อย่างที่คาดไว้ นี่คือห้องทดลองมนุษย์
ภายในกระบอกแก้วที่เย็นเฉียบแต่ละอัน ล้วนบรรจุอวัยวะของมนุษย์ หรือชิ้นส่วนร่างกาย หรือเด็กเล็กที่รูปร่างผิดปกติทั้งตัว
และบนเตียงผู้ป่วยข้างๆ ก็มีเด็กผู้หญิงที่กำลังผ่าตัดหรือผ่าตัดเสร็จสิ้นนอนอยู่
บนร่างของพวกเขา ไม่มีส่วนไหนที่ไม่ถูกแบ่งส่วนออก
ทั้งๆที่มีชีวิตอยู่ กลับถูกชำแหละ
เย้นหว่านโกรธมาก สั่นไปทั่วร่าง แม้จะควบคุมอารมณ์ตัวเองได้เก่งแค่ไหน ก็ทนไม่ไหวแล้ว
“แรบบิทก็ถูกทำแบบนี้แล้วงั้นหรอ?”
ห้องทดลอง ใช้เด็กทำการทดลอง ใช้ลูกสาวของเธอทำการทดลอง
เด็กหนุ่มรีบส่ายหน้า “ยังหรอก พวกเด็กๆที่อยู่บนเตียงผ่าตัดเหล่านี้ ล้วนแต่เป็นคนที่ร่างกายเจ็บป่วยหรือมีข้อบกพร่องจึงถูกคัดออก ดังนั้นก็เลย…”
เด็กหนุ่มขณะพูดก็รู้สึกอึดอัด นิ่งเงียบไปสามวินาทีเต็มๆ เขาถึงจะปรับอารมณ์แล้วพูดต่อไป “เด็กที่เพิ่งมาถึง จะต้องผ่านการตรวจสอบและทดสอบต่างๆก่อน”
“ถ้างั้นตอนนี้เธอจะอยู่ที่ไหน?”
เด็กหนุ่มมองลึกเข้าไปข้างในห้องทดลอง ดวงตาของเขามืดมน “อยู่ข้างใน..”
เขาไม่คาดหวังให้แรบบิทเข้าไป แต่ว่าเกรงว่าเธอจะเข้าไปแล้ว
เย้นหว่านรีบร้อนอยากจะเดินเข้าไปข้างใน
เด็กหนุ่มกลับรีบหยุดเธอเอาไว้ “เดี๋ยวก่อน”
“ทำไม?” เย้นหว่านพูดอย่างร้อนรน เธอใกล้จะเป็นบ้าแล้ว วินาทีเดียวก็รอไม่ไหวแล้ว
เด็กหนุ่มขมวดคิ้วแน่น รวบรวมความกล้าหาญอย่างมาก ถึงจะพูดออกมาอย่างยากลำบาก
“มีบางเรื่อง ผมจำเป็นต้องบอกคุณให้ชัดเจน ก่อนที่คุณจะเข้าไป มิฉะนั้น คุณอาจจะยอมรับไม่ไหว”
ยอมรับไม่ไหว…
สี่คำนี้ ก็เพียงพอให้คนยอมรับไม่ไหวแล้ว
ขาทั้งสองข้างของเย้นหว่านอ่อนลง เพียงครู่เดียวก็ยืนไม่นิ่งแล้ว
โห้หลีเฉินรีบไปพยุงเธออย่างรวดเร็ว สีหน้านิ่งขรึมอย่างหนัก “รีบบอกมา”
เป็นวาสนาไม่ใช่คราวเคราะห์ ถ้าเป็นคราวเคราะห์ก็หลบไม่พ้น
เด็กหนุ่ม: “ห้องทดลองห้องนี้แค่รับผิดชอบวิจัยเท่านั้น ที่นี่มีห้องทดลองอยู่หลายห้อง และเป้าหมายการวิจัยของพวกเขา ก็คือหุ่นแข็งแกร่ง”
“หุ่นแข็งแกร่งก็คือร่างกายที่ผ่านการรับยา เพิ่มความแข็งแกร่งจนแข็งแกร่งเหนือมนุษย์ ตั้งแต่เด็กก็จะเปลี่ยนแปลงรูปร่างร่างกาย หลังจากโตขึ้น ผ่านการฝึกอีกรอบ ก็คือเครื่องจักรสังหารที่แท้จริง”
“และหุ่นแข็งแกร่งชนิดนี้ เปอร์เซ็นต์ล้มเหลวสูงมาก หนึ่งร้อยคนหลังจากฉีดยาไปแล้ว เป็นไปได้ที่จะรอดแทบไม่มีแม้แต่คนเดียว ถึงจะมีชีวิตรอดมาได้ ก็จะเจ็บปวดทรมานอย่างหนัก ร่างกายต้องทนรับการเปลี่ยนแปลงอย่างรุนแรง นิสัยใจคอก็จะเปลี่ยนเป็นเย็นชาไร้ความรู้สึก หงุดหงิดอยากจะฆ่าคนตลอดเวลา”
เย้นหว่านหน้าซีดเหมือนกระดาษ เธออยากจะพูด แต่ว่าริมฝีปากสั่นจนส่งเสียงไม่ออก
โห้หลีเฉินกอดเธอแน่นขึ้น สายตามองเด็กหนุ่มอย่างนิ่งขรึม
“นายหมายความว่า แรบบิทอาจจะถูกพาเข้าไปฉีดยาหุ่นแข็งแกร่งนี่?”
เด็กหนุ่ม：”ผมก็ไม่แน่ใจว่าเวลานี้ฉีดยาไปแล้วหรือยัง…”
เย้นหว่านแทบจะบ้า
ไม่แน่ใจ ไม่แน่ใจว่าแรบบิทจะเป็นหรือจะตาย
เธอยินยอมรีบมาที่นี่ เพื่อให้แรบบิทถูกขังอยู่ในกรงกับพวกเด็กๆ ดีกว่าจะต้องเผชิญหน้ากับผลลัพธ์แบบนี้
เธอขอบตาแดงก่ำ น้ำเสียงแหบพร่าราวกับกระดาษทราย
“เข้าไปเถอะ”
ยังมีเรื่องอะไรที่ตอนนี้เธอจะรับไม่ได้อีกล่ะ? เธอยอมรับมันทั้งหมดไม่ได้ไปแล้ว
เย้นหว่านจิตใจสับสน เธอมีเพียงเส้นประสาทเส้นหนึ่งที่ดึงเธอไว้ ให้เธอไปตามหาแรบบิท
เย้นหว่านเดินไปข้างหน้าอย่างรีบร้อน ทันใดนั้น ก็มีลมกระโชกแรงอย่างกะทันหัน
“ระวัง!”
โห้หลีเฉินพุ่งไปข้างหน้าทันที บังร่างของเย้นหว่านเอาไว้
เท้าข้างหนึ่งเตะเข้าบนหลังของเขาตรงๆ พละกำลังมากมายมีพลังที่ไม่สามารถหยุดยั้งได้ เตะเขาจนกระเด็นออกไป เขากอดเย้นหว่านไว้และกระแทกลงบนผนัง
การโจมตีที่รุนแรง แม้ว่าจะถูกปกป้องอยู่ในอ้อมแขนของโห้หลีเฉิน เย้นหว่านก็ยังรู้สึกเจ็บราวกับว่ากระดูกกำลังจะแตก
ส่วนโห้หลีเฉิน…
เขาหน้าขาวซีด มุมปากเลือดไหลออกมาไม่หยุด
เย้นหว่านตกใจจนหน้าถอดสี “โห้หลีเฉิน คุณเป็นยังไงบ้าง?”
โห้หลีเฉินกอดเย้นหว่านไว้ แต่ในเวลานี้ กลายเป็นน้ำหนักตัวส่วนใหญ่กดทับอยู่บนตัวของเย้นหว่าน
ผ่านไปหลายวินาที เขาถึงราวกับจะได้สติขึ้นมาบ้างเล็กน้อยจากอาการหมดสติ เขาส่ายหัว “ไม่เป็นไร…”
บอกว่าไม่เป็นไร แต่เลือดจากในปากกลับไหลออกมาไม่หยุด
นี่มันบาดเจ็บภายในนี่นา!
เย้นหว่านรู้สึกเจ็บปวดอย่างมาก ไม่เคยคิดเลยว่า โห้หลีเฉินที่แข็งแกร่ง จะถูกคนโจมตีจนบาดเจ็บถึงขั้นนี้ได้
ระดับความสาหัสนี้ เห็นได้ชัดว่าเหมือนกับค้อนเหล็กยักษ์แกว่งมาทุบลงบนร่างกายก็มิปาน
นี่ยังเป็นพละกำลังของคนหรือเปล่า?
“ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร”
เย้นหว่านกัดฟัน พยายามพยุงโห้หลีเฉินให้ลุกขึ้นยืนอย่างยากลำบาก
และในเวลานี้ ผู้หญิงที่เพิ่งเตะโห้หลีเฉิน ก็พุ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว จะโจมตีอีกครั้ง
หมัดของเธอไม่ใหญ่ แต่ความแข็งแกร่งและพละกำลัง ทำให้เห็นแล้วรู้สึกหวาดกลัว
“หน้าไม่อาย เล่นลอบโจมตี!”
ป่ายฉีด่าออกมาทีหนึ่ง ขาข้างหนึ่งถีบออกไป เตะหมัดของผู้หญิงออกไป
ผู้หญิงคนนั้นถูกบังคับให้ถอยหลังไปสองก้าว
เธอมีดวงตาสีฟ้าน้ำทะเลคู่หนึ่ง ลึกล้ำมาก หน้าตาก็ดีมากด้วย เป็นลักษณะของสาวรัสเซีย ในขณะเดียวกัน ก็เย็นชาเหมือนหิมะที่ปกคลุมอยู่ทั่วรัสเซีย
บนหน้าของเธอเยือกเย็นจนหาความรู้สึกไม่เจอเลยแม้แต่นิดเดียว มีเพียงแค่จิตสังหารที่เยือกเย็นสุดๆ
“ระวังนะ! หุ่นแข็งแกร่งของเธอ!”
เด็กหนุ่มพูดอย่างหวาดกลัว ก้าวถอยหลังไปเล็กน้อยโดยจิตใต้สำนึก “ยิ่งกว่านั้น มันยังเป็นหนึ่งในคนที่แข็งแกร่งที่สุดอีกด้วย”
ป่ายฉี: “……”
ครั้งแรกได้ยินหุ่นแข็งแกร่งก็ช่างมัน ยังมาเจอตัวที่แข็งแกร่งที่สุดอีก แถมยังเล่นลอบโจมตี
“เหอะ วันนี้พี่ชายจะเล่นสนุกเป็นเพื่อนเธอเอง ดูซิว่ายาเพิ่มความแข็งแกร่งของเธอจะร้ายกาจ หรือว่าหมัดของฉันจะร้ายกาจ”
ผู้หญิงคนนั้นไม่ได้สนใจว่าป่ายฉีพูดอะไรเลยสักนิด เธอโจมตีอีกครั้งอย่างไม่ลังเล
นัยน์ตาของเธอ มีแค่สังหาร
ป่ายฉีและผู้หญิงคนนั้นสู้กันอย่างรวดเร็ว ทุกครั้งที่ปะทะกัน ล้วนมีพลังน่ากลัวที่สามารถบดขยี้คนธรรมดาร้อยคนได้
เด็กหนุ่มมองดูอยู่ข้างๆอย่างหวาดกลัวสุดขีด
“คุณป่ายฉี เธอแข็งแกร่งมาก คุณเผชิญหน้าโดยตรงอาจจะสู้ไม่ไหว อย่าฝืนเลย”
“พูดไร้สาระอะไรห้ะ? ชื่นชมศัตรูดูถูกฝ่ายตัวเอง ฉันน่ะรบไม่เคยไม่ชนะ ไร้ซึ่งคู่ต่อสู้ ทำไมจะสู้ผู้หญิงตัวเล็กๆคนเดียวไม่ได้…”
พูดยังไม่ทันจบ จู่ๆกำปั้นก็ต่อยเข้าบนหน้าของป่ายฉี โดนตรงกลางสันจมูกพอดี
เขาเหมือนจะได้ยินเสียงกระดูกที่จมูกแตกร้าว
ป่ายฉีถอยหลังไปหลายก้าวทันที เอื้อมมือจับดู ก็จับโดนเลือดเต็มจมูก…
“แม่งเอ้ย!”
ต่อยคนห้ามต่อยหน้า ผู้หญิงคนนี้รู้จักกฎเกณฑ์บ้างมั้ย?
หลายปีมานี้ เขาแม้แต่เย้นโม่หลินและโห้หลีเฉินต่างก็สู้กันอย่างสูสี เป็นครั้งแรกที่ตกไปอยู่ในมือผู้หญิง แถมยังต่อยจนเขาเลือดเต็มหน้า
เรื่องแบบนี้ยังทนได้ จะมีอะไรที่ทนไม่ได้อีก
เด็กหนุ่มขมวดคิ้ว “ผมบอกแล้วไง คุณสู้เขาไม่ได้หรอก คุณก็ยัง…”
“หุบปาก ทำไมฉันจะสู้ผู้หญิงคนหนึ่งไม่ได้? ที่นี่พวกคุณไม่ต้องสนใจ วันนี้ฉันจะต้องเอาชนะเธอให้ได้!”
ป่ายฉีเช็ดเลือดออกจากจมูก โกรธแล้ว
เด็กหนุ่มที่กำลังคิดจะเข้าไปช่วยสองรุมหนึ่ง: “……”
