บทที่ 442 ตรวจสอบออกมาได้แล้ว
“ใช่ก็คือใช่ ไม่ใช่ก็คือไม่ใช่ อะไรเรียกว่าเป็นไปได้มากว่าใช่?!” น้ำเสียงของเงาดำยิ่งเพิ่มความไม่พอใจ จ้าวเชียนชิวพูดแบบนี้ แสดงว่าอีกฝ่ายคงเป็นหั้วจิ้งแน่แล้ว
จากนั้นเขามองจ้าวเชียนชิวอย่างไม่พอใจเล็กน้อยว่า: “ทำไมจู่ๆก็มีหั้วจิ้งโผล่มา?! ก่อนลงมือลอบสังหาร คุณไม่ทำการตรวจสอบเลยหรือไง?”
“มีหรือที่ผมจะไม่ตรวจสอบ” จ้าวเขียนชิวกลับเดือดยิ่งกว่า “ก่อนลอบฆ่าเขา ผมให้คนสามกลุ่มออกไปตรวจสอบฐานะเขาแล้ว แต่เจ้าพวกหน้าโง่นั่นกลับตรวจได้แค่เปลือกนอก ไม่ได้สืบค้นโดยละเอียด”
“เดิมผมคิดจะออกไปตรวจสอบเอง แต่ใครจะรู้ว่า วันนั้นคุณหนูฉู่จะไปหาเขาพอดี”
“ผมกลัวเขาจะเปิดเผยข้อมูลให้ตระกูลฉู่ หรือเป็นพยานให้ตระกูลฉู่ ก็เลยให้ซุนฉู่ติดต่อนักดาบประเทศญี่ปุ่นคนหนึ่งที่เคยรู้จักเมื่อหลายปีก่อนไปจัดการเขาให้สิ้นซากซะ”
“แต่ไม่คิดว่า…”
พอพูดถึงตรงนี้ จ้าวเชียนชิวก็มีสีหน้าหงุดหงิดขึ้นมา สรุปแล้วเรื่องนี้เขาใจร้อนมากเกินไปเอง ถ้ารอตรวจสอบฐานะเฉินเฟิงให้เรียบร้อยก่อนค่อยลงมือ คงไม่เป็นอย่างตอนนี้แน่
“ไม่คิดว่าอะไร?” เงาดำขมวดคิ้วถาม เขายิ่งอยากรู้ว่าต่อมาเกิดอะไรขึ้น เพราะฟังจากน้ำเสียงจ้าวเชียนชิวแล้ว ฐานะเฉินเฟิงไม่ธรรมดาเอามากๆเลย
“เจ้านั่นเป็นคนตระกูลเฉิน” จ้าวเชียนชิวพูดพลางถอนหายใจ
“ตระกูลเฉิน?! ตระกูลเฉินยันเจียงนั่น?!”
เงาดำอดสะท้านเยือกในอกไม่ได้ เขาตกใจจนดวงตาแทบถลนออกมานอกเบ้า
“ใช่ ตระกูลเฉินยันเจียงน่ะแหละ” จ้าวเชียนชิวพูดอย่างเหนื่อยใจ หวาเซี่ยมีตระกูลเฉินเป็นร้อยเป็นพัน แต่ที่สามารถทำให้คนระดับพวกเขาหวั่นเกรงได้ ก็มีแค่ตระกูลเฉินของยันเจียงเท่านั้น
ตระกูลเฉินที่เคยมีมหาปรมาจารย์สองคนนั้นแหละ
“เจ้าโง่!”
“โง่สิ้นดี!”
“ทำไมแกต้องยุ่งกับตระกูลเฉินนั่นด้วย?! แกรู้ไหมว่าตระกูลเฉินหมายถึงอะไรสำหรับพวกเรา?!” เงาดำตะคอกเสียงกร้าว ดวงตาแดงก่ำดุจเลือด
หน้าอกเขาพองฟู เห็นได้ชัดว่าโกรธจนถึงขีดสุด ก่อนนี้ที่ได้ยินจ้าวเชียนชิวบอกว่าไปหาเรื่องหั้วจิ้ง ถึงเขาจะโกรธ แต่ยังพอมีสติเหลืออยู่ แต่ตอนี้พอได้ยินว่าหั้วจิ้งที่จ้าวเชียนชิวไปหาเรื่องเป็นคนของตระกูลเฉิน เขาขาดสติแล้ว
“คุณอย่าพึ่งใจร้อน ฟังผมก่อนสิ” จ้าวเชียนชิวขมวดคิ้ว “เจ้านั่นเป็นคนตระกูลเฉินจริง แต่ความสัมพันธ์ของเขากับตระกูลเฉินไม่ใช่แบบที่คุณคิด”
“หมายความว่ายังไง?” เงาดำมองหน้าจ้าวเชียนชิวอย่างงุนงง
“เขาเป็นลูกนอกสมรส ไม่ได้รับการยอมรับที่ตระกูลเฉิน ตอนนี้มีคนไม่น้อยในตระกูลเฉินที่อยากให้เขาตาย” จ้าวเชียนชิวพูดเสียงขรึม ถ้าเฉินเฟิงได้รับการยอมรับในตระกูล เป็นคนตระกูลเฉินอย่างแท้จริง งั้นครั้งนี้เจ้าสำนักจินเจี่ยจงอย่างเขาคงต้องตายเป็นเพื่อนซุนฉู่แน่
เพราะมีแต่ทางนี้ถึงจะบรรเทาความโกรธของตระกูลเฉินได้
น่าเสียดายที่เฉินเฟิงไม่ใช่ เฉินเฟิงเป็นแค่ลูกนอกสมรสคนหนึ่ง แถมเขายังมีเรื่องกับคนในตระกูลไปกว่าครึ่ง ตอนนี้ภายในตระกูลเฉิน คนที่อยากให้เฉินเฟิงตายมีไม่น้อยเลย
ครั้งนี้การที่สหพันธ์สงครามยอมปล่อยจินเจี่ยจงมาง่ายๆ ก็เกี่ยวพันธ์กับคนในตระกูลเฉินบางคนแอบกดดันเหมือนกัน
พอได้ยินจ้าวเชียนชิวเล่าเรื่องโดยละเอียด เงาดำถึงถอนหายใจโล่งอก
เขาไม่คิดเลยว่า เรื่องมันจะซับซ้อนขนาดนี้
เดิมเขาแค่คิดจะฆ่าเจ้าหญิงน้อยตระกูลฉู่เท่านั้น แต่ไม่คิดเลยว่าจะไปดึงคนของตระกูลเฉินมาเอี่ยวด้วย
“ทางตระกูลเฉินตอนนี้ยังไม่แสดงท่าทีอะไร แต่เท่าที่ดูตอนนี้ พวกเขาไม่อยากข้องเกี่ยวเรื่องนี้ เหมือนจะเชียร์ให้พวกเราสู้กับเฉินเฟิงให้รู้แล้วรู้รอดไปด้วยซ้ำ” จ้าวเชียนชิวพูดต่อ
“เหอะ คิดซะสบายเลยนะ!” เงาดำแค่นเสียงหึ “เฉินเฟิงนั่นที่แกพูดถึงไม่ได้รับการยอมรับในตระกูล แถมยังมีความแค้นกับตระกูลเฉิน คนมากมายในตระกูลเฉินอยากให้เขาตาย แต่จนถึงตอนนี้เขาก็ยังไม่ตาย มันบอกได้ว่า เบื้องหลังเขาต้องมีคนคอยคุ้มครองอยู่แน่ และคนที่คุ้มครองเขามีอำนาจในตระกูลเฉินมากด้วย จนแทบจะถึงขั้นคนอื่นไม่กล้ามีความเห็นด้วย”
“ใช่ คนตระกูลเฉินคิดจะยืมมือเราฆ่าคน อันนี้ผมก็ดูออก” จ้าวเชียนชิวพยักหน้า
“เหอะ คิดจะใช้พวกเราเป็นเครื่องมือ คนบางคนน่ะชอบวางแผนดี” เงาดำแค่นเสียงหึ จากนั้นเขาเหล่จ้าวเชียนขิวอีก กำชับเสียงขรึมว่า: “งั้นต่อไปอย่าไปหาเรื่องเฉินเฟิงนั่นอีกเด็ดขาด เรื่องภายในตระกูลเฉินซับซ้อนเกินไป ถ้าไม่ระวัง พวกเราอาจจะโดนล้างตระกูลได้”
“ผมเข้าใจ”
“จริงสิ ทางสหพันธ์สงครามว่ายังไงบ้าง?” เงาดำถาม
“ทางสหพันธ์สงคราม…พวกเขาลงมติให้ทำลายวรยุทธ์ของซุนฉู่ทั้งหมด และขับไล่ซุนฉู่ออกนอกประเทศ” จ้าวเชียนชิวพูดเสียงเครียด ต้องยอมรับจริงๆว่า มตินี้ส่งผลกระทบต่อจินเจี่ยจงมากโขอยู่ ปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้ของจินเจี่ยจงที่รับรู้กันโดยทั่วไปมีทั้งหมดสี่คน
ซุนฉู่สนิทกับเขาที่สุด และยังเป็นคนที่แกร่งที่สุดรองจากเขาด้วย
ตอนนี้ซุนฉู่โดนทำลายวรยุทธ์ การควบคุมของเขาที่มีต่อจินเจี่ยจงก็จะน้อยกว่าเมื่อก่อนลงไปกึ่งหนึ่ง
“ดูแลครอบครัวเขาให้ดีละกัน อย่าทำให้เขาเสียใจ” เงาดำถอนหายใจ อันที่จริงซุนฉู่ไม่จำเป็นต้องโดนทำลายวรยุทธ์เลย ถ้าเพียงแต่จ้าวเชียนชิวจะทำงานอย่างระมัดระวังหน่อย ไม่ใช้นักดาบประเทศญี่ปุ่น แบบนั้นจินเจี่ยจงก็ไม่ต้องได้ชื่อว่าสมคบคิดประเทศญี่ปุ่นแล้ว
แต่ว่ามาพูดแบบนี้ตอนนี้ดูจะเป็นการกล่าวโทษเกินไปหน่อย วันนั้นที่จ้าวเชียนชิว ก็เพื่อทำเรื่องให้มันง่ายหน่อย ป้องกันคนโยงมาถึงตัวจินเจี่ยจงได้ แต่ใครเลยจะคิดว่า นักดาบประเทศญี่ปุ่นจะแย่ขนาดนี้?
“แล้วร่องรอยของคนนั้นล่ะ ตรวจสอบได้หรือยัง?” เงาดำถามต่ออีก
“ตรวจสอบได้แล้ว” จ้าวเชียนชิวพูดเสียงต่ำ
“เขาเคยไปที่ไหน?!” เงาดำดูเคร่งเครียดขึ้นมาทันที
“ชางโจว!” จ้าวเชียนชิวพูดออกมาสองคำ
“สิบเก้าปีก่อน เขาเคยไปชางโจวครั้งหนึ่ง ตอนนั้นเขาอยู่ที่ชางโจวประมาณเดือนกว่า”
“สิบปีก่อนเขาก็ไปชางโจวอีก จนถึงตอนนี้ยังไม่มีใครรู้ว่าเขาไปที่ไหนแล้ว”
“แหล่งข่าวเชื่อถือได้ไหม?” เงาดำถามอย่างใจเย็น
“เชื่อถือได้ คนที่ให้ข่าวผมคือ ผู้อาวุโสคนหนึ่งในฝ่ายตรวจสอบของสหพันธ์บูโด” จ้าวเชียนชิวบอก
“สืบ! รีบไปสืบเลย! รีบไปสืบว่าคนนั้นเคยรู้จักใครบ้างตอนอยู่ชางโจว! แผนการของเราจะสำเร็จหรือไม่ ก็ขึ้นกับเรื่องนี้แล้ว” เงาดำดูตื่นเต้น เขารออยู่ที่นี่มาห้าปี ในที่สุดก็ได้ยินข่าวที่เขาอยากได้แล้ว
พอสืบได้ถึงสิ่งที่คนนั้นเหลือไว้ เขาก็จะไปได้ทุกที!
“ผมจะรีบให้คนไปสืบครับ” จ้าวเชียนชิวพยักหน้า
“อย่าใช้คนอื่น แกไปสืบเอง! เรื่องสำคัญขนาดนี้ นอกจากแกแล้วฉันไม่วางใจให้ใครไปทำ” เงาดำพูดเสียงเย็น
“ก็ได้ งั้นผมจะไปสืบเอง” จ้าวเชียนชิวหน่ายใจเล็กน้อย ให้ปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้อย่างเขาไปสืบเอง ก็มีแค่คนตรงหน้านี่แหละที่ทำได้
