Journey Towards Greatness เกิดใหม่ในโลกโปเกมอนกับการเดินทางสู่ความยิ่งใหญ่ – ตอนที่ 55

เป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์แล้วที่จูเลียนกลับมาที่เมืองมาซาระและเขาก็ใช้เวลานี้ฝึกฝนโปเกมอนและตัวเขาเอง พวกเขาเติบโตขึ้นในสัปดาห์ที่ผ่านมา

จูเลียน ‘เฮ้อ ความสงบสุขนี้จะหมดไปในอีกไม่กี่วันอาจวันพรุ่งนี้หรือวันนี้’

จูเลียนที่อยู่นอกห้องแล็บกำลังทำอาหารให้คาบิกอนและโปเกมอนตัวอื่นๆ ทันใดนั้นเขาก็ได้ยินบางอย่างพุ่งเข้ามาหาเขาด้วยความเร็วสูง เขาหันไปรอบๆ และเห็น ไคริว บินมาหาเขาด้วยความเร็วสูงและมันก็ร่อนลงมาตรงหน้าจูเลียน นั่นทำให้เขาเห็นจานรูปทรงสี่เหลี่ยมที่มีคริสตัลคลาสอยู่ตรงกลางและซองจดหมาย จูเลียนมองไปที่ ไคริว ก่อนและเห็นกระเป๋าที่ห้อยอยู่บนไหล่ที่เต็มไปด้วยการ์ด

จูเลียน ‘ดูเหมือนว่ามิวทูจะเริ่มแผนของเขาแล้ว’

จูเลียนมองกลับไปที่จานในขณะที่โฮโลแกรมได้แสดงร่างของหญิงสาวที่สวมชุดสีน้ำตาลปกคลุมทุกส่วนของร่างกายยกเว้นใบหน้าของเธอ

หญิงสาว “โปรดยกโทษให้กับการเร่งด่วนของจดหมายฉบับนี้ คุณได้รับการยอมรับว่าเป็นโปเกมอนเทรนเนอร์ที่มีแนวโน้มที่จะเป็นเทรนเนอร์แข็งแกร่งที่สุด อาจารย์ของฉันจึงเชิญคุณมางานปาร์ตี้”

ทันใดนั้นโฮโลแกรมก็เปลี่ยนเป็นแผนที่แสดงเส้นทางด้วยเส้นสีแดง

หญิงสาว “แผนที่นี้แสดงเส้นทางไปยังปราสาทโปเกมอนบนนิวไอซ์แลนด์ โปรดตรวจสอบการ์ดตอบกลับว่าคุณสามารถเข้าร่วมงานปาร์ตี้ได้หรือไม่ ท่านโปเกมอนเทรนเนอร์ที่แข็งแกร่งที่สุดเราต้องการการเข้าร่วมของคุณ”

จูเลียนเปิดซองจดหมายและเห็นการ์ดที่มีช่องทำเครื่องหมายสองช่องก็คือใช่และไม่

จูเลียน ‘ฉันไม่รู้ว่าทำไมถึงมีคนโง่ที่ไปที่นั่นด้วยหลังจากได้รับข้อความที่ไม่ระบุตัวตนแบบนี้ ฉันเข้าใจว่าซาโตชิจะไปที่นั่นแน่ แต่ก็มีคนอื่นๆ ไปที่นั่นด้วย’

จูเลียนส่ายหัวและหยิบปากกาออกมาจากกระเป๋าและทำเครื่องหมายในช่อง ใช่ แล้วมอบให้กับไคริว

จูเลียน ‘แม้ว่าฉันจะพูดแบบนี้แต่ฉันก็ต้องไปที่นั่นและดูว่าทุกอย่างถูกต้องหรือไม่ ฉันจะเข้าไปยุ่งก็ต่อเมื่อสิ่งต่างๆ ไม่เป็นไปตามอนิเมะ’

ในขณะที่ไคริวบินจากไปทันใดนั้นมิวก็โผล่ออกมาและนั่งบนไหล่ของจูเลียนและมองไปที่แผนที่โฮโลแกรมที่ฉายบนจาน จูเลียนมองไปที่มิวขณะที่เขาประหลาดใจกับการปรากฏตัวอย่างกะทันหันนี้

จูเลียน “เราจะไปเยี่ยมคนรู้จักเร็วๆ นี้ ดังนั้นฉันหวังว่านายจะไม่ทำให้เกิดปัญหาเมื่อเราไปถึงที่นั่นนะ”

มิวมองไปที่จูเลียนมันเอียงศีรษะแล้วพยักหน้าขณะที่มันลอยไปหาโปเกมอนตัวอื่นเพื่อทักทายพวกมัน

จูเลียน ‘ฉันควรเตรียมพร้อมที่จะออกไปข้างนอก’

จูเลียนเดินเข้าไปข้างในและเห็นว่าทีวีเปิดอยู่และช่องข่าวคันโตทูเดย์ก็กำลังฉาย คราวนี้เป็นพิธีกรคนละคนกัน

ผู้ดำเนินรายการ “ยิมในเมืองโทคิวะถูกสร้างขึ้นใหม่เมื่อสามวันก่อนเนื่องจากหัวหน้ายิมยังไม่อยู่ และนักข่าวของเราได้รวบรวมข้อมูลมาว่าเขาได้ให้คนอื่นมาแทนที่จนกว่าเขาจะกลับมา ไม่มีใครรู้ว่าหัวหน้ายิมอยู่ที่ไหน คนในเมืองบอกว่าหัวหน้ายิมรู้สึกอับอายกับพฤติกรรมของเขาที่มีต่อเทรนเนอร์ในตำนานลึกลับ ดังนั้นเขาจึงออกไปเพื่อกลับใจตัวเอง”

เมื่อได้ยินเรื่องไร้สาระที่ยังคงแพร่กระจายในคันโตและภูมิภาคอื่นๆ จูเลียนก็ไม่รู้ว่าเขาควรทำอะไรดีนอกจากเงียบและซ่อนตัวจากสื่อ เขาปิดทีวีและเดินไปที่ห้องของเขาหลังจากที่ได้เสื้อโค้ทตัวใหม่สำหรับตัวเขาแล้ว เขาก็พร้อมที่จะมุ่งหน้าไปยังนิวไอซ์แลนด์ในขณะที่เขาเดินออกไปเขาก็เห็นศาสตราจารย์โอคิโดะกับนานามิ นานามิสวมชุดที่ดูเหมือนว่าเธอกำลังจะมุ่งหน้าไปที่ไหนสักแห่ง จูเลียนเดินไปหาพวกเขาเพื่อดูว่าเกิดอะไรขึ้น

จูเลียน “นานามิ เธอกำลังจะไปไหน”

นานามิ “ฉันกำลังจะไปที่ภูมิภาคโฮเอน ฉันถูกเรียกให้ไปเป็นผู้ช่วยของโปเกมอนกรูมเมอร์ที่มีชื่อเสียงระดับโลก ที่จะพักอยู่ที่นั่นเพื่อศึกษาต่อและฉันจะช่วยเธอ”

จูเลียน “เยี่ยมมาก ฉันหวังว่าเธอจะมีช่วงเวลาที่ดีในโฮเอนและเรียนรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับการดูแลโปเกมอนนะ”

นานามิหน้าแดง ในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมาเธอได้ใกล้ชิดกับจูเลียนและเริ่มมีความสนใจเล็กน้อยแก่เขา ตอนนี้การได้เห็นเขาสนับสนุนเธอแบบนี้มันทำให้เธอรู้สึกมีความสุขมาก

จูเลียน “จริงสิศาสตราจารย์ ผมจะออกไปซัก 2-4 วันนะ แต่ฉันไม่แน่ใจว่าจะกลับมาในช่วงเวลานั้นจริงหรือเปล่า”

โอคิโดะ “จะไปไหนล่ะ”

จูเลียน “พบคนรู้จักน่ะ”

โอคิโดะ “โอเค เดินทางปลอดภัยนะ”

จูเลียน “นานามิ มาฉันจะไปส่งเธอที่ท่าเรือ”

นานามิ “ขอบคุณนะ”

จูเลียน “รอที่นี่ก่อน ฉันจะไปเอาจักรยานมา”

จูเลียนเดินออกไปเพื่อนำจักรยานของเขาในขณะที่นานามิกับศาสตราจารย์โอคิโดะพูดคุยกัน สักพักจูเลียนก็กลับมาพร้อมกับจักรยานของเขาและส่งสัญญาณให้นานามินั่งข้างหลังเขา เธอปีนขึ้นไปบนจักรยานอย่างระมัดระวังเพราะนี่เป็นครั้งแรกที่เธอขี่จักรยาน

จูเลียน “กอดฉันไว้”

จูเลียนสตาร์ทจักรยาน (ต้นฉบับเขียนแบบนี้จริงๆ) และขี่ออกไป ขณะที่นานามิกอดเขาไว้แน่น หลังจากขี่มานานในที่สุดพวกเขาก็มาถึงได้ตรงเวลาและเรือของนานามิกำลังจะแล่นในอีกหนึ่งชั่วโมง

จูเลียน “ดูแลตัวเองด้วย”

นานามิ “เธอก็เช่นกัน”

เธอเดินจากไป แต่จู่ๆ ก็หันกลับมา

นานามิ “สักวันเธอจะมาที่โฮเอนไหม”

จูเลียน “ไม่ต้องห่วงฉันจะไปแน่ ทันทีที่ฉันไปถึงที่นั่นฉันจะบอกเธอเอง แต่คงจะนานพอดู ดังนั้นเธอต้องรอฉันหน่อยนะ”

นานามิ “แล้วฉันจะรอ”

เธอยิ้มและเดินจากไปโดยปล่อยให้จูเลียนอยู่คนเดียว

จูเลียน ‘เธอเป็นคนที่สองที่ทำให้ฉันรู้สึกแบบนี้ ฉันหวังว่าโคลอี้จะสบายดี แม้ว่าเวลาของเราจะสั้น แต่เธอก็ส่งผลกระทบอต่อใจฉันย่างลึกซึ้ง โคลอี้ นานามิ ไม่ต้องห่วงฉันจะทำให้เธอทั้งสองเป็นของฉัน’

จูเลียนถอนหายใจเมื่อเห็นร่างของนานามิหายไปจากสายตาของเขา

จูเลียน ‘ตอนนี้ฉันต้องไปที่ท่าเรือคันโต เทรนเนอร์ส่วนใหญ่จะอยู่ที่นั่นฉันควรนั่งเรือเฟอร์รี่แต่คงไม่มีเพราะสภาพอากาศเปลี่ยนไปโดยมิวทู งั้นฉันควรนั่งเกียราดอสไปแทน ฉันจะไปถึงที่นั่นค่อนข้างช้าจากมาซาระไปยังเมืองท่าคันโตคงจะใช้เวลาอย่างน้อยสองวัน มิวทู คงจะเริ่มแผนของเขาไปแล้ว ตอนนี้ฉันคิดว่าชิเงรุไม่น่าจะได้ไปที่นั่น คงดีกว่าที่เขาจะต้องเพิกเฉยต่อข้อความนั้นโดยคิดว่ามันเป็นสิบแปดมงกุฎ แต่ไม่น่าแปลกใจเพราะเขาหยิ่งมาก’

จูเลียนเดินไปที่ทะเลและเรียกเกียราดอส มันยังคงสวมหมวกเกราะทังสเตนที่มีเมก้าสโตนอยู่ ศาสตราจารย์โอคิโดะมอบ Keystone ให้จูเลียนแบบถาวรเมื่อเขาทำวิจัยเรื่องนี้เสร็จแล้ว

จูเลียน “คู่หู เราไปเที่ยวกันเถอะ”

เกียราดอสก้มตัวลงเล็กน้อยแล้วจูเลียนก็กระโดดขึ้น จากนั้นจูเลียนก็พุ่งไปยังทิศทางที่จูเลียนชี้

ตอนนี้เป็นเวลากลางคืนแล้ว จูเลียนกับโปเกมอนของเขาอยู่ในเกาะห่างไกลเมื่อพวกเขาฝึกเสร็จก่อนเข้านอนเกียราดอสก็ออกไปผจญภัยและคาบุทอปส์ก็ตามมันไปด้วย พวกมันพบคู่ต่อสู้ที่คู่ควรต่อสู้ด้วย หากไม่เช่นนั้นพวกมันก็จะสู้กันเอง แต่เกียราดอสก็มักจะชนะอยู่บ่อยๆ แต่คาบุทอปส์ไม่เคยรู้สึกผิดหวังเพราะมันเป็นเพียงการฝึกซ้อมตามปกติและพวกมันก็เป็นเหมือนครอบครัว

วันรุ่งขึ้นจูเลียนเดินทางต่อไปในขณะที่เขาขี่เกียราดอสในยามเช้า ในตอนที่เขากำลังมุ่งหน้าไปนั้น มิวก็ติดไปด้วยตอนนี้มันกำลังห้อยคอของจูเลียนเล่นอยู่และเล่นกับผมของเขาหรือบางทีมันก็จะไปที่หน้าของเกียราดอสและมองไปที่เมก้าสโตนด้วยดวงตาเป็นประกาย จูเลียนเพียงแค่หัวเราะที่เห็นมิวมีพฤติกรรมที่น่ารักแบบนี้ แต่เขาก็รู้ว่าภายใต้ความน่ารักน่ากอดนี้มันมีพลังที่สามารถทำลายเมืองต่างๆ ได้อย่างง่ายดาย

โปเกมอนทุกตัวมีความสามารถในการทำลายเมืองต่างๆ แต่พวกมันจะไม่ทำแบบนั้น แต่พวกมันก็ไม่ควรถูกมองข้าม

ในขณะที่จูเลียนยังอยู่ห่างจากชายฝั่งเมืองท่าคันโตอยู่มาก พายุก็เริ่มพัดเข้ามาเมฆก็มืดลง เมื่อฝนเริ่มตกคลื่นขนาดใหญ่ก็เริ่มก่อตัวท้องทะเลกำลังเริ่มวุ่นวาย มิวที่กำลังนอนหลับอยู่บนไหล่ของจูเลียนก็ตื่นขึ้นมาทันที มันสัมผัสได้ถึงการปรากฏตัวที่คล้ายกันสองตัวตน หนึ่งคือมิวทูและอีกหนึ่งเป็นหนึ่งในพวกมันเอง มิว

จูเลียน “นายรู้สึกถึงพวกมันใช่ไหม”

มิวพยักหน้าขณะจ้องมองไปที่จูเลียนด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยประกายแวววาวตอนนี้มันเห็นจูเลียนเป็นบุคคลที่ลึกลับยิ่งกว่าเดิม ตอนแรกมันเห็นจูเลียนที่ถูกล้อมรอบด้วยออมนิฟอร์ซที่แม้เขาจะใช้ไม่ได้ มิวก็พยายามอ่านความคิดของจูเลียนอยู่หลายครั้งแต่มันก็ล้มเหลวเนื่องจากมันไม่สามารถเข้าไปข้างในได้ เนื่องจากมันถูกปิดกั้นโดยออมนิฟอร์ซจำนวนมากและตอนนี้มันก็รู้ว่าจูเลียนเป็นคนที่พิเศษมากและมันจะได้รับความสนุกสนานจากการติดตามเขาแน่นอน