บทที่ 519 ทำเรื่องดีๆ ไว้ไม่จำเป็นต้องบอกชื่อ
“นี่เป็นท่าแรก!”
จายเถิงจวั่นจู้แสยะยิ้มให้ วินาทีต่อมา เขากดแน่นขึ้น จนกระบี่ยาวของเห้อซงหัก!
ใบหน้าของเห้อซงตกใจมาก รีบถอยทันควัน
ทว่าจายเถิงจวั่นจู้ก็เหมือนกับแมลงทาร์ซัส ที่เกาะติดแน่น
มีดสั้นทั้งสองเล่มแทงมาบริเวณใบหน้าของเห้อซง
การลงมือก็เหมือนเป็นกระบวนท่าฆ่าคน!
เห้อซงที่เสียอาวุธไปแล้วได้แต่ใช้เนื้อมือในการรับเอาไว้
“ฉึกๆ”
มีดสั้นทะลุฝ่ามือเห้อซง จนเลือดไหลออกมาเป็นสาย ความเจ็บแปลบแทรกซึมไปทั่ว จนสะท้านไปทั้งร่างกายเห้อซง
“อ๊าก!”
ลำคอเห้อซงกรีดร้องเสียความเจ็บปวดทรมานออกมา
มุมปากจายเถิงจวั่นจู้แสยะรอยยิ้มหยักกว่าเก่า “นี่เป็นท่าที่สอง!”
พูดจบ ก็ชัดมีดสั้นทั้งสองเล่มออกมาจากฝ่ามือของเห้อซง จนมีเลือดสดไหลออกมาเป็นกอง!
“หยุดเดี๋ยวนี้!”
ด้านล่างเวที ท่านเต๋าชิงเย้นอาจารย์ของเห้อซงเปล่งเสียงออกมาด้วยความโกรธเคือง เพื่อจะให้จายเถิงจวั่นจู้หยุดการต่อสู้เอาไว้
เดิมคิดว่าจายเถิงจวั่นจู้จะหยุดลงมือแล้ว แต่ใครจะไปรู้ เขาแทบไม่มองท่านเต๋าชิงเย้นเลยด้วยซ้ำ แล้วยกมือมีดอีกครั้ง!
เป้าหมายในครั้งนี้เห็นได้ชัด มันคือคอหอย!
มีดสั้นของเขาทั้งสองเล่ม แทงไปบริเวณคอหอยของเห้อซง!
“สัตว์นรก!”
เมื่อเห็นภาพนั้น ท่านเต๋าชิงเย้นในเวลานั้นระเบิดอารมณ์ เขาต้องการหยุด แต่ว่าในวินาทีนั้น เขาอยู่ห่างไปจากเวทีก็แค่เกือบร้อยเมตรได้!
ในที่สุด มีดทั้งสองเล่มของจายเถิงจวั่นจู้ก็แทงออกไปอย่างได้อย่างตามใจปรารถนา
แต่สิ่งที่อยู่นอกเหนือการคาดหมายของทุกคนก็คือ มีดทั้งสองเล่มไม่ได้แทงไปที่ลำคอของเห้อซง แต่เฉียดไปบนผิวหนังของเห้อซง จนมันทะลุเข้าไปอยู่ในท่อนเหล็กที่อยู่บนเวที
ทุกคนต่างตะลึง หรือว่าจายเถิงจวั่นจู้ยอมอ่อนข้อให้?
ทว่าสีหน้าของเขา ไม่ใช่นี่
ในเวลานั้น จายเถิงจวั่นจู้สีหน้าตกตะลึง ทำไม? ทำไมถึงเป็นอย่างนี้ไปได้ล่ะ?
เขามั่นใจ100เปอร์เซ็นต์ว่า เขาไม่ได้ออมมือให้เลยสักนิด
มีดสั้นของเขาเมื่อครู่ พุ่งเป้าไปที่คอหอยของเห้อซง
แล้วทำไม มีดสั้นถึงได้เปลี่ยนทิศทางตำแหน่งไปได้?
จายเถิงจวั่นจู้ครุ่นคิดจนไม่สามารถเข้าใจได้
วินาทีต่อมา นัยน์ตาของเขาก็ฉายแววความโหดร้ายออกมา จากนั้นก็เตรียมชูมือเพื่อแทงลงอีกครั้ง
ในเวลานั้น เห้อซงก็ได้สติกลับคืนมาแล้ว
“ฉันยอมแพ้!”
ไม่ต้องลังเลอีกต่อไป เห้อซงรีบตะโกนออกมาเสียงดังลั่น
มีดสั้นของจายเถิงจวั่นจู้ค้างเติ่งอยู่บนอากาศ
“ถือว่าแกฉลาด!”
จายเถิงจวั่นจู้ส่งเสียงฮึมฮัมในลำคอ ถึงแม้ว่าจะไม่ถูกใจก็ตาม แต่ว่าเห้อซงก็ยอมแพ้ไปแล้ว เขาก็ไม่สามารถแสดงความต้องการที่จะฆ่าเห้อซงต่อหน้าคนเยอะแยะได้ขนาดนี้
“สัตว์นรก!”
ทันใดนั้น ท่านเต๋าชิงเย้นก็ขึ้นไปบนเวทีด้วยความโกรธเกรี้ยว
ถึงแม้ว่าพลังภายในของท่านเต๋าชิงเย้นจะอยู่ในหั้วจิ้งชั้นแรก แต่ว่าจายเถิงจวั่นจู้ก็ไม่ได้หวาดกลัวแต่อย่างใด
“ทำไม? ท่านมาหาเรื่องผมเหรอ?” มุมปากจายเถิงจวั่นจู้แสยะยิ้มอย่างดูถูก ในเวลานี้ เขาอดทนไม่ไหวจนอยากให้ท่านเต๋าชิงเย้นเริ่มลงมือกับเขา
“อายุยังน้อง จิตใจต้องการฆ่าคนรุนแรงเช่นนี้ แกไม่กลัวว่าการถูกประณามหรือไง?”
ถึงแม้ว่าในใจจะโมโหจนหมดความอดทนแล้ว แต่ท่านเต๋าชิงเย้นก็ไม่ได้โมโหจนไร้ซึ่งเหตุผล เขาเข้าใจอย่างชัดเจนว่า จายเถิงจวั่นจู้ต้องการยั่วโมโหเขา เพื่อให้เขาลงมือต่อหน้าทุกคน
ถ้าเขาลงมือจริงๆ งั้นก็เป็นการทำผิดกฎการเดิมพัน ทางหั้วจิ้งทั้งสามคนของญี่ปุ่นก็คงนั่งไม่ติด
พวกเขาก็คงฆ่าตนเองให้ตายไปตรงนี้ทันที!
นี่มันเป็นแผนการอย่างเห็นได้ชัด!
“ประณาม?” จายเถิงจวั่นจู้ส่งเสียงงึมงำในลำคออย่างดูถูก พร้อมทั้งพูดต่อ “นั่นมันเป็นคนไร้ค่าของหวาเซี่ย พวกเราคนญี่ปุ่น ไม่เชื่อคำว่าการถูกประณามมาตั้งแต่ไหนแต่ไร เราแค่เชื่อความสามารถของตนเองเท่านั้น”
“แก..”
“ลงมาเถอะ ชิงเย้น!” ท่านเต๋าชิงเย้นยังอยากพูดต่ออีกสักประโยค เวลานั้น ก็มีเสียงสุขุมของก่วนหนานเทียนดังขึ้น น้ำเสียงนำพาความเข้มงวดอย่างหนักหน่วงมาด้วย
“ครับ ท่านอาจารย์อาก่วน”
ท่านเต๋าชิงเย้นสูดลมหายใจเข้า พร้อมทั้งพาเห้อซงลงจากเวทีแล้วไม่พูดอะไรออกมาสักคำ
“การประลองฝีมือในครั้งที่สอง เห้อซง แพ้! จายเถิงจวั่นจู้ ชนะ!”
กรรมการตัดสินการแข่งขันวัยกลางคนเป็นคนประกาศผลอย่างไร้อารมณ์อีกครั้ง
“การประลองฝีมือในวันนี้ สิ้นสุดการแข่งขัน พรุ่งนี้เก้าโมงเช้า เริ่มการแข่งขันคู่ที่สาม”
เห้อซงถูกอุ้มลองจากเวที สีหน้าของผู้ร่วมทีมสมาคมการค้าจงไห่ลำบากใจอันเป็นที่สุด
เห้อซงก็พ่ายแพ้
เขาไม่ได้แค่แพ้อย่างเดียว ยังเกือบตายอีกด้วย!
ถ้าไม่ใช่ว่าตอนสำคัญ จายเถิงจวั่นจู้เบนทิศไปนิดเดียว เห้อซงในเวลานี้ ก็คือศพดีๆ นี่เอง
“จายเถิงจวั่นจู้คนนี้มันช่างทุเรศเต็มทน มันก็แค่การเดิมพันประลองฝีมือเท่านั้นเอง ทำไมมันต้องฆ่าคนด้วย?” ใบหน้าหวู่เหวินเชี่ยนซีดเผือด ไม่พูดไม่ได้ว่า การต้องการฆ่าคนของจายเถิงจวั่นจู้มันทำให้เธอตกใจไปด้วย
เดิมเธอคิดว่า การเข้ามาประลองฝีมือในครั้งนี้ก็แค่เหมือนการท่องยุทธภพไปตามเรื่องตามราวแค่นั้นเอง
อย่างมากทุกคนก็แค่ใช้หมัดหรือกำปั้นสู้กันสักยก ก็แค่นั้น จากนั้นก็บอกว่าใครแพ้ชนะเท่านั้นเอง
แต่ไม่คิดว่า จอมยุทธ์ของสมาคมการค้าเชียสุ่ย ต้องการพุ่งเข้ามาฆ่าทันที!
เฉินเฟิงถอนหายใจ หวู่เหวินเชี่ยนยังเด็กมานัก ดูก็รู้แล้วว่าจิตใจยังไม่เคยผ่านประสบการณ์อันตรายโหดร้ายมาก่อน
การเดิมพันประลองฝีมือในครั้งนี้ ชื่อก็บอกว่าเพื่อจะแบ่งว่าใครแพ้ชนะ แต่ความจริงแล้ว มันยังเกี่ยวข้องกับผลประโยชน์ต่างๆ มากมาย
ไม่ต้องพูดเลยว่าการเดิมพันของทั้งสองฝ่ายต่างกดดันกันและกันจนน่าตกใจมาก จนสามารถพูดได้เลยว่าความสัมพันธ์ท่ามกลางความขัดแย้งของวงการศิลปะการต่อสู้ของหวาเซี่ยและจงไห่ จนทำให้เห็นได้ชัดว่า การเดิมพันประลองฝีมือในครั้งนี้แรกเริ่มก็ต้องเห็นเลือดแล้ว!
วงการศิลปะการต่อสู้ของญี่ปุ่นก็คุ้นชินกับลักษณะที่โหดร้ายเอาไว้ก่อน เรื่องฆ่าคนนั้น ก็ต้องไม่ลดน้อยไปด้วย
เมื่อครู่ ถ้าไม่ใช่เขาใช้พลังภายในออกมาตอนสำคัญนั้น จนทำให้มีดสั้นของจายเถิงจวั่นจู้หักเหทิศทาง งั้นตอนนี้ เห้อซงก็คงกลายเป็นศพไปแล้ว
“กลับไปกันก่อนเถอะ”
ฉู่ยี่เฟยถอนหายใจ การเดิมพันประลองฝีมือในวันนี้ตั้งแต่ต้นจนจบ ใช้เวลาไม่ถึงห้านาทีด้วยซ้ำ
ผลลัพธ์ที่ได้แต่อดทนก็ความทรมานเอาไว้ไม่อยู่ จนทำให้คนในสมาคมการค้าจงไห่วุ่นวายไปทั่ว
พรุ่งนี้จายเถิงจวั่นจู้ก็ต้องขึ้นไปบนเวที ถึงแม้ว่าจางเทียนเซอจะเก่งกาจ แต่เขาก็ไม่มั่นใจ100เปอร์เซ็นต์ที่จะทำให้จายเถิงจวั่นจู้แพ้ได้
ถอยกลับมาคิดหลายตลบแล้ว ถึงแม้ว่าเขาต่อสู้แล้วแพ้จายเถิงจวั่นจู้ สภาพของเขาก็คงไม่สามารถต่อสู้กับคู่แข่งคนต่อไปได้
ทุกคนต่างหนักใจและเดินกลับไปยังวิลล่า
ทว่าท่านเต๋าชิงเย้นด้านมาทางด้านหน้าของก่วนหนานเทียน พลางกล่าวอย่างด้วยความเคารพ “ขอบคุณท่านอาจารย์อาก่วนที่ช่วยเหลือ ชีวิตลูกศิษย์น้อย”
“ขอบคุณข้าทำไม?” ก่วนหนานเทียนมองท่านเต๋าชิงเย้นด้วยอาการแปลกใจ
ท่านเต๋าชิงเย้นตกใจมาก
ราวกับรู้ว่าท่านเต๋าชิงเย้นกำลังคิดอะไรอยู่เช่นนั้น ก่วนหนานเทียนส่ายหน้าไปมา “ช่วยชีวิตลูกศิษย์ของท่าน ไม่ใช่ข้าหรอก”
“ช่วยชีวิตลูกศิษย์ของท่าน เป็นคนอื่น”
“คนอื่นหรือ?!” ท่านเต๋าชิงเย้นตกตะลึงไปชั่วขณะ คำพูดนี้หมายความว่าอย่างไร?
ในเวลานั้นนอกจากก่วนหนานเทียนแล้ว จะยังมีใครที่มีความสามารถผลักมีดสั้นของจายเถิงจวั่นจู้ไปได้ตั้งร้อยเมตรอีก?
“เมื่อครู่อาจารย์ก็อยากจะลงมือช่วย แต่ว่าพวกกงปุ่นยังคอยมองอยู่ด้านข้าง ถ้าให้ตัวอาจารย์ช่วย พวกเขาต้องขัดขวางไว้เป็นแน่ ดังนั้น อาจารย์เลยไม่คิดลงมือช่วย”
“แต่ว่า ชีวิตลูกศิษย์ของเจ้านั้นยังรอดปลอดภัย ตอนที่พวกเราอยู่ในเหตุการณ์นั้น ยังมีหั้วจิ้งอีกคน หั้วจิ้งคนนั้น เป็นคนช่วยชีวิตลูกศิษย์ของเจ้าเอาไว้” ก่วนหนานเทียนพูดอธิบาย
ความจริงแล้วเขาสามารถช่วยชีวิตเห้อซงได้ แต่เขาก็ไม่คิดจะทำอย่างนั้น
เพราะว่าเขาเป็นถึงผู้ดูแลรับผิดชอบที่ตำแหน่งสูงที่สุดในการเดิมพันประลองฝีมือในครั้งนี้ ถ้าเขาทำเช่นนั้น นั่นย่อมหมายถึงเขาเป็นผู้ใหญ่ที่ผิดกฎเสียเอง
ดังนั้น ไม่ว่าเห้อซงจะตายต่อหน้าเขา เขาก็ย่อมไม่อาจลงมือช่วยเหลือได้
