บทที่ 46 ประมูล
สวีเฟยหรงขมวดคิ้ว ในที่สุดเสิ่นจุนเหวินก็เกลียดเธอ แล้ว เมื่อนึกถึงบุคคลที่คอยสนับสนุนเสิ่นจุนเหวินแล้วจู่ๆ เธอก็รู้สึกปวดหัว
ทันใดนั้น สวีเฟยหรงก็หันหน้ามองไปที่ เฉินเฟิง ในความ คาดหวังของเธอ ท่าทางที่แสดงออกของเฉินเฟิงในตอนนี้ นั้นน่าจะตื่นตระหนกที่ทำให้เสิ่นจุนเหวินชายเศรษฐีผู้ ร่ำรวยไม่พอใจ
แต่การแสดงของเฉินเฟิงนั้นเหนือความคาดหมายของ เธออีกแล้ว
เขาเดินเข้าไปในวิลล่าโดยไม่ได้มองเธอเลย
สวีเฟยหรงตกตะลึงเขายังคงแสดงละครต่อหรือ? เขาจะ
ไม่ขอความช่วยเหลือเหรอ? เฉินเฟิงไม่รู้ความคิดของสวีเฟยหรงในตอนนี้ ถ้าเขารู้ เขาคงพูดอะไรที่ไร้สาระเสิ่นจุนเหวินเพียงคนเดียวกล้าที่ จะตอบโต้เขา พื้นที่หนึ่งในสามของเมืองชางโจว เฉินเฟิง ไม่มีอะไรต้องกลัวแล้ว
แม้ว่า สวีเฟยหรงจะทำให้ เฉินเฟิงรู้สึกไม่สบายใจเล็ก น้อย แต่เขาก็ไม่ใช่คนขึ้งกอะไร อย่างไรก็ตามตอนนี้เขา และ เสี้ยเมิ่งเหยาอาศัยอยู่ในบ้านของสวีเฟยหรง การช่วย สวีเฟยหรงจัดการกับ เสิ่นจุนเหวินในครั้งนี้ถือเป็นค่า
ตอบแทน
OF
ด้วยเพราะเหตุนี้ เฉินเฟิงและ เสี้ยเมิงเหยาจึงอยู่ที่บ้าน ของสวีเฟยหรงเป็นเวลาสองวัน ในช่วงนี้หลินหลันได้โทร หาเสียเมิ่งเหยาอยู่หลายสิบครั้ง หากไม่ได้ขอให้เสี้ยเมิ่ง เหยากลับบ้านไม่งั้นก็คงให้เสี้ยเมิ่งเหยาตัดความสัมพันธ์ แม่ลูก แต่ในครั้งนี้เสี้ยเมิ่งเหยาตั้งใจที่จะยืนหยัดอยู่ข้าง เฉินเฟิง
หากว่าหลินหลันไม่ขอโทษเฉินเฟิง เธอก็จะไม่กลับไป อย่างแน่นอน
อารมณ์ของหลินหลันรุนแรงขึ้นโทรศัพท์มือถือพังไป บางส่วน
“หลินหลัน เมื่อไหร่เสี้ยเพิ่งเหยาจะกลับมา?”
ในห้องรับแขก ซุนกุ้ยฟางถามด้วยน้ำเสียงที่ไม่สบ
อารมณ์
หลังจากเฉินเฟิงและเสี้ยเมิ่งเหยาออกไป ซุนกุ้ยฟางก็พา หลินต้าจูนไปครอบครองห้องนอนของเฉินเฟิงและ เสี้ยเมิ่ง เหยา อยู่อย่างสุขสบายเป็นเวลาสองวัน อันที่จริง หลิน หลันรู้ดีว่า ซุนกุ้ยฟางกำลังเฝ้าดูเธอเพราะกลัวว่าเธอจะหนี
ไป
“พี่สะใภ้ เมิ่งเหยาเธอ…จะกลับมาในอีกไม่กี่วัน” หลิน
หลันตอบ
“หลินหลัน เธอคิดว่าฉันหูหนวกหรือยังไง?” ซุนกุ้ยฟาง กล่าวด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น “อย่าคิดว่าฉันไม่ได้ยินว่าไอ้ นังตัวดีนั่นพูดอะไรทางโทรศัพท์”
“พี่สะใภ้ ฉัน.” สีหน้าของหลินหลันเปลี่ยนไปทันที
“ฉันไม่สนใจว่าคุณจะใช้วิธีใด แต่คุณต้องให้นังตัวดีนั่น กลับบ้านภายในสามวัน หลังจากสามวันฉันไม่เห็นใครกลับ มาและไม่ได้รับเงิน500,000 หีนี สิ่งที่แย่ๆที่คุณทำไว้กับ หวังเมิ่งหลงฉันจะแฉเรื่องอื้อฉาวผ่านโซเชียล!” ซุนกุ้ยฟาง ขู่ด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น
ใบหน้าของหลินหลันซีดลงทันทีราวกับว่าเลือดได้หาย ไปจากใบหน้าเธอ หากสิ่งที่เธอและหวังเมิ่งหลงทำถูก โพสต์ลงอินเทอร์เน็ตจะมีเพียงชะตากรรมเดียวที่รอเธออยู่ คือความพังพินาศ!
“หลินหลัน ฉันจะบอกคุณไว้ คุณเองก็เป็นแค่ขยะ ก่อน หน้านี้นังตัวดีลูกสาวของคุณเคยเชื่อฟังคุณมากแต่ในตอน นี้เพื่อคนที่ขี้ขลาดคนหนึ่งแม้แต่คุณที่เป็นแม่ก็ไม่ต้องการ แล้ว มีแม่ที่เป็นแบบคุณดูแล้วล้มเหลวจริงๆ” ซุนกุ้ยฟาง โค้งงอริมฝีปาก เดิมทีเสี้ยเพิ่งเหยานั้นเชื่อฟังในคำพูดของ หลินหลันมาโดยตลอด ในตอนนั้นเธอเองก็อิจฉาหลินหลัน ที่ได้ให้กำเนิดลูกสาวที่เชื่อฟัง แต่ในพริบตา เสี้ยเมิ่งเหยาก็ วิ่งตามไอ้ขยะนั่นไปโดยไม่คิดจะกลับมา
“พี่สะใภ้คุณพูดก็ถูก ฉันเองก็เป็นแค่ขยะ”
หลินหลันก้มหน้าลงและกัดฟัน ภายในใจนั้นกลับรู้สึก เกลียดชังเฉินเฟิงทั้งหมดต้องโทษเฉินเฟิง!
ถ้าไม่ใช่เพราะการชักจูงของเฉินเฟิง ด้วยนิสัยของเสี้ย เมิ่งเหยาที่เป็นเด็กดี เธอจะไม่มีวันปฏิเสธที่จะไม่ฟังเธอ
“เอา พี่สะใภ้ฉันจะให้เคล็ดลับกับคุณ เพื่อให้ถูกต้อง วิธี นี้จะไม่ทำให้เพียงแต่ลูกสาวที่น่ารักของคุณกลับมาและยัง สามารถทำให้เฉินเฟิงออกจากตระกูลเสี้ยได้อีกด้วย!” ซุน กุ้ยฟางจิบชาและค่อยๆกล่าวอย่างใจเย็น
“อะไร…เคล็ดลับ?” หลินหลันรีบถามอย่างสงสัย
“มันง่ายมาก อีกสักครู่คุณต้องป่าวประกาศว่า ตอนนี้ไอ้ ขยะเฉินเฟิงไม่ใช่ลูกเขยของตระกูลเสี้ยอีกต่อไป ลูกสาว ของคุณเสี้ยเมิ่งเหยากลับสู่สถานะโสดแล้วคุณต้องหา ลูกเขยคนใหม่ให้ลูกสาวของคุณ!” ซุนกุ้ยฟางกล่าวอย่าง ชัดถ้อยชัดคำ
เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้ดวงตาของหลินหลันก็สว่างวาบ ขึ้น ทำไมเธอถึงลืมเรื่องนี้ ลูกสาวของเธอตอนนี้นั้นเป็นถึง หัวหน้าโครงการยู่ฉวนซานและเธอนั้นกำลังฮอตที่สุดใน เมืองชางโจว หากเธอต้องการเปิดใจหาสามีอีกครั้ง เกณฑ์ ของครอบครัวของพวกเขาอาจจะถูกเหล่าคนรวยเพ่งเล็ง
หลินหลันรู้ดีว่า พวกคนรวยเหล่านั้นจะต้องไม่รังเกียจที่ เสี้ยเมิ่งเหยาเคยแต่งงานมาก่อน เพราะอันดับแรกฐานะใน ปัจจุบันของเสี้ยเพิ่งเหยาที่รับผิดชอบโครงการยู่ฉวนซาน ใครก็ตามที่แต่งงานกับเธอก็จะมีโอกาสเข้าไปมีส่วน เกี่ยวข้องกับโครงการยู่ฉวนซาน
อันดับสอง คนที่แต่งงานกับ เสี้ยเมิ่งเหยาคือ เฉินเฟิงซึ่ง เป็นที่รู้กันดีว่าเขาเหมือนกับขยะ แต่งงานมาสามปีเสี้ยเมิ่ง เหยาก็ยังคงไร้เดียงสาดังนั้นการแต่งงานกับ เสี้ยเมิ่งเหยา จึงไม่ต่างจากการแต่งงานกับสาวบริสุทธิ์
ลมหายใจของหลินหลันเริ่มรุนแรงขึ้น หากคราวนี้หาก สามารถหาสามีให้เสี้ยเมิ่งเหยาได้จริงๆ ทรัพย์สินของ ครอบครัวผู้ชายที่ได้รับคัดเลือกอย่างน้อยก็เริ่มต้นที่หลัก ร้อยล้าน!
จะต้องดีกว่าเฉินเฟิงพันเท่าแน่นอน!
“แต่ว่า พี่สะใภ้ ตอนนี้เพิ่งเหยาโดนเฉินเฟิงลักพาตัวไป หากว่าเธอไม่กลับบ้านฉันควรจะต้องทำอย่างไรและทั้ง สองเองก็ยังไม่ได้หย่ากัน…” ความตื่นเต้นของหลินหลัน เกิดขึ้นได้เพียงไม่นาน เธอคิดถึงสถานการณ์ปัจจุบันอีก ครั้ง เสี้ยเมิ่งเหยาไม่ได้กลับบ้าน ทุกอย่างที่พูดไปเหมือน สูญเปล่า
“หี ถ้าคุณอยากให้ลูกสาวกลับบ้านก็ขึ้นอยู่กับว่าคุณ กล้าเล่นการพนันหรือเปล่า” ซุนกุ้ยฟางกล่าว
“พนัน? พนันอะไร?” หลินหลันถาม
“พนันได้เลยว่าสถานะของคุณในจิตใจของลูกสาวคุณ นั้นต้องสำคัญกว่าเฉินเฟิง” ซุนกุ้ยฟางกล่าวด้วยน้ำเสียง เย็นชา
“นี่คือพนันอย่างไร?”
“ง่ายมาก หลังจากที่คุณป่าวประกาศว่าเฉินเฟิงไอ้ขยะ นั่นไม่ได้เป็นลูกเขยคุณแล้วคุณก็จัดการประมูลเลย”
“ประมูล? ประมูลอะไร?” หลินหลันสับสน
“ประมูลลูกสาวคุณไง คุณเข้าใจ!” ซุนกุ้ยฟางยิ้มและ
กล่าว
other
หลินหลันตกตะลึง ซุนกุ้ยฟางมีความคิดที่ไม่ดีเช่นนี้ได้ อย่างไร ประมูลหญิงสาวงั้นเหรอจะมีคนซื้อ? ถึงแม้ว่าเสี้ย เมิ่งเหยาจะสวยมาก และสถานะปัจจุบันของเธอไม่ใช่ อย่างที่เคยเป็น แต่หลินหลันก็ไม่คิดว่าจะมีคนมาซื้อหญิง สาวประมูลหรอก
ดูเหมือนว่าหลินหลันกำลังคิดอะไรบางอย่าง ซุนกุ้ยฟาง ยิ้มและถาม “คุณกังวลว่าจะไม่มีใครสนใจเข้าร่วมสินะ?”
“แม้ว่าจะมีใครมาสนใจ เมิ่งเหยาเธอก็คงไม่กลับมา” หลินหลันยืนยันว่าเธอรู้จักนิสัยของลูกสาวเป็นอย่างดี ความบริสุทธิ์ยุติธรรมสำคัญกว่าสิ่งอื่นใด
“ถ้าคุณเต็มใจที่จะเสียสละตัวเอง เมิ่งเหยาจะมาแน่นอน” ซุนกุ้ยฟางยังคงกล่าวต่อ
“ฉัน…เสียสละตัวเอง?”
“ใช่ เมื่อเวลาประมูล คุณต้องเซ็นสัญญาที่เป็นประโยชน์ ตามกฎหมายกับผู้ประมูล เมื่อผู้ประมูลจ่ายเงินลูกสาวของ คุณจะต้องแสดงตัวเอาตัวเข้าแลกกับผู้ประมูล หากลูกสาว ของคุณไม่มา คุณจะผิดสัญญา ผลที่ตามมาของการผิด สัญญานั้นคือการเข้าคุก!” ซุนกุ้ยฟางหรี่สายตาและกล่าว
“นี่ไม่ได้!” หลินหลันปฏิเสธโดยไม่ได้คิด หากว่าเสี้ยเมิ่ง เหยาไม่มาถ้าเช่นนั้นเธอจะไม่ต้องติดคุกไปตลอดชีวิตหรือ ไง?
