เธอมองดูเขาดื่มเหล้าต่อไป เหล้าหนึ่งขวดเกือบจะหมดแล้ว หัวใจของเธอมีความอึดอัดสุดขีด
ฉู่ฉู่ยื่นมือออกมาดึงขวดเหล้าอีกครั้ง
คราวนี้เธอใช้เรี่ยวแรงมาก ยึดขวดเหล้ามาทันทีอย่างทัศนคติอันแน่วแน่ตั้งมั่น
“คุณห้ามดื่มอีกต่อไป! คุณถือหนึ่งขวด ฉันก็จะยึดหนึ่งขวด”
ร่างกายของเซอร์ยุนซีแข็งทื่อในทันที
น้ำเสียงจริงจังนี้ทำให้ใบหน้าของเย้นหว่านปรากฏขึ้นในห้วงความคิดของเขาโดยไม่รู้ตัว ในประเทศเบียนหนานนี้มีเพียงผู้หญิงคนนี้คนเดียวที่ดื้อด้านและไร้เหตุผลกับเขา
“เสี่ยวหว่าน คุณมาแล้วเหรอ”
เซอร์ยุนซีเงยหน้าขึ้นอย่างรวดเร็ว แล้วมองฉู่ฉู่ ด้วยดวงตาพร่ามัวที่กะพริบไปมา และในดวงตานั้นสั่นไหวเป็นประกายแวววาวราวกับดวงดาว
ฉู่ฉู่จ้องมองเซอร์ยุนซีอย่างเลื่อนลอย เป็นครั้งแรกที่เขาถูกมองด้วยสายตาเช่นนี้
ความรักลึกซึ้งเร่าร้อนดั่งไฟ ราวกับกระแสไฟฟ้าพุ่งเข้าใส่เธอ
หัวใจเต้นระรัวผิดปกติ
ใบหน้าที่แดงก่ำด้วยฤทธิ์เหล้าของเซอร์ยุนซี ฉีกรอยยิ้มออกมา เขาเอื้อมมือออกมาจับมือฉู่ฉู่อย่างอ่อนโยน
เขาจ้องมองเธอตรง ๆ “ที่จริงแล้วคุณอดเป็นห่วงฉันไม่ได้ใช่ไหม คุณมาหาฉัน หมายความว่าคุณมีฉันอยู่ในใจจริง ๆ ใช่ไหม?”
น้ำเสียงทุ้มต่ำเหมือนแม่เหล็กนั้นเหมือนกับเวทมนตร์ทำให้ใจพ่ายแพ้
หัวใจของฉู่ฉู่เต้นแรงโลดไม่เป็นจังหวะราวกับจะบินออกมาจากอกของเธอ แม้ว่าจะรู้ว่าเซอร์ยุนซีเลอะเลือนจนจำคนผิด แต่คำพูดของเขายังคงทำให้เธอลุ่มหลงจนถอนใจออกมาไม่ได้
ดวงตาของเธอพร่ามัวไปด้วยน้ำตา พลางสะอื้นพูดว่า
“ใช่ ฉันอดเป็นห่วงฉันไม่ได้ ฉัน…”
หลังจากฉู่ฉู่หยุดนิ่งชั่วขณะ คล้ายกับจะใช้ความกล้าหาญที่มากที่สุดในชีวิตของเธอ “เซอร์ยุนซี ฉันชอบคุณนะ”
ชอบ ชอบมาก ชอบจนจะเป็นบ้าแล้ว
แม้ว่าเขาจะเมาจนลืมตาไม่ขึ้น จำคนผิด แต่เธอก็ยังหลงใหลกับความรักลึกซึ้งของเขา จนยินยอมอยู่ข้างกายของเขา และอยากให้เขาจ้องมองด้วยอารมณ์รักลึกซึ้งแบบนี้ไปตลอดชีวิต
เพราะเธอหมดหวังอย่างสิ้นเชิงแล้ว ในชีวิตนี้เซอร์ยุนซีที่มีสติสัมปชัญญะสมบูรณ์จะไม่ทำแบบนี้กับเธอ
ในสายตาของเขา แต่ไหนแต่ไรก็มีเพียงเย้นหว่าน ไม่มีเธอ
เนื้อตัวของเซอร์ยุนซีสั่นสะท้านอย่างรุนแรง เขาเอื้อมมือไปสัมผัสใบหน้าของฉู่ฉู่อย่างทะนุถนอม ระมัดระวังและหวงแหนเป็นอย่างยิ่ง
“ฉันกำลังฝันอยู่เหรอ ฉันอยากได้ยินคุณพูดแบบนั้นในความฝันจริง ๆ ”
นิ้วมือของเขาลูบไล้แก้มเธออย่างอ่อนโยน ทุกนิ้วที่สัมผัสราวกับมีกระแสไฟฟ้ากระตุ้นออกมา
ดวงตาฉู่ฉู่พร่ามัวไปด้วยน้ำตา “ดูเหมือนฉันจะฝันไปเหมือนกัน…”
ท่าทีอันอ่อนโยนและสัมผัสใกล้ชิดจากเขาไม่ใช่ความฝันสำหรับเธอ
“ถ้าเป็นความฝัน ก็อย่าตื่นเลย ฉันไม่อยากตื่นเลย”
เซอร์ยุนซีดึงฉู่ฉู่เข้ามาใกล้ แล้วจูบด้วยริมฝีปากบาง
กลิ่นเหล้าคละคลุ้งรุนแรง ตราตรึงด้วยความเร่าร้อนโดยไร้ความยับยั้งชั่งใจ
ร่างกายของฉู่ฉู่แข็งทื่อ ตกตะลึงอย่างทำอะไรไม่ถูก ดวงตาของเบิกกว้างมองไปใบหน้าตรงหน้าที่เด่นชัดทุกองค์ประกอบด้วยความประหลาดใจ
เธอไม่เคยถูกผู้ชายจูบมาก่อน
และโดยชายหนุ่มที่เธอรักและอยู่ในห้วงความคิดจิตใจเสมอมา
หัวใจเต้นแรงโลดราวกับบินออกจากอกไปแล้ว สมองของเธอว่างเปล่า เธอรับมือไม่ไหว และยิ่งไม่รู้ว่าจะควรทำและจะตอบสนองอย่างไร
ในห้วงอารมณ์ ตามติดด้วยลมหายใจที่มีกลิ่นเหล้า ทำให้เธอไม่อาจต้านทานความมึนเมานั้นได้
เมื่อบริวารที่ยืนอยู่หน้าประตูเห็นสถานการณ์ภายในห้อง ก็ทั้งประหลาดใจและตกตะลึง ทำไมจู่ ๆ ก็จูบกันแล้ว?
อุ๊ย นี่ นี่ นี่…
ปิดประตูเร็วสิ!
ยี่สิบกว่าปีที่ผ่านมาเขาไม่ได้เคยเห็นท่านดยุกและผู้หญิงใกล้ชิดสนิทสนมเลย เขาคิดว่าในชีวิตนี้เจ้านายของตนเองจะเป็นหนุ่มโสดชั้นสูง เขาไม่คิดว่าเขาพอดีแตกแล้วจะดุเดือดขนาดนี้
แน่นอนว่าเขาปฏิบัติกับฉู่ฉู่แตกต่างจากคนอื่นกัน
เมื่อบริวารคิดถึงตอนนี้ ใบหน้าของเขาก็ยิ้มแบบปลาบปลื้มเอ็นดู แล้วปิดประตูเบา ๆ อย่างรู้งาน เพื่อให้พวกเขาทั้งสองมีพื้นที่เหมาะสมที่จะมีกิจกรรมส่วนตัว
——
ท้องฟ้าเริ่มสว่าง
ฉู่ฉู่ค่อย ๆ ลืมตาขึ้นช้า ๆ เพียงชำเลืองก็มองเห็นชายหนุ่มผู้อยู่เคียงข้าง ใบหน้าของเขางดงามละมุนทำให้เธอแทบจะหยุดหายใจกับความหล่อละเอียดนั้น
เซอร์ยุนซีไงล่ะ ท่าทางนอนหลับของเขาช่างน่าดูอย่างนี้
หัวใจของฉู่ฉู่เต้นแรงระริกรัว ทั่วทั้งร่างอบอวลไปด้วยความสุขอย่างที่สุด
เมื่อคืนนี้เธอกลายเป็นผู้หญิงของเซอร์ยุนซี
ตอนนี้เธอกำลังนอนอยู่ในอ้อมแขนของชายที่เธอรักที่สุด ใกล้กันขนาดนี้ด้วยท่าทางใกล้ชิดเช่นนี้
เหมือนดั่งความฝันสวยงามที่ไม่เป็นจริง
และเธอเต็มใจที่จะไม่ตื่นขึ้นมาอีกเลยในชีวิตนี้ แค่ฝันตลอดกาล มึนเมาชั่วนิรันดร์
“เสี่ยวหว่าน…”
เซอร์ยุนซีค่อย ๆ ขยับริมฝีปากบาง แล้วเรียกชื่ออันสนิทสนมคุ้นเคย
เขาหลับตา แล้วริมฝีปากของชายหนุ่มนั้นก็ยกขึ้นเล็กน้อย ราวกับว่าสิ่งที่กำลังทำอยู่ทำให้ฝันหวานอย่างสุขใจ
ตัวของฉู่ฉู่แข็งค้างในทันใด
ค่ำคืนแห่งความบ้าคลั่งและความสุข ราวกับถูกทำลายจนแหลกสลายในช่วงพริบตาเดียว
คนที่เขาเรียกหาคือเสี่ยวหว่าน นางในดวงใจของเขาก็คือเย้นหว่าน
เขาแค่เข้าใจผิดว่าเธอคือเย้นหว่าน
ความสุขทั้งหมดของเธอเป็นสิ่งที่ขโมยมาและไม่ใช่ของเธอ
หัวใจของฉู่ฉู่ปวดร้าวชั่วระยะหนึ่ง ยังตื่นตระหนกและสับสนเล็กน้อย ราวกับขโมยที่ถูกจับได้ และไม่กล้าอยู่ที่นี่อีกต่อไป
เธอลุกขึ้นจากเตียงด้วยความตื่นตกใจ เปิดผ้าห่มขึ้นครึ่งหนึ่ง และกำลังจะลุกลงจากเตียง
ในเวลานั้นเองมือข้างหนึ่งก็คว้าข้อมือเธอแล้วลากดึงกลับไป
เสียงทุ้มต่ำเซ็กซี่ของชายหนุ่มดังขึ้นข้างหู “จะไปไหน อยู่กับฉันอีกสักพักนะ…”
ชายหนุ่มคนนั้นยังพูดไม่จบ ก็ชะงักงันไปในทันใด
ฉู่ฉู่ถูกบังคับให้หันกลับมา ก็เผชิญกับดวงตาที่สวยงามคู่นั้นของเซอร์ยุนซี
ทั้งสองคนมองสบตากันและกัน
บรรยากาศเงียบงันลงทันที
ดวงตาพร่ามัวของเซอร์ยุนซีกลายเป็นสว่างขึ้นมาในทันที พลางมองฉู่ฉู่อย่างตกตะลึงประหลาดใจ ราวกับว่าตกใจกลัวอย่างไม่อยากจะเชื่อ
“เป็นคุณได้อย่างไร?!”
เขาตวาดเสียงดังด้วยน้ำเสียงแตกสลายอย่างไม่เก็บซ่อนได้
สีหน้าของฉู่ฉู่พลันกลายเป็นซีดขาวในทันที ราวกับว่ามีอ่างน้ำเย็นสาดลงบนศีรษะของเธอ ทำให้เธอชาวาบจนจรดปลายเท้า
เป็นคุณได้อย่างไร? !
ใช่สิ เมื่อคืนเซอร์ยุนซีคิดว่าเป็นเย้นหว่านที่อยู่กับเขาตลอดคืน
ตอนนี้เขาเห็นเธอ จะผิดหวังมากแค่ไหน โกรธมากแค่ไหน
และเธอก็ทนไม่ไหว
ฉู่ฉู่ขบฟันแน่น น้ำตากลอกกลิ้งในดวงตาไม่หยุด
เซอร์ยุนซีมองเธออย่างงุนงง บนคอของเธอยังมีร่องรอยที่เขาสร้างไว้เมื่อคืนนี้
ทั้งหมดนี้ล้วนพิสูจน์ความสัมพันธ์ระหว่างเขากับเธออย่างชัดเจน
หลังจากเขามีอาการเมาค้าง ก็ปวดขมับมากขึ้น
เซอร์ยุนซีเกือบจะปล่อยแขนของฉู่ฉู่อย่างตื่นตระหนก ในทันใดนั้นก็ลุกขึ้นนั่ง แล้วห่อชุดนอน และลงจากเตียง
เมื่อยืนอยู่อีกฟากหนึ่งของเตียง เขาเห็นเสื้อผ้าที่ถูกถอดออกกระจัดกระจายไปทั่วห้อง จึงยิ่งรู้ว่าเมื่อคืนนี้มันคลุ้มคลั่งบ้าบอแค่ไหน
ขมับของเขาหน่วงเป็นพัก ๆ ด้วยความปวดหัว “ฉู่ฉู่ เมื่อคืนฉัน…จำคนผิดแล้ว”
เธอรู้
แต่เมื่อเขาพูดเช่นนี้ กลับเป็นการฉีกแผลเป็นในหัวใจของเธอ เธอเจ็บปวดจนไม่รู้ว่าจะหายใจได้อย่างไร
ร่างของฉู่ฉู่เย็นยะเยือกและเจ็บปวดอย่างมาก
เซอร์ยุนซีมองลักษณะท่าทางของฉู่ฉู่ ก็อึดอัดในใจมาก ราวกับว่าไม่มีความสุขที่กำลังเก็บกดอะไรบางอย่าง
เขาโทษว่าเพราะไม่สบายใจที่ตนเองนอนผิดคน
เขาพูดอย่างเคร่งขรึม “ขอโทษ ฉันทำร้ายคุณแล้ว คุณอยากได้อะไร ฉันจะชดเชยด้วยสิ่งที่คุณต้องการ”
ชดเชย? ชดเชยอะไร?
เงินและทรัพย์สมบัติเหรอ?
จมูกของฉู่ฉู่เจ็บขึ้นมา แล้วเธอก็กลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ เธอจะต้องการสิ่งเหล่านี้ได้อย่างไรล่ะ
แต่เขาไม่สามารถให้สิ่งที่เธอต้องการได้
