Journey Towards Greatness เกิดใหม่ในโลกโปเกมอนกับการเดินทางสู่ความยิ่งใหญ่ – ตอนที่ 38

จูเลียนตื่นแต่เช้าเพราะวันนี้เขาจะต้องขึ้นเรือเพื่อไปยังแผ่นดินใหญ่ เขาเตรียมตัวให้พร้อมและขึ้นเรือไป และหลังจากเดินทางเป็นเวลาสองวันในที่สุดเขาก็มาถึงท่าเรือใกล้เมืองเซคิจิคุ เมื่อบวจากเรือเขาก็เอาจักรยานออกจากกระเป๋ามิติ และปั่นมันไปยังเมืองเพื่อเติมสต็อกของเขา เมื่อเขาไปถึงที่นั่นเขาก็เห็นคนที่เขาไม่ต้องการพบ นั่นคือซาโตชิและดูเหมือนว่าเขาจะเอาชนะโคกะได้เมื่อไม่นานมานี้ จูเลียนไม่ต้องการมีปัญหากับการพบกับซาโตชิในฐานะที่เขาไปไหนก็มีปัญหาตามเขาไปตลอด

จูเลียนไปถึงตลาดและเติมสต็อกของเขาในขณะที่เขากำลังจะออกไปเขาก็ได้ยินคนเรียกชื่อเขา และเขาก็อดไม่ได้ที่จะส่ายหัวเมื่อเขารู้ว่าเสียงนั้นเป็นของซาโตชิ จูเลียนสาปแช่งโชคของเขาเมื่อเขาไม่สามารถหนีเจ้าตัวปัญหานี้ได้

จูเลียนหันกลับไปก็เห็นว่าซาโตชิกำลังวิ่งมาหาเขาและที่อยู่ข้างหลังเขาคือ ทาเคชิ กับ คาซุมิ

ซาโตชิ “สวัสดีจูเลียน นายมาที่นี่เพื่อต่อสู้กับหัวหน้ายิมโคกะเหรอ แต่ฉันต้องเตือนนายว่าเขาแข็งแกร่งมากแล้วฉันก็ได้รับตรามาแล้วด้วยล่ะ”

ซาโตชิดึงแจ็คเก็ตของเขาออกและโชว์ตราสัญลักษณ์ทั้งหกของเขาให้ดู จูเลียนพยักหน้า

จูเลียน ‘ดูเหมือนว่าฉันจะเสียเวลาไปกับการท่องไปรอบๆ มากไป จนซาโตชิกำลังจะตามฉันเกือบทันแล้ว ส่วนชิเงรุก็ต้องมีซักเจ็ดหรือแปดตราแล้ว แต่เพราะเป็นเด็กเหลือขอ เขาจะไม่นั่งนิ่งๆ และวิ่งวุ่นไปเก็บตราเพิ่มแน่นอน’

จูเลียน “นายมีหกตราแล้สนั่นก็ดี แต่ฉันคิดว่านายควรรีบนะ”

ซาโตชิ “รีบไปเพื่ออะไรเหรอ”

จูเลียน “นายคงไม่อยากให้ชิเงรุโม้เรื่องตัวเองต่อหน้านายใช่ไหมล่ะ จากที่ฉันรู้เจ้าเด็กเหลือขอนั่นมีเจ็ดถึงแปดตราแล้ว”

ซาโตชิ “อ้า! ฉันจะลืมเรื่องนั้นไปได้ยังไงเนี่ย พวกเราไปกันเถอะฉันจะต้องได้รับตราอันถัดไปเร็วๆ นี้”

ซาโตชิลากทาเคชิกับคาซุมิไปกับเขาเพื่อออกจากเมืองโดยทิ้งจูเลียนไว้ข้างหลัง จูเลียนยิ้มเมื่อเห็นแบบนี้

จูเลียน ‘มันง่ายมากที่จะหลอกเด็กคนนี้ เพียงแค่ทำให้เขาเสียสมาธิซักหน่อยและเขาก็จะลืมทุกสิ่งที่เขาต้องการทำโดยใช้ชื่อของชิเงรุ ตอนนี้ฉันว่างแล้วดังนั้นฉันก็ควรดำเนินการต่อ’

จูเลียนปั่นไปยังเมืองชิออน เพราะจุดหมายต่อไปของเขาคือภูเขา Rock Tunnel ที่สามารถเข้าได้โดยผ่านเมืองชิออนเท่านั้น

จูเลียน ‘ฉันควรไปเยี่ยมคุณสมิธด้วย เพื่อดูว่าเขาเป็นอย่างไรบ้าง’

จูเลียนหลังจากฝึก ตั้งแคมป์ และปั่นจักรยาน ในที่สุดก็มาถึงเมืองชิออนภายในสี่วัน

จูเลียน ‘พวก แม้ว่าแผนที่ของคันโตในโลกก่อนหน้าของฉันจะดูเล็ก แต่การมาที่นี่ก็เป็นประสบการณ์ที่แตกต่างจริงๆ ฉันใช้เวลาสี่วันกว่าจะไปถึงเมืองชิออนจากเมืองเซคิจิคุ’

เมื่อจูเลียนเข้ามาในเมืองมันก็เป็นสถานที่เดิมๆ ที่เต็มไปด้วยความสงบเงียบและความรู้สึกที่น่าขนลุกเล็กน้อย หลังจากที่ได้เห็นหอคอยโปเกมอนจากที่ไกลๆ จูเลียนก็มาที่หน้าบ้านของคุณสมิธและเคาะประตูแต่ก็ไม่มีใครตอบรับ จูเลียนจึงพยายามเปิดประตูแต่ประตูก็ถูกเปิดออกอย่างง่ายดาย และเมื่อเขาเข้าไปก็ไม่มีใครอยู่ที่นั่น มีแต่โต๊ะน้ำชาที่ถูกพลิกคว่ำและแจกันที่แตกกระจาย เมื่อเห็นแบบนี้จูเลียนก็โกรธจึงเดินออกไปเคาะประตูของเพื่อนบ้าน แต่พวกเขาก็ไม่ตอบรับ

จูเลียนรู้ว่ามีคนอยู่ข้างใน เขาไม่สนใจและพังประตูด้วยการเตะก่อนเดินเข้าไปเขาเห็นชายร่างผอมที่ยืนอยู่ที่มุมหนึ่งถือไม้ไว้ในมือเพื่อป้องกันตัวเอง เมื่อเห็นจูเลียนจ้องมองเขาอย่างเย็นชาชายร่างผอมก็แทบจะอึใส่กางเกงของเขา

จูเลียน “บอกฉันว่าเกิดอะไรขึ้นในบ้านของคุณสมิธ”

จูเลียนไม่อยากเสียเวลา ดังนั้นเขาจึงปล่อยความกดดันออกมาอย่างหนัก ซึ่งเขาเรียนรู้ที่จะทำแบบนี้หลังจากที่เขาเริ่มฝึกพลังจิตวิญญาณ รอบตัวเขารู้สึกมีความกดดันอย่างหนักจนชายร่างผอมไม่ต้องการทำให้จูเลียนขุ่นเคืองและตอบทันที

ชายร่างผอม “มีคนสองคนมาที่เมืองนี้แต่เช้าโดยบอกว่าพวกเขาเป็นสมาชิกของแก๊งร็อคเก็ตหรืออะไรซักอย่าง และพวกเขาก็เรียกร้องให้ส่งมอบโปเกมอนทั้งหมดไปให้พวกเขา ผู้คนที่อาศัยอยู่ที่นี่บางคนปฏิเสธดังนั้นทั้งสองคนจึงจับพวกเขาด้วย พวกโปเกมอนพยายามหนีแต่คนเหล่านั้นก็ไล่ตามพวกมันไปที่หอคอยโปเกมอน”

จูเลียน “นั่นคือทั้งหมด?” ใบหน้าของเขายังคงเย็นชา

ชายร่างผอม “ใช่ นั่นคือทั้งหมดที่ฉันรู้ ตอนนี้โปรดช่วยฉันด้วย”

จูเลียนไม่แม้แต่จะมองเขาเลยแม้แต่วินาทีเดียวในขณะที่เขาขว้างโปเกดอลลาใส่ชายตรงหน้าสำหรับค่าทำลายประตู เขากระโดดขึ้นไปบนจักรยานของเขาและปั่นออกไปที่หอคอย

เมื่อเขาไปถึงใกล้หอคอยเขาก็ได้ยินเสียงคนพูดกัน เขาหยุดจักรยานของเขาเพราะเขาไม่ต้องการให้ทุกคนรู้สึกถึงเขา จูเลียนเดินไปยังแหล่งที่มาของเสียงและเห็นเครื่องจักรที่มีมือกลขนาดใหญ่ที่ข้างหนึ่งถือกรงที่เต็มไปด้วยโปเกมอนและอีกข้างมีคุณสมิธที่กำลังดิ้นรน

โคซาบุโร่ “ตาแก่ฉันบอกว่าหยุดได้แล้ว นายอายุมากจนใกล้จะตายอยู่แล้ว ทำไมนายถึงยังต้องการโปเกมอนด้วยละ”

ยามาโตะ “ใช่แล้วเจ้าโง่ แกไม่จำเป็นต้องมีโปเกมอนหรอก พวกมันจะถูกบอสของเราใช้เพื่อครองโลก ฮ่าๆๆ”

จูเลียนเห็นสิ่งนี้ก็เป็นโกรธเข้าจริงๆ เมื่อเห็นคนบาดเจ็บอยู่ที่พื้นและคุณสมิธที่ถูกทรมานอยู่ตรงหน้า

จูเลียน “โกวกะซารุ ออกมา”

โกวกะซารุออกมาและเห็นสถานการณ์และรู้สึกว่าเจ้าคนโง่สองคนนั้นกำลังตกอยู่ในปัญหาใหญ่จริงๆ

จูเลียน “เปิดใช้งาน blaze แล้วชาร์จพลังไฟ”

ตอนนี้โกวกะซารุสามารถควบคุมอำนาจการโจมตีของเขาได้อย่างเต็มที่หลังจากที่พัฒนาและตอนนี้การเข้าสู่โหมด blaze ก็เป็นเพียงเรื่องปกติสำหรับมัน เมื่อเปลวไฟของโกวกะซารุเต้นอย่างดุเดือดเหนือหัวของมันและเปลวไฟเริ่มหมุนรอบตัวมัน จากนั้นก็ลอยขึ้นเหนือท้องฟ้าทำให้สถานที่นั้นเป็นสีส้ม แสงของเปลวไฟและความร้อนนั้นทำให้หากมีภูเขาไฟอยู่ที่นี่ผู้คนคงจะคิดว่าภูเขาไฟระเบิด

โคซาบุโร่และยามาโตะที่ตกใจกับการเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหันนี้ เมื่อพวกเขาหันกลับไปดูสิ่งที่เกิดขึ้น พวกเขาก็เห็นเปลวไฟพุ่งเข้าหาพวกเขาก่อนที่พวกเขาจะทำอะไร เปลวไฟก็ทะลุผ่านเครื่องจักรของพวกเขาจากปลายด้านหนึ่งไปยังอีกด้านหนึ่งเหมือนมีดผ่านเนย สิ่งเกิดขึ้นที่ทำให้หุ่นยนต์ตัวใหญ่เกิดประกายไฟและมือของมันก็ปล่อยคุณสมิธกับกรงที่เต็มไปด้วยโปเกมอนลง

จูเลียน “ฟุชิกิโซออกมาและใช้ vine whip จับคุณสมิธกับกรงนั่นมา”

ความแข็งแกร่งของฟุชิกิโซเพิ่มขึ้นอย่างมากและมันยังสามารถยกโขดหินขนาดใหญ่ด้วยแส้เถาวัลย์ได้ ดังนั้นการจับกรงที่เต็มไปด้วยโปเกมอนกับคุณสมิธจึงไม่ลำบาก

ฟุชิกิโซจับพวกเขาลงบนพื้นอย่างช้าๆ

จูเลียน “คาบูท็อปส์ออกมาและใช้ Metal Claw ตัดกรงซะ”

คาบูท็อปส์ออกมาและตัดลูกกรงของกรงอย่างรวดเร็วเพื่อปล่อยโปเกมอนออกมา จากนั้น การะการะ ก็วิ่งออกมาไปหาคุณสมิธเพื่อดูว่าเขาโอเคหรือไม่

จูเลียน ‘ดูเหมือนคาระคาระจะมีวิวัฒนาการ’

ทันใดนั้นก็มีเสียง ตูม ดังขึ้นเมื่อหุ่นยนต์ระเบิดออกเป็นชิ้นๆ ส่วนโคซาบุโร่และยามาโตะก็ล้มลงบนพื้น ทั้งคู่กลายเป็นสีดำมีควันไฟออกจากตัวทั้งคู่ พวกเขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเกิดอะไรขึ้น อยู่ๆ พวกเขาก็นอนอยู่ที่พื้นแล้ว เมื่อมองไปรอบๆ ก็เห็น โปเกมอนที่พวกเขาจับมาได้ถูกปลดปล่อยและมีชายหนุ่มคนหนึ่งอยู่ตรงกลางพร้อมโปเกมอนสามตัว พวกเขารู้แล้วว่าชายคนนี้จะต้องเป็นคนรับผิดชอบต่อสถานะปัจจุบันของพวกเขา

ยามาโตะ “นายกล้าโจมตีสมาชิกที่มีชื่อเสียงของแก๊งร็อคเก็ตได้ยังไง?” เธอตะโกนด้วยความโกรธสุดขีด

โคซาบุโร่ “ใช่ นายไม่รู้เหรอว่ากำลังยุ่งกับใคร”

จูเลียน “พวกแกก็เป็นแค่ตัวตลกสองตัว”

แน่นอนว่าจูเลียนรู้ว่าพวกเขาเป็นใคร แต่เขาไม่สนใจเพราะพวกเขาเป็นเพียงตัวละครที่ไร้ประโยชน์ แม้ว่าจะดีกว่าสามคนที่มาจากแก๊งร็อคเก็ต จูเลียนก็ไม่สนใจ

โคซาบุโร่ “เตรียมพร้อมเจอปัญหาได้เลย!”

ยามาโตะ “ใช่ เราจะทำให้นาย – เดี๋ยวนะ นายเรียกใครว่าตัวตลก!”

โคซาบุโร่ “เฮ้ ยามาโตะเรายังแนะนำตัวไม่จบเลยนะ”

จูเลียน “หุบปากซะเจ้าโง่ ถ้าฉันได้ยินคำอื่นจากปากของแกอีก ฉันจะทำให้แกทุกข์ทรมานอย่างสุดแสนเลย”

โคซาบุโร่กับยามาโตะรู้สึกหนาวสั่นหลังจากได้ยินจูเลียนและเห็นดวงตาเย็นชาของเขาจ้องมองที่ตน พวกเขารู้สึกกลัวจริงๆ พวกเขาคิดว่ากำลังมีปีศาจมองลึกเข้าไปในจิตวิญญาณของพวกเขา แต่พวกเขาก็สลัดมันออกอย่างรวดเร็วและกลับมาเป็นปกติ

ยามาโตะ “กล้าดียังไง ไปเลย เดลวิล รัตต้า”

โคซาบุโร่ “ไปเลย โอโคริซารุ คาโปเอเรอร์”

ยามาโตะ “รัตต้าใช้ท่า Bite เดลวิลใช้ท่า Fire Fang”

โคซาบุโร่ “โอโคริซารุใช้ท่า Karate chop คาโปเอเรอร์ใช้ Rapid Spin”

จูเลียน “โกวกะซารุใช้ Heat Blast ไปที่คู่ต่อสู้ คาบูท็อปส์ใช้ Stone Edge กับเดลวิล ฟุชิกิโซใช้ Solar Beam ใส่รัตต้า”

ระยะห่างระหว่างทั้งสองทีมเพียงพอสำหรับพวกมันที่จะเปิดการโจมตีเต็มกำลังของพวกมันเนื่องจาก Heat Blast ได้ทำลายพื้นด้วยพลังเต็มรูปแบบและทำลายทั้งโปเกมอนคู่ต่อสู้และ Stone Edge ก็ทำให้เดลวิลบินลอยไป และ Solar Beam ก็ทิ้งร่องรอยลึกไว้ข้างหลังและส่งรัตต้าบินลอยไป โคซาบุโร่และยามาโตะตกใจมากเมื่อโปเกมอนของพวกเขาถูกโจมตีแค่หนึ่งครั้งก็พ่ายแพ้ พวกเขารู้ว่าพวกเขาไม่สามารถอยู่เฉยได้และพยายามหลบหนีหลังจากเรียกโปเกมอนของพวกเขากลับมา

จูเลียน “ถ้าพวกแกอยากไปแบบนั้นก็ให้ฉันได้ช่วยแล้วกัน”

โคซาบุโร่และยามาโตะก็ตัวแข็งทื่อทันที ในขณะที่พวกเขารู้สึกหนาวสั่นไปยันกระดูกสันหลัง

จูเลียน “โกวกะซารุใช้ Flamethrower”

โกวกะซารุพ่นไฟอันทรงพลังออกไปจนพวกนั้นลอยขึ้นไปบนฟ้า หลังจากนั้นจูเลียนก็เข้าใกล้คุณสมิธ

จูเลียน “คุณสมิธ คุณสบายดีไหม”

คุณสมิธ “อา จูเลียนดีจังที่เธอมาทันเวลา ไม่งั้นฉันก็ไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับคนเหล่านี้และโปเกมอนพวกนี้ ไม่ต้องกังวลฉันสบายดี”

จูเลียน “ฉันคิดว่าเราควรไปที่บ้านของคุณและปล่อยให้คุณพักผ่อนเสียหน่อย คุณเหนื่อยมากแล้ว”

คุณสมิธ “โอ้ใช่ ไปกันเถอะ”

จูเลียนกับคุณสมิธไปที่บ้านของเขา จูเลียนถูกขอให้อยู่ต่อทั้งวันแต่เขาก็ปฏิเสธแต่คุณสมิธก็ยืนกราน ดังนั้นเขาจึงตกลงที่จะอยู่สักพักและค่อยจากไป

มิสเตอร์สมิ ธ ทำอะไรไม่ได้และเห็นด้วยกับจูเลียน เขาปล่อยให้คาบูท็อปส์เล่นกับคาระคาระ ถึงทั้งคู่จะวิวัฒนาการแต่ยังคงเหมือนเด็กๆ หลังจากให้อาหารพวกเขาแล้ว จูเลียนก็กินเองบ้างและอยู่ที่นั่นสองสามชั่วโมงเพื่อให้คาบูท็อปส์เล่นกับคาระคาระ หลังจากนั้นจูเลียนก็เดินทางต่อไปเพราะจุดหมายต่อไปของเขาคือ Powerplant