Journey Towards Greatness เกิดใหม่ในโลกโปเกมอนกับการเดินทางสู่ความยิ่งใหญ่ – ตอนที่ 51

จูเลียนอยู่ในศูนย์โปเกมอนเพื่อรอให้โปเกมอนของเขาหายเป็นปกติ เขากำลังรออยู่ใกล้กับแผนกต้อนรับขณะที่เขาคิดไปเรื่อยเปื่อย

จูเลียน ‘ตอนนี้ฉันได้ปลดปล่อยมิวทูก่อนที่จะมีการเปิดตัวในอนิเมะ ฉันไม่รู้ว่าจะมีอะไรเปลี่ยนแปลงในอนาคตบ้าง แต่ฉันรู้สึกว่ามิวทูจะยังคงทำเหมือนกับที่เขาทำในอนิเมะตามที่เขาต้องการ เพื่อล้างบางโปเกมอนดั้งเดิมทั้งหมดจากโลกนี้ ฉันต้องพร้อมสำหรับเหตุการณ์นั้นเพราะฉันไม่รู้ว่ามิวทูจะดำเนินการแบบเดียวกับที่ทำในอนิเมะหรือเปล่า’

ขณะที่เขาอยู่ในความคิดของเขาพยาบาลจอยก็ออกมาพร้อมกับโปเกบอลของเขา

จอย “คุณจูเลียน พวกเขาทุกคนมีสุขภาพดีนะคะ”

จูเลียนหยุดคิดและรับโปเกมอนของเขาคืน

จูเลียน “ขอบคุณพยาบาลจอย”

จอย “ด้วยความยินดีค่ะ”

จูเลียนเดินออกจากศูนย์และตอนนี้พร้อมที่จะมุ่งหน้ากลับ

จูเลียน ‘เดาว่าฉันต้องกลับไปที่เมืองมาซาระ ตอนนี้มีเพียงสองสิ่งที่ฉันต้องทำหนึ่งคือแก้ไขสถานการณ์มิวทูและกวาดลีกอินดิโก’

จูเลียนกระโดดขึ้นไปบนจักรยานของเขาและปั่นไปยังเมืองมาซาระ

ตอนนี้จูเลียนกำลังตั้งแคมป์ใกล้แม่น้ำที่เขาได้พบกับป็อบโปะเป็นครั้งแรก ตอนนี้ป็อบโปะได้เป็นพีเจียนแล้ว และต้องการเพียงโอกาสที่ดีในการวิวัฒนาการของเขา ตอนนี้เป็นเวลาเย็นแล้วเขาจึงตัดสินใจที่จะออกเดินทางไปเมืองมาซาระในวันพรุ่งนี้ ตอนนี้ก็ฝึกโปเกมอนและให้อาหารพวกมัน

วันรุ่งขึ้นเขาตื่นแต่เช้าและเริ่มเตรียมอาหารสำหรับโปเกมอนของเขาจากนั้นเรียกพวกมันออกมาและบอกให้พวกมันฝึกต่อสู้ ในขณะที่จูเลียนกำลังเตรียมอาหารอยู่ก็มีลมกระโชกแรงออกมาจากไหนซักแห่งและนั่นทำให้เขาตกใจ มันพัดเต็นท์และของทั้งหมดลอยไป เมื่อเห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหันนี้จูเลียนก็ขมวดคิ้วและรีบเดินออกไปพบแขกที่แข็งแกร่ง เขามองไปยังทิศทางที่แขกมาและเห็นกลุ่ม โอนิสึซึเมะ ตามด้วย โอนิดริล ขนาดใหญ่ที่อยู่ข้างหน้า โอนิดริล ตัวนี้ดูเป็นอันตรายมาก เมื่อจูเลียนเห็นก็รู้ว่าเจ้ากลุ่มนี้มาขโมยอาหาร แต่จู่ๆ เขาก็นึกอะไรบางอย่างได้ กลุ่ม โอนิสึซึเมะ มันดูคุ้นๆ

จูเลียน ‘อ้อ พวกมันเป็นกลุ่มเดียวกับที่ทำร้าย ป็อบโปะ ดูเหมือนนี่จะเป็นเวลาที่ดีในการวิวัฒนาการของ พีเจียน นะ’

จูเลียน “ดูสิพีเจียนเรามีแขกมาที่นี่ ทำไมนายไม่ทักทายพวกเขาล่ะ”

พีเจียนจ้องมองฝูงนี้ด้วยสายตาเย็นชา มันอยากจะกลับมาหาโอนิสึซึเมะกลุ่มนี้เสมอเพื่อตอบแทนสำหรับสิ่งที่พวกมันทำกับมันในวันนั้น และวันนี้มันจะได้รับโอกาสแล้วเมื่อมันได้ยินจูเลียนพูด มันบินขึ้นไปในอากาศและส่ง Air Slashes หลายๆ ครั้งไปที่กลุ่มนั้น

เมื่อเห็นการโจมตีที่เข้ามา โอนิดริล ก็เคลื่อนตัวออกไปอย่างรวดเร็วขณะที่ Air Slashes ไปโดนโอนิสึซึเมะที่อยู่ด้านหลังแทน ทำให้บางตัวล้มลงหลังจากโดนพลังของ Air Slashes

โอนิดริลที่เห็นลูกน้องของมันได้รับบาดเจ็บก็โกรธ แต่ก็ระมัดระวังเช่นกันเมื่อเห็นว่าฝ่ายตรงข้ามมีพลังแข็งแกร่ง อีกทั้งมันยังเห็นว่าฝ่ายตรงข้ามมีพรรคพวกที่กำลังจ้องมองพวกมันด้วย แต่ความภาคภูมิใจของมันก็ดีขึ้นและโจมตีพึเจียนด้วย Quick Attack

จูเลียนปล่อยให้พีเจียนสู้ตามที่มันต้องการ เขาคอยดูว่ามันจะทำอะไร

จูเลียน [พีเจียนแค่เป็นตัวของตัวเอง แสดงให้ฉันเห็นว่านายเก่งแค่ไหน]

พีเจียนพยักหน้า มันใช้ Quick Attack เพื่อหลบโอนิดริล มันไม่ต้องการเสียพลังงานในการโจมตีโดยใช่เหตุ พีเจียนเคลื่อนย้ายออกไปและส่ง Air Slash ขนาดใหญ่ไปยังโอนิดริลที่ไม่ได้ตั้งตัวจนส่งมันหมุนไปบนท้องฟ้าอย่างรวดเร็ว แต่มันก็ใช้ปีกเพื่อปรับสมดุลและป้องกันการตกได้

คราวนี้โอนิสึซึเมะไม่ได้โจมตีแบบตัวต่อตัว มันส่ง Whirlwind ไปยังพีเจียนที่ตอบโต้ด้วยพายุเฮอริเคนซึ่งมีพลังมากกว่าและทำลายได้ง่ายดาย โอนิดริลเมื่อเห็นแบบนั้นก็ส่ง Whirlwind อีกครั้งและคราวนี้มันเบี่ยงเบนการโจมตีได้สำเร็จ

โอนิดริลรู้สึกผิดหวังและทะยานขึ้นไปในอากาศและพุ่งลงไปที่พีเจียนโดยใช้ Drill Peck ปากของมันถูกปกคลุมไปด้วยพลังงานสีขาวซึ่งก่อตัวเป็นรูปสว่านและเริ่มหมุนด้วยความเร็วสูงเมื่อโอนิดริลพุ่งตัวเข้าหาพีเจียน

พีเจียนเห็นแบบนั้นก็ส่ง Air Slashes หลายใบไปเพื่อทำให้โอนิดริลช้าลง ตลอดเวลาที่มันอยู่กับจูเลียนที่มันก็รู้วิธีจัดการกับสถานการณ์ในการต่อสู้ พีเจียนส่ง Air Slashes ออกไปเป็นวงกว้างเพื่อให้โอนิดริลไม่สามารถหลบได้ และตามที่พีเจียนคาดไว้ โอนิดริลโดนไปสองใบมีดทำให้มันช้าลงนั่นทำให้พีเจียนมีเวลาเตรียมพายุเฮอริเคนที่ทรงพลังมากขึ้น เฮอริเคนคือการโจมตีที่ทรงพลังที่สุดของพีเจียนเนื่องจากมันไม่ได้เรียนรู้ทักษะพิเศษใดๆ เช่น Arial Ace หรือ Brave Bird เพื่อที่มันจะฝึกฝนการใช้งานในการโจมตีโดยใช้ลมอย่างเดียวและมันได้เชี่ยวชาญแล้ว โอนิดริลที่ชะลอตัวลงก็ไม่เห็นว่าอะไรมา แต่พีเจียนก็รวบรวมพลังมากพอที่จะปล่อยพายุเฮอริเคนที่ทรงพลังแล้ว ซึ่งมันใหญ่กว่าครั้งก่อนที่เขาใช้ถึงสามเท่า

พีเจียนส่งพายุเฮอริเคนขนาดใหญ่ออกมาซึ่งมันพัดทุกอย่างในบริเวณโดยรอบ โอนิดริลที่เพิ่งเห็นเฮอริเคนขนาดใหญ่ที่พัดเข้าหามัน โอนิดริลก็รั้งตัวเองไว้เพื่อรับการโจมตี แต่ทันใดนั้นกลุ่มโอนิสึซึเมะที่เหลือก็เข้ามาขวางระหว่างโอนิดริลกับเฮอริเคนขนาดใหญ่ พวกมันเริ่มตอบโต้โดยใช้ Gust แต่ก็ไร้ประโยชน์ทั้งหมด เพราะมันถูกกลืนโดยพายุเฮอริเคนที่เข้ามาหาพวกมันไปทันที เมื่อพายุเฮอริเคนเข้ามาใกล้มันก็เริ่มดึงโอนิสึซึเมะทั้งหมดเข้าไปข้างในเนื่องจากพวกมันไม่สามารถต้านทานแรงดูดของมันได้ โอนิดนิลพยายามต่อสู้แต่มันก็ถูกดูดเข้าไปข้างในด้วย แล้วเฮอริเคนก็พาพวกมันจากไปไกล

พีเจียนใช้พลังมหาศาลในการโจมตีครั้งนี้ แม้ว่ามันจะไม่จำเป็นแต่มันก็คิดว่ามันอาจจะช่วยการวิวัฒนาการของมันได้ และมันก็คิดถูกหลังจากเหตุการณ์นี้พีเจียนก็เริ่มเรืองแสงและใหญ่ขึ้น มันได้พัฒนาเป็นพีจ็อต มันดูใหญ่และแข็งแรงกว่าพีจ็อตทั่วไป นี่ไม่ใช่เรื่องแปลกเนื่องจากโปเกมอนทั้งหมดของจูเลียนมีลักษณะเช่นนี้ทุกตัว เขาฝึกฝนพวกมันทั้งหมดอย่างหนักและเลี้ยงพวกมันด้วยอาหารที่มีคุณค่าทางโภชนาการสูง ดังนั้นผลลัพธ์นี้จึงเป็นสิ่งที่ปกติ

จูเลียนพอใจกับการต่อสู้นี้เขารู้ตั้งแต่แรกว่าพีเจียนจะชนะ แม้ว่ามันจะไม่ได้วิวัฒนาการก็ตาม เขาแค่อยากเห็นว่ามันจะจัดการกับสถานการณ์ของมันอย่างไร

จูเลียน ‘ระบบแสดงสถานะของพีจ็อต’

__________________

สถานะ – พีจ็อต

ระดับ – 44

อายุ – 2.4 ปี

อารมณ์ – มีความสุข

สายใย – 95%

HP – 100

โจมตี – 110

พลังป้องกัน – 80

Sp. Atk – 100

Sp. Def – 89

ความเร็ว – 170

ทักษะ – Gust, Sand-Attack, Tackle, Quick Attack, Air Cutter, Whirlwind, Air Slash, Agility, Twister, Sky Attack, Steel Wing, Feather Dance, Hurricane, Brave Bird

ความสามารถ – keen eyes(unlocked), tangled feet(unlocked), big pecks(unlocked)

_____________________

จูเลียน ‘อืม เขาเรียนรู้ Brave Bird แล้วก็ดี แต่เขาต้องทำให้มันสมบูรณ์แบบหากเขาต้องการใช้สิ่งนี้ในการต่อสู้เพราะท่านี้เป็นดาบสองคมแต่เขาก็ยังได้เรียนรู้ Agility, Sky Attack และ Feather Dance ด้วย นั่นก็ดี’

จูเลียน “เยี่ยมมาก ตอนนี้นายควรพักผ่อนบ้างในขณะที่ฉันทำอาหารใหม่”

จูเลียนเริ่มทำความสะอาดสิ่งที่โอนิสึซึเมะสร้างขึ้นและกลับไปทำอาหารในขณะที่โปเกมอนของเขาเริ่มฝึกฝนตามปกติ แม้ว่าพวกมันจะแข็งแกร่งแต่พวกมันก็ไม่เคยหยุดฝึกฝน เพราะพวกมันได้รับสิ่งนี้จากเจ้านายของพวกมันที่มักจะฝึกฝนไม่ให้หย่อนแม้แต่วันเดียว

หลังจากทำงานบ้านเสร็จแล้วจูเลียนก็ให้อาหารโปเกมอนทั้งหมดของเขาและส่งพวกมันกลับไปที่โปเกบอลของและเดินทางไปที่เมืองมาซาระ