สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน – บทที่ 700 เย้นหว่านตื่นตระหนกเล็กน้อย

บทที่ 700 เย้นหว่านตื่นตระหนกเล็กน้อย

แต่ตอนที่เธอกำลังจะปิดโทรศัพท์มือถืออยู่นั้นเอง กลับมองเห็นว่า จู่ๆโห้หลีเฉินสาวเท้ายาวๆ เดินไปทางด้านหน้า

สง่างามทั้งยังรวดเร็ว เดินอยู่ด้านหน้าเจ้าหญิงในชั่วพริบตา

ระยะห่างระหว่างคนทั้งสองห่างออกไปอีก ครึ่งก้าว หนึ่งก้าว สองก้าว……

และบนใบหน้าเย็นชาของเขา ยังมีสีหน้าไม่เปลี่ยน เย็นชาราวกับว่าตอนแรกก็ไม่เคยเห็นเจ้าหญิงอยู่ในสายตาอย่างนั้น

หรือพูดได้ว่า ในสายตาของเขา ไม่เคยเห็นใครอยู่ในสายตา

หยิ่งทระนงตนเองเป็นอย่างยิ่ง

มือของเจ้าหญิงที่ยังไม่ทันได้ยื่นออกไป ก็แข็งทื่ออยู่ที่เดิมอย่างนั้น ดวงตาโตที่งดงาม มองผู้ชายที่เดินหนีเธอไปข้างหน้าอย่างตกตะลึง

ดูเหมือนว่าเธอไม่อาจลบเลือน เรื่องที่เธอถูกผู้ชายคนนี้มองข้ามปฏิเสธไปได้

หรือว่า เขาไม่ทันได้สังเกตเห็นเธอจริงๆ

ใบหน้าของเจ้าหญิงเปลี่ยนไปเล็กน้อย รอยยิ้มมุมปากที่หยิ่งยโส ดูเหมือนว่าจะแข็งเกร็งเล็กน้อย

เย้นหว่านกลับรู้สึกดีอกดีใจ บนใบหน้าฉีกรอยยิ้มแห่งความปีติยินดีออกมา

สมแล้วที่เป็นโห้หลีเฉินของเธอ

ตอนนี้ทำไมจู่ๆเธอก็รู้สึกรักที่เขาเกิดมาเป็นคนเย็นชาขนาดนี้ได้นะ เย็นชาจนถึงขั้นสมกับที่เธอตั้งใจไว้เลย

ช่วงเวลาเดินพรมแดงไม่นาน บวกกับโห้หลีเฉินไม่ได้ให้ความสนใจ รวดเร็วราวกับเดินผ่านไปอย่างนั้น ไม่นานกล้องก็ไม่เห็นแม้แต่แผ่นหลังของเขาแล้ว

มองไม่เห็นโห้หลีเฉิน เย้นหว่านก็ไม่มีความสนใจในการถ่ายทอดสดนี้มากเท่าไหร่

เธอเริ่มถูไถโทรศัพท์มือถือแล้ว

ข้ออ้างที่ขอโทรศัพท์มือถือมาจากฉู่ฉู่นั้นไม่เพียงแค่เพื่อจะดูวีดีโอของโห้หลีเฉิน สาเหตุที่สำคัญยิ่งกว่านั้น ก็เพื่อใช้โทรศัพท์มือถือนี้ ติดต่อกับพี่ชายเธอ

มาที่นี่แล้วเย้นหว่านจึงได้พบว่า โทรศัพท์มือถือของเธอนอกจากสามารถเปิดเครื่องได้แล้ว สัญญาณทั้งหมดล้วนเป็นศูนย์ แทบใช้การไม่ได้เลย

ที่นี่แทบไม่มีผู้ให้บริการสัญญาณที่ใช้ได้เลย

หรือจะพูดว่า ถูกบล็อกไปแล้วนั่นเอง

แต่ว่าโทรศัพท์ของคนในประเทศพวกเขา กลับสามารถใช้ได้ เธออาจจะลองดูสักครั้ง

ความคิดของเย้นหว่านดีมาก แต่พอเริ่มเปิดโทรศัพท์มือถือ เธอก็เบิกตาโตสองข้าง หน้าตาตื่นจนอยากจะตีคน

ตัวอักษรบนนี้ ไม่ใช่ภาษาจีน และก็ไม่ใช้ภาษาอังกฤษทั้งหมด ไม่ใช่กระทั่งตัวอักษรของประเทศไหนที่มักจะเห็นบ่อยๆ

หน้าตาคล้ายกับภาษาอังกฤษ แต่กลับไม่ใช่ภาษาอังกฤษล้วน อาจมีเพียงคำบางคำ คล้ายคลึงกัน

เย้นหว่านจับผมตัวเองอย่างท้อแท้หดหู่ ทำไมเธอถึงลืมไปได้ว่า ที่นี่มีวัฒนธรรมและภาษาที่แตกต่างออกไปนะ!

ตอนนี้จะทำอย่างไรดี

ตัวหนังสือก็อ่านไม่ออก ก็คงได้แต่ยอมแพ้แล้ว

เธอไม่ยอมถอดใจ

กว่าจะได้โทรศัพท์มือถือมาไม่ง่าย มีโอกาสได้ทำอะไรบ้าง ไม่ใช่จะมาเฝ้าอย่างโง่ๆทำตัวเป็นภาระอยู่ที่นี่

รู้สึกใจคอไม่ดี

เย้นหว่านหงุดหงิดเป็นอย่างยิ่ง หยิบโทรศัพท์มือถือของฉู่ฉู่มาดูไปดูมา ทำอยู่นาน ก็พอจะคาดเดาได้ว่าปุ่มไหนคือย้อนกลับ ยืนยัน หารูเสียบชาร์จแบต ใส่ซิมเจอแล้ว

ใช่แล้ว ช่องใส่ซิมการ์ด

ในเมื่อก็แค่ปัญหาสัญญาณ อย่างนั้นเธอเอาซิมการ์ดของฉู่ฉู่ออกเปลี่ยนเป็นของตนเอง ก็ไม่แน่ว่าอาจจะใช้ได้

เย้นหว่านตาเป็นประกาย รีบเอาซิมโทรศัพท์ตนเองออกมา

โชคดีก็คือ แม้ประเทศเบียนหนานจะมีวัฒนธรรมเป็นของตนเอง แต่โทรศัพท์มือถือสิ่งนี้คาดว่าน่าจะนำมาจากภายนอก โครงสร้างไม่น่าจะแตกต่างกับภายนอกมาก

เย้นหว่านรีบเปลี่ยนซิมการ์ดอย่างว่องไว

ทันใดนั้นโทรศัพท์ของเธอก็มีสัญญาณขึ้นมา

“ช่างดีเหลือเกิน!”

เย้นหว่านพึมพำอย่างทนไม่ไหว

ขอแค่มีสัญญาณ เธอก็สามารถทำลายข้อจำกัดของพื้นที่ด้วยซอฟต์แวร์เล็กๆ ติดต่อกับเย้นโม่หลินได้

ตอนนี้เธออยู่ที่นี่มีข้อจำกัดไปทุกอย่าง เพราะเธอกับโห้หลีเฉินมีพลังอำนาจน้อยนิดเมื่ออยู่ที่นี่ ขอแค่เย้นโม่หลินมา จะต้องดีขึ้นมากแน่

เย้นหว่านเต็มไปด้วยการคาดหวัง เริ่มพลิกโทรศัพท์มือถือของเธอไปมาทันที ฉวยจังหวะที่มีสัญญาณโทรได้

“คุณคิดจะโจมตีเครือข่ายการป้องกันอินเทอร์เน็ตของประเทศพวกเราหรือ คุณเป็นแฮกเกอร์เหรอ”

จู่ๆก็มีเสียงสงสัยของผู้ชายดังขึ้นมาจากเหนือศีรษะของเย้นหว่าน

เย้นหว่านกำลังตั้งใจจดจ่ออยู่กับการทำงานของอุปกรณ์สื่อสารขนาดเล็ก ก็ตกใจทันที

โจมตีเหรอ แฮกเกอร์เหรอ

คำพูดพวกนี้อ่อนไหวมากถึงขั้นเอาชีวิตได้เลยนะ!

เธอรีบพลิกโทรศัพท์มือถือมากดล็อกไว้ รีบเงยหน้า แต่กลับไม่รู้เลยว่าระยะห่างระหว่างชายหนุ่มกับเธอจะใกล้กันมากขนาดนี้ วินาทีที่เงยหน้านั้น ใบหน้าเธอและเขาแทบจะเฉียดฉิวไป ระยะห่างแค่เพียงไม่กี่มิลลิเมตร

ปลายจมูกทั้งสองคน เกือบจะชนเข้าด้วยกัน

ดวงตาสองคู่นั้น เบิกโตในระยะที่ใกล้กันมา

“ว้าย！”

เย้นหว่านตกใจจนหัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะ รีบถอยไปข้างหลัง แต่ม้านั่งที่ไม่มีพนักพิงตัวนี้ ทำให้เธอเสียการทรงตัวในชั่วพริบตา

ร่างของเธอหงายหลังล้มลงไปอย่างไม่อาจควบคุมได้

อนิจจาช่างน่าเศร้า

ในใจเย้นหว่านเศร้าเสียใจอย่างมาก ทำไมเธอถึงเลวร้ายขนาดนั้น นี่เจอผีแล้วใช่มั้ย

ตกใจแทบตาย จากนั้นก็เจ็บแทบตาย

ทันใดนั้น

ชายหนุ่มเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วว่องไว พอยื่นมือออกมา ก็เกี่ยวกระหวัดเอวของเย้นหว่านเอาไว้ ดึงเอไปข้างหน้า ก็ทำให้หน้าเธอกระแทกที่หน้าอกของเขา

หน้าอกที่แข็งแกร่งกำยำของชายหนุ่ม กลิ่นอายการรุกล้ำของเพศชาย พุ่งเข้ามาในประสามสัมผัสของเย้นหว่านทันที

ร่างเธอเกร็งไปทั้งตัว

วินาทีต่อมา เธอก็ผลักเขาออกทันที

เรี่ยวแรงไม่น้อย ชายหนุ่มคงแทบจะคิดไม่ถึงเลยว่าจะต้องมาเจอกับการปฏิบัติเช่นนี้ ไม่มีการระวังตัว ถอยหลังไปสองสามก้าวอย่างไม่ทันตั้งตัว

เขาหน้าบึ้งตึง พูดอย่างไม่พอใจว่า “ผู้หญิง คุณกล้า……”

“โรคจิตหรือไงคุณ พูดกันดีๆไม่ได้เหรอ ต้องมาทำให้ตกใจ!”

ในใจเย้นหว่านยังมีความตกใจกลัวเหลืออยู่ ไฟกองหนึ่งในอกก็พวยพุ่งออกมา

เธอเบิกตาโตอย่างรำคาญไปยังผู้ชายที่จู่ๆก็โผล่ออกมา ทั้งโกรธทั้งดูถูก

ทำเธอตกใจ แล้วยังลวนลามเธออีก ช่างเป็นผู้ชายที่น่ารังเกียจจริงๆ，

คำพูดของชายหนุ่มสำลักติดอยู่ในคอทั้งหมด

ราวกับว่าชีวิตนี้ไม่เคยถูกปฏิบัติอย่างไร้มารยาทแบบนี้มาก่อน แปลกประหลาดใจอย่างเห็นได้ชัด

มองไปที่ใบหน้าหมดจดงดงามของเย้นหว่านนั้นอีก ท่าทางโกรธฟึดฟัด กลับดูน่ารักอย่างมาก

ดวงตาเขาเปล่งประกาย “ผมไม่เคยเห็นผู้หญิงอย่างคุณมาก่อน”

เย้นหว่าน “……”

คำพูดแบบนี้ทำไมรู้สึกคุ้นๆ ทั้งยังแปลกๆด้วย

ด้วยเหตุนี้ ความทรงจำของเธอกับผู้ชายคนนี้จึงไม่ดีนัก บวกกับ ที่เมื่อครู่เขาพูดว่าเธอโจมตีเครือข่ายอินเทอร์เน็ตของประเทศ เป็นแฮกเกอร์

คนที่แปลกประหลาดแบบนี้ อยู่ห่างๆจะดีกว่า

เย้นหว่านเม้มปากไม่พูดอะไร หยิบโทรศัพท์มือถือให้ดี ลุกขึ้นเตรียมเดินไปข้างใน

ชายหนุ่มเห็นเย้นหว่านจะไป ก็ไม่ชอบใจเล็กน้อย สาวเท้ายาวๆ ก็เดินมาอยู่ตรงหน้าเย้นหว่าน ใช้ร่างสูงใหญ่ขวางเธอเอาไว้

เขาพูดเหมือนสั่งว่า “คุณยังไปไม่ได้”

ร่างสูงเกือบหนึ่งร้อยเก้าสิบเซนติเมตร สูงกว่าเย้นหว่านหนึ่งช่วงศีรษะ ตัวเล็กๆอย่างเธอ ถูกร่างสูงเหมือนภูเขาของเขา ขวางทางเอาไว้

เย้นหว่านรำคาญ “คุณคิดจะทำอะไร”

ชายหนุ่มอึ้งเล็กน้อย ดูเหมือนว่าไม่ปฏิกิริยาตอบโต้เลยสักนิด

เขาขวางเธอ คิดจะทำอะไร

ดูเหมือนเพราะว่าความไม่สำนึกบุญคุณของเธอ จึงขวางเธอไว้ด้วยจิตใต้สำนึก

แต่เขาตอบโต้อย่างรวดเร็ว รีบพูดทันทีว่า

“เมื่อครู่บนโทรศัพท์เธอทำอะไร ทำไมถึงโจมตีการป้องกันเครือข่ายอินเทอร์เน็ตของประเทศพวกเรา คุณเป็นสายลับเหรอ”

ขมับของเย้นหว่านกระตุกอย่างไม่ๆไม่สบายใจ คนผู้นี้ยังกัดไม่ปล่อย

เธอก็ไม่เข้าใจกฎระเบียบและข้อกฎหมายของประเทศนี้ แต่ฟังจากความหมายนี้ หรือว่าประเทศของพวกเขาตั้งค่าการป้องกันสัญญาณจากภายนอก

ถ้าหากเธอลองทำแตกไปจริงๆ อาจจะเป็นการโจมตีจริงเหรอ

เย้นหว่านตื่นตระหนกเล็กน้อย