บทที่ 526 ยาอินหยาง
ในหมู่ผู้คน มีเพียงเฉินเฟิงเท่านั้นที่ยิ้มสบายๆ
ในตอนนี้เขาไม่รู้จะพูดอะไรดี
ที่ซานฉีตายแบบนี้ ไม่ใช่เพราะเขาอ่อนด้อยเกินไป และก็ไม่ใช่เพราะว่าหวังเฉียนเก่งมากเกินไป
แต่เป็นเพราะว่าเขาโดนสกัดกั้นได้เพอร์เฟคส์มาก
ซานฉีเป็นจอมยุทธ์เลี่ยนถี่คนหนึ่ง ศาสตร์การป้องกันของจอมยุทธ์เลี่ยนถี่น่ะเก่งมาก
ถ้าไปเจอจอมยุทธ์ธรรมดาอย่างจางเทียนเซอ ซานฉีไม่มีทางแพ้ง่ายแบบนี้ หรือบางทีเขาอาจมีหวังที่จะชนะด้วย
แต่เขากลับเจอกับหวังเฉียน
หวังเฉียนเป็นใครล่ะ?
อัจฉริยะอันดับหนึ่งของมหาปรมาจารย์ด้านกระบี่!
เขาฝึกฝนวรยุทธ์ด้านกระบี่โดยเฉพาะ วิชากระบี่ของเขาใช้ได้ถึงระดับสั่งได้ดั่งใจ
ศาสตร์วิชากระบี่ นับแต่โบราณมามีชื่อเสียงด้านความร้ายกาจในการโจมตี
และหวังเฉียนเป็นยอดฝีมือในศาสตร์กระบี่นี้ ดังนั้นพลังของกระบี่ของเขานั้นเรียกได้ว่าร้ายกาจมาก
ถึงซานฉีจะเป็นจอมยุทธ์เลี่ยนถี่ มีการป้องกันที่ดีเยี่ยม แต่ร่างกายเขาไม่ใช่เหล็กกล้า เขาเองก็มีจุดอ่อน และจุดอ่อนนี้คือกลางหว่างคิ้ว
กระบี่ที่หวังเฉียนใช้อานุภาพแกร่งมากไปโจมตีจุดอ่อนของซานฉี มีหรือซานฉีจะรอดได้?
ไม่นาน ศพใหญ่ราวขุนเขาของซานฉีก็ถูกจอมยุทธ์ญี่ปุ่นหลายคนหามลงเวทีไป
สีหน้าของจอมยุทธ์มากมายฝั่งสมาคมการค้าเชียสุ่ยดำทะมึนถึงขีดสุด
ศิษย์นักบุญมีดกับซานฉีพากันแพ้หมด หวังเฉียนเก่งเกินไปแล้ว
เก่งจนเกินความคาดหมาย
ตอนนี้กงปุ่นสองอีพาหลิ่วซวนและจอมยุทธ์หลายคนเดินเข้ามา
พอเห็นกงปุ่นสองอี จอมยุทธ์ของฝั่งสมาคมการคี้ยสุ่ยก็พากันโค้งคำนับอย่างเคารพ: “ประธานสมาคม!”
กงปุ่นสองอีผงกหัวเล็กน้อย พลางมองไปที่ศพของซานฉีหนึ่งครั้ง สีหน้าพลันเคร่งเครียดขึ้นมาทันที: “นี่มันเรื่องอะไรกัน?”
“ประธานครับ หวังเฉียนของทางหวาเซี่ยนั่นเก่งมากจริงๆ ศิษย์นักบุญมีดกับซานฉีทำอะไรเขาไม่ได้เลย…” มีคนหนึ่งทำใจกล้าพูดออกมา แผนเดิมของสมาคมการค้าเชียสุ่ยคือ อาศัยศิษย์นักบุญมีดไปทำให้กำลังของหวังเฉียนถอยลง พอกำลังอ่อนลงได้ที่แล้ว ซานฉีค่อยขึ้นเวที
ด้วยฝีมือของซานฉี ต่อให้เขาไม่สามารถเอาชนะหวังเฉียนได้ เขาก็อาศัยลักษณะเด่นของเลี่ยนถี่ทำให้หวังเฉียนใช้พลังและแรงกายจนหมดสิ้นได้ ถึงตอนนั้นหวังเฉียนก็จะกลายเป็นปลาที่นอนแบบบนเขียง หลังจากซานฉี ให้จอมยุทธ์คนไหนก็ได้ของสมาคมการค้าเชียสุ่ยขึ้นไป ก็จะจัดการหวังเฉียนได้อย่างง่ายดาย ขอเพียงหวังเฉียนแพ้ การประลองครั้งนี้ก็จะรู้ผลโดยไม่ต้องเดา สมาคมการค้าเชียสุ่ยชนะแน่
แต่ไม่คิดเลยว่า ศิษย์นักบุญมีดและซานฉีสองคนไม่ได้ทำร้ายหวังเฉียนใดๆได้เลยด้วยซ้ำ
“ใครขึ้นประลองคนต่อไป?”
กงปุ่นสองอีถามเสียงขรึม
“จิ่วจิ่งถึงซิวครับ”
“เอายาอินหยางสองเม็ดไปให้เขา” กงปุ่สองอีบอก
ยาอินหยาง?
จอมยุทธ์มากมายสีหน้าเปลี่ยนไปตามๆกัน ยาอินหยาง ทำไมหยิบออกมาเร็วขนาดนี้ล่ะ?
“เจ้านาย ยาอินหยางคืออะไรคะ?”
พอเห็นสีหน้าหวาดกลัวของจอมยุทธ์มากมาย หลิ่วซวนอดถามขึ้นไม่ได้ แต่ไม่คิดเลยว่ากงปุ่นสองอีจะมองเธอย่างเย็นชาพลางว่า: “อย่าถามในเรื่องที่ไม่ควรถาม!”
“ค่ะ เจ้านาย” หลิ่วซวนสีหน้าเปลี่ยน รีบรับคำสั่งโดยไว เดิมคิดว่าหลายวันนี้เธอรับใช้เขาสบายแล้ว เธอคงจะดูมีค่าในสายตาเขาขึ้นมาบ้าง แต่ตอนนี้ดูท่าเธอจะหลงตัวเองไปหน่อย
หลายนาทีผ่านไป การประลองรอบที่ห้าของวันนี้ได้เริ่มต้นขึ้น
ทางสมาคมการค้าจงไห่ยังคงเป็นหวังเฉียนขึ้นเวทีเหมือนเดิม
ส่วนทางสมาคมการค้าเชียสุ่ย คนที่ขึ้นเวทีกลับเป็นชายหนุ่มร่างผอมบาง เขาใส่ชุดจอมยุทธ์สีดำ ดูธรรมดามาก เป็นประเภทโยนลงไปในฝูงชนแล้วหาไม่เจอแบบนั้น
“เริ่มได้”
จากนั้นกรรมการสั่งเริ่ม
ออร่าชายชุดดำก็เปลี่ยนในพริบตา
จากความธรรมดาไม่มีอะไรก่อนหน้านี้พริบตาเดียวเปลี่ยนอย่างเด็ดขาด!
ตามหลังการแสดงวิชา ชายชุดดำเริ่มใส่พลังในร่างไปที่สองขาและวาดกระบวนท่าอย่างบ้าคลั่ง
เขาสะบัดขา พริบตาเดียวร่างเขาก็พุ่งเข้าหาหวังเฉียนราวกับมังกรที่บ้าคลั่ง!
ตอนนี้ตัวหวังเฉียนแผ่กำจายความฮึกเหิมอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน
หวังเฉียนที่ฮึกเหิมขึ้นมาประหนึ่งกระบี่คมหลุดออกจากฝัก คมเฉียบไร้ที่เปรียบ!
คนยังไปไม่ถึง เงากระบี่ไปถึงก่อนแล้ว!
กระบี่ยาวของหวังเฉียนปะทะเข้ากับกระบี่ยาวของชายชุดดำ
“ปิ๊ง!”
“ปิ๊ง!”
“ปิ๊ง!”
เสียงกระบี่กระทบกันดังขึ้นสามครั้ง สะเทือนประสาทหูคนไปตามๆกัน
หวังเฉียนเข้าระยะประชิด พลังในกายตื่นเต้นฮึกเหิม กระบี่ยาวถูกชักออก อากาศยังเกิดเสียงเวลาถูกตัดเลย!
ชายชุดดำสีหน้าเปลี่ยน ขยับเท้าเป็นรูปมังกร หลบกระบี่นี้ของหวังเฉียนไปได้อย่างหวุดหวิด
หวังเฉียนมีสีหน้าตึงเครียดขึ้นมา ชายชุดดำคนนี้เก่งมาก!
เขาความรู้สึกไวต่อความเป็นความตายมาก!
ท่าไม้ตายของตน เขารับรู้ได้ก่อนแถมยังมีปฏิกิริยาโต้ตอบ
คู่ต่อสู้แบบนี้เอาชนะได้ยาก
ขณะที่กำลังคิด ชายชุดดำจู่ๆก็ออกหมัดออกมา
หมัดนี้มีพลังรูปมังกร แม้แต่อากาศยังโดนตัดขาด
หวังเฉียนแค่นเสียงหึ ถือกระบี่ตั้งรับ
ชายชุดดำกลับเปลี่ยนท่าที ยกเท้าขึ้นเตะไปที่หวังเฉียน
หวังเฉียนยกเท้าขึ้นกัน
ปึ้ง!
ปึ้ง!
ปึ้ง!
พริบตาเดียว ทั้งสองคนก็แลกกระบวนท่ากันหลายสิบกระบวน บนเวทีมีแต่พลังของทั้งคู่เต็มไปหมด
“ศิษย์พี่หวังเจอคู่ต่อสู้แล้ว”
ด้านล่างเวที สีหน้าคนของสมาคมการค้าจงไห่เครียดเครียดสุดๆ ชายชุดดำคนนี้ดูธรรมดาไม่มีอะไร แต่ฝีมือที่แสดงออกมากลับทำคนอดสนใจไม่ได้
“คนนี้ใครกันน่ะ ทำไมเราไม่มีข้อมูลเขาเลย” หวู่เหวินเชี่ยนพูดอย่างร้อนใจ ตามหลักแล้ว ทางสมาคมการค้าจงไห่น่าจะทำการสืบค้นข้อมูลจอมยุทธ์ทั้งสิบคนที่เข้าประลองของสมาคมการค้าเชียสุ่ยไว้ แต่ในมือสมาคมการค้าจงไห่กลับมีข้อมูลแค่สองสามคน
นอกจากสองสามคนนั้นแล้ว ที่เหลืออีกเจ็ดแปดคนไม่รู้อะไรเลย
“ประสบการณ์การต่อสู้ของเขาดีมาก น่าจะเป็นคนของสำนักจัานถังเสินอิ่น” ตอนนี้เองเฉินเฟิงจู่ๆก็พูดออกมา
ระดับสายตาเขา ต้องมองออกอยู่แล้วถึงที่มาของชายชุดดำ
แดนของชายชุดดำที่จริงไม่สูง พึ่งจะเป็นระดับกลางอ้านจิ้ง
แต่ประสบการณ์การต่อสู้ของเขากลับมีเยอะมาก
ประสบการณ์แบบนี้ ปกติจะมีแต่คนที่สู้รบผ่านความเป็นความตายมาหลายปีถึงจะมี
และในหมู่จอมยุทธ์สิบคนของสมาคมการค้าเชียสุ่ยกลับมีคนของเสินอิ่นไม่น้อยแทรกตัวเข้ามา
ภายในเสินอิ่น คนที่รับภารกิจผ่านความเป็นความตายอยู่ด้านนอกมาหลายปีก็มีแต่จ้านถัง
ดังนั้นชายชุดดำตรงหน้าเป็นไปได้มากว่าจะเป็นคนของสำนักจัานถังเสินอิ่น
“สำนักจัานถังเสินอิ่น?”
พอได้ยินเฉินเฟิงพูด ทุกคนพากันมองเขาอย่างแปลกใจ พวกเขารู้ว่าญี่ปุ่นมีองค์กรอย่างสำนักจัานถังเสินอิ่นอยู่ แต่กลับไม่รู้เรื่องงานและโครงสร้างภายในของเสินอิ่นเลยสักนิด
แต่เฉินเฟิงพูดออกมาคำแรกก็พูดถึงสำนักจัานถังเสินอิ่นเลย…
เฉินเฟิงเป็นใครกันแน่?
จอมยุทธ์อิสระคนหนึ่งจะรู้เยอะขนาดนี้เลย?
เห็นทุกคนจ้องมาที่ตน เฉินเฟิงก็ไม่อธิบาย ฐานะจอมยุทธ์อิสระอย่างเขาดูท่าจะอยู่ได้ไม่นานแล้ว อีกไม่ช้าก็เร็วเขาต้องขึ้นเวที พอเขาขึ้นเวทีก็เก็บอะไรไม่อยู่แล้ว
ในตอนที่ทุกคนกำลังสงสัยฐานะของเฉินเฟิงอยู่ สถานการณ์บนเวทีก็เปลี่ยนอีกครั้ง
หลังจากโดนหวังเฉียนแทงกระบี่เข้ามาจนล่าถอยไป ชายชุดดำก็หยิบยาสีดำสองเม็ดออกจากกระเป๋ากางเกงและกลืนลงไป
วินาทีต่อมาดวงตาของเขาก็แดงก่ำไปด้วยเลือด
