บทที่ 20: ดังนั้นแล้ว ฉันก็จะต้องฆ่าพวกมัน!
อันตราย!
อันตรายสุดขีด!
แม้ว่านี่จะเป็นช่วงชีวิตที่สองของหวังเต็ง แต่นี่ก็เป็นครั้งแรกที่มีคนเล็งปืนมาที่หัวของเขาโดยตรง
เมื่อเผชิญกับความเป็นความตาย ความกลัวก็เป็นสิ่งี่ปรากฎออกมาเป็นอย่างแรก
เขาเพิ่งจะได้มาเกิดใหม่ แต่ถึงอย่างงั้นเขาก็ไม่เคยมีประสบการณ์เกี่ยวกับความตายมาก่อน ย้อนกลับไปตอนนั้น เขารู้สึกว่าเขาเพิ่งตื่นจากการนอนหลับสนิทเองด้วยซ้ำ
มันเทียบไม่ได้เลยกับสถานการณ์ในตอนนี้
ปากกระบอกปืนสีดำให้ความรู้สึกเหมือนสัตว์ร้ายขนาดมหึมาที่กำลังอ้าปากอยู่ ข้างในมันเป็นนรก และมันก็ทำให้รู้สึกน่าขนลุก มันดูเหมือนกับสัตว์ร้ายที่กำลังรอที่จะกลืนเขาเข้าไปทั้งตัว
น่าสะพรึงกลัว!
สยอง!
ทันใดนั้นร่างกายของหวังเต็งก็แข็งทื่อไปและจิตวิญญาณของเขาก็สั่นสะท้านอย่างควบคุมไม่ได้
แม้ว่าเขาจะฝึกฝนศิลปะการต่อสู้ แต่เขาก็ยังคงเป็นคนปกติ เขาไม่เคยพบกับสถานการณ์เช่นนี้มาก่อน
นอกจากนี้ ในระยะใกล้เช่นนี้ เขาก็สามารถมองเห็นลวดลายสีเงินบนตัวปืนพกได้อย่างชัดเจน
พวกมันคืออักษรรูนฟอร์ส!
นี่คือปืนรูนฟอร์ส มันเป็นภัยคุกคามร้ายแรงต่อศิษย์นักสู้ขั้นสูง และแม้แต่นักสู้เองก็ไม่มีข้อยกเว้น
ดังนั้นแม้ว่าเขาจะมีความเร็วถึง 50 เมตรต่อวินาทีและฟุตเวิร์คของเขาก็อยู่ในขั้นผู้เชี่ยวชาญ แต่เขาก็ไม่กล้าที่จะเคลื่อนไหวเมื่อมันมีปืนจ่ออยู่ที่หัวของเขา
“ ไอ้บ้าเอ้ย!”
หวังเต็งสาปแช่งมันในใจ จากนั้นเขาก็ยอมจำนนโดยทันที
เขายอมแพ้ภายในเสี้ยววินาที!
เขายอมแพ้โดยไม่ลังเล!
“ อย่ายิงๆ ฉันยอมแล้ว”
หวังเต็งกล่าวอย่างเร่งรีบ เขากลัวว่าอีกฝ่ายจะฆ่าเขาด้วยความรน
เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องเป็นคนขี้ขลาด
มันน่ากลัวเกินไป เขาอดไม่ได้ที่จะสั่นเทาด้วยความกลัว
“ ดีมาก อย่างเล่นตุกติดเชียว ไม่งั้นแกก็จะได้ชิมรสลูกตะกั่วแน่”
ชายที่มีรอยแผลเป็นบนใบหน้าผลักหวังเต็งและขู่
ด้วยเหตุนั้นเอง หวังเต็งจึงถูกบังคับให้เข้าร่วมกับแก๊งหลบหนี
หวังเต็งสังเกตพวกมันอย่างลับๆ วกมันมีทั้งหมดห้าคน และพวกมันทั้งหมดก็มีปืนรูนฟอร์สอยู่ในมือ และเมื่อดูจากออร่าของพวกมัน อย่างน้อยพวกมันก็น่าจะเป็นศิษย์นักสู้ขั้นกลาง
เมื่อการจ้องมองของหวังเต็งกวาดผ่านทุกคน เขาก็หยุดตามสัญชาตญาณ
แต่ละคนถือกระเป๋าใบใหญ่ที่ยัดอไรสักอย่างไว้จนเต็ม
เป็นไปได้ไหมที่พวกมันจะ… ปล้นธนาคาร?
ทันใดนั้น เขาก็จำได้ว่าข้างหน้านัเมีธนาคารอยู่ไม่ไกล…
หวังเต็งก็รู้สึกว่าสถานการณ์ของเขาไม่สู้ดีเท่าไหร่นัก มันดูเหมือนว่าเขาจะเข้าไปพัวพันกับเรื่องยุ่งยากเข้าให้แล้ว
นี่หมายความว่าพวกมันกำลังใช้เขาเป็นตัวประกันอย่างงั้นใช่ไหม?
หวังเต็งพูดไม่ออกเล็กน้อย เขารู้สึกไร้เดียงสาและโชคไม่ดีที่เขาต้องมาพบกับพวกโจรระหว่างทางกลับบ้าน!
การจับตัวผระกันนั้นเป็นเรื่องที่เขาสามารถทำความเข้าใจได้ แต่ทำไมมันต้องเป็นเขากัน?
เขาดูอ่อนแออย่างงั้นหรอ?
เขาไม่รู้ว่าชายที่มีรอยแผลเป็นบนใบหน้านั้นเลือกเขาเพราะเขาขับรถสปอร์ต และเขาก็ดูเหมือนจะเป็นลูกของเศรษฐีที่ร่ำรวย ดังนั้นมันจึงจับหวังเต็งเป็นตัวประกัน
หวังเต็งถูกบังคับให้เข้าไปในตรอกเล็กๆขณะที่พวกโจรก็จับเขาไว้ด้วยแขนของมัน จากนั้นพวกมันก็วิ่งต่อไปและเลี้ยวเข้าไปในตรอก เขาไม่รู้ว่าเขาวิ่งมานานเท่าไหร่แล้ว
เขาแสร้งทำเป็นว่าเขาอ่อนแอมากและเริ่มหอบอย่างหนักหลังจากวิ่งไปชั่วครู่
“ บัดซบ ไอ้ลูกเจ้าสัวนี่มันไปนอนกับผู้หญิงยี่สิบคนมารึยังไงกัน ทำไมมันถึงได้ดุอ่อนแอซีดเซียวขนาดนี้กัน?”
โจรคนหนึ่งสาปแช่งหวังเต็ง มันอาจจะอิจฉา,หึงหรือไม่ก็แค่ไม่ชอบหวังเต็ง
“ เราจะฆ่ามันเลยไหม? การพามันไปด้วยก็มีแต่จะถ่วงเราเปล่าๆ” โจรอีกคนที่สวมหมวกพูดอย่างโหดเหี้ยม
เชี่ยอะไรวะ!
หัวใจของหวังเต็งเต้นผิดจังหวะเมื่อเขาได้ยินเรื่องนี้
ไอ้เวรนี่เลือดเย็นฉิบหาย แค่เขาวิ่งช้านิดหน่อยมันถึงกับต้องฆ่าแกงกันเลยหรอ?
“ อย่าฆ่าฉัน ฉันวิ่งได้ ฉันจะติดตามพวกนายไปติดๆอย่างแน่นอน” หวังเต็งกล่าว
“ ลืมมันไปเถอะ เรามาไกลถึงขั้นนี้แล้ว เอามันไปด้วยนั่นแหละ” หัวหน้าโจรตอบ
พวกมันสองสามคนวิ่งต่อไปอีกสิบนาที หวังเต็งดูเหมือนจะหมดแรง แต่เขาก็ยังสามารถติดตามพวกมันได้
รถตู้สีขาวจอดอยู่ข้างถนนสายเก่า โจรคนหนึ่งเปิดประตูรถและยัดหวังเต็งเข้าไปข้างใน จากนั้นเครื่องยนต์ของรถตู้ก็เริ่มทำงาน
รถตู้ขับเข้าไปในเมืองด้วยความเร็วสูง
ทันใดนั้น เสียงไซเรนของตำรวจก็ดังขึ้นข้างหลังพวกเขา
“ ไอ้เหี้ย ตำรวจเจอพวกเราแล้ว” โจรที่กำลังขับรถอยู่ตบพวงมาลัยและเหยียบคันเร่งอย่างหนัก จากนั้นรถตู้ก็พุ่งไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว
“ ฟังให้ดี รถตู้ข้างหน้า จงหยุดอยู่ที่ข้างทางซะ หยุดที่ข้างทางในทันที…”
“พูดเป็นเล่น!”
คนขับยื่นมือออกจากรถและชูนิ่วหลางให้
“ ไปทางขวา ขึ้นทางด่วน” หัวหน้าโจรพูดอย่างใจเย็น
คนขับหมุนพวกมาลัยอย่างรวดเร็ว จากนั้นพงกมันก็เริ่มเอนไปทางขวา
รถตำรวจคันหน้าพุ่งออกไปไกลมากก่อนที่จะหยุด มันหันหลังและเริ่มไล่ตามรถตู้ไป
ด้วยเหตุนี้เอง เหตุการณ์แมวไล่หนูจึงได้เกิดขึ้นบนทางหลวง
ในระหว่างการไล่ล่า รถหลายคันชนกันและทำให้การจราจรคับคั่ง ผู้ขับขี่ที่มีอาการโกรธเคืองบนท้องถนนต่างก็ทำกาสาปแช่ง
“ รถตู้ข้างหน้า ถ้าแกไม่หยุดรถตอนนี้ เราจะเปิดฉากยิงแล้วนะ!”
โจรหันกลับไปชูนิ้วหลางให้พวกตำรวจอีกครั้ง
ปัง
ทันใดนั้นพวกมันก็ได้ยินเสียงปืนดังขึ้นทันทีหลังจากนั้น อย่างไรก็ตาม มันถูกยิงขึ้นไปบนฟ้า เนื่องจากมีคนมากเกินไปบนถนน ดังนั้นตำรวจจึงไม่กล้ายิงแบบสุ่ม
กระสุนปืนนี้มีไว้เพื่อทำให้พวกโจรกลัวเท่านั้น!
อย่างไรก็ตาม พวกโจรก็ไม่ได้สั่นกลัวแต่อย่างใด กลับกัน ยิ่งคุณพยายามทำให้พวกมันกลัวมากขึ้นเท่าไหร่ พวกมันก็จะยิ่งบ้าคลั่งมากขึ้นเท่านั้น
ชายที่มีรอยแผลเป็นบนใบหน้าหันปากกระบอกปืนไปที่หวังเต็งและเอาหัวของเขาออกจากรถ มันตะโกนอย่างดุเดือด “ ถ้าแกกล้ายิง ฉันก็จะฆ่าไอ้ลูกเจ้าสัวนี่ทิ้งซะ!”
หวังเต็งรู้สึกเหมือนเป็นหุ่นเชิด
เขารู้สึกอ่อนแอและทำอะไรไม่ถูก!
ขณะที่รถตู้แล่นไปตามทางหลวง ลมก็พัดปะทะผมของเขา และทำให้จิตใจของเขายุ่งเหยิง
พระเจ้า นี่ฉันทำอะไรผิดกัน?
หวังเต็งถามสวรรค์อย่างช่วยไม่ได้
อย่างที่คาดไว้ ตำรวจที่อยู่เบื้องหลังตัดสินใจที่จะเก็บปืนไป พวกเขาไม่กล้ายิงอีกแล้ว หลังจากเห็นการกระทำของพวกตำรวจ ชายที่มีรอยแผลเป็นบนใบหน้าก็ดึงหวังเต็งกลับเข้าไปในรถ
มันพูดกับโจรคนอื่นๆอย่างภาคภูมิใจว่า “ ดูนี่สิ นี่แหละประโยชน์ของการมีตัวประกัน”
“ แกทำได้ดีมาก!”
หัวหน้าโจรอดไม่ได้ที่จะชมหวังเต็ง
หวังเต็งกลอกตาในขณะที่เยาะเย้ยพวกมันในใจอย่างเงียบๆ!
น่าเสียดายที่มันเร็วเกินไปสำหรับพวกมันที่จะรู้สึกมีความสุข!
รถตำรวจมากกว่าสิบคันกำลังวิ่งไล่ ,กีดขวาง และสกัดกั้นรถตู้ของพวกโจร พวกโจรได้ประเมินความมุ่งมั่นของตำรวจต่ำไป แม้ว่าพวกมันจะมีเล่ห์เหลี่ยม แต่พวกมันก็ไม่สามารถสู้หมาหมู่ได้
“ ไอ้บ้าเอ้ย เราแค่จะเอาเงินไปใช้จ่าย ทำไมพวกมันถึงต้องไล่ล่าเราขนาดนั้นกันด้วยนะ?”
“ หุบปาก!” หัวหน้าโจรตะโกนด้วยสีหน้าเย็นชา
พวกมันไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องลงจากรถตู้ จากนั้นพวกมันก็ถอยเข้าไปในอาคารสำนักงานในขณะที่ลากหวังเต็งเข้าไปด้วย
“ พวกแกถูกล้อมจากทุกทิศทุกทางแล้ว ย้ำ พวกแกถูกล้อมจากทุกทิศทางแล้ว รีบชูมือขึ้นและมอบตัวซะ…” ประโยคนี้ยังคงดังออกมาจากลำโพงของตำรวจ
พวกโจรไม่สนใจพวกเขาและรีบเข้าไปในอาคารสำนักงาน
มันเป็นช่วงเวลาหลังเลิกงาน ดังนั้นคนส่วนใหญ่จึงออกจากสำนักงานไปแล้ว และมันก็ไม่มีใครในล็อบบี้
พวกโจรขึ้นไปบนชั้นสาม
ชั้นสามของอาคารเป็นบริษัทออกแบบแฟชั่น นอกจากนี้มันก็ยังมีพนักงานที่ทำงานล่วงเวลาอยู่สองสามคน และส่วนใหญ่ก็เป็นผู้หญิง
พวกโจรเตะประตูพังและพุ่งเข้าไปข้างใน
ปัง!
หนึ่งในนั้นยิงปืนขึ้นฟ้าเพื่อเข้าควบคุมที่เกิดเหตุ
สิ่งนี้ทำให้เกิดเสียงกรีดร้องที่หวาดกลัวของพนักงานที่อยู่ในเหตุการณ์
หัวหน้าโจรเล็งปากกระบอกปืนไปที่หญิงวัยกลางคนแล้วเหนี่ยวไก ต้นขาของอีกฝ่ายโดนยิง จากนั้นเธอก็กรีดร้องด้วยความเจ็บปวด
หญิงวัยกลางคนดูเหมือนจะเป็นคนที่มีสถานะสูงส่งในบริษัท
ก่อนที่โจรจะบุกเข้ามา เธอก็กำลังด่าทอลูกน้องของเธอ แต่ในชั่วพริบตา ทุกอย่างก็กลับกลายเป็นโศกนาฏกรรม!
สาวออฟฟิศคนอื่นๆกรีดร้องเมื่อเห็นเลือด พวกเธอบ่งส่วนถึงกับ…แตก!
“ หุบปาก! ฉันจะฆ่าทุกคนที่ส่งเสียง!” หัวหน้าโจรเตือนอย่างเย็นชา
พวกสาวออฟฟิศรีบหุบปากอย่างรวดเร็วโดยไม่ทันตั้งตัว พวกเธอกลัวว่าถ้าพวกเธอทำเสียงดังและโดดเด่นเกินไป พวกโจรก็จะฆ่าพวกเธอ
หญิงวัยกลางคนที่ถูกยิงขัดขืน และเธอก็ยังคงส่งเสียงร้องออกมาเนื่องจากความเจ็บปวดที่เธอได้รับ
เหงื่อเย็นสามารถเห็นได้ทั่วหน้าผากของเธอ
หวังเต็งขมวดคิ้ว โจรกลุ่มนี้อุกอาจและโหดเหี้ยม พวกมันไม่สนใจชีวิตของมนุษย์เลย นี่มันบ้าเกินไปแล้ว!
“ ไปที่หัวมุมแล้วหมอบลง จากนั้นก็เอามือของพวกแกวางไว้เหนือหัว หากใครกล้าสร้างปัญหา ปืนของฉันก็อาจจะลั่นเข้าใส่พวกแกโดยไม่ได้ตั้งใจ”
โจรโบกปืนและส่งสัญญาณให้ทุกคนหมอบอยู่ที่มุมๆหนึ่ง
อย่างไรก็ตาม หวังเต็งก็ไม่ได้โชคดีขนาดนั้นเมื่อเขาถูกผลักไปที่หน้าต่าง
เขามองลงมาและเห็นรถตำรวจประมาณ 20 คันรอบๆอาคารสำนักงาน เจ้าหน้าที่ตำรวจหลายคนได้ยกปืนขึ้นไปที่หน้าต่างของอาคาร
“ หัวหน้า เราควรทำอย่างไรดี?” ชายที่มีรอยแผลเป็นบนใบหน้าถามอย่างโกรธจัด
หัวหน้าไม่สนใจที่จะตอบด้วยคำพูด เขายิงปืนใส่ตำรวจแทน เจ้าหน้าที่ตำรวจรีบซ่อนหลังโล่หรือรถของพวกเขา
“ ฟังนะ เตรียมเฮลิคอปเตอร์ให้เราภายในหนึ่งชั่วโมง ถ้าเราไม่เห็นเฮลิคอปเตอร์หลังจากหนึ่งนาทีของเวลาที่กำหนด เราก็จะฆ่าตัวประกันหนึ่งคน หากผ่านไปสองนาที เราก็จะฆ่าตัวประกันสองคน… เราจะฆ่าจนกว่าทุกคนที่นี่จะตาย!”
ตำรวจไม่ใช่คนเดียวที่ได้ยินคำพูดของเขา หวังเต็งและตัวประกันคนอื่นๆในอาคารก็ได้ยินเขาเช่นกัน
พนักงานของบริษัทออกแบบแฟชั่นหน้าซีดด้วยความกลัว ในฐานะตัวประกัน หัวใจของหวังเต็งก็แทบจะพุ่งออกมาจากปากของเขา และใบหน้าของเขาก็เปลี่ยนเป็นสีดำ
อย่างไรก็ตาม…
โจรทั้งห้านี้ก็มีปืนรูนฟอร์สอยู่ติดตัว ดังนั้นเขาจึงไม่มั่นใจว่าเขาจะสามารถจัดการกับพวกมันทั้งหมดได้
เขาทำได้เพียงให้ความหวังกับตำรวจเท่านั้น หวังเต็งสวดมนต์อ้อนวอนให้พวกเขาเตรียมเฮลิคอปเตอร์ได้ทันเวลา
…
เวลายังคงผ่านไปอย่างช้าๆ และหนึ่งชั่วโมงก็เกือบผ่านไป
อย่างไรก็ตาม มันก็ยังไม่มีเฮลิคอปเตอร์
ตัวประกันมีสีหน้าสิ้นหวัง
“ เวลากำลังจะหมดแล้ว และถ้าเฮลิคอปเตอร์ยังไม่มาในเร็วๆนี้ พวกแกก็จะเป็นฝ่ายบีบบังคับให้ฉันต้องฆ่าตัวประกันเองนะ” หัวหน้าโจรตะโกนใส่รถตำรวจด้านล่าง
“ อย่าทำตัวเป็นเผด็จการไปหน่อยเลย เฮลิคอปเตอร์กำลังจะเดินทางมาแล้ว มันจะมาถึงในไม่ช้า” ผู้รับผิดชอบด้านล่างมีเหงื่อออกมากเพราะวิตกกังวลขณะใช้ลำโพงเพื่อตอบโต้พวกโจร
หัวหน้าโจรไม่พูดอะไร จากปฏิกิริยาของมัน มันก็ดูเหมือนว่าหวัหน้าโจรจะไม่สนใจเหตุผล ตราบใดที่เวลาเกินกำหนด มันก็จะฆ่าใครซักคน
หนึ่งนาทีผ่านไปในพริบตา
“ เจ้าหนู มานี่!” หัวหน้าโจรชี้ไปที่หวังเต็ง
“ มันแย่หน่อยนะ แต่แกจะต้องเป็นเหยื่อรายแรกว่ะ!”
ชายผู้มีแผลเป็นบนใบหน้ายิ้มอย่างน่ากลัว มันผลักหวังเต็งไปหาหัวหน้าของมัน
หวังเต็งถอนหายใจ เขารู้สึกว่าเขาไม่ได้ดูปฏิทินก่อนออกจากบ้านเมื่อเช้านี้ นี่คงเป็นสาเหตุที่ทำให้เขาโชคร้ายในวันนี้
ตอนแรกเขาคิดว่าถ้าเขาทำตัวเป็นตัวประกันที่เชื่อฟัง พวกโจรก็จะปล่อยเขาไปหลังจากบรรลุเป้าหมาย แต่ดูจากตอนนี้แล้ว… เขาไร้เดียงสาเกินไป!
ฉันไม่สามารถรอความตายได้!
ตอนนี้ไม่มีทางหนีพ้นแล้ว พวกมันต้องการที่จะฆ่าฉัน แต่ฉันก็ยังไม่อยากตาย ฉันยังเด็กและมีโอกาสอีกมากมาย ฉันจะมาตายที่นี่ได้อย่างไร
ฉันจะปล่อยให้สิ่งนั้นเกิดขึ้นไม่ได้!
มันจะไม่มีใครสามารถฆ่าฉันได้ ชีวิตใหม่ของฉันเพิ่งเริ่มต้น ฉันยังมีอีกหลายสิ่งหลายอย่างที่ฉันต้องการจะทำ… ในชีวิตนี้ฉันจะต้องได้ตอบแทนคุณของพ่อแม่ของฉัน ฉันจะต้องได้กลายเป็นนักสู้และทำให้พวกเขาภูมิใจ ฉันยังต้องการจะดูว่าทวีปซินหวู่นั้นมีลักษณะอย่างไร …
ฉันยังไม่อยากตาย…
ฉันยังไม่ต้องการที่จะตาย ดังนั้นแล้ว… ฉันก็จะต้องฆ่าพวกมัน !!
