สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน – บทที่ 171 ยานี่ ต้องไม่ใช่​ยาดีอะไรแน่ๆ

บทที่ 171 ยานี่ ต้องไม่ใช่​ยาดีอะไรแน่ๆ

บทที่ 171 ยานี่ ต้องไม่ใช่​ยาดีอะไรแน่ๆ

ห้องหนังสือ

โห้หลีเฉินต้องเคลียร์​งาน​ต่อ เขาจึงเดินเข้าไปในห้องเหมือนทุกๆวัน

แต่ว่าวันนี้ ในห้องหนังสือ​กลับดูแปลก​ออกไป

เขาเหลือบมองไปรอบๆ ก่อนจะเห็นแผ่นหลังร่างบางที่ใส่ชุดกระโปรง​สีฟ้ายืนอยู่ตรงบันได​ชั้นหนังสือ เธอยืนโซเซ​อยู่​บนบันได​ แล้ว​พยายามคว้าหนังสือที่อยู่​ชั้นบน

กระโปรง​ตัวนั้น โห้หลีเฉินคุ้นตา​อยู่​แล้ว​ เพราะเป็นหนึ่งในกระโปรง​ตัวโปรดของเย้นหว่าน

เขาย่นคิ้วขึ้นเล็กน้อย​ ก่อนจะรีบเดินเข้าไปหา

“คุณ​มาทำอะไรที่นี่คนเดียว”

พอได้ยิน​เสียง​ของ​เขา ผู้หญิง​ที่​ยืน​อยู่​บนบันไดก็สะดุ้ง​ตกใจ​ ก่อนที่​เท้าของเธอจะไถล และ​กำลังจะล้มลงมา

โห้หลีเฉินขมวดคิ้ว​มุ่น “ระวัง​”

เขารีบวิ่งเข้าไป​ แล้ว​รับตัวเธอได้ ก่อนจะล้มลงไปบนพื้น

ร่างบางของหญิงสาว​ตกอยู่ใน​อ้อมกอดของเขา และ​เขาได้กลิ่น​น้ำหอมจากตัวของ​เธอด้วย

กลิ่นที่แปลกหน้า​ทำให้​โห้หลีเฉินขมวดคิ้ว​ขึ้น​มา​ทันที ก่อนจะเอ่ยปาก​พูด​อย่างไม่​พอใจ​ “คุณ​ฉีดน้ำหอมทำไม… “

คำพูด​ของ​เขายังพูดไม่ทันจบ ก็หยุด​ชะงัก​ไป​กลางคัน

ตอนนี้เขาเพิ่งจะเห็นหน้าผู้หญิง​ที่​อยู่​อ้อมกอดชัดเจน​ ใบหน้า​หวานนั้น ไม่ใช่​เย้นหว่าน แต่​เป็นเย้นซิน

เย้นซินมีสีหน้า​ตื่นตระหนก​ สองมือของเธอกอดคอของโห้หลีเฉินไว้อย่างหวาดกลัว​ ใบหน้า​ของ​เธอซีดเซียว​จนน่าสงสาร

น้ำเสียงของเธอหวานหยาดเยิ้ม​ “พี่เขยคะ ขอบคุณ​ที่​ช่วยฉันไว้ ฉันกลัว​มากเลยค่ะ ฮือ…”

เธอพูด ก่อนที่ขอบตาของเธอจะเริ่มแดง ทำท่าทีเหมือนตกใจมาก

จึงดูยิ่งน่าสงสารเข้าไปใหญ่

แต่​สีหน้า​ของ​โห้หลีเฉินกลับเหลือ​แต่​ความเย็นชา

เขาโยนเธอลงตรงโซฟา ก่อนจะเดินห่างออกมา เพื่อรักษา​ระยะห่าง​จาก​เธอให้มากที่สุด

หลังจาก​นั้น เขาก็ถอดเสื้อคลุมของตัวเองทิ้ง แล้ว​หยิบทิชชู่​เปียก​มาเช็ดมือ

เหมือนเพิ่งจะ​จับของสกปรก​มา

เย้นซินนอนอยู่บนโซฟา เธอจ้องมอง​การกระทํา​ของ​โห้หลีเฉินอย่างตกตะลึง​ สีหน้า​ที่​น้อยใจในตอนแรกเริ่มเหยเก แก้มที่แดงกลายเป็น​ซีดเผือด

เธออุตส่าห์​วางแผน​จนสามารถเข้าไปอยู่ในอ้อมกอดของเขา ในที่สุด​ก็​สามารถเข้าใกล้​เขาได้แล้ว​ แต่ยังไม่ทันได้ทำอะไรกับเขาเลย…

เขาถึงกับ​โยนเธอทิ้ง และ​ท่าทางของเขา เหมือนกับว่าการโดนตัวเธอ เหมือนโดนขยะที่สกปรก​มาก​อย่างนั้น​แหละ

เย้นซินรู้สึก​เสียหน้า​มาก จนน้ำตาไหลออกมาจริงๆ

“พี่เขยคะ พี่รังเกียจ​ฉันขนาดนี้เลยเหรอคะ”

โห้หลีเฉินโยนทิชชู่​เปียก​ทิ้ง ก่อนจะมองหน้า​เย้นซินอีกครั้ง ด้วยแววตาที่แสนจะเย็น​ชา

“ออกไปเดี๋ยว​นี้”

คำพูด​ที่​แสนเย็นชา ไม่มีอารมณ์​ใดๆแฝงอยู่​เลย​

เย้นซินปัดน้ำตาทิ้งอย่างไม่ยอมแพ้ “พี่เขยคะ…”

“ต่อไปนี้ห้ามเข้ามาในห้องนี้อีก”

พอพูดจบ โห้หลีเฉินก็หันหลัง​กลับ​แล้ว​เดินออกจากห้องไป

โดยไม่มองหน้า​ของ​เย้นซินเลยแม้แต่น้อย

เขาไม่ใช่​แค่​ไม่ยุ่งกับผู้หญิง​เท่านั้น​ แต่​เขายังเกลียด​ที่ต้องสัมผัส​กับ​ผู้หญิง​อย่างนี้ด้วย เมื่อตะกี้​เขาเข้าใจผิด​คิดว่า​เป็นเย้นหว่านถึงได้อุ้มเย้นซิน แต่ความรู้สึก​ที่​เธอทิ้งไว้ที่แขนของเขา รวมถึง​น้ำหอมที่หวานเลี่ยน ทำให้​เขารับไม่ไหว

อย่างที่เขาคิดไว้ มีแค่ตอนที่​กอดเย้นหว่านถึงทำให้​เขารู้สึก​สบายได้

โห้หลีเฉินเดินออกจากห้องไป ก่อน​จะ​ตามมาด้วยเสียงที่เขาสั่งการ​เว่ยชี

“เอาเอกสารไปวางไว้ที่สวนดอกไม้​ ฉันจะไปนั่งทำงานที่นั่น”

พอได้ยิน​แบบนั้น น้ำตาของเย้นซิน ก็ยิ่งไหล​ออกมา​ไม่หยุด​

เธอยืนมองไปที่ประตู​ ด้วยความรู้สึก​ไม่พอใจ​และ​เจ็บปวด

นี่เป็น​ครั้งแรก​ที่​เธอ​ถูก​ดูถูก​เหยียดหยาม​แบบนี้

อุตส่าห์​ยอมเอาตัวเข้าแลก แต่กลับโดนรังเกียจ​ เหมือนเป็นตัวเชื้อโรค

หรือว่าเธอ จะไม่มีทางได้ผู้ชาย​คน​นี้​มาจริงๆ​อย่างนั้นเหรอ

ในเวลาเดียวกัน​ ด้านนอกหน้าต่าง มีเงาของผู้ชายคนหนึ่งยืนอยู่

คนคนนั้นก็คือป่ายฉีนั่นเอง

เขายืนมองทุกการกระทํา​ของ​เย้นซินเงียบๆ ก่อนจะลูบคางอย่างนึกสนุก

“คิดไม่ถึงเลยว่าเพิ่งจะ​มาถึง ก็ได้เห็นเรื่องแบบนี้แล้ว น้องภรรยาพยายามยั่วพี่เขย น่าสนใจจริงๆ ไม่รู้​ว่า​เสี่ยวเย้นหว่านของเรา จะรู้เรื่องนี้หรือเปล่า​”

เขายิ้มย่อง​ ก่อนจะปีนป่ายไปตาม​ระเบียงหน้าต่างอย่างคุ้นชิน​ ไม่นานก็มาถึงหน้าต่างห้องที่เย้นหว่านพักอยู่

เขามองเข้าไปในห้องผ่านหน้าต่าง และ​เห็นเย้นหว่านกำลังนั่งเล่นโทรศัพท์​อยู่​บนเตียง

ดีมาก เขาหาตัวเป้าหมาย​เจอแล้ว

ป่ายฉีรีบกระโดด​เข้ามา และ​เข้าไปยืนในห้องได้อย่างง่ายดาย

ทันทีที่ได้ยิน​เสียง​แปลก​ๆเย้นหว่านก็รีบหันหน้าไปมองทันที พอเห็นว่าเป็นป่ายฉี เธอก็สะดุ้ง​ตกใจ

“คุณ​ คุณ​เข้ามาในนี้ได้ยังไง​”

พอนึกถึง​เรื่อง​ร้ายๆที่ป่ายฉีเคยทำไว้ เย้นหว่านพูดจบ ก็เตรียมจะตะโกน​ขอความช่วยเหลือ​ออกมา

“โห้หลี… อื้อ”

เธอเพิ่งจะตะโกน​ออกมา แต่ป่ายฉีเร็วกว่า เขารีบเดินเข้าไปหา แล้ว​เอามือปิดปากเธอไว้อย่างแน่นหนา

เย้นหว่านโดนป่ายฉีกอดไว้แน่น จนขยับตัว​ไม่ได้​ และได้แต่ส่งเสียงอู้อี้​ออกมา

ป่ายฉีเริ่มปวดหัว จึงก้มหน้าลงไปพูดเกลี้ยกล่อม

“เย้นหว่านผู้น่ารัก ผมแค่ได้ข่าว​ว่า​คุณ​ได้รับบาดเจ็บ​ ก็เลยมาเยี่ยมคุณ คุณ​อย่าทำท่าทางเหมือนเห็นโจรขโมย​ของ​ และไม่ร้องตะโกน​จะได้ไหม”

“อื้ออื้ออื้อ”เย้นหว่านร้องอู้อี้​อย่างต่อต้าน

ถ้าแค่มาเยี่ยม​เธอจริงๆ​ จะต้อง​ปีนหน้าต่าง​เข้ามาแบบนี้เหรอ เธอเชื่อ​เขาก็บ้าแล้ว

“คุณ​หนู​ครับ​ อย่างน้อย​พวกเราก็เจอกันมาหลายครั้ง​แล้ว​ และ​ผมเองก็ไม่ได้ทำอะไรคุณ​รุนแรง​ไม่ใช่​เหรอ​ ทำไมคุณถึงต้องทำตัวเป็นปฏิปักษ์​กับผมมากขนาดนี้ล่ะ”

ป่ายฉีถอนหายใจ​อย่างเหนื่อยใจ และ​ดูเหมือน​จะ​น้อยใจด้วย

เย้นหว่าน “อื้ออื้ออื้อ”

น้อยใจบ้าอะไรของเขา

ครั้งแรกที่ได้เจอกัน​ก็คิดไม่​ซื่อ​กับเธอ จนเกือบจะทำบ้าๆกับเธอไปแล้ว​ ครั้งที่สอง​ยังตามจีบเธอต่อหน้า​ผู้คนมากมายในห้างสรรพสินค้า ครั้งนี้ยิ่งบ้าเข้าไปใหญ่ นี่ถึงขั้น​ปีนหน้าต่าง​บ้านคนอื่นเลยนะ

คนที่ชื่อป่ายฉีคนนี้เป็นคนบ้าหรือไง

เย้นหว่านรู้สึก​สับสน​มาก และ​ยิ่งดิ้นหนีรุนแรง​ขึ้น​ไปอีก

“อย่าดิ้น เดี๋ยว​แผลคุณก็เปิดออกมาอีกหรอก”

ป่ายฉีพูด​เกลี้ยกล่อม​ด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล​ แต่เขากลับกำลังล็อกตัว​เย้นหว่านไว้แน่น

การกระทําของเขา ​กลับไม่นุ่มนวลเหมือนคำพูด

เย้นหว่านไม่เชื่อ​ในตัวเขา แต่เรี่ยวแรง​ของ​ผู้ชาย​กับผู้หญิง​มันแตกต่างกัน และ​ป่ายฉีก็เป็นคนที่มีความสามารถด้านการต่อสู้​ด้วย เธอไม่ใช่​คู่ต่อสู้​ของ​เขา

ถึงจะพยายามดิ้นรนอยู่นาน ก็ไม่ได้ผลอะไรเลย

ในที่สุด​ป่ายฉีก็รอจนเย้นหว่านหมดแรงดิ้นรน ถึงจะพูดเกลี้ยกล่อม​ “เย้นหว่านผู้น่ารัก ผมแค่มาเยี่ยมคุณจริงๆ​ ไม่ทำอะไรอื่นแน่นอน​ ถ้าผมปล่อยมือออก คุณ​อย่าเพิ่งตะโกน​เรียกคนอื่นโอเคไหม”

เย้นหว่านนิ่งคิด ก่อนจะพยักหน้า​รับ

ป่ายฉีค่อยๆปล่อยมือที่ปิดปากเย้นหว่านไว้ออก แต่พอปล่อยมือออก เย้นหว่านก็รีบตะโกน​สุดเสียง

“โห้… อื้อ”

ครั้งนี้เร็วยิ่งกว่า เธอเพิ่งจะ​ส่งเสียง ก็โดนป่ายฉีปิดปากซะแล้ว

เย้นหว่านอารมณ์​เสียมาก เธอถลึงตา​ใส่​ป่ายฉีอย่างไม่พอใจ

คนบ้าคนนี้ต้องการ​จะ​ทำอะไรกันแน่

เธอตะโกน​เรียกโห้หลีเฉินไม่ได้ ต้อง​อยู่ใน​ห้อง​กับเขาสองต่อสอง เธอจะทำยังไง​ดี

เย้นหว่านรีบคิดหาวิธี​เอาตัวรอด​ในใจ

ป่ายฉีเห็นเย้นหว่านกลอกตาไปมาจึงรู้​ว่า​เธอกำลังคิดอะไรอยู่ จึงถอนหายใจ​อย่างจนใจ ก่อนจะหยิบขวดยาที่ไม่มีฉลากออกมาจากกระเป๋า​เสื้อ

แล้ว​เปิดฝาขวดออกมา…

เย้นหว่านยิ่งดิ้นหนักขึ้นไปอีก เธอมองยาขวดนั้นด้วยสายตาหวาดกลัว​ ที่แท้เจ้าบ้านี่มาที่นี่ ก็เพราะเป้าหมาย​นี้เอง

ยานี่ต้องไม่ใช่​ยาดีอะไรแน่ๆ ถ้าเธอกินลงไปไม่รู้​จัก​ว่าจะเกิดอะไรกับเธอบ้าง

เย้นหว่านรู้สึก​กลัวมากจริงๆ

สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน

สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน

Status: Ongoing

“คุณผู้หญิง ผมจะไม่แต่งงานกับคุณ” นี้คือประโยคแรกที่เขาพูดกับเธอ เธอรู้ชัดเจนว่าความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาเป็นยังไง แกล้งทำเป็นคู่หมั้นของเขาอย่างเชื่อฟัง แต่ในหนึ่งวัน เธอโดนเขาจับขึ้นเตียงและลูบไล้ เธอตกใจ “คุณโห้ คุณเคยบอกแล้วว่า เราเป็นแค่ความสัมพันธ์ทางสัญญา” “ผมยกเลิกแล้ว” เขาได้รู้แล้วว่า เธอเป็นผู้หญิงที่เขาตามหามานาน เขาจะปล่อยมือไปได้ยังไง? “เพื่อเป็นการชดเชย ผมเป็นของคุณแล้ว”

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท