บทที่655 เป็ดยวนยางเล่นน้ำ
ยังจะมองอีก
เย้นหว่านหน้าแดงเป็นลูกตำลึง เธอเอามือปิดตาแน่นยิ่งกว่าเดิม
เธอพูดด้วยอาการเขินอาย “คุณ คุณอย่ามาทำตัวลามกนะ ฉันอยากอาบน้ำแล้วจริงๆ”
หากยังเป็นอย่างนี้ต่อไป เธอกลัวว่าเธอจะไม่รอดออกไปจากห้องนี้
เมื่อเห็นท่าทางขี้อายของเย้นหว่าน แววตาของโห้หลีเฉินก็กรุ้มกริ่มขึ้นมาอีกครั้ง
เขาเม้มปาก น้ำเสียงต่ำกับรอยยิ้มหยอกล้อ
“ได้ครับ”
เมื่อสิ้นเสียง เขาก็ยื่นมือออกไป แล้วอุ้มเย้นหว่านพร้อมกับผ้าห่มขึ้นจากพื้น
เย้นหว่านตกใจและมองเขาด้วยท่าทางตกตะลึง
“โห้หลีเฉิน คุณจะทำอะไร”
ถ้าทำอีกครั้ง เธอคงรับไม่ไหวแล้ว
โห้หลีเฉินเดินตรงไปที่ห้องน้ำด้วยขายาวของเขา และพูดอย่างเป็นธรรมชาติ “พาคุณไปอาบน้ำไงครับ”
เธอมีมือมีเท้า ทำไมต้องพาเธอไปอาบน้ำด้วย
เย้นหว่านต่อต้านทันที “ฉันจะไปเอง คุณปล่อยฉันลงเลยนะ”
“ เดินไปเองอย่างนั้นเหรอ?”
โห้หลีเฉินก้มศีรษะลง แล้วมองไปที่ขาของเย้นหว่านอย่างสื่อความหมาย“ ตอนนี้ดูเหมือนว่าจะไม่เจ็บจากการหกล้ม แล้วยังมีแรงดิ้นอีกสินะ ในเมื่อเป็นอย่างนี้ พวกเราก็ออกกำลังกายกันต่อจากเมื่อคืนดีไหม ผมยังไม่อิ่มเลย”
เย้นหว่านตกใจจนหน้าซีด
เมื่อตะกี้ตอนที่เธอลงจากเตียง เธอก็หมดแรงจนขาทั้งสองข้างหมดแรง จนล้มลงบนพื้นเลย ถ้าเธอถูกโห้หลีเฉินลากไปออกกำลังกายอีกครั้ง เธอคงต้องตายแน่ๆ
ทั้งคืน! ทั้งคืนเลยนะ! ทำไมโห้หลีเฉินถึงยังไม่รู้สึกเต็มอิ่มอีก
เย้นหว่านอยากร้องไห้โดยไม่มีน้ำตา เธอเริ่มกังวลเกี่ยวกับอนาคตของเธอเล็กน้อย
ชั่วพริบตาเดียวโห้หลีเฉิน ก็อุ้มเย้นหว่านมาถึงห้องน้ำ แล้ววางเธอไว้ตรงขอบอ่างอาบน้ำ ก่อนจะก้มลงไปเปิดน้ำร้อนใส่อ่างอาบน้ำอย่างคล่องแคล่วและชำนาญ
น้ำไหลออกมาเต็มอ่างอาบน้ำอย่างรวดเร็ว
เย้นหว่านนั่งห่อตัวด้วยผ้าห่ม เธอจ้องมองน้ำที่ไหลลงในอ่างอาบ ไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมองชายหนุ่มที่ยืนอยู่ข้างๆเลย
เขาทำสิ่งต่างๆอย่างคล่องแคล่ว นี่เขาไม่รู้สึกอาย หรือทำตัวไม่ถูกบ้างหรือไงกัน
ฉันอายจนไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมองเขา
หลังจากนั้นไม่นานน้ำในอ่างอาบน้ำก็เต็ม มีไอร้อนลอยขึ้นมาเหนือน้ำ
โห้หลีเฉินเอื้อมมือไปปิดก๊อกน้ำ แล้วมองไปที่เย้นหว่าน ก่อนจะถามด้วยน้ำเสียงนิ่งขรึม
“จะถอดเองหรือผมถอดให้”
เย้นหว่านตกตะลึง แล้วแก้มของเธอก็แดงขึ้นมาอีกครั้ง ทำไมเธอต้องให้เขาถอดให้ด้วย
เธอก้มหัวลงและพูดอย่างอ่อนแรง “ฉันถอดมันเอง”
“อืม”
โห้หลีเฉินไม่ได้พูดอะไรมาก เขาตอบกลับคำเดียว ก่อนจะเทเกลืออาบน้ำนมลงในอ่างอาบน้ำ หลังจากคนจนละลายเข้ากันแล้ว เขาก็ใช้ขายาว ๆ ก้าวเข้าไปในอ่างอาบน้ำ
ดวงตาของเย้นหว่านเบิกกว้างด้วยความประหลาดใจ
แล้วเอ่ยถามอย่างแปลกใจว่า “คุณจะทำอะไร”
โห้หลีเฉินย่อตัวลง แล้วนั่งลงในอ่างอาบน้ำน้ำที่ถึงตรงหน้าอกของเขา เผยให้เห็นหน้าอกที่แข็งแรงและบึกบึน พร้อมกับจุดสีแดงสองจุด
ภายใต้น้ำสีขาวขุ่น ทำให้ดูดีไปอีกแบบ
นี่มันหลอกล่อใจให้คนทำผิดนี่นา
โห้หลีเฉินไม่รู้สึกตัวเลยแม้แต่น้อย ริมฝีปากเซ็กซี่ของเขาคลี่ยิ้มบางอย่างเป็นธรรมชาติ
“อาบน้ำกันครับ”
เย้นหว่านมึนงง
ถ้าเขาอาบน้ำที่นี่ แล้วเธอล่ะ?
ไม่ได้บอกว่าจะพาเธอมาอาบน้ำเหรอ?
คนโกหก
เย้นหว่าไม่ชอบใจ เธอยืนขึ้นพร้อมกับผ้าห่มที่พันรอบตัวของเธอ “งั้นฉันขอออกไปก่อนนะคะ”
เดี๋ยวค่อยเข้ามาอาบก็แล้วกัน
แต่ในขณะที่เย้นหว่านเตรียมเดินออกไป ตอนที่เธอจะลุกขึ้นยืน มือของโห้หลีเฉินก็คว้าผ้าห่มของเธอไว้
เขาจ้องมองเธอนิ่ง ด้วยก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงออกคำสั่ง
“ อาบด้วยกัน”
เย้นหว่าน“… “
ละอายใจบ้างได้ไหม เธอไม่เอาด้วยหรอก
เย้นหว่านคว้าผ้าห่มไว้ แล้วต้องการดึงมันกลับจากมือของโห้หลีเฉิน“ไม่ค่ะ ฉันจะอาบทีหลัง”
โห้หลีเฉินเม้มปากเล็กน้อย ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงจนใจ และบีบบังคับ
“ไม่เป็นเด็กดีเอาซะเลย”
เขาถอนหายใจ ก่อนจะใช้แรงดึงผ้าห่มจนหลุดออกจากร่างของเย้นหว่าน
เย้นหว่านไม่ได้สวมใส่อะไรเลย พอผ้าห่มถูกดึงออก เรือนร่างของเธอก็ปรากฏออกมาต่อหน้าโห้หลีเฉินทันที
ดวงตาของเธอเบิกกว้างด้วยความตกใจ เธอรีบเอามือปิดหน้าอกด้วยความอับอาย ในเวลานี้ เธอไม่มีเวลาคว้าผ้าห่มผืนอื่นแล้ว ดังนั้น…
โห้หลีเฉินยื่นมือไปดึงผ้าห่มทั้งหมดออกจากร่างของเธอ จากนั้นก็โยนมันไปที่มุมของห้องน้ำ
เย้นหว่านหน้าเสีย
เธอใช้มือปกปิดเรือนร่างด้วยความอับอาย แล้วถลึงตามองโห้หลีเฉินอย่างไม่พอใจ“โห้หลีเฉิน คุณ คุณ …”
โห้หลีเฉินมองเธอด้วยแววตาเร่าร้อนเหมือนไฟ เสียงของเขาก็เคร่งขรึมไปด้วย
“คุณจะลงมาเอง หรือจะให้ผมอุ้มคุณลงมา”
ประโยคสุดท้าย เสียงของเขากดต่ำมาก จึงรู้สึกแตกต่างออกไป
ดูเหมือนว่าการอุ้มที่ว่า คงจะไม่ใช่การอุ้มง่ายๆแน่นอนเลย
เย้นหว่านเต็มไปด้วยความหวาดหวั่น อยากจะร้องไห้แต่ไม่มีน้ำตา เธอเลือกที่จะออกไปจากที่นี่ได้ไหม
เธออยากจะวิ่งหนีไปจริงๆ
เมื่อมองไปเห็นสายตาที่เข้มงวดและอันตรายของโห้หลีเฉิน เย้นหว่านก็เริ่มกลัว เธอแน่ใจว่าขาของเธอยังไม่ถึงพื้น เธอคงถูกโห้หลีเฉินจับได้ก่อนแน่นอน
แกล้งกันชัดๆ แขนยาวแล้วสุดยอดมากหรือไง
เย้นหว่านไร้สิ้นหนทาง เธอค่อยๆยกเท้าขึ้นช้าๆ แล้วเหยียดเข้าไปในอ่างอาบน้ำอย่างเชื่องช้า
แก้มของเธอแดงมาก เธอกะพริบปริบๆ เธอไม่กล้ามองไปที่โห้หลีเฉิน
เมื่อคืนเพิ่งทำเรื่องนั้นกัน ตอนเช้าก็ต้องมาเป็ดยวนยางเล่นน้ำด้วยกันแบบนี้ มันจะไม่หนักหนาไปหรือไง
หัวใจดวงน้อยๆของเย้นหว่านแทบจะกระโดดออกจากอก
โห้หลีเฉินมองไปที่การเคลื่อนไหวของเย้นหว่านที่ช้ามาก เหมือนภาพสโลว์โมชั่นที่หญิงสาวรูปร่างบอบบางและน่ารักกำลังอาบน้ำ
ไฟร้อนที่ดับแล้วในร่างกายเดือดระอุขึ้นอีกครั้ง
การหายใจของโห้หลีเฉินเริ่มแรงขึ้น แววตาเรียบนิ่งแฝงไปด้วยไฟเสน่หาร้อนระอุ
เย้นหว่านถูกจ้องมองจนเริ่มประหม่า ร่างกายของเธอตึงเครียด ผิวของเธอเหมือนจะถูกเปลวไฟร้อนลามเลีย
เขินอาย ตื่นเต้น และหายใจลำบาก
เธอส่งเสียงแผ่วเบา แล้วเอ่ยพูด “คุณอย่ามองฉันแบบนี้สิ” เธอแทบอยากจะหาช่องว่างที่จะมุดเข้าไปซ่อนตัวแล้ว
สายตาของโห้หลีเฉินยังคงตามติดอยู่บนตัวของเย้นหว่าน เลื่อนมองผิวพรรณของเธอทุกกระเบียดนิัว
เสียงของเขาต่ำและกดเสียงราวกับว่ากำลังยับยั้งบางสิ่งบางอย่างอยู่
“ผมแค่อยากมองคุณ”
เย้นหว่านตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง ในใจของเธอเหมือนถูกกระแสไฟฟ้าดูด จนกระเด็นกระดอนอยู่หลายครั้ง
แค่อยากมองเธอ แค่อยากมองเธอ
เธอครอบครองความสนใจของเขาไปทั้งหมด
ความรู้สึกดีใจและความสุขที่เพิ่มขึ้น จู่โจมเข้าสู่หัวใจของเธออย่างรวดเร็ว
เย้นหว่านไม่สามารถห้ามมุมปากของเธอที่กำลังยกยิ้มไม่ได้ ท่าทางของเธอก็ผ่อนคลายลงเล็กน้อยและมันก็ไม่ได้รู้สึกอึดอัดอีกต่อไป
เธอก้าวเท้าลงในน้ำสีขาวขุ่น แล้วนั่งลงช้าๆ
น้ำสีขาวขุ่นท่วมร่างกายส่วนล่างของเธอ จนมาถึงบริเวณไหปลาร้า
มันเหมือนชุดที่ทำขึ้นมาจากนม
ตอนนี้เย้นหว่านรู้สึกสบายตัวขึ้นมาก แต่ตอนที่ความอับอายในใจของเธอก็หายไป ก็มีแขนข้างหนึ่งโผล่มาโอบเอวเธอและดึงเธอเข้าสู่อ้อมแขนของเขา
ปุ๋ม ปุ๋ม!
เสียงน้ำกระเด็น
แผ่นหลังของเย้นหว่านแนบชิดกับหน้าอกของโห้หลีเฉิน
