Journey Towards Greatness เกิดใหม่ในโลกโปเกมอนกับการเดินทางสู่ความยิ่งใหญ่ – ตอนที่ 43

จูเลียนออกจากเมืองฮานาดะหลังจากบอกลาทั้งจอยและจุนซาแล้ว ตอนนี้เขากำลังมุ่งหน้าไปยังป่าโทคิวะเพื่อที่เขาจะได้ไปฝึกฝนที่นั่นเล็กน้อยก่อนที่จะเผชิญหน้ากับซากากิ เขาวางแผนที่จะฝึกฝนเก็งก้าของเขาและพัฒนาทั้งฟุชิกิโซและพีเจียนตามที่ทั้งคู่ต้องการ การต่อสู้ที่เข้มข้นจะช่วยกระตุ้นการวิวัฒนาการของพวกมัน

จูเลียนไปถึงป่าในตอนกลางคืนดังนั้นเขาจึงตัดสินใจจะตั้งแคมป์หลังจากพบสถานที่ที่เหมาะสม ในยามค่ำคืนของป่ามีเพียงแค่เสียงแมลงโปเกมอนและดังเอี๊ยดอ๊าดของจักรยานจูเลียนที่ปั่นผ่านป่าเท่านั้น

จูเลียน ‘ฉันไม่เคยคิดว่าป่ามันจะเงียบขนาดนี้ในตอนกลางคืน แต่ฉันก็ยังต้องระวังตัวไว้ก่อนเพราะโปเกมอนบางตัวสามารถโจมตีได้อยู่’

เมื่อดวงจันทร์ขึ้นสู่ท้องฟ้าส่องแสงสว่างสู่ผืนป่า ในที่สุดจูเลียนก็พบสถานที่ที่ดีสำหรับตั้งแคมป์ใกล้ทะเลสาบ เขาจึงตั้งแคมป์และเรียกโปเกมอนทั้งหมดของเขาออกมาให้อาหารเย็น จากนั้นเขาก็ไปทำอาหารของตัวเองบ้าง หลังจากทานอาหารเสร็จจูเลียนก็เริ่มนั่งสมาธิ ในขณะที่ทำสมาธิเขาก็เริ่มหมุนเวียนพลังทางจิตวิญญาณรอบตัว เขาสัมผัสได้ถึงพลังงานจากทุกที่ทั้งในอากาศ แม่น้ำ ต้นไม้ เห็นอย่างนี้เขาก็เริ่มสงสัยว่าทำไมพลังงานแบบนี้ถึงไม่เคยอธิบายในอนิเมะ หรือเกมจากโลกก่อนหน้าเลย เขาเคยเดาว่าเขาอาจได้รับการบ่มเพาะออร่าซึ่งกล่าวกันว่ามีเพียงผู้พิทักษ์ออร่าเท่านั้นที่สามารถใช้งานได้ แต่เขาก็ยกเลิกความคิดนั้นไปอย่างรวดเร็วเพราะเขารู้ว่าพลังงานที่เขาบ่มเพาะมานั้นแตกต่างจากออร่าที่เขารู้มาจากอนิเมะและเกม

จูเลียน ‘พลังงานประเภทนี้คืออะไรกัน ฉันสามารถควบคุมพลังงานทางจิตวิญญาณในร่างกายและจิตวิญญาณของฉันได้ตามที่ฉันต้องการแถมสามารถสร้างรูปร่างและขนาดที่แตกต่างกันได้ อีกทั้งฉันยังสามารถยกวัตถุได้โดยไม่ต้องสัมผัสพวกมันราวกับว่าฉันมีพลังเทเลคิเนซิส แต่มันก็แค่เหมือนฉันยังสามารถใช้มือที่มองไม่เห็นยกมันขึ้นมาและความสามารถใหม่ล่าสุดที่ฉันได้รับเมื่อเร็วๆ นี้ก็คือสามารถพูดคุยกับโปเกมอนของฉันได้โดยไม่ต้องพูดอะไรสักคำราวกับว่าฉันกำลังพูดอยู่ในหัวของพวกเขาโดยตรงและฉันก็เข้าใจสิ่งที่พวกเขาพูดได้อย่างง่ายดาย แม้ว่าพวกเขาแค่ร้องออกมา อีกทั้งฉันยังรู้สึกได้ถึงความแข็งแกร่งของฉันที่เพิ่มขึ้นอย่างช้าๆ แต่สิ่งที่ใหญ่ที่สุดที่เปลี่ยนไปในตัวฉันคือจิตวิญญาณของฉันเอง ฉันรู้สึกได้ว่ามันแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ’

จูเลียนไม่มีคำอธิบายเกี่ยวกับเรื่องนี้ ดังนั้นเขาจึงคิดถึงระบบของเขา เขาใช้มันน้อยมากเพราะเขาไม่ได้ใช้ประโยชน์อะไรมากนักนอกจากดูสถานะของโปเกมอนเท่านั้น

จูเลียน ‘ระบบนายรู้อะไรเกี่ยวกับพลังงานทางจิตวิญญาณที่ฉันมีใช่ไหม’

ระบบ ‘ใช่’

จูเลียน ‘อืม เข้าใจแล้ว นายรู้ใช่ไหมว่าพลังงานประเภทนี้คืออะไร’

ระบบ ‘ใช่ ระบบรู้ เพราะระบบถูกสร้างขึ้นโดยพระเจ้า แม้ว่าระบบจะไม่มีฟังก์ชันมากมาย แต่ระบบก็มาพร้อมกับความรู้ทุกอย่างที่พระเจ้าอนุญาตให้ระบบเข้าถึง’

จูเลียน ‘ถ้านายรู้เรื่องนี้ทำไมนายถึงไม่แจ้งฉัน’

ระบบ ‘โฮสต์ไม่เคยถาม’

จูเลียน ‘เชี่ยเอ้ย ฉันจะคาดหวังอะไรได้บ้างจากระบบที่ไม่มีอารมณ์หรือจิตสำนึกนี้เนี่ย’ จูเลียนคิดแบบนี้กับตัวเอง

จูเลียน ‘โอเคระบบ ครั้งต่อไปหากนายสังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงที่สำคัญในร่างกายและจิตวิญญาณของฉัน ช่วยบอกฉันด้วย’

ระบบ ‘รับทราบ’

จูเลียน ‘โอเค ตอนนี้บอกฉันมาเกี่ยวกับพลังงานทางจิตวิญญาณที่ฉันมี’

ระบบ ‘พลังงานที่โฮสต์มีเป็นแก่นแท้ของออมนิเวิร์สที่ถูกสร้างขึ้นโดยพระเจ้า ในทุกจักรวาลล้วนมีพลังงานที่ถูกเรียกอีกอย่างว่า ออมนิฟอร์ซ แต่สิ่งมีชีวิตไม่สามารถใช้มันได้ เพราะพวกมันจะตัวระเบิดออกเนื่องจากมันไม่สามารถกักเก็บความบริสุทธิ์และพลังที่มีอยู่ในตัวมันได้ พลังที่แท้จริงของออมนิฟอร์ซนั้นอยู่เหนือพลังงานทั้งหมดในออมนิเวิร์ส เพราะมันควบคุมกฎแห่งอวกาศ เวลา การสร้าง และการทำลายล้าง พลังงานทางจิตวิญญาณที่มีอยู่ในโลกนี้หรือที่เรียกว่าออร่านั้นก็เหมือนกับพลังรุ่นที่อ่อนแอกว่ามากหรือจะเรียกว่าเป็นผลพลอยได้จากการเพาะปลูกออมนิฟอร์ซ พลังงานนี้คุณสามารถใช้ได้เฉพาะกับสิ่งมีชีวิตบางชนิดที่พระเจ้าอนุญาตให้เข้าถึง และในจักรวาลนี้สิ่งเหล่านั้นก็มีตัวตนอย่าง อาร์เซอุส เดียลกา พาลเกีย และ กิราทีนา ที่ควบคุมเวลา อวกาศ และการต่อต้านสสารในจักรวาลนี้ได้ตามลำดับ

จูเลียนตกใจมากหลังจากได้ยินทุกอย่าง เขาได้ฝึกฝนแก่นแท้ของออมนิเวิร์สโดยไม่รู้ตัว

จูเลียน ‘นี่มันเป็นไปได้อย่างไร’

ระบบ ‘ในขณะที่พระเจ้าสร้างร่างกายของโฮสต์ขึ้นมามันก็ทำให้โฮสต์สามารถเก็บพลังออมนิฟอร์ซไว้ในนั้นได้อย่างง่ายดายและวิญญาณของโฮสต์ยังได้รับการชำระล้างด้วย ทำให้วิญญาณของคุณมีพลังเพิ่มขึ้นในแต่ละวัน’

จูเลียน ‘แล้วทำไมร่างกายของฉันยังคงสูญเสียพลัง’

ระบบ ‘ร่างกายโฮสต์เป็นสมบัติเหนือสิ่งใดๆ ในออมนิเวิร์สอยู่แล้ว แต่พระเจ้าได้จำกัดไว้ เนื่องจากเขาไม่ต้องการให้โฮสต์ทำลายโลกที่คุณอาศัยอยู่’

จูเลียนมีเหงื่อเย็นไหลออกมาหลังจากได้ยินเกี่ยวกับความสามารถที่แท้จริงของร่างกายและเขารู้สึกขอบคุณที่พระเจ้าทรงกำหนดข้อจำกัดไว้ ในขณะที่จูเลียนยังคงประมวลผลทุกสิ่งที่เขาได้เรียนรู้ เขาก็นึกสงสัย

จูเลียน ‘ทำไมพระเจ้าถึงมอบร่างกายนี้ให้ฉัน?’

ระบบ ‘พระเจ้าได้จำกัดระบบไม่ให้รู้เรื่องนี้’

ตอนนี้จูเลียนคิดสงสัยในใจลึกๆ ว่าทำไมพระเจ้าถึงมอบร่างกายแบบนี้ให้เขาทั้งๆ ที่เขาไม่ได้ขอมัน เขามีเจตนาอะไรอยู่เบื้องหลังหรือไม่?

จูเลียนคิดอะไรไม่ออกเขาจึงตัดสินใจลืมเรื่องนี้ไปและดูว่าอนาคตจะนำพาเขาไปทิศทางไหน จากนั้นเขาก็นั่งสมาธิต่อไปแต่จู่ๆ เขาก็สัมผัสได้ว่ามีบางอย่างสอดแนมเขา

จูเลียน ‘ดูเหมือนว่ามันจะกลับมาอีกแล้ว คราวนี้นายหนีไม่ได้แน่’

ในตอนนี้โปเกมอนของเขายังคงอยู่ข้างนอก เขาจึงลงมืออย่างรวดเร็ว

จูเลียน [เก็งก้าลงไปใต้ดินและแอบอยู่ข้างหลังสิ่งที่สอดแนมเราจากต้นไม้ต้นนั้นที]

เก็งก้าตกใจแต่ก็รู้สึกตัวและหายไปจากที่ของมัน วินาทีถัดมามันก็ปรากฏตัวขึ้นด้านหลังของสิ่งที่กำลังสอดแนมจูเลียน

เก็งก้า “BHHAAAAA”

เก็งก้าตะโกนใส่สิ่งที่กำลังยุ่งอยู่กับการมองไปที่จูเลียน โดยที่มันไม่ได้สังเกตเลยว่าเก็งก้าปรากฏตัวอยู่ข้างหลัง

มันค่อนข้างน่ากลัวอยู่ไม่น้อยกับการลอบโจมตีครั้งนี้และนั่นทำให้การแอบซ่อนของมันหายไปและในที่สุดจูเลียนก็สามารถมองเห็นมันได้

จูเลียน ‘ฮะ ฉันรู้อยู่แล้วว่าต้องเป็นนาย’