เดินออกไปที่ลานการไต่สวน เขามีหลากหลายวิธีที่จะจัดการกับทุกคนในที่แห่งนี้เป็นการส่วนตัว
เหล่าผู้พิพากษาทั้งหลายก็พากันมีอาการเหงื่อเย็นไหลอาบไปทั่วทั้งแผ่นหลัง ตื่นตระหนกกันออกมาเล็กน้อย
เซอร์ยุนซีได้รับเอกสารของฉู่ฉู่มา ก็รีบเปิดอ่านดู ยิ่งอ่าน ก็ยิ่งรู้สึกตกใจออกมา
ในตอนที่เบิกตาขึ้นมองโอหยางฝู่ที่กำลังกู่ร้องออกไปด้วยความหยิ่งทะนง สายตาเต็มไปด้วยความเยือกเย็น
เขาลุกยืนขึ้น เอ่ยเสียงเย็นออกไป
“เรื่องของผมมันก็คือการทำร้ายร่างกายท่านเสนาฯ ตามกฎหมายแล้วจะต้องได้รับโทษก็เท่านั้นเอง ถ้าคุณบริสุทธิ์ ผมก็จะยอมรับโทษ แต่โอหยางฝู่ คนสารเลวอย่างคุณ จะถูกผมต่อยตายไปมันก็สมควรแล้ว!”
เซอร์ยุนซีโยนเอกสารในมือลงไปบนโต๊ะ แต่ละคำที่พูดออกมาล้วนเต็มไปด้วยความเยือกเย็นและขยะแขยง
“ตรงนี้เป็นรายชื่อผู้หญิงที่ถูกเขาข่มเหงพวกนั้น ส่วนชุดนี้เป็นรายชื่อของคนที่เสียชีวิตไป ในนั้นมีผู้หญิง879คน ที่ได้ตายไปด้วยความป่าเถื่อนของเขา”
ตาย?
แล้วยังมากถึง879คน?
ข้อมูลนี้ได้ทำให้ทุกคนที่อยู่ในที่แห่งนั้น ตื่นตกใจกันออกมาทันที
เหล่าผู้ช่วยก็มีสติกันมาก เอาเอกสารที่อยู่ตรงหน้าของเซอร์ยุนซี แล้วก็ได้แจกจ่ายไปให้กับผู้พิพากษากับเหล่าผู้ชมในที่แห่งนั้น
ตอนที่เหล่าผู้คนได้เห็นข้อมูลด้านบนกับชื่อคนแต่ละคนแล้ว ก็ได้นึกโยงไปถึงรูปในอินเทอร์เน็ตเหล่านั้นขึ้นมาอีกที มีหลายคนที่อดไม่ได้ที่จะมือสั่นออกมา
หญิงสาววัยแรกรุ่น879คน ล้วนแล้วแต่จะถูกทารุณอย่างโหดเหี้ยมทั้งนั้น ฆ่ากันถึงตาย นั่นมันควรจะเป็นความบ้าระดับไหนกัน?
จำนวนนี้มันมากมายจนน่าตกใจ
โอหยางฝู่ ตกลงแล้วเขาเป็นท่านเสนาฯ ของประเทศ หรือว่าเป็นเพชฌฆาตกันแน่?
“โหดร้ายไปแล้ว! มันจะเกินไปแล้ว!”
“นี่มันไม่ใช่คนแล้ว มันเป็นสัตว์เดรัจฉาน! คนอย่างนี้ทำไมถึงได้มีสิทธิ์มาทำหน้าที่เป็นท่านเสนาฯ ของประเทศเรา คนหน้าเนื้อใจเสืออย่างนี้ มีสิทธิ์อะไรมาชักนำพวกเรากัน!”
“ควรจะฆ่า โอหยางฝู่ต่างหากที่เป็นคนที่สมควรจะฆ่ามากที่สุด!”
ความอดทนเส้นสุดท้ายของคนในที่แห่งนั้นได้ขาดสะบั้นลง
พวกเขาถือรายชื่อพวกนั้นไปด้วยนิ้วมือที่สั่นเทา จ้องมองโอหยางฝู่ไปด้วยสายตาที่โกรธจัด แทบจะเข้าไปฆ่าเขาให้ตายเสียตรงนั้น
ถึงแม้ว่าในประเทศเบียนหนานผู้หญิงจะไม่สำคัญ แม้ว่าการฆ่าผู้หญิงจะไม่ผิดกฎหมาย แต่ความรู้สึกผิดชอบชั่วดี ในท้ายที่สุดแล้วมันก็ยังมีหลักทำนองคลองธรรมอยู่
โอหยางฝู่ฆ่าคนมามากมายขนาดนี้ มันได้เกินขีดความอดทนของเหล่าผู้คนไปไกลแล้ว
สถานการณ์ในนาทีนั้นก็ได้พลิกผันไปทันที
โอหยางฝู่มองดูรายชื่อพวกนั้นด้วยสีหน้าที่ย่ำแย่ออกมา รูม่านตาหดลงอย่างชัดเจน
รายชื่อพวกนี้ทำให้เขารู้สึกว่ามันช่างคุ้นตาเสียจริง
นี่มันบ่งบอกว่าเป็นข้อมูลในคอมพิวเตอร์ของเขา เขาชื่นชอบความรุนแรง ฆ่าผู้หญิง และยิ่งชอบถ่ายบันทึกภาพการตายของพวกเธอเอาไว้ ทั้งยังชอบจดชื่อของพวกเธอเอาไว้ด้วย
เขามักจะชื่นชมภาพเหล่านี้อยู่บ่อยครั้ง รายชื่อผู้เสียชีวิตชุดนี้มันยิ่งทำให้เขารับรู้ได้ถึงความรู้สึกแห่งความสำเร็จอันยิ่งใหญ่ สิ่งนั้นล้วนแล้วแต่จะเป็นผลงานชิ้นเอกของเขาทั้งนั้น
แต่ข้อมูลชุดนี้ มันควรจะซ่อนอยู่ในคอมพิวเตอร์ของเขาที่มีการใส่รหัสผ่านขั้นสูงสุดเอาไว้ ไม่มีใครสามารถเจาะรหัสผ่านได้ ไม่มีใครที่สามารถเห็นมันได้สิถึงจะถูก
ทำไมกัน แม้แต่รายชื่อชุดนี้ก็ยังถูกเปิดโปงออกมา?
ใครกันแน่ ตกลงเป็นใครกันแน่ที่ลอบทำร้ายเขาลับหลังแบบนี้!
สายตาเยือกเย็นอันตรายของโอหยางฝู่ ทอดตรงไปทางฉู่ฉู่ แผ่รังสีฆ่าฟันกดดันคนออกไป
เป็นผู้หญิงคนนี้ที่ส่งมาให้ มันจะต้องเกี่ยวข้องกับเธอแน่ๆ
จู่ๆฉู่ฉูก็ถูกสายตาที่เย็นยะเยือกมองจ้องเข้ามา บนร่างมีเหงื่อเย็นไหลอาบออกมาทันที เหมือนกับว่าจะถูกฆ่าตายทางอากาศก็ไม่ปาน ความกลัวแผ่ออกไปทั่วทั้งร่าง
เธอกลัวจนสั่นไปทั้งร่าง เอามือไปจับแขนของเซอร์ยุนซีตามสัญชาตญาณ หลบไปอยู่ด้านหลังเขาไปด้วยความตื่นตระหนก
รู้สึกได้ถึงการประชิดตัวเข้ามาของหญิงสาว เซอร์ยุนซีนิ่งค้างไปเล็กน้อย เกิดความรู้สึกรังเกียจขึ้นมาอย่างควบคุมเอาไว้ไม่อยู่ไปทั่วทั้งร่าง
เขายกมือขึ้นมาเตรียมที่จะผลักร่างเธอออกไป แต่พอหันหน้าไป เห็นสภาพที่ใบหน้าเล็กซีดเผือดร่างกายสั่นเทาของฉู่ฉู่แล้ว มือของเขาก็แข็งค้างอยู่กลางอากาศ
ช่างเป็นผู้หญิงที่ขี้กลัวเสียจริง
เธอกลัวจนมีสภาพแบบนี้ออกมา ถ้าเขาผลักร่างเธอออกไปอีก เธอจะไม่กลัวตายไปเลยหรือไง อย่างนั้นมันจะน่าสงสารเกินไปแล้ว
ร้ายดียังก็เป็นเพื่อนของเย้นหว่าน รักบ้านต้องรักนกกาที่อยู่ด้วย เขาไม่อาจโหดร้ายกับเธอได้
ดังนั้นแล้ว ฝ่ามือที่ค้างอยู่กลางอากาศของเซอร์ยุนซีก็ได้เปลี่ยนทิศทางไป ฝ่ามือใหญ่จรดลงไปบนศีรษะของฉู่ฉู่ ตบลงไปเบาๆ
เขาเอ่ยปลอบโยนออกไป “อย่ากลัว มีผมอยู่ เขาทำอะไรคุณไม่ได้หรอก”
ฉู่ฉู่แข็งค้างไปทันที ดวงตาเบิกกว้างออกมาอย่างตื่นตะลึง มองเซอร์ยุนซีไปด้วยสายตาที่ส่องประกายไม่หยุด
หัวใจของเธอ เวลานั้นมันเต้นเร็วเสียจนแทบจะลอยขึ้นมาถึงลำคอเลยทีเดียว
คำพูดแบบนี้ แต่ไหนแต่ไรมาก็ไม่เคยจะมีใครพูดกับเธอมาก่อน บอกให้เธอไม่ต้องกลัว มีเขาอยู่ ทำให้ความกลัวของเธอ ในชั่วเวลานั้นได้สลายหายไปทันที
การกระทำแบบนี้ ไม่เคยมีใครทำกับเธอมาก่อน การลูบหัวเธออย่างอ่อนโยนอย่างนี้ ทำให้เธอรู้สึกว่าตัวเองเหมือนกับว่าถูกใครรักใคร่ทะนุถนอมอยู่ก็ไม่ปาน
หัวใจของเธอเหมือนกับมีกระแสไฟฟ้ากำลังแล่นผ่าน ความรู้สึกที่ไม่เคยมีมาก่อนจำพวกนี้ เหมือนกับจะทำให้เธอล่องลอยขึ้นไปเหนือปุยเมฆ
ความรู้สึกที่วิเศษอย่างนี้
ทำให้คนไม่อาจจะถอนตัวออกมาได้
เซอร์ยุนซีไม่รู้เลยว่าเขากำลังเล่นกับหัวใจของหญิงสาวคนหนึ่ง เห็นสีหน้าที่แสดงออกมาของฉู่ฉู่ไม่ได้หวาดกลัวอะไรออกมาแล้ว ไปเก็บมือกลับมาไปอย่างธรรมชาติ
หันหน้ามองไปทางโอหยางฝู่อย่างไม่อิดออด น้ำเสียงเย็นชาให้ความรู้สึกกดดันออกมา
“โอหยางฝู่ นายฆ่าคนจนเสพติดเป็นนิสัยไปแล้ว มีพฤติกรรมที่เลวทรามต่ำช้า ทำเรื่องชั่วๆมามากมาย นายไม่สมควรจะเป็นคน และยิ่งไม่สมควรจะมาทำหน้าที่เป็นท่านเสนาฯ ”
“นายจะต้องชดใช้ให้กับผู้หญิงพวกนั้นที่นายฆ่าไป ชดใช้ให้กับผู้บริสุทธิ์879รายด้วยชีวิต!”
แต่ละคำแต่ละประโยคที่เปล่งออกมา ดังก้องอยู่ในห้องโถงใหญ่เหมือนกับกำลังพิพากษาออกมาก็ไม่ปาน
และมันก็เป็นการพูดสิ่งที่อยู่ใจของผู้คนส่วนใหญ่ในที่แห่งนี้
“ชดใช้ด้วยชีวิต! ชดใช้ด้วยชีวิต! ชดใช้ด้วยชีวิต!”
ผู้คนที่ชมอยู่โดยรอบ บางคนก็เริ่มตะโกนตามกันออกมา
พวกเขาถูกทำให้รู้สึกช็อก ถูกทำให้รู้สึกคลื่นไส้ ถูกทำให้รู้สึกตกใจกลัวขึ้นมาเลยจริงๆ
เหล่าผู้ชายต่างก็คิดกันว่ามันช่างน่าสลดเสียจริง ทนดูไม่ได้ ส่วนพวกผู้หญิง เย็นเฉียบไปทั่วทั้งร่าง อดไม่ได้ที่จะนึกกลัวขึ้นมาในภายหลัง
ถ้าปล่อยโอหยางฝู่ที่เห็นชีวิตคนเป็นผักเป็นปลาต่อไป ไม่ช้าก็เร็วก็คงมาถึงคิวของพวกเธอ
สภาพการณ์ไม่เคยจะอยู่ในความตึงเครียดมาก่อน
ถึงแม้ว่าคนที่อยู่ในชนชั้นที่สูง ก็แทบไม่สนใจที่จะพิจารณาเรื่องผลประโยชน์ให้มากมาย ส่วนใหญ่จะมีอาการโกรธจัดจนอยากให้ถอดโอหยางฝู่ออกไปจากตำแหน่งตรงนั้น แล้วถูกยิงเป้าไปเลย
ฆ่าคนก็ต้องชดใช้ด้วยชีวิต โอหยางฝู่สมควรตาย
แม้แต่เหล่าผู้พิพากษาในตอนนี้ส่วนใหญ่ก็นิ่วหน้ามองโอหยางฝู่ไปด้วยความเย็นชา เหมือนกับกำลังมองสิ่งที่ต่ำช้า
ครั้งหนึ่งพวกเขาเคยหลงผิดไปเคารพท่านเสนาฯ ไปอย่างนั้น นึกไม่ถึงว่าจะเป็นคนเลวทรามอย่างนี้ได้
รู้สึกขยะแขยงสุดๆ
“ปัง!”
ค้อนเล็กๆเคาะลงมา ท่านประธานเอ่ยออกมาด้วยสีหน้าที่เยือกเย็น
“โอหยางฝู่ทำเรื่องชั่วร้ายเต็มไปหมด ทำให้ผู้คนเกิดความไม่พอใจ ลักษณะนิสัยประจำตัวอย่างนี้มันยากที่จะได้รับความนับถือในการดำรงตำแหน่งท่านเสนาฯ ต่อไปได้อีก ผมขอเสนอให้เปิดการพิจารณาคดีระดับสูง ให้องค์กษัตริย์เป็นผู้พิจารณาตัดสินคดี ปลดโอหยางฝู่ออกจากอำนาจในการช่วยงานในด้านการเมืองการปกครองไปชั่วชีวิต ให้เขาได้รับโทษการยิงเป้า”
การร่วมพิจารณาคดีระดับสูงสุดของประเทศเบียนหนาน ต้องให้กษัตริย์เข้าร่วมมาเป็นประธานในการไต่สวน
มีเพียงแกของประเทศกับทีมเจ้าหน้าที่ทีมผู้ร่วมพิจารณาคดีระดับสูงสุดเท่านั้นถึงจะสามารถปลดโอหยางฝู่ผู้ที่อยู่ตำแหน่งระดับสูง ที่อยู่ภายใต้อำนาจคนคนเดียวแต่เหนือกว่าผู้คนเป็นหมื่นคนนี้ได้
และการประชุมประเภทนี้ถ้าเกิดว่าผู้ใต้บังคับบัญชาไปเสนออะไรให้กับคนระดับสูง เปิดมามันก็ไม่มีทางจะมีการพลิกผันอะไรได้อีก มีเพียงแค่ผลลัพธ์เดียวเท่านั้น
อย่างที่ท่านประธานได้พูดเอาไว้ การปลดโอหยางฝู่ออกจากอำนาจทางการเมืองไปตลอดชีวิต แล้วประหารชีวิตด้วยการยิงเป้าเขานั่นเอง
โอหยางฝู่ นับได้ว่าจบเห่ไปโดยสมบูรณ์
ความคิดเห็นนี้ ได้รับความเห็นชอบจากผู้คนส่วนใหญ่ในที่แห่งนั้นออกมาทันที ต้องการให้เปิดการไต่สวนระดับสูงสุดกันอย่างแรงกล้า
สถานการณ์ในตอนนั้นเองก็ได้พลิกกลายมาเป็นสถานการณ์ที่เลวร้ายสุดๆขึ้นมาทันที ถึงขนาดที่แม้แต่โอหยางฝู่เอง ก็นึกไม่ถึงเลยว่ามันจะแย่ได้ถึงขนาดนี้ได้
หลุดออกจากการควบคุมของเขาไปโดยสมบูรณ์
สีหน้าของเขาย่ำแย่ถึงขีดสุด รังสีพิฆาตมืดครึ้มไปทั้งร่าง นิ้วมือกำหมัดแน่น เหมือนกับว่าต้องการจะบีบอะไรสักอย่างให้แหลกไปให้ได้
คนพวกนี้ นึกไม่ถึงว่าจะกล้าบีบเขามาถึงขั้นนี้ได้
ปลดออกจากอำนาจทางการเมือง?
ยิงเป้า?
พวกเขากล้า!
