บทที่ 86 อยากจะ……เสียใจ
เธอกะพริบตา มองดูโห้หลีเฉิน หลายวิผ่านไป ถึงจะรู้สึกตัวขึ้นมา แก้มยิ่งแดงขึ้นไปอีก
เธอเอ่ยปากโวยวาย “คุณ คุณอย่าดูนะ รีบออกไป”
เสียงอ่อนหวานนั้นสั่นเล็กน้อย แล้วก็มีความอ่อนแอ ยิ่งทำให้ดึงดูดคนเข้าไปอีก
สายตาของโห้หลีเฉินนั้นดูเจ้าเล่ห์ เหมือนกำลังลุกเป็นไฟ และแล้วก็โดนอ่อยแบบควบคุมไม่ได้เลยทีเดียว
เขาจ้องมองเธออย่างน่ากลัว เสียงหายใจดังขึ้น เหมือนกำลังมีแรงฮึดจะทำอะไรสักอย่าง
เขาพูดเสียงแหบว่า “อย่าแช่นานล่ะ ไม่ดีต่อสุขภาพ”
พูดจบ เขาก็รีบสาวเท้ายาวออกไป ร่างที่สูงใหญ่ ดูแล้วแข็งทื่อเล็กน้อย
แต่พอเขาเพิ่งไป ด้านหลังก็มีเสียงซู่ซ่าของน้ำดังขึ้น
แล้วก็ยังมีเสียงอ่อนหวานออดอ้อนเหมือนแมวของเย้นหว่าน “อย่าไปนะ……”
แล้วจู่ๆ เย้นหว่านก็ลุกขึ้นมาด้วยความควบคุมไม่ได้ มือเล็กๆ ที่เปียกๆ อยู่นั้นจับไปที่ชายเสื้อของโห้หลีเฉิน
ในตาของเขาเหมือนมีไฟลุก เต็มไปด้วยความใคร่ แต่ก็กัดริมฝีปากแน่น เหมือนกำลังสู้กับอะไรสักอย่างอยู่
ความแดงบนใบหน้านั้น ดูทรมานและดูเจ็บปวด
ร่างสูงใหญ่ของโห้หลีเฉิน เย็นจัด สัมผัสได้ถึงไอน้ำที่มาจากด้านหลัง แต่ในตัวนั้นกำลังร้อนเหมือนมีไฟลุกเผาไหม้อยู่
ผู้หญิงคนนี้ รู้ตัวไหมเนี่ยว่ากำลังทำอะไรอยู่
สายตาของเย้นหว่านนั้นยิ่งอยู่ยิ่งเบลอ ความร้อนในตัวเธอนั้นอวดครวญจนควบคุมสติของเธอไป มือข้างเขาลากเสื้อของโห้หลีเฉินนั้น ค่อยๆ ขยับขึ้นเรื่อยๆ
สองมือนั้นเลื้อยขึ้นไปโอบคอเขาเหมือนงู ทั้งตัวของเขานั้นแนบอยู่บนหลังที่กว้างใหญ่
อยู่ใกล้เขา แล้วรู้สึกสบายมากเลยล่ะ
พอได้ลิ้มรสความหวานแล้ว เธอก็เหมือนแมวน้อยที่เพิ่งแตกสาว ริมฝีปากแนบไปที่หูของเขาแล้วจูบเบาๆ
“บูมมม”
ในร่างกายของโห้หลีเฉินเหมือนโดนระเบิดทิ้งยังไงอย่างงั้น
ร่างของเขายืนตรงและแข็งทื่อ เสียงแหบเต็มทน “สาวน้อย คุณรู้ไหมว่ายั่วผู้ชายเล่นๆ ไม่ได้หรอกนะ”
เขาชอบเธอ ความยับยั้งชั่งใจของเขานั้นไม่ได้แสดงออกมาให้เธอเห็น
เธอนั้นยั่วสุดๆ
เย้นหว่านนั้นไม่ได้ฟังคำเตือนของเขาตั้งแต่แรกอยู่แล้ว แล้วก็เอาตัวทั้งตัวไปทาบที่หลังของโห้หลีเฉิน เธอกัดไปที่หูของเขา
“เอาอีก……”
เอาอีก เยอะเลย
เธอทรมานสุดๆ เหมือนกับว่าถ้าเธอได้เข้าใกล้ผู้ชายอย่างไม่มีขีดจำกัด เธอถึงจะรู้สึกสบายใจขึ้นบ้าง
ในตอนที่เขากำลังพูดจบนั้น ปมสุดท้ายในหัวของโห้หลีเฉินนั้น ขาดไปแล้ว
เธอจับมือที่ขาวเนียน แล้วก็หันไป แล้วก็กอดเขาไว้ในอ้อมกอด
เธอไม่ได้ใส่อะไรเลย แล้วบนตัวเธอก็เปียกๆ มือของเธอนั้นไปโดนกับผิวที่ลื่นเปียก อ่อนนุ่มเหมือนสำลี ทำให้คนคลั่งแทบบ้า
สายตาของเขานั้นร้อนแรงเหมือนไฟ ก้มหัวลงจูบไปที่ปากของเธอ
แล้วก็จูบอย่างดูดดื่ม รุนแรงจนแทบจะดูดความหวานจากปากของเธอออกมาทั้งหมด
แล้วเย้นหว่านก็ให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี แบบนี้นั้นทำให้เธอรู้สึกสบาย แล้วมืออันน้อยๆ ของเขาก็ลูบไล้ไปบนตัวเขาอย่างไม่รู้ตัว
โห้หลีเฉินควบคุมตัวเองไม่ได้อีกต่อไป แล้วก็แสดงความใคร่ที่บ้าคลั่งออกมา เอาเขา เอาเขาซะ
“บุ๋ง”
เสียงน้ำดังขึ้น ทั้งสองนั้นล้มลงไปในอ่างที่มีน้ำเต็ม
น้ำในอ่างนั้นเย็นมาก เย็นจนแทบเข้ากระดูก
แล้วการกระทำของโห้หลีเฉินที่กำลังจะจัดการกับเย้นหว่านนั้นก็หยุดลง น้ำเย็นแข็งที่อยู่รอบๆ นั้นทำให้เขาดึงสติกลับมาได้บ้าง
เธอแช่น้ำ แต่ทำไมถึงใช้น้ำเย็นล่ะ
เขาจ้องมองไปที่เธอ เห็นแค่หน้าแดงๆ ของเธอ สายตาพร่ามัว ปากเล็กๆ นั้นบ่นพึมพำ
“ฉันจะเอา……ซี้ดด ทรมาน……”
เห็นเขาไม่ขยับ เขาสะบัดตัวด้วยความทนไม่ไหว มือเล็กๆ นั้นก็ยื่นเข้าไปใกล้ๆ เขา แล้วดึงเขาไว้
โห้หลีเฉินยิ่งอยู่ยิ่งขรึมขึ้น แล้วก็ถามด้วยเสียงแหบว่า :
“เย้นหว่าน ผมคือใคร”
“ทรมาน……ทรมานจัง……”
เย้นหว่านคร่ำครวญด้วยความเจ็บปวด สายตาพร่ามัวสับสนไปหมด
ที่เธอเป็นแบบนี้นั้น ดูแล้ว เหมือนเธอจะโดนยาเข้าแล้วล่ะ
โห้หลีเฉินจับไปที่หน้าผากเขาด้วยความอึ้ง เขาควบคุมความใคร่ที่ปะทุอยู่ในตัวเขาเอาไว้ จากนั้นก็ปล่อยเย้นหว่าน ก้าวเท้ายาวออกจากอ่างอาบน้ำ แล้วก็เดินออกไป
เงาร่างที่สูงใหญ่ทำให้รู้สึกถึงความเยือกเย็นจนหนาวสั่น
เย้นหว่านไม่มีสติแล้ว รู้แค่ว่าไม่มีของที่เธออยากได้แล้ว ที่อยู่รอบๆ เธอนั้นมีแค่น้ำที่เย็นๆ เธอทรมานจนแทบจะเป็นบ้า แต่ไฟในตัวนั้น กลับหาที่ระบายออกไม่เจอ
ทรมาน
ร้อนแทบไหม้จนจะกลายเป็นขี้เถ้า
เย้นหว่านนั้นเหมือนกับปลาที่ขาดน้ำ แล้วก็เหมือนกำลังจะตายจากการถูกเผา
“บู้ม”
แล้วจู่ๆ ประตูก็ถูกเปิดเข้ามาจากด้านนอก เห็นโห้หลีเฉินถือน้ำแข็งมาถังนึง แล้วก็เดินเข้ามาเทน้ำแข็งลงไปในอ่างอาบน้ำ
พอเห็นเขา เย้นหว่านก็เหมือนกับคนหิวที่อดอยากอาหารที่อร่อยมานานจนควบคุมไม่อยู่
“ฉันจะเอา……”
เธอบ่นพึมพำ ลุกขึ้นมาแล้วตรงไปที่โห้หลีเฉิน
ความสวยของเย้นหว่านนั้นทำให้คนรู้สึกคลั่งไคล้
หน้าของโห้หลีเฉินหมองเต็มทน สายตาที่ร้อนแรงนั้นเหมือนกำลังยับยั้งชั่งใจจากอะไรสักอย่าง จากนั้นเขาก็ยื่นมือที่ใหญ่ออกไป แล้วก็กดให้เย้นหว่านอยู่ในอ่างอาบน้ำ
“แช่อยู่ในนั้นดีๆ”
โห้หลีเฉินนั่งอยู่ตรงขอบอ่าง กดเย้นหว่านด้วยมือเดียว ไม่สนใจความวุ่นวายของเธอ เพื่อให้เขาลุกขึ้นมาไม่ได้
น้ำแข็งนั้นละลายไปในน้ำ แล้วก็ทำให้น้ำในอ่างนั้นเย็นอย่างรวดเร็ว
ความหนาวเย็นนั้นซึมเข้ามาในกระดูก แล้วก็ดูดเอาความร้อนในตัวของเย้นหว่านออกไป ทำให้ความใคร่ของเธอนั้นหายไปบ้าง
ผ่านไปไม่นาน ความวุ่นวายของเธอเริ่มน้อยลง
ตาของเธอสว่างขึ้นมาบ้าง แล้วก็มองดูโห้หลีเฉินอย่างน่าสงสาร “ฉันรู้สึกตัวแล้ว คุณปล่อยฉันเถอะ”
โห้หลีเฉินจ้องมองเธอด้วยสายตาที่มืดมน ไม่ขยับ
หน้าของเย้นหว่านเริ่มซีด แล้วเสียงก็ฟังดูทรมานสุดๆ “ตรงนี้หนาวจัง……”
หว่างคิ้วของโห้หลีเฉินนั้นกระตุกอย่างรุนแรง เสียงอ่อนหวานของหญิงสาวนั้นทำให้เขาทนไม่ไหว
แรงที่มือของเขาเบาลงอย่างไม่รู้ตัว
เย้นหว่านเป็นอิสระแล้ว แล้วก็มีความลังเลนิดหน่อย แล้วก็พุ่งตรงไปที่โห้หลีเฉินทันที
“บุ๋ม”
แล้วเสียงน้ำก็ดังขึ้นอีก น้ำกระเซ็น แล้วเย้นหว่านก็ถูกกดกลับเข้าไปนั่งในอ่างอาบน้ำ
เย้นหว่าน： “……”
ในหัวของเขามีแต่คำว่าอยากได้เต็มไปหมด มองดูสายตาที่ไม่พอใจของโห้หลีเฉิน
“คุณเป็นผู้ชายรึเปล่าเนี่ย โห้หลีเฉิน”
“ให้ฉันนอนสักพักจะเป็นอะไรไป ฉันยังไม่รังเกียจคุณเลย”
“คุณอย่าบังคับฉัน ฉันไม่นอนแล้ว ฉันจะออกไปนอนกับคนอื่น โอเคไหม”
สีหน้าของโห้หลีเฉินหมองขึ้นเรื่อยๆ ไม่ได้พูดอะไร อีกมือนึงถือถึงน้ำแข็ง แล้วก็เทน้ำแข็งมากมายออกมาจากในนั้น
เย้นหว่าน： “……”
สุดท้ายก็ผ่านค่ำคืนที่ยุ่งเหยิงนี้ไปได้
“ฮัดชิ่ว”
เย้นหว่านตื่นขึ้นมา อย่างแรกก็คือจาม
แล้วภาพเมื่อวานก็ผุดเข้ามาในสมองของเธอ เธอทำทุกวิถีทางในการเพื่อกลบเกลื่อนความเขินอายที่มีต่อของโห้หลีเฉิน
นั่นเป็นเรื่องที่เธอทำลงไปหมดเลยหรอ
ตาของเย้นหว่านดูไปที่เพดานอย่างเหม่อลอย ดูไร้ความรู้สึก
“ตื่นแล้ว”
ตอนนี้ ข้างๆ ในระยะใกล้ๆ เขา ก็มีเสียงต่ำๆ ของผู้ชายดังขึ้น
เย้นหว่านตัวแข็งทื่อ หันหน้าไปด้วยความอึ้ง ก็เห็นว่าข้างๆ เขานั้นมีโห้หลีเฉินนั้นกำลังนอนตะแคงอยู่ มือข้างนึงท้าวหัวเอาไว้ สายตาจ้องมองเขาอย่างลอยๆ
ตรงล่างกระดูกไหปลาร้าของเขา ไม่ได้ใส่อะไรเลย……
ช่วงสุดท้ายของเมื่อคืน เกิดอะไรขึ้นรึเปล่านะ
