“ตุบ!”
จากนั้นก็มีเสียงดังขึ้นตามมา ชายคนนั้นถูกถีบหนึ่งที จนร่างกระเด็นไปกระแทกกับกำแพง
ราวกับกระดูกทั่วร่างของเขาจะหักอย่างไรอย่างนั้น เจ็บเสียจนเขาชาไปทั่วร่าง
เขานอนกุมแขนอยู่บนพื้น แล้วมองชายรูปร่างสูงใหญ่ตรงหน้าอย่างไม่เชื่อสายตา
ไม่เข้าใจเลยจริง ๆ “คุณโห้ ทำไมถึง…ตีผม…”
ในขณะที่พูดอยู่นั้น ในปากของเขาก็อดกลั้นไว้ไม่ไหวแล้วอาเจียนออกมาเป็นเลือด ฝ่าเท้านี่หนักเกินไปแล้วจริงๆ
โห้หลีเฉินมองชายผู้นั้นจากเบื้องสูงมองคนที่อยู่เบื้องต่ำ ยกเท้าขึ้น รองเท้าหนังมันวาวกระทืบลงไปที่ท้องของชายคนนั้น
ใบหน้าของเขาเย็นชาล้ำลึก ทว่าลงแรงที่ฝ่าเท้าอย่างรุนแรง
“อา…เจ็บ! เจ็บ!”
ชายหนุ่มร้องด้วยความเจ็บน่าเวทนา ใบหน้าขาวซีดอย่างฉับพลัน เหงื่อเม็ดใหญ่ตรงหน้าผากหยดลงมา
เขารู้สึกว่าเขาใกล้จะโดนกระทืบตายแล้ว
อวัยวะภายในดูราวกับจะแตกเป็นเสี่ยงแล้ว
“เจ็บแค่นิดหน่อย ก็ทนไม่ไหวแล้วงั้นเหรอ?”
มุมปากของโห้หลีเฉินโค้งขึ้นเป็นรอยยิ้ม ทว่าเห็นได้ชัดว่าเป็นรอยยิ้มที่มีเจตนาร้าย
ชายหนุ่มราวกับเห็นอสูรหรือปีศาจเข้าแล้ว
ตัวของเขาสั่นเทิ้ม แล้วมองโห้หลีเฉินด้วยความหวาดกลัว “เพราะอะไร ผมทำให้คุณไม่พอใจตรงไหน?”
เขาไม่เข้าใจ
เขาปฏิบัติตามกฎของการทรวงการต่างประเทศโดยตลอด แล้วยิ่งไปกว่านั้นยังหวาดกลัวความสัมพันธ์ของโห้หลีเฉินกับเจ้าหญิง แต่ไรมาก็เลยไม่เคยล่วงเกินโห้หลีเฉินมาก่อน หนำซ้ำยังพยายามแสดงความรักกับเพื่อร่วมงานด้วย
เขาไม่ได้ทำอะไรผิดเลยสักอย่าง แต่ทำไมจู่ ๆ โห้หลีเฉินถึงต้องลงมือกับเขาด้วย
เมื่อเห็นท่าทางไม่เข้าใจของเขา ความไร้เหตุผลของโห้หลีเฉินก็ยิ่งมีมากขึ้น ราวกับจะใช้เท้ากระทืบชายหนุ่มให้ตาย
ริมฝีปากบางของเขาเปิดออก แล้วพูดอย่างชัดถ้อยชัดคำว่า
“นายทำอะไรลงไปเมื่อคืน ยังต้องให้ฉันพูดอีกเหรอ?”
ชายหนุ่มตัวแข็งทื่อ ฉับพลันนั้นก็ตัวสั่นอย่างรุนแรงยิ่งขึ้นไปอีก
จากนั้นเขาก็กัดฟันแล้วพูดว่า “เย้นหว่านเอาเรื่องในห้องน้ำไปบอกคุณอย่างนั้นเหรอ?”
โห้หลีเฉินไม่ปฏิเสธ
ทว่าชายหนุ่มกลับไม่รู้สึกสำนึกผิดในสิ่งที่ตัวเองทำลงไปเลยแม้แต่น้อย ตรงกันข้ามใบหน้ากลับมีความโกรธเกลียดและชิงชัง
“ผมไม่ชินที่ต้องเห็นเธอตามพัวพันคุณอย่างนี้ ทำให้งานของคุณล่าช้าไป ก็เลยเตือนเธอไปแค่สองประโยคก็เท่านั้น เรื่องแค่นี้ คุณถึงกลับต้องลงมือทำร้ายผมด้วยตัวเองเชียวเหรอ?”
“เย้นหว่านก็เป็นแค่ผู้หญิงคนหนึ่ง ไม่ได้มีคุณสมบัติอะไรให้คุณต้องทำถึงขนาดนี้อยู่แล้ว”
ยิ่งไม่มีคุณสมบัติที่จะมาทำให้เขาถูกทุบตีด้วย
ชายหนุ่มโกรธแค้นอย่างถึงที่สุดและโมโหมาก ในความคิดของเขา ไม่ว่าจะเป็นผู้หญิงของตัวเอง หรือว่าผู้หญิงของคนอื่น ล้วนจะด่าหรือรังแกอย่างไรก็ได้ตามใจชอบ อย่างไรเสียที่นี่ผู้หญิงก็เกิดมาเพื่อผู้ชาย
เขาแค่ขู่ให้เย้นหว่านกลัวก็เท่านั้น แต่โห้หลีเฉินกลับทำร้ายเขา เดิมทีก็เป็นแค่เรื่องใหญ่ที่จัดการให้เป็นเรื่องเล็ก ไม่ได้มีกฎเกณฑ์!
เมื่อได้ยินคำพูดของชายคนนี้ สีหน้าของโห้หลีเฉินก็ยิ่งมืดครึ้มไปอีก
ฉับพลันนั้นแรงที่ฝ่าเท้าก็ยิ่งหนักขึ้นเรื่อย ๆ
เสียงร้องด้วยความเจ็บปวดของชายหนุ่มดังขึ้นไม่หยุด ดูเหมือนลำไส้ใหญ่เล็กจะแตกในอีกไม่กี่นาที แล้วจะตายในที่สุด
เจ็บเกินไปแล้ว
“ช่วยด้วย ช่วยด้วย…”
โห้หลีเฉินมีสีหน้าที่เย็นชา ดวงตาคู่นั้นดูราวกับน้ำแข็ง มองดูชายหนุ่มที่ร้องขอชีวิตด้วยความเจ็บด้วยสีหน้าที่ไร้อารมณ์
สีหน้าของเขาดูเย็นชาไม่มีความสงสารหรือเห็นอกเห็นใจเลยสักนิด
“คนของฉัน นายมีสิทธิ์อะไรกล้ามากล่าวหาหล่อนมั่วซั่วแบบนี้?”
ทุกคำพูดที่ออกไป แรงที่ฝ่าเท้าของเขาก็จะยิ่งหนักขึ้นอีกทุกครั้ง
ชายหนุ่มรู้สึกเจ็บปวดและสงสัยในชีวิต น้ำตาไหลคลอเบ้าแล้ว
เขามองโห้หลีเฉินด้วยความหวาดกลัว ไม่เข้าใจเลยจริงๆ ว่าเพื่อผู้หญิงแค่คนเดียว เขาต้องบันดาลโทสะถึงขนาดนี้เลยเหรอ ถึงขนาดต้องฆ่าเพื่อนร่วมงานเลย?
น้ำเสียงที่เย็นชาของโห้หลีเฉินดังขึ้นราวกับมาจากนรก “กล้าทำให้เธอตกใจ ก็ต้องชดใช้”
“กร๊อบ”
เสียงกระดูกหักดังขึ้นภายในห้องน้ำที่เงียบสงบ ดังขึ้นราวกับเสียงฟ้าร้องที่น่าหวั่นเกรงก็มิปาน
หน้าของชายหนุ่มเปลี่ยนสี ตามด้วยความรู้สึกเจ็บปวดจากอาการกระดูกหัก
กระดูกซี่โครงของเขา หักแล้ว!
โห้หลีเฉินกะจะกระทืบเขาให้ตายจริงๆ
โห้หลีเฉินที่กำลังมองจากมุมสูง ในที่สุดชายหนุ่มก็สัมผัสได้ถึงความกลัวตายที่รุนแรง มันกำลังโอบล้อมเขาไว้อย่างแน่นหนา
เขาไม่อยากเชื่อเลยว่าเขาจะถูกฆ่าเพราะผู้หญิงคนเดียว แต่ภาพทุกอย่างตรงหน้ากลับตอบเขาหมดแล้ว มันคือความจริง
ความปกป้องที่โห้หลีเฉินมีต่อเย้นหว่านนั้นได้ทำลายการรับรู้ของเขา
ในขณะที่หวาดกลัวจนถึงขีดสุดนั้น ทัศนคติทุกอย่างของชายหนุ่มได้ถูกทำลายจนหมดสิ้น เกือบจะสร้างขึ้นมาใหม่แทบไม่ทัน ตัวสั่นงกๆ ตามสัญชาตญาณแล้วเริ่มร้องขอชีวิต
“ขอโทษ ผมผิดไปแล้ว ผมผิดไปแล้ว…จากนี้ไปผมจะไม่กล้าพูดอะไรหรือทำอะไรกับเย้นหว่านอีกแล้ว ขอร้องล่ะ ปล่อยผมไปเถอะ ปล่อยผมไป…”
ทว่าฝ่าเท้าที่กำลังเคลื่อนไหวอยู่ของโห้หลีเฉินนั้นกลับไม่เปลี่ยนแปลงเลย ยังคงกดลงไปทีละนิด
กระดูกที่แตกร้าวอยู่นั้น ก็ยิ่งบิดเบี้ยวผิดรูป ทำให้คนเกิดความรู้สึกเจ็บปวดเหลือทน
ศีรษะของชายหนุ่มเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ เจ็บปวดจนแทบจะเป็นลมหมดสติ
นี่มันเหมือนอยู่ไม่สู้ตายจริงๆ
เขาสำนึกแล้ว เขาสำนึกแล้ว หากรู้อย่างนี้ ก็คงจะไม่ไปหาเรื่องเย้นหว่านตั้งแต่แรก ไปรับงานที่ถึงแก่ชีวิตครั้งนี้
“ผมผิดไปแล้ว ผมไม่กล้าทำอีกแล้ว…”
เสียงของชายหนุ่มสั่นเครือ ขอร้องอ้อนวอนไม่หยุด
ถ้าเป็นอย่างนี้ต่อไป จะต้องตายแน่นอน
โห้หลีเฉินมองเขาอย่างเย็นชา ดูราวกับสุนัขจนตรอก คนแบบนี้ ไม่มีความกล้าที่จะไปก่อเรื่องมากมายหรือไปทำร้ายเอาชีวิตผู้อื่นได้ภายในเสี้ยววินาทีหรอก
จะต้องมีคนอยู่เบื้องหลังเขาอย่างแน่นอน
คนคนนั้นจะต้องเป็นคนบงการเรื่องราวทุกอย่างในวันนี้
ส่วนคนคนนั้นเป็นใคร โห้หลีเฉินเองก็เดาได้ไม่ยากเลย
ประกายสังหารอันตรายวาบผ่านดวงตาของเขาไป นิ้วมือค่อย ๆ กำเป็นหมัด เขาแผ่กลิ่นอายดุร้ายเป็นความดุร้ายน่ากลัวที่ทำให้คนหวาดผวา
หัวใจของชายหนุ่มบีบรัด ร่างกายสั่นเทิ้ม เกือบจะสิ้นหวังอยู่แล้ว
ในที่สุดตอนนี้เขาก็เข้าใจแล้ว ที่แท้เมื่ออยู่ที่ประเทศเบียนหนาน ถ้าจะหาเรื่องก็ไม่ควรหาเรื่องผู้หญิง เพราะอาจถึงแก่ชีวิต
แต่ทว่า ในขณะที่เขารู้สึกเจ็บปวดด้านชาจนใกล้จะหมดสติลงไปนั้น…
แรงที่กดทับอยู่บนร่างกายก็พลันหายไป โห้หลีเฉินได้ยกเท้าที่เกือบทำให้ถึงแก่ชีวิตนั้นออกไปแล้ว
ชายหนุ่มก็พลันได้สติกลับมา
โห้หลีเฉินมองดูผู้ชายที่อยู่เบื้องล่าง น้ำเสียงช่างเยือกเย็นยิ่งนัก
เอ่ยด้วยความเคร่งขรึมว่า “ครั้งนี้ฉันจะไว้ชีวิตนาย นายจำเอาไว้ให้ดี เย้นหว่านเป็นของรักของหวงของฉัน ถ้าใครกล้าแตะเธอแม้แต่นิดเดียวหรือทำร้ายเธอแม้แต่ปลายเล็บ ก็เท่ากับเป็นศัตรูกับฉัน ฉันจะฆ่ามันให้ตาย ”
ถ้อยคำที่เย็นชานี้ ราวกับเสียงของปีศาจชั่วร้ายที่ดังก้องอยู่ภายในห้องน้ำ
ชายหนุ่มมองโห้หลีเฉินด้วยความหวาดกลัว เนื้อตัวเย็นเฉียบและสั่นสะท้านอย่างรุ่งแรงยิ่งขึ้นไปอีก
ตอนนี้เขาตระหนักได้อย่างชัดเจนแล้วว่า ถ้าจะหาเรื่องโห้หลีเฉิน ก็ไม่ควรจะไปหาเรื่องเย้นหว่าน ไม่อย่างนั้น อาจจะรนหาที่ตายจริง ๆ ก็ได้!
การที่เขาสามารถรอดชีวิตมาได้นั้น ทั้งหมดล้วนเป็นปาฏิหาริย์
“ผมทราบแล้วครับ ต่อไปผมไม่กล้าแล้ว ไม่กล้าทำอีกแล้ว”
ชายหนุ่มสาบานอยู่หลายครั้ง
โห้หลีเฉินควบคุมประกายสังหารที่อันตรายนั่นไว้ เม้มริมฝีปาก แล้วหมุนกายจากไปอย่างเย็นชา
ผู้ชายคนนี้สมควรตาย แต่เขายังมีประโยชน์
เมื่อโห้หลีเฉินออกมาจากห้องน้ำได้สักพัก บริเวณรอบด้านเงียบสนิทไร้ซึ่งเสียงใด ๆ ชายหนุ่มที่ตกอยู่ในอาการหวาดกลัวความตายนั้นได้ฟื้นคืนสติกลับมา
จากนั้น ในใจก็พลันรู้สึกหวาดกลัว
เขาเกือบจะไปเฝ้ายมบาลแล้ว
อีกอย่างนี่เขาแค่ข่มขู่เย้นหว่านไปนิดเดียวเท่านั้น ก็เกือบจะถูกฆ่าตายแล้ว ถ้าเขาทำให้เย้นหว่านได้รับบาดเจ็บตรงไหนขึ้นมาจริง ๆ ก็คง…
เมื่อคิดถึงตรงนี้ เขาก็พลันหน้าถอดสีทันที
ในห้องพักเจ้าหน้าที่ของเย้นหว่านยังมีงูตัวนั้นอยู่ ซึ่งพร้อมที่จะหัดเธอได้ทุกเวลาที่เธอเข้าไป
