บทที่ 363 ใจอำมหิต
สาวใช้ถูกเตะจนลงไปนอนบนพื้น มือกดไปโดนเศษแก้ว เลือดจึงไหลออกมาทันที
เธอรีบปิดมือ และคุกเข่าลงบนพื้นอย่างสั่นสะท้าน ร้องไห้ขอความเมตตา
“คุณหนู ขอโทษค่ะ ยกโทษให้พวกเราเถอะนะคะ… ”
“หึ ยกโทษให้พวกแก？ฉันถูกขังไว้ในบ้าน พวกแกก็ไม่ทำตัวดีๆ!”
สีหน้าของมู่หรุงชิ่นดุร้ายไร้ที่เปรียบ มองสาวใช้ทั้งสองคนด้วยสายตาที่โหดเหี้ยมเป็นอย่างยิ่ง “ เอาแส้มา!”
“ไม่ ไม่เอานะคะคุณหนู ได้โปรดอย่าตีพวกเราเลยนะคะ”
สาวใช้ทั้งสองตัวสั่นเหมือนตะแกรง นอนร้องไห้อยู่บนพื้น
นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่พวกเธอถูกทุบตี ตั้งแต่ช่วงเวลาที่มู่หรุงชิ่นถูกขังไว้นั้น อารมณ์ของเธอก็รุนแรงมากๆ เอะอะก็ระบายความโกรธของเธอกับพวกสาวใช้อย่างพวกเธอทุกครั้ง
ดูถูกด่าทอ และเสริมด้วยไม้ฟาดบนตัว
เพียงแค่ไม่กี่วัน ทั้งตัวของพวกเธอสองคนก็มีบาดแผลทุกหนทุกแห่ง บาดแผลเก่ายังเจ็บอยู่ ตอนนี้ก็จะเพิ่มแผลใหม่อีก พวกเธอไม่ได้มาทำงานหาเงินที่นี่ แต่มาเพื่อถูกทารุณกรรม
แต่พลังของมู่หรุงชิ่นนั้นมีอย่างท่วมท้น การถูกเธอตบตีก็เป็นเพียงความเจ็บปวดทางเนื้อหนังเท่านั้น หากไม่เชื่อฟังเธอและหนีไป ทั้งครอบครัวก็จะต้องทนทุกข์ทรมานแล้ว
พวกเธอจึงทำได้เพียงร้องขอความเมตตาว่า “คุณหนู พวกเราผิดไปแล้วค่ะ พวกเราผิดไปแล้วจริงๆค่ะ ปล่อยพวกเราไปเถอะค่ะ พวกเราไม่กล้าอีกต่อไปแล้ว”
พวกเธอกำลังร้องไห้ หน้าผากกระแทกกับพื้นดังปัง
แต่ยิ่งไปกว่านั้น สีหน้าของมู่หรุงชิ่นก็ยิ่งดุร้าย ชอบใจขึ้นไปอีก
ในเมื่อเธอใช้ชีวิตอย่างไม่มีความสุขเช่นนี้ สาวใช้ต่ำต้อยเหล่านี้ ทำไมต้องไม่ร้องไห้ล่ะ？ พวกเธอควรจะเจ็บปวดมากกว่าเธอเป็นร้อยเท่า พันเท่า
“ผลัวะ”
ใช้แส้ฟาด ไปที่หลังของสาวใช้อย่างเหี้ยมโหด เสียงดังแสบแก้วหู
สาวใช้กรีดร้องด้วยความเจ็บปวดเสียงดัง ทว่ามู่หรุงชิ่นกลับยิ้มอย่างร่าเริงขึ้นไปอีก สีหน้าดุร้าย แต่กลับมีความสุขเป็นพิเศษ
เธอไม่ดี คนทั้งโลกก็ต้องไม่ดีตามเธอด้วย
แค่ระบายความโกรธกับสาวใช้เท่านั้น เธอจะทำให้เย้นหว่าน อยู่ในนรกนับต่อจากนี้!
ภายในห้อง พอได้ยินเสียงร้องไห้ ร้องเสียงแหลมอย่างน่าสงสารจนทำให้คนที่ได้ยินกลัวจนตัวสั่นบริเวณนอกทางด้านนอก พ่อบ้านมีสีหน้าที่ไม่สู้ดี และมองไปที่ชายตรงหน้าอย่างเอาใจ
“คุณโห้ คุณหนูทางนั้นดูเหมือนจะมีอะไรผิดปกตินิดหน่อย ถ้าไม่อย่างงั้น ผมจะไปดูก่อน แล้วให้คุณหนูลงมาหาคุณ?”
กี่ปีมาแล้ว ที่โห้หลีเฉินไม่เคยมาตระกูลมู่หรุ่งเลย แต่พอมา ก็พูดชื่อนามสกุลอย่างชัดเจนว่ามาหามู่หรุงชิ่น
แต่เดิมนี่เป็นเรื่องที่ดี เพราะคุณหนูถูกขังมานานขนาดนั้น อาจเพราะเหตุนี้จึงบรรเทาอาการลงได้ แต่ไม่คาดคิดว่า ภายในห้องของคุณหนูกลับเกิดเรื่องแบบนี้ในเวลานี้ …
แม้ว่านี่จะไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร เพราะเกิดขึ้นบ่อย แต่ถ้าปล่อยให้โห้หลีเฉินเห็นฉากนี้ล่ะก็ ภาพลักษณ์ของคุณหนูจะต้องพังพินาศโดยสิ้นเชิง
พ่อบ้านยังอยากจะสู้ตายสักตั้ง “คุณโห้ เมื่อก่อนคุณหนูหกล้ม อาจจะกำลังเปลี่ยนเสื้อผ้าล้างแผลอยู่ถึงได้ร้องอย่างน่าสังเวชขนาดนั้น ถ้าไม่อย่างนั้น คุณรอสักครู่ได้ไหมครับ?”
ล้างแผล? โห้หลีเฉินหัวเราะเยาะ สาเหตุไร้สาระแบบนี้ก็หามาได้ แค่ได้ยินก็รู้ว่าเป็นเสียงกรีดร้องของอีกสองคน
เกิดอะไรขึ้นในห้องกันแน่?
เดิมทีโห้หลีเฉินไม่ได้สนใจเรื่องพวกนี้ แต่มู่หรุงชิ่นเสแสร้งต่อหน้าเขามาตั้งหลายปี เขาก็อยากเห็นใบหน้าที่แท้จริงของเธอ ด้วยตาของเขา
โห้หลีเฉินไม่สนใจคำพูดของพ่อบ้าน ยังคงก้าวยาวต่อไป และเดินตรงไปที่ห้องของมู่หรุงชิ่น
เมื่อมาถึงหน้าประตู ก็ยื่นมือออกไป และเปิดประตูโดยตรง
“ ใครก็ห้ามเข้ามาขอความเป็นธรรม ไสหัวออกไปเดี๋ยวนี้!”
มู่หรุงชิ่นได้ยินเสียงประตูเปิด ก็ขมวดคิ้วอย่างไม่สบอารมณ์ และด่าสาปแช่งเสียงดัง โดยไม่หันหลังมอง
และการเคลื่อนไหวบนมือของเธอยังคงเคลื่อนไหวไม่หยุด ฟาดลงบนร่างกายของสาวใช้อย่างเหี้ยมโหด และมีรอยเลือดที่ทำให้ผู้ตกใจอีกรอยหนึ่ง
โห้หลีเฉินขมวดคิ้วเล็กน้อย ใบหน้าหล่อเหลาเคร่งเครียด
เหงื่อของพ่อบ้านหยดลงบนหน้าผากโดยตรง และเอ่ยรีบเตือนอย่างรีบร้อนว่า: “คุณหนูครับ คุณหนู คุณโห้มาแล้วครับ”
“ ล้อเล่นอะไรกัน เฉินเขาจะ … ”
คำพูดของมู่หรุงชิ่นพูดไปได้ครึ่งหนึ่ง และตกตะลึงทันที เมื่อเธอหันหลังมามอง ก็มองเห็นชายหนุ่มร่างสูงเหมือนหยกยืนอยู่ที่หน้าประตู
เขาสวมชุดสูทรองเท้าหนัง ร่างสูงใหญ่ และหล่อเหลาเหมือนเดิม เพียงแค่ใบหน้าหล่อเหลาของเขาเย็นชา และใช้สายตาเยือกเย็นมามองเธอ ไม่มีความอ่อนโยนนิดหน่อยเหมือนปกติอีกต่อไปแล้ว
ไม่นานแส้ในมือของมู่หรุงชิ่นก็ตกลงพื้น ในสมอง ก็มีเสียง “ตูม” ราวกับว่ามันจะระเบิด
เธอรู้ว่าสิ่งที่เธอทำในตอนนี้โหดร้ายและเลวร้ายเพียงใด แต่ไม่เคยคิดเลยว่า จะปล่อยให้โห้หลีเฉิน เห็นได้!
ในสายตาของเขาในตอนนี้ ได้เห็นความชั่วร้ายและเลวทรามของเธอแบบไหนกันนะ?
มู่หรุงชิ่นไม่กล้าแม้แต่จะคิด ตาสีแดงภายในทันที
เธอรีบแก้ตัวว่า “ เฉิน ฉัน … ไม่ใช่อย่างที่คุณเห็นนะ คุณเชื่อฉันนะ เป็นพวกเธอ ใช่ พวกเธอที่รังแกฉันและขังฉันไว้ที่นี่ จงใจสาดซุปใส่บนตัวฉัน ทำให้ฉันโดนน้ำซุปลวก! ถ้าฉันไม่สั่งสอนพวกเธอ ต่อไปพวกเธอก็จะเอาชีวิตของฉันแน่ๆ”
พูดรัดรวบเพียงไม่กี่คำ ก็ทำให้ตัวเองขาวสะอาด และนำความผิดทั้งหมดไว้บนตัวสาวใช้ทั้งสองคน
สาวใช้ทั้งสองน้อยใจเป็นที่สุด นอนตัวสั่นทั้งตัวอยู่บนพื้น แม้แต่คำแก้ตัวสักคำก็ไม่กล้าพูดออกมา
โห้หลีเฉินมองร่างที่สั่นเทาทั้งสองบนพื้นอย่างไม่แยแส โดยไม่ได้เห็นอกเห็นใจ แต่กลับเป็นรังเกียจมากขึ้นอีก
มู่หรุงชิ่นชั่วร้ายกว่าที่เขาคิดไว้หลายร้อยเท่า ใบหน้าของผู้หญิงที่อ่อนโยนในเมื่อก่อนนั้น ก็เป็นเพียงแค่การเสแสร้ง
ผู้หญิงแบบนี้ ไม่น่าแปลกใจเลยที่ร้ายกาจมากจนกล้าให้คนมาชนเย้นหว่านจนตาย
หลังจากตรวจสอบความจริงแล้วนั้น โห้หลีเฉินก็รังเกียจมู่หรุงชิ่นมากเป็นที่สุด และเกลียดชังเป็นที่สุด ถ้าวันนั้นขาไม่ได้ผลักเย้นหว่าน เกรงว่าตอนนี้เย้นหว่านจะต้องเสียชีวิตไปแล้ว
ในสไตล์เดิมของโห้หลีเฉิน ทำเรื่องแบบนี้ มู่หรุงชิ่นจะมีชีวิตได้อย่างไรกัน?
แต่ว่าตอนนั้นมู่หรุงชิ่นได้ช่วยชีวิตเขาไว้ครั้งหนึ่ง และครั้งนี้ คนที่นอนอยู่ในโรงพยาบาลก็คือโห้หลีเฉิน ก็นับว่าเอาชีวิตมาแลกชีวิต
โห้หลีเฉินไม่ได้ทำการลงโทษที่รุนแรงกับมู่หรุงชิ่น แต่เขากลับยกความสัมพันธ์ทางสัญญากับตระกูลมู่หรุงทั้งหมด สร้างแรงกดดัน และโจมตีตระกูลมู่หรุงโดยรวม
มู่หรุงชิ่นมีจิตใจและพละกำลัง จะไม่มีความเจิดจ้าสะดุดตาเหมือนเมื่อก่อนอีกต่อไป และการสูญเสียผลประโยชน์ของตระกูล ความแค้นและการตำหนิทั้งหมดก็จะมุ่งเน้นไปที่มู่หรุงชิ่น
หลังจากเกิดเหตุการณ์นั้น มู่หรุงชิ่นก็ถูกตำหนิและถูกทิ้งไว้ในห้องเย็น และถูกขังอยู่ในบ้าน
“มู่หรุงชิ่น เมื่อก่อนที่ยอมเธอ เป็นเพียงแค่เราอยากเติบโตมาด้วยกัน เธอเคยประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์แทนฉัน ก็เลยทำเป็นไม่รับรู้พฤติกรรมของเธอ เธอเป็นคนแบบไหน ฉันรู้ตั้งแต่แรกแล้ว”
โห้หลีเฉินมองไปที่มู่หรุงชิ่นอย่างเย็นชา อ้าริมฝีปากบางอันเซ็กซี่ และพูดคำที่โหดร้ายที่สุดออกมา
ร่างกายของมู่หรุงชิ่นสั่นอย่างกะทันหัน และเกือบจะล้มลง
เมื่อก่อนเธอแสร้งทำเป็นจิตใจดีและมีน้ำใจ เป็นผู้หญิงที่สง่างาม แท้ที่จริงแล้วโห้หลีเฉินรู้มาตั้งนานแล้ว เพียงแค่เป็นเรื่องที่ไม่เกี่ยวกับตัวเอง เขาก็เลยไม่สนใจมาโดยตลอด
ดังนั้นเธอในตอนนั้น ไม่ว่าจะอ่อนโยนจริง ๆ หรือชั่วร้ายมากๆ สำหรับเขาแล้วก็ไม่มีเหตุผลอะไรเลย
ผู้ชายคนนี้ จิตใจเย็นชา ไม่เคยเห็นเธออยู่ในสายตาเลยสักครั้ง
“ เฉิน… ”
เธอสะอึกสะอื้น น้ำตาเต็มหน้า แต่เมื่อเห็นผู้ชายที่เธอรักมากๆจนเข้ากระดูก กลับไม่รู้จะแก้ตัวอย่างไร
เขาฉลาดมาโดยตลอด หลังจากตรวจสอบว่าเย้นหว่านเกิดอุบัติเหตุทางรถยนต์นั้น ก็ไม่ได้มาเจอเธอสักครั้ง ก็จัดการเธอโดยทันที เห็นได้ชัดว่าในใจของเขา รู้อย่างชัดเจนขนาดไหน
และตอนนี้ เขาเห็นเธอตบตีคนด้วยตาของเขาเอง ตอนที่เขามานั้น สีหน้าเหี้ยมโหดบนใบหน้าของเธอ ก็ไม่ทันได้เก็บ
แม้ว่าเธอจะพูดแก้ตัวด้วยเหตุผลมากเพียงใด ต่อหน้าเขา ก็เป็นแค่เรื่องตลกง่อย ๆเท่านั้น
