สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน – บทที่ 525 คิดบัญชีกับโห้หลีเฉิน

บทที่ 525 คิดบัญชีกับโห้หลีเฉิน

“คุณคิดว่า สิ่งเหล่านี้ผมไม่เคยคิดไตร่ตรองมาก่อนเหรอ”

หยูซือห้านสะบัดคางของเย้นหว่านทิ้ง หัวเราะอย่างดูถูกเหยียดหยามขึ้นมา

เขามองไปที่กู้ซึงด้วยสายตาเศร้าหมอง น้ำเสียงชั่วร้ายเป็นพิเศษ “ผม เตรียมกับดักรอโห้หลีเฉินเรียบร้อยแล้ว รอโห้หลีเฉินถูกหลอกมาติดกับ”

กู้ซึงถูกมองจนขนลุกขนพอง เหงื่อเย็นๆผุดขึ้นที่หน้าผาก

หยูซือห้านคนนี้ ช่างน่ากลัวจริงๆ

โหดเหี้ยมอันตรายเกินไป

เย้นหว่านถลึงตาโต ในใจเกิดความกังวล ตื่นตกใจ ขึ้นมาเป็นระลอกๆ

เธอถามอย่างตระหนกว่า “แกคิดจะทำอะไรโห้หลีเฉิน!”

เขาหลอกใช้เธอ เธอก็แค่หวาดกลัว แต่ถ้าเขาคิดจะคิดบัญชีกับโห้หลีเฉิน เธอก็จะโกรธ

ยิ่งเป็นห่วงว่าโห้หลีเฉินจะติดกับดักของเขา ถูกเขาทำร้าย

“หยูซือห้าน ไม่ว่าเมื่อไหร่ วิธีพวกนั้นของคุณ ก็ล้วนไม่สามารถทำอะไรโห้หลีเฉินได้! คุณกล้าทำอะไรเขา ก็เท่ากับหาเรื่องใส่ตัว นำความตายมาสู่ตนเอง”

“จริงเหรอ”

หยูซือห้านยิ้มแฝงความชั่วร้าย “เมื่อก่อนผมถูกเขากดขี่มากมายหลายครั้ง แต่ตอนนี้สถานการณ์ไม่เหมือนเดิมแล้ว ในมือของผม ไม่ใช่ว่ามีคุณหรือ”

เย้นหว่านหนาวสั่นไปทั้งร่างทันที หนาวตั้งแต่ปลายเท้าจนถึงเส้นผม

แต่ละคำพูดของหยูซือห้าน ชั่วช้าเลวทราม

“คุณคือจุดอ่อนของโห้หลีเฉิน มีคุณอยู่ในมือ ต่อให้เขารู้ว่าผมวางกับดักเอาไว้ เขาก็จะกระโดดเข้ามาอย่างไม่ลังเล”

“หยูซือห้าน คุณกล้าเหรอ!”

เย้นหว่านก่นด่าอย่างโมโห รู้สึกแค่ว่าตัวเองจะเป็นบ้าแล้ว

ถ้าเป็นเพราะเธอที่ทำให้โห้หลีเฉินเดือดร้อน ผลลัพธ์ เธอไม่กล้าแม้แต่จะคิด……

“ติ๊งต่องๆ——”

ตอนนี้เอง เสียงเตือนข้อความเข้ามาในโทรศัพท์ดังบาดหูขึ้นมา

เสียงเตือนถูกตั้งเอาไว้เป็นพิเศษ ไม่เหมือนกับข้อความอื่นๆ ไม่นานเย้นหว่านก็จำได้

คือข้อความของโห้หลีเฉิน!

สีหน้าเธอขาวซีดทันที รู้สึกไม่สบายไปทั้งตัว

สวรรค์รู้ดีว่าเธอเฝ้ารอข้อความของเขามากแค่ไหน แต่ตอนนี้เวลานี้ กลับไม่ได้อยากได้รับข้อความจากเขาเลย!

หยูซือห้านหยิบโทรศัพท์มือถือ เปิดดูข้อความอย่างรวดเร็ว

เย้นหว่านดูอยู่อีกด้าน หัวใจเต้นตุ้มๆต่อมๆ รู้สึกตื่นเต้นราวกับกำลังไต่ลวดสลิงบนหน้าผา

พอไม่ระวังก็จะพลัดตกลงไปได้ทุกเมื่อ ตกลงไปร่างแหลกเหลว

เธอหวังว่า ถ้าข้อความที่โห้หลีเฉินส่งมา จะไม่สำคัญ ทำให้ไม่มีใครดูออก

แบบนี้ เธอไม่มีเบอร์โทรศัพท์ของโห้หลีเฉิน และก็ไม่การบันทึกเอาไว้ หยูซือห้านอาจจะไม่รู้ว่าเขาคือโห้หลีเฉิน

เย้นหว่านกลัวกลัวอย่างที่สุด หยูซือห้านจะใช้เธอ ใช้โทรศัพท์มือถือหลอกโห้หลีเฉิน

“ว้าว มาเซอร์ไพรส์ถึงที่เลยนะ”

หยูซือห้านอ่านข้อความบนโทรศัพท์มือถือ มุมปากยกขึ้นอย่างดีใจ

ในแววตา เปล่งประกายแสงแห่งความชั่วร้าย

ในสมองเย้นหว่านว่างเปล่าทันที หัวใจตกลงในหุบเหวในชั่วพริบตา

เขารู้แล้ว!

แย่แล้ว

สีหน้าเธอซีดเผือดมองเห็น นิ้วของหยูซือห้านกดโทรศัพท์มือถืออย่างรวดเร็ว เหมือนกับตอบกลับข้อความ

จากนั้น โทรศัพท์ก็ส่งเสียงดังขึ้นอีกครั้ง โห้หลีเฉินส่งข้อความกลับมาอีก

ข้อความส่งกลับไปมาสองสามครั้ง ในที่สุดเสียงเตือนก็ไม่ดังขึ้นมาแล้ว เข้าสู่ความเงียบงัน

หัวใจของเย้นหว่าน ก็เข้าสู่ความสิ้นหวังที่เงียบงันเช่นกัน

เธอไม่รู้ว่าหยูซือห้านใช้โทรศัพท์เธอพูดคุยอะไรกับโห้หลีเฉิน แต่แน่นอนว่า เป็นเรื่องไม่ดีร้อยเปอร์เซ็นต์!

เธอถูกเขาคิดบัญชี ตอนนี้โห้หลีเฉินก็พลอยเดือดร้อนไปด้วย

ในใจเย้นหว่านอยากตายด้วยความทุกข์ใจ

รอยยิ้มที่มุมปากของหยูซือห้านยิ่งกว้างขึ้นเรื่อยๆ ท่าทางสะใจ ที่ทุกอย่างเป็นไปตามแผนที่เขาวางไว้ ทั้งยังดำเนินการได้ง่ายกว่าที่เขาคิดไว้อีกด้วย

เอาเย้นหว่านมาควบคุมเอาไว้ในเงื้อมมือเขา เป็นวิธีที่ถูกต้องแล้วจริงๆ

“วางใจเถอะ ผมไม่เอาชีวิตของโห้หลีเฉินหรอก อย่างมาก……ก็ทำให้เขาเสียชื่อเสียงเกียรติยศเท่านั้น”

หยูซือห้านยิ้มอย่างชั่วร้าย

เย้นหว่านหนาวสั่นไปทั้งตัว ด่าเสียงดังว่า “สารเลว แกจะทำอะไรโห้หลีเฉินกันแน่”

หากเขาเป็นอะไรไป เธอจะต้องให้เขาชดใช้โดยไม่คำนึงถึงอะไรทั้งสิ้น

หยูซือห้าเอาโทรศัพท์มือถือใส่ไว้ในเสื้อสูทของเขา เดินไปข้างหน้า มือหนึ่งโอบเอวของเย้นหว่าน ดึงเธอเข้ามาแนบชิดอ้อมอกของตน

เขาก้มศีรษะเข้าใกล้เธอ พูดอย่างคลุมเครือว่า “อย่าร้อนใจไปเลย ไม่นานคุณก็จะได้รู้แล้ว”

คำพูดที่น่ากลัว ทำให้เย้นหว่านขนลุกไปทั้งตัว

ลมหายใจ อ้อมกอดของเขา ทำให้เธอยากจะรับได้จริงๆ

“หยูซือห้าน คุณไม่มีทางสมหวังหรอก!”

เธอพูดอย่างขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน ออกแรงผลักเขาออก

เธอเชื่อว่า โห้หลีเฉินฉลาดขนาดนั้น จะต้องพบพิรุธแน่ ต้องไม่ถูกหยูซือห้านคิดบัญชีได้ง่ายๆแน่นอน

แม้ว่าเธอจะอยู่ในมือหยูซือห้าน เขาก็……จะต้องตั้งสติเอาไว้ได้

เย้นหว่านจิตใจสับสนวุ่นวาย

หยูซือห้านมองเห็นเย้นหว่านท่าทางกระวนกระวาย ก็อารมณ์ดีมาก

ตอนนี้เย้นหว่านยังอดทนได้อยู่

รอให้ผ่านไปสองสามวัน มองเห็นโห้หลีเฉินเดินเข้ามาติดกับดักทีละก้าวๆ เธอยังจะทนอยู่ได้อย่างไร……

“เอาตัวไป ออกเดินทาง!”

หยูซือห้านยกมือออกคำสั่ง

ก้าวขานำไปก่อน เดินขึ้นบนรถ

บอดี้การ์ดรีบจับตัวกู้ซึงและเย้นหว่านทั้งซ้ายและขวาทันที โยนเข้าไปในรถด้วยท่าทางที่รุนแรงหยาบคาย

หยูซือห้านนั่งอยู่ข้างคนขับ เย้นหว่านและกู้ซึงถูกโยนเข้าไปที่เบาะด้านหลังที่กว้างขวาง ถูกบอดี้การ์ดสองคนจ้องมองราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ

รถเริ่มขยับ ขับเข้าไปทางถนนที่ซุกซ่อนอยู่ในป่าอย่างรวดเร็ว

ตอนที่เย้นหว่านถูกกักบริเวณ ก็หาทางไปทั่วทั้งบ้านตระกูลเย้น อยากหาทางออกจากบ้าน กลับไม่เคยค้นพบว่ามีถนนเล็กๆที่ลึกลับเส้นนี้เลย

ไม่รู้ว่าหยูซือห้านหาเจอได้อย่างไร เปิดเส้นทางได้อย่างไรอีก

ช่วงเวลานี้เขาทำอะไรส่วนตัวตามลำพังที่บ้านตระกูลเย้นบ้าง น่ากลัวเหลือเกิน

แต่แม้ว่าป่าจะกว้างใหญ่ เจริญงอกงามมาก แต่ด้านนอกก็มีตาข่ายไฟฟ้าและกล้องวงจรปิด หยูซือห้านขับรถแบบนี้ แม้จะถึงเขตของชายป่า ก็ไม่น่าจะออกไปได้ถึงจะถูก

แต่สิ่งที่ทำให้เย้นหว่านคาดไม่ถึงก็คือ

ตอนที่ใกล้จะถึงขอบชายป่า ถนนด้านหน้าถูกพรางตา กลับปรากฏหลุมที่รถหนึ่งคันผ่านได้พอดี!

จากป่าด้านนี้ ทะลุไปป่าอีกฝั่งนอกตาข่ายไฟฟ้า!

เย้นหว่านมองรถที่ขับผ่านหลุมไป แล้วมาปรากฏตัวในป่าอีกด้านนอกบ้านตระกูลเย้น หัวใจทั้งดวงก็เย็นวาบ สิ้นหวังแล้ว

คิดไม่ถึงเลยว่าหยูซือห้านจะขุดหลุม อยู่ใต้จมูกในบ้านตระกูลเย้น!

นี่ไม่ใช่สิ่งที่สามารถทำสำเร็จได้ในชั่วข้ามคืน ตั้งแต่เขามาที่บ้านตระกูลเย้น ก็วางแผนอย่างลับๆมาตลอด

จากเริ่มแรก เขาก็ไม่ความบริสุทธิ์ใจแล้ว!

คนคนนี้ ก็คือปิศาจร้ายดีๆนี่เอง

“อู้ๆ….

ขณะเดียวกัน ก็มีเสียงอื้อๆอ้าๆดังมาจากกู้ซึงที่อยู่ข้างๆ

เขาถูกมัดด้วยเชือกนั่งอยู่บนเก้าอี้ ปากก็ยังถูกเทปกาวอุดเอาไว้ ทรมานไปทั่วทั้งตัว

เขาส่งเสียงอื้ออ้า มองเย้นหว่านตาปริบๆ

เย้นหว่านจึงตั้งสติกลับมา สังเกตเห็นเขา ก็ขยับไปนั่งตรงหน้ากู้ซึงทันที ยื่นมือไปฉีกเทปกาวที่ปิดปากเขาออก

บอดี้การ์ดมองเห็นการกระทำของเย้นหว่าน สีหน้าก็เปลี่ยนไป มองไปทางหยูซือห้าน ลังเลว่าจะขัดขวางหรือไม่

มุมปากหยูซือห้านกระดกขึ้นเป็นรอยยิ้มขี้เล่น ส่ายหน้า

“เสี่ยวหว่านอยู่คนเดียวเบื่อ ก็ให้กู้ซึงคุยเป็นเพื่อนเธอหน่อย”

น้ำเสียง อ่อนโยนห่วงใย

ฟังแล้วกลับทำให้รู้สึกรังเกียจ ออกจากก้นบึ้งหัวใจ