย้นหว่าน ไม่ใช่โอวน่อหย่า

“แต่ว่าครั้งนี้ ฉันไม่มีวันให้โอกาสเธอหรอก”

โอวน่อหย่ายิ้มอย่างมั่นใจ สายตาเต็มไปด้วยความอาฆาต “เย้นหว่าน ฉันจะเตะเธอออกจากการแข่งขันให้เร็วที่สุด”

แม้ว่าเย้นหว่านจะมีความสามารถขนาดไหน แต่ว่าเธอก็ไม่มีวันยอมมอบโอกาสให้เธอได้แสดงฝีมือหรอก

เย้นหว่านมองหน้าโอวน่อหย่าอย่างเยือกเย็น ตอนแรกก็นึกว่าหลังจากต้องเข้าสถานีตำรวจเมื่อครั้งที่แล้ว เธอจะมีสติขึ้นมาบ้าง แต่ว่าตอนนี้ดูเหมือนว่า เธอกลับเลวร้ายยิ่งกว่าเดิม

“ถ้ายังงั้นก็รอดูได้เลยว่าครั้งนี้คือใคร ที่ต้องตาย!”

เย้นหว่านจ้องหน้าเธออย่างไม่หวาดกลัว ตอนนี้เธอไม่ใช่เย้นหว่านคนเดียวกับเมื่อสองปีก่อนที่โดนรังแกอีกต่อไปแล้ว

โอวน่อหย่าหัวเราะออกมาอย่างเยือกเย็น ท่าทางดุร้ายมาก

“ตอนนี้ปากกล้าไปก็ไร้ประโยชน์ ฉันจะต้องทำให้เธอร้องไห้ในไม่ช้า”

พูดไปพลาง โอวน่อหย่าก็กระแทกไหล่เธออย่างรุนแรง แล้วก็เดินผ่านเธอไปอย่างยโสโอหัง

เย้นหว่านรู้สึกเจ็บไหล่จนต้องถอยหลังไปสองก้าว

คนข้างหลังกอดเธอเอาไว้ ให้เธอไม่ล้ม

“ไม่เป็นไรนะ?”

มู่จื่ออี้มองหน้าเย้นหว่าน ใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาเต็มไปด้วยอารมณ์ความไม่พอใจ

เย้นหว่านส่ายหัว แล้วก็ลุกออกมาจากมู่จื่ออี้

เธอมองรูปร่างที่หยิ่งผยองของโอวน่อหย่า แล้วก็กำหมัดแน่น เธอรู้สึกอัดแน่นจนหายใจไม่ออก

“ฉันไม่สนใจหรอกว่าเธอจะมีความแค้นอะไรกับโอวน่อหย่าในอดีต แต่ว่าครั้งนี้เธอมีฉันอยู่ สบายใจได้ ฉันจะต้องทำให้เธอชนะ”

น้ำเสียงของมู่จื่ออี้นั้นอ่อนโยนมาก จนทำให้คนอื่นที่ได้ยินรู้สึกเชื่อใจ

เย้นหว่านรู้สึกอบอุ่นหัวใจ

ไม่ไกลจากนั้น วางหนิงเวยก็ยืนอยู่ แล้วก็จ้องมองเย้นหว่านและมู่จื่ออี้ด้วยสายตาชั่วร้าย

เธอกัดฟันอย่างรุนแรง ถึงจะอดทนไม่ให้เดินเข้าไปได้

หลังจากดีขึ้นหน่อย เธอก็สงบได้ แล้วก็เดินตามโอวน่อหย่าไป

“คุณโอว รอก่อนค่ะ”

โอวน่อหย่าหยุดเดิน แล้วก็เห็น วางหนิงเวยที่เดินเข้ามา ก็ไม่เข้าใจเล็กน้อยว่าเธอเรียกทำไม

สีหน้าของวางหนิงเวยไม่ดีเท่าไหร่ แล้วเธอก็พูดออกมาตรงๆว่า

“คุณโอว，ฉันคือวางหนิงเวย เป็นนางแบบที่จะมาเข้าร่วมการแข่งขันในครั้งนี้ เมื่อกี้ฉันเห็นคุณกับเย้นหว่าน เหมือนกับว่าคุณจะเกลียดเธอมากเลยใช่มั้ยคะ?”

“ใช่ค่ะ”

โอวน่อหย่ายอมรับอย่างตรงไปตรงมา ความเป็นศัตรูที่เธอมีให้เย้นหว่านนั้น เธอไม่เคยคิดจะซ่อนมันเลยสักนิดเดียว

วางหนิงเวยยิ้มอย่างพอใจ แล้วก็ยื่นมือไปตรงหน้าโอวน่อหย่า

“ฉันก็เกลียดเย้นหว่านเหมือนกัน แล้วฉันก็รู้เรื่องที่เธอเหยียบเรือสองลำ ในเมื่อพวกเราอยากเล่นงานเธอเหมือนกัน ถ้างั้นเรามาร่วมมือกันดีมั้ยคะ?”

“เหยียบเรือสองลำงั้นหรอ?”

โอวน่อหย่าเลิกคิ้วอย่างสนใจ คู่หมั้นของเย้นหว่านทำให้เธอกังวลมากเหมือนกัน ก็เลยไม่กล้าจัดการเธอด้วยวิธีที่เปิดเผยมากเท่าไหร่

เธอยังคงกังวลว่าจะจัดการกับเย้นหว่านยังไง แต่ไม่อยากจะคิดว่าข่าวคราวก็จะมาหาถึงหน้าประตู…

ถ้าเกิดว่าเย้นหว่านเหยียบเรือสองลำจริงๆล่ะก็ ตระกูลโห้ก็คงจะไม่ปล่อยเธอไปง่ายๆ แล้วเมื่อไม่มีการสนับสนุนจากตระกูลโห้ เย้นหว่านก็จะถูกเหยียบย่ำลงไปในโคลนอย่างง่ายดาย

ตลอดชีวิตนี้ไม่มีวันมีโอกาสได้พลิกกลับมาอีกครั้ง

โอวน่อหย่ากับวางหนิงเวยวางแผนกันอย่างดุเดือด แต่ว่าเย้นหว่านกลับไม่รู้เรื่องอะไรเลย

พวกเขาติดตามเจ้าหน้าที่ แล้วก็แยกย้ายกันไปที่ห้องพักของตัวเองที่ถูกเตรียมไว้ให้แล้ว

ห้องถูกจัดเรียงอย่างกระจัดกระจาย แต่ว่าผู้เข้าแข่งขันทั้งห้าคนก็ไม่ได้อยู่ห่างกันเท่าไหร่นัก แต่ว่าเย้นหว่านกลับถูกแยกห่างจากพวกเขาหลายชั้น

มู่จื่ออี้ถามพนักงานอย่างไม่พอใจ “ทำไมเย้นหว่านถึงได้อยู่ชั้น18 ผมเป็นผู้ช่วยของเธอ ผมจะอยู่ชั้นเดียวกับเธอ”

“ขอโทษด้วยนะคะ เพราะว่าพวกคุณมาสายไปหน่อย ห้องก็เลยเหลือไม่กี่ห้องแล้ว”พนักงานตอบคำถามเหมือนได้ถูกเตรียมไว้แล้ว

มู่จื่ออี้หงุดหงิด เขาอยากจะพูดอะไรต่อ แต่ว่าเย้นหว่านก็หัวเราะออกมา

“ไม่เป็นไรหรอก ยังไงก็ต้องใช้ลิฟต์อยู่แล้ว ก็ไปหากันได้ง่ายๆ”

หลังจากนั้น เธอก็ถือกระเป๋า เตรียมจะไปชั้น18

มู่จื่ออี้ก็แย่งกระเป๋าเธอมา “ฉันไปส่ง”

หลังจากนั้นเขาก็รู้สึกไม่เป็นตัวของตัวเอง ก็เลยพูดต่อ “ไปดูทางไว้ก่อน หลังจากนี้จะไปหาเธอจะได้ไม่หลงทาง”

ดังนั้น เย้นหว่านกับมู่จื่ออี้ ก็ตามพนักงาน และตรงไปยังชั้น18

“ติ๊ง”

หลังจากเสียงนั้นดังขึ้น ประตูลิฟต์ก็เปิดออก

เย้นหว่านกำลังจะเดินออกไป ก็เห็นร่างสูงใหญ่ที่คุ้นเคย ดูเหมือนกับโห้หลีเฉินมากๆ

เขามาที่นี่งั้นหรอ?

หัวใจของเธอเต้นแรงขึ้นทันที เธอเดินออกจากประตูลิฟต์ป แล้วก็เดินตรงไปที่ผู้ชายคนนั้น