สถานการณ์นั้น ขอแค่เขาลงมือออกโรงจัดการปัญหาในตอนนี้แล้ว เพื่อกำจัดท่าทางของผู้ช่วยรัฐบาลในเวลานี้ หัวใจอันยิ่งใหญ่ดั่งมังกรของโห้หลีเฉินก็เปรมปรีดิ์เป็นอย่างมาก
เขาเคาะศีรษะของเธอ พร้อมทั้งพูดกำชับ
“มานี่ลงมือจัดการให้ผมที”
ทำอะไร?
เย้นหว่านสงสัย เมื่อเห็นว่าโห้หลีเฉินยอมปล่อยเธอแล้ว พลางเดินมายังโต๊ะที่อยู่ด้านหลัง จากนั้นก็เปิดคอมพิวเตอร์ขึ้นมาทั้งสองตัวพร้อมกัน
เครื่องหนึ่งเป็นของเขา อีกเครื่องหนึ่งเป็นของเธอเอง
เย้นหว่านรู้ทันทีว่าต้องนั่งลงหน้าคอมพิวเตอร์เครื่องหนึ่ง จากนั้นก็เปิดคอมพิวเตอร์และขยับเมาส์ไปมา ก็เห็นแฟ้มโฟลเดอร์หนึ่งอันวางอยู่หน้าจอวางอยู่อย่างโดดเดี่ยว
เธอรู้ตัวทันที ต้องเป็นอันนี้แล้ว
“เปิดดูสิ”
โห้หลีเฉินพูดด้วยท่าทางติดตลก จากนั้นก็เปิดคอมพิวเตอร์ของตนเอง บนหน้าจอ ก็มีโฟลเดอร์ที่เหมือนกันอยู่
เมื่อได้รับอนุญาตแล้ว เย้นหว่านก็เปิดโฟลเดอร์ทันที
ในโฟลเดอร์นั้นแยกเป็นโฟลเดอร์สามอัน ในสองโฟลเดอร์นั้นมีแต่รูป อีกอันเหมือนว่าเป็นเอกสาร
ในโฟลเดอร์สองอันที่มีแต่รูปนั้น หนึ่งในนั้นล็อกรหัสเอาไว้ด้วย
เย้นหว่านสงสัย เมื่อได้ยินคำพูดของโห้หลีเฉินแล้ว
“คุณเปิดโฟลเดอร์ที่ไม่ได้ล็อกนั่น แล้วก็ดึงรูปภาพออกมา เอาไปโพสต์และสร้างข่าวขึ้น ลงในอินเทอร์เน็ตทั้งหมด”
ห๊า?
เย้นหว่านตกตะลึงทันที นี่มันเป็นรูปประเภทไหนกัน แถมยังต้องเอาไปโพสต์ให้หมดอีก?
หรือว่าเป็นพวกข่าวซุบซิบมากเป็นพิเศษ?
เย้นหว่านตื่นเต้นยกใหญ่ทันที เธอเปิดโฟลเดอร์ที่ไม่ได้มีรหัสออกมาทันที พลันเห็นว่าด้านในมีรูปภาพอยู่มากมายก่ายกอง
ส่วนรูปภาพที่อยู่ด้านในนั้น ทำให้เธอตกใจจนอ้าปากค้าง
เสียงสบถด่า หลุดปากออกมาตามสัญชาตญาณ “ไอ้สัตว์!”
แค่เห็นรูปเหล่านี้ พระเอกก็คือโอหยางฝู่ ที่โดนถ่ายรูปทุกสถานการณ์ แถมทุกรูป ยังมีคุณป้าไม่ซ้ำหน้า และยังอยู่กับเขาอย่างใกล้ชิดสนิทสนมแนบแน่นอีก
กอดบ้าง จูบอย่างดูดดื่มบ้าง มือที่สอดและลูบคลำด้านในเสื้อผ้าบ้าง มีรูปภาพที่เดินเข้าไปในโรงแรมบ้าง
ทุกรูป แนบชิดหมดทุกรูป
ส่วนรูปภาพเหล่านี้ มีหลายร้อยภาพเห็นจะได้
นี่ก็หมายความได้ว่า ผู้หญิงของโอหยางฝู่ มีเกินร้อยกว่าคน
โห้หลีเฉินจ้องมองอากัปกิริยาที่ตกตะลึงของเย้นหว่าน พร้อมทั้งยื่นแขนออกไปพาดไปไหล่ของเธอ เพื่อดึงตัวเธอให้เข้ามาหาตนเอง
จากนั้นก็ยิ้มและพูดล้อเล่น “รู้สึกว่า ผู้ชายของคุณช่างดีมากใช่หรือไม่? รักเดียวใจเดียวไม่เปลี่ยนใจ?”
รักเดียวใจเดียวไม่เปลี่ยนใจ ในสายตามีแค่เธอคนเดียว
เมื่อเอามาเปรียบเทียบกับเศษสวะคนอย่างโอหยางฝู่แล้ว อีกคนอย่างกับฟ้า ส่วนอีกคนอย่างกับเหวนรก
เย้นหว่านหันศีรษะไปหาโห้หลีเฉินและจุมพิตให้ “คุณดีที่สุดแล้วค่ะ”
ก่อนหน้านี้โห้หลีเฉินไม่ได้ปัญญาอ่อนขนาดนั้น ตอนนี้อาจจะเป็นเพราะว่ามีอุปสรรคบางอย่างถูกกระตุ้นอยู่ จนทำให้ทุกอย่างแสดงความยอดเยี่ยมของเขาออกมาทั้งหมด
เย้นหว่านไหลไปตามน้ำ แสดงตามบทไปทั้งหมดโดยที่ไม่ต้องใช้คำพูด
อารมณ์ความรู้สึกของโห้หลีเฉินดีขึ้นมาจนเห็นด้วยตาเปล่า
เย้นหว่านกลับไปดูรูปอีกครั้ง หลังจากที่มั่นใจในรูปเหล่านี้ว่าเป็นของจริงๆแล้ว เลยถามกลับด้วยความสงสัย
“รูปเหล่านี้คุณไปหามาจากไหน?”
เพราะว่าเวลาและสถานที่ของรูปนั้นมันไม่เหมือนกัน อีกทั้งยังมีรูปมากมายหลายร้อยรูป เหมือนว่าเป็นรูปที่สะสมมาหลายปีแล้ว
โห้หลีเฉินเพิ่งได้มา แม้ว่าจะส่งคนไปก็ไม่สามารถถ่ายรูปภาพหลายปีก่อนหน้านี้ได้ รูปเหล่านี้น่าจะเป็นรูปที่ก๊อบปี้มา
ในประเทศเบียนหนาน หรือว่ายังมีคน ที่คอยแอบถ่ายรูปโอหยางฝู่มาโดยตลอด?
อีกทั้งประจวบเหมาะกับโห้หลีเฉินไปหามาได้?
เหมือนเดาความคิดที่อยู่ในใจออก โห้หลีเฉินรีบปฏิเสธอย่างติดตลกทันที
“ไม่ใช่รูปคนอื่นถ่ายมาหรอก”
ไม่ใช่รูปที่คนอื่นถ่าย? แล้วรูปพวกนี้มาจากไหนกัน?
สายตาวาววับของเย้นหว่าน มองโห้หลีเฉินดวงตาทอประกาย เหมือนเด็กน้อยที่อยากรู้อยากเห็น
โห้หลีเฉินเองก็ไม่รีบร้อน ตอบอย่างเชื่องช้าว่า
“นี่เป็นสิ่งที่ผมแฮ็กคอมพิวเตอร์ส่วนตัวของโอหยางฝู่แล้วเจอมา”
“ห๊า?”
เย้นหว่านประหลาดใจปนอึ้ง “อีตาโรคจิตนี่ถึงขั้นถ่ายรูปประเภทนี้ให้ตัวเองด้วย!”
เก็บภาพของตนเองตอนที่ใกล้ชิดกับผู้หญิงมากมาย หลายร้อยรูปเอาไว้ พอไม่มีอะไรก็กลับมาดูรูปอีกเพื่อรำลึกความหลังอีกรอบเหรอ?
แค่นึกถึงภาพนั้น เย้นหว่านก็รู้สึกคลื่นไส้โอหยางฝู่คนคนนี้ขึ้นมาอยู่บ้าง
โห้หลีเฉินเม้มริมฝีปากบาง เหลือบมองโฟลเดอร์ที่ถูกล็อกไว้อันนั้นอย่างมีนัยลึกซึ้ง
สิ่งที่ให้เย้นหว่านดู ยังถือเป็นภาพที่“สุภาพ”หน่อย ที่เย้นหว่านสามารถดูได้
ส่วนด้านในโฟลเดอร์ที่ไม่สามารถดูได้นั้น ถึงจะเรียกว่าเดรัจฉานตัวจริง วิปริตเข้าขั้น
“โอหยางฝู่มีอำนาจสูงส่งในประเทศเบียนหนาน เป็นจิตวิญญาณและแสงสว่างที่ดำรงอยู่ในใจของชาวประเทศเบียนหนาน และเป็นผู้นำผู้ช่วยรัฐบาลที่พาประเทศเบียนหนานไปสู่ความเจริญรุ่งเรือง พวกเราเริ่มต้นจากรูปภาพพวกนี้ ภาพพจน์อันสว่างไสวของเขาต้องค่อยๆ ถูกลบล้างไปแน่นอน”
ได้ฟังคำพูดของโห้หลีเฉินแล้ว สายตาของเย้นหว่านก็ทอประกายทันที เหมือนกับดวงดาวที่ระยิบระยับอยู่เต็มท้องฟ้า
เรื่องวันนั้น นึกถึงขึ้นมาก็ทำให้เธอกลัว และคลื่นไส้
สามารถล้มโอหยางฝู่ลงได้ เป็นเรื่องที่ตอนนี้เธอเต็มใจทำเต็มใจอย่างที่สุด
ให้หน้ากากเจ้าเล่ห์ของเขาถูกเปิดเผยต่อสายตาของประชาชนทั้งประเทศ จะเป็นเรื่องที่มีความสุขขนาดไหนกันนะ
ผู้ช่วยรัฐบาลผู้สูงศักดิ์ ที่สนับสนุนให้ผู้ชายอยู่เหนือผู้หญิงอันต่ำต้อย แต่แท้จริงแล้วเพียงเพื่อให้ตัวเองได้ประโยชน์ส่วนตน มั่วกับผู้หญิงไปทั่ว เห็นแก่ตัวเป็นที่สุด
ในใจของคนในประเทศเบียนหนาน ต้องเกิดความโกลาหลขึ้นมาแน่นอน
“เดี๋ยวฉันจะเอาภาพพวกนี้โพสต์ลงอินเทอร์เน็ต เชื่อว่าคงแพร่กระจายออกไปอย่างรวดเร็ว โอหยางฝู่จะต้องจบสิ้นหมดท่าแน่นอน”
เย้นหว่านเริ่มใช้งานคอมพิวเตอร์อย่างกระฉับกระเฉง ตอนที่กำลังจะกดโพสต์ ก็พลันนึกถึงเรื่องหนึ่งขึ้นมา
หันหน้าไปถามว่า “โห้หลีเฉิน คุณว่าหลังจากที่ฉันโพสต์รูปสร้างความวุ่นวายแล้ว จะโดนลบหรือเปล่า?”
โห้หลีเฉินส่ายหน้าไปมา และตอบว่า “ถ้าเป็นเมื่อก่อนก็อาจจะ แต่ว่าตอนนี้คงไม่แล้ว”
เย้นหวานไม่เข้าใจอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะเข้าใจอย่างรวดเร็ว
ใช่แล้ว ถ้าเป็นเมื่อก่อน ภาพพวกนี้จะต้องถูกเขาปิดข่าวไปอย่างรวดเร็วแน่นอน
แต่ตอนนี้เพราะว่าเขาต้องการจะกดดันเซอร์ยุนซี และเรื่องของเซอร์ยุนซีกำลังวุ่นวายอยู่ เป็นตัวละครที่เป็นข่าวซึ่งกำลังร้อนแรงที่สุด
ผู้คนทั่วไปแทบจะพุ่งความสนใจทั้งหมดไปที่เขาและตัวของเซอร์ยุนซี เมื่อรูปภาพพวกนี้ถูกโพสต์ออกไปแล้ว จะต้องยิ่งได้รีบความสนใจที่ยิ่งใหญ่กว่าเดิมแน่
นอกจากนี้ ต่อให้โอหยางฝู่อยากจะปิดข่าวและลบออก ก็ยังมีเซอร์ยุนซีที่คอยก่อกวนและขัดขวางเขา
มิน่า มิน่าล่ะโห้หลีเฉินถึงบอกว่าต้องยืมอำนาจของเซอร์ยุนซี
โห้หลีเฉินเอาแต่อยู่ในบ้าน ก็สามารถจัดการศึกใหญ่แบบนี้ได้
จะน่ากลัวเกินไปแล้ว ล่วงเกินโห้หลีเฉินก็เท่ากับล่วงเกินมัจจุราช
โชคดี ที่เขาเป็นผู้ชายของเธอ!
ไม่มีเรื่องที่ต้องกังวลภายหลัง เย้นหว่านก็ลงมือทำได้อย่างสบายใจเต็มที่ และนำรูปพวกนี้ เพิ่มข้อความจำนวนหนึ่งอย่างมีวาทศิลป์ จากนั้นก็มีการแบ่งโพสต์ลงบนอินเทอร์เน็ตไปหลายที่