บทที่ 23 สวนคืนกลับไป
ในเวลาเดียวกัน เสี้ยห้าวกลับกำลังถือโทรศัพท์ไว้ แล้วเดินไปเดินมาในห้องทำงาน จิตใจกำลังว้าวุ่นอย่าง บอกไม่ถูก
เวลาผ่านไปทั้งบ่ายแล้ว คาดว่ากู้ตงเชินก็น่าจะ จัดการเสร็จเรื่องแล้ว เสี้ยห้าวคิดอยู่ในใจ
ที่ทำเรื่องนี้ เขาก็แบกรับความเสี่ยงไว้มากมาย เหมือนกัน ถ้าหากว่าเสี้ยหยุนเสิ่งรู้เรื่องเข้าว่า เขาช่วย เหลือคนนอกให้มาต่อกรกับคนในครอบครัวนั้น เขาก็ คงต้องโดนเสี้ยหยุนเสิ่งลงโทษอย่างหนักแน่ ถึงแม้ว่า เขาจะเป็นทายาทเพียงหนึ่งเดียวของตระกูลเสี้ยก็ไม่มี ประโยชน์
แต่ว่าถ้าหากเรื่องนี้สำเร็จ ผลประโยชน์ที่เขาจะ ได้รับก็มากมายเช่นกัน ขอแค่กู้ตงเชินจัดการเสี้ยเมิ่ง เหยาได้สำเร็จ เปลี่ยนข้าวสารให้เป็นข้าวสุกได้ แล้วมี คลิปวิดีโอมาอยู่ในมือเขา เขาก็จะสามารถทำให้เสี้ย เมิ่งเหยาอยู่ในกำมือของเขาได้ตามต้องการ
และรวมกับกู้ตงเชินที่เป็นที่พึ่งให้เขาแล้ว เขาอยู่ ในตระกูลเสี้ย ก็จะสามารถเดินกร่างได้แล้ว!
พอคิดถึงตรงนี้ เสี้ยห้าวก็อดที่จะดีใจขึ้นมาไม่ได้ อดใจรอไม่ไหวจนต้องต่อสายโทรหากู้ตงเชินขึ้นมา เวลานี้ที่โรงพยาบาล กู้ตงเชินเพิ่งผ่าตัดเสร็จ มือที่โดนอาเหาฟันขาดนั้น ถึงแม้ว่าจะพยายามต่อกลับไป ได้ แต่ว่าหลังจากนี้จะฟื้นฟูกลับมาให้เป็นปกตินั้น คงจะไม่มีทางเป็นไปได้แล้ว LEGO
เพราะฉะนั้นตอนนี้กู้ตงเชินเสียดายจนลำไส้ยัง เขียวแล้ว เขาไม่ควรไปเชื่อคำเป่าหูของเจ้าโง่เสี้ยห้าว จนหาเรื่องมาใส่ตัวแบบนี้
จะพูดถึงคนที่เขาเกลียดที่สุดในเวลานี้ คงไม่ใช่ เฉินเฟิงแน่ ๆ แต่เป็นเสี้ยห้าว!
และในเวลานี้ สายของเสี้ยห้าวก็โทรเข้ามาพอดี
“ท่านเชิน เป็นยังไงบ้าง มีความสุขจนขึ้นสวรรค์ ไปเลยใช่ไหม?”
เสี้ยห้าวยิ้มแหะ ๆ แล้วพูดมา ท่วงท่าของเสี้ยเพิ่ง เหยานั้นยิ่งไม่ต้องพูดถึง ถึงแม้จะเป็นดาราสาวสวยแค่ ไหนก็เทียบไม่ได้ ถ้าหากไม่ใช่ว่ามีความสัมพันธ์กัน ทางสายเลือดแล้วละก็ เขาก็อยากจะลองมีความสุขดู สักครั้ง
พอได้ยินแบบนี้ ดวงตาของกู้ตงเชินเกือบจะพ่น ไฟออกมาแล้ว
มีความสุขเหรอ? ข้าจะไปมีความสุขกับผืนะซิ!
ถ้าหากได้มีอะไรกับเสี้ยเพิ่งเหยาสักหน่อยก็ช่าง เถอะ แต่ที่สำคัญคือ เขาแตะยังไม่ได้แตะเสี้ยเมิ่งเหยา สักนิด ก็โดนฟันมือขาดแล้ว นี่จะให้เขาไปทวงความ ยุติธรรมได้จากที่ไหน
แต่ว่าตอนนี้ใจที่กู้ตงเชินอยากจะสับเสี้ยห้าวก็มี ขึ้นมาแล้ว แต่ว่าเขายังไม่ลืมฝ่ามือนั้นของเฉินเฟิงก่อ นที่เขาจะจากไป โต๊ะหินอ่อนหนาสามนิ้วยังโดน เฉินเฟิงตบแค่เบา ๆ ก็แตกจนเป็นเสี่ยง ๆ นี่มันเกิน มนุษย์มนาแล้วจริง ๆ
ฝ่ามือนั้นถ้าตบอยู่บนตัวคน สงสัยกระดูกคงจะ แตกหักจนหมดแน่!
แน่นอนกู้ตงเชินต้องไม่อยากเอาตัวเองไปทดลอง แน่ ๆ เรื่องของเฉินเฟิง ตีให้ตายเขาก็ไม่กล้าพูดออก ไปหรอก
“มีความสุขอะไร ข้าแค่กำลังจะทำอะไรเธอ ตำรวจก็มาถึงแล้ว” กู้ตงเชินแสร้งทำเป็นพูดอย่างหดหู่
“ตำรวจเหรอ?! พวกเขามาได้ยังไง?” เสี้ยห้าวจ้อง ตาเขม็ง ทำไมถึงได้ซวยขนาดนี้
“เฮ้อ ใครจะไปรู้ล่ะ บางทีวันนี้พวกเขาอาจจะ บังเอิญมาตรวจตราพอดีมั้ง”
“ท่านเชิน แล้วยังไงต่อ? คุณคงไม่ได้ปล่อยให้ยัย เด็กขายตัวนั่นหนีไปแล้วใช่ไหม?” เสี้ยห้าวพูดขึ้นอย่าง ตกใจ ถ้าหากไม่ได้ถ่ายคลิปวิดีโอไว้ เขาจะเอาอะไรไป ข่มขู่เสี้ยเพิ่งเหยาล่ะ และที่สำคัญเสี้ยเมิ่งเหยาก็จะ ต้องนำเรื่องนี้ไปฟ้องเสี้ยหยุนเส็งแน่ เสี้ยหยุนเสิ้งจะ ต้องไม่ปล่อยเขาไปแน่ ๆ !
“พูดไร้สาระ ถ้าข้าไม่ปล่อยเธอไป หรือว่าจะให้ชวนเธออยู่กินข้าวต่ออีกเหรอ!” กู้ตงเชินพร่ำปน “สำหรับนาย ควรทำยังไงก็ทำอย่างนั้นไปละกัน ข้าก็ ไม่ยุ่งแล้ว”
“ท่านเชิน นี่…นี่คุณต้องช่วยผมซิ ถ้าหากให้คุณ ปู่ผมรู้เข้า ว่าผมกับคุณร่วมมือกันวางยายัยเด็กขายตัว นั่น คุณปู่ผมต้องตีผมตายแน่” เสี้ยห้าวร้อนรนขึ้นมา ทันที เสี้ยหยุนเส็งไม่กล้าหาเรื่องกู้ตงเชิน แต่ต้องกล้า หาเรื่องเขาแน่นอน
“นายตายไม่ตายมันเกี่ยวอะไรกับฉัน! จะบอก อะไรให้นะ อย่ามาทำให้ฉันรำคาญอีก ถ้ายังมาทำให้ ฉันรำคาญอีกนะ ไม่ต้องให้เจ้าแก่เสี้ยหยุนเสิ้งลงมือ หรอก ฉันนี่แหละจะฆ่าแกให้ตายเอง!” กู้ตงเชินด่า อย่างโหมเหี้ยมไปคำหนึ่ง พอด่าเสร็จก็กดวางสาย โทรศัพท์ลง
ในเมื่อเขาจะไม่บอกความจริงเสี้ยห้าวแน่ เป็น เพราะว่าอย่างที่หนึ่ง เขากลัวเฉินเฟิงมาหาเขาถึงที่ แล้วตัดมืออีกข้างของเขา
สองเพราะว่าความหวังเล็ก ๆ ของเขา ถ้าหากเสี้ย ห้าวรู้ว่าเฉินเฟิงเป็นคนเหนือมนุษย์มนาแล้วละก็ เสี้ย ห้าวก็ต้องเป็นคนยอมแพ้ไปโดยปริยาย และไม่กล้าหา เรื่องเฉินเฟิงอีก
แต่ว่าถ้าหากเสี้ยห้าวไม่รู้ว่าเฉินเฟิงเป็นคนเหนือ มนุษย์มนา แล้วยังคิดว่าเฉินเฟิงเป็นคนไร้ค่าเหมือน เดิมแล้วละก็ เขาก็จะยังคงไปสร้างเรื่องวุ่นวาย น่ารังเกียจให้เฉินเฟิงอีก
แล้วคนทั้งสองคนก็เป็นศัตรูของเขา กู้ตงเชินก็จะ ได้ดูทั้งสองคนกัดกันเหมือนหมาอย่างมีความสุข
หลังจากกู้ตงเชินวางสายโทรศัพท์ไป เสี้ยห้าวก็ เหมือนมดที่อยู่บนหม้อร้อน ๆ ขึ้นมาทันที ร้อนรนจน
เดินวนไปมา
ควรจะต้องตอบเรื่องนี้กับเสี้ยหยุนเส็งยังไงดี? หรือว่าตัวเองหนีไปเลยดีไหม?
ในตอนที่เสี้ยห้าวกำลังร้อนใจนั้น เสี้ยจื่อหลันก็ เข้ามาพอดี
“เสี่ย ห้าว ฉันได้ยินมาว่า เมื่อช่วงบ่ายนั้นเสี้ยเมิ่ง เหยาไปที่คลับเจวายมา นายรู้เรื่องนี้ไหม?” เสี้ยจื่อ หลันถามขึ้น
“เธอรู้เรื่องนี้ได้ยังไง? !” พริบตาเดียวสีหน้าของ เสี้ยห้าวก็เปลี่ยนเป็นขาวซีด หรือว่าเรื่องราวรั่วไหล ออกไปแล้วเหรอ?
“วันนี้เพื่อนฉันคนหนึ่งไปร้องเพลงที่นั่น เธอบอก ว่าก่อนเธอจะออกมา เห็นเสี้ยเมิ่งเหยาเข้าไปในห้อง คาราโอเกะส่วนตัวของกู้ตงเชิน นายว่ายัยเด็กขายตัว เสี้ยเมิงเหยานี้ คงจะไม่ได้ก็กกับกู้ตงเชินแล้วหรอกมั้ง” เสี้ยจื่อหลันพูดขึ้นอย่างรังเกียจ ตั้งแต่เสี้ยเมิ่งเหยา ตกลงโครงการยู่ฉวนซานได้แล้วนั้น เธออยู่ในตระกูล เสี้ยก็กลายเป็นที่พูดถึงขึ้นมา นี่ทำให้เสี้ยจื่อหลันไม่ชอบใจเอามาก ๆ ก็แค่ยัยขายตัวที่ใคร ๆ ก็นอนด้วยได้ ไม่ใช่เหรอ มีสิทธิ์อะไรมาอยู่เหนือหัวตัวเอง
กิกกันเหรอ?
อยู่ ๆ นัยน์ตาของเสี้ยห้าวก็สว่างวาบขึ้นมา เขา ตบมืออย่างแรงขึ้นมา ใช่แล้ว ทำไมฉันถึงคิดไม่ถึงจุด นี้นะ?
เสี้ยเมิ่งเหยาสามารถไปฟ้องเสี้ยหยุนเส็งว่าเธอ โดนตัวเขาหลอกให้ไปทางโน้น
แต่ตัวเขาก็สามารถฟ้องเสี้ยหยุนเส็งได้ว่า เสี้ยเมิ่ง
เหยาเป็นฝ่ายวิ่งไปหากู้ตงเชินเอง แล้วมาใส่ร้ายตัว เขา! ในเมื่อเสี้ยเมิ่งเหยาไม่ใช่ไม่เคยมีประวัติมาก่อน
เมื่อหลายวันก่อน เธอยังเพิ่งจะไปนอนกับหลินจงเหว่
ยมาแล้วเลย
เสี้ยห้าวอยู่ๆ ก็มีความสุขขึ้นมาทันที
“พี่ ฉันนึกว่าเรื่องนี้มีแค่ฉันรู้อยู่คนเดียวซะอีก เฮ้อ คิดไม่ถึงว่าพี่ก็รู้เรื่องนี้ด้วย” เสี้ยห้าวถอนหายใจทีหนึ่ง แสร้งทำเป็นน้ำเสียงหนักหน่วง
“หรือว่าเป็นเรื่องจริงเหรอ? !” เสี้ยจื่อหลันตกใจ จนตาค้าง
เสี้ยห้าวพยักหน้าแรง ๆ แล้วพูดขึ้น “ช่วงบ่ายวันนี้ ผมเพิ่งคุยธุรกิจกับกู้ตงเซินเสร็จ ตอนที่เตรียมตัวจะ ออกมา ก็เห็นเสี้ยเมิ่งเหยาเข้า ตอนนั้นเธอดูเหมือนจะลนลานอยู่บ้าง เห็นได้ชัดว่าเธอคงคิดไม่ถึงว่าฉันจะอยู่ ตรงนั้นด้วย หลังจากที่ฉันออกมาจากห้องส่วนตัวของ กู้ตงเซินแล้ว ฉันก็เห็นเธอดูมีลับลมคมในแล้วเดิน เข้าไปในห้องส่วนตัวของกู้ตงเชิน หลังจากนั้น ตลอด ทั้งบ่ายก็ไม่ออกมาเลย..”
เชี่ย! ยัยเด็กขายตัวนี่! แม้แต่หน้าสักนิดก็ไม่เอา แล้วจริง ๆ !” เสี้ยจ่อหลันด่าเสียงแหลม
“ใช่แล้ว เสี้ยเมิ่งเหยาหวังจะได้เลื่อนตำแหน่งให้ สูงขึ้นไป ในสายตาคงไม่มีคำว่าคุณธรรมกับความ อับอายอยู่อีกแล้ว เธอก็ไม่คิดสักหน่อยว่า คนอย่างกู้ ตงเชินนั้นจะเป็นคนที่เธอเอาอยู่หมัดได้เหรอ”
“ไม่ได้แล้ว เรื่องนี้จะต้องบอกให้คุณปู่รู้ ให้คุณปู่ ไล่ยัยเด็กขายตัวเหม็น ๆ นี่ออกจากตระกูลเสี้ยไปเลย! หน้าตาของตระกูลเสี้ย จะโดนยัยเด็กขายตัวเหม็น ๆ นี่ ทำให้ป่นปี้ไปหมดแล้ว ลำพังนอนกับหลินจงเหว่ยแล้ว ไม่ว่า ตอนนี้คนแบบกู้ตงเซ็นเธอก็ยังถูกตาต้องใจอีก ถ้ายังเป็นอย่างนี้ต่อไป จะไม่กลายเป็นว่าผู้ชายคน ไหนก็นอนกับเธอได้หมดเหรอ” เสี้ยจื่อหลันพูดไปด่า ไป เธอไปได้คิดด้วยซ้ำว่าเรื่องที่เสี้ยห้าวพูดมานั้นเป็น เรื่องจริงหรือไม่ จากที่เธอดูแล้วเสี้ยห้าวไม่กล้าปล่อย ข่าวลือเกี่ยวกับเรื่องแบบนี้ออกมาหรอก ในเมื่อตระกูล เสี้ยเป็นวงศ์ตระกูลที่มีชื่อเสียง ถ้าหากมีเรื่องแบบนี้ เกิดขึ้น ก็ต้องทำให้ตระกูลเสี้ยทั้งหมดเสียชื่อไปด้วย และที่สำคัญคนอย่างเสี้ยหยุนเส็งนั้น ก็ยิ่งเห็นแก่ชื่อ เสียงวงศ์ตระกูลอยู่ด้วย ถ้าเสี้ยห้าวกล้าสร้างข่าวลือเกี่ยวกับเรื่องแบบนี้ขึ้นมาแล้วละก็ ก็คงไม่มีใครที่จะ คุ้มครองเขาได้หรอก
มุมปากของเสี้ยห้าวมีรอยยิ้มได้ใจโผล่ขึ้นมา เมื่อ มีเสี้ยจื่อหลันช่วยเขาพูด เรื่องนี้ก็พูดได้ว่ามีโอกาส สำเร็จไปเก้าส่วนแล้ว
