บทที่ 544 หลินหวั่นชีวหายตัวไป
ภายในใจของเฉินเฟิงมีลางสังหรณ์ขึ้นมาทันที หลังจากที่เขากดรับสายด้วยหัวใจที่หนักอึ้ง เสียงรู้สึกผิดอย่างสุดซึ้งของเฉินจื๋อหลี่ก็ดังขึ้นจากปลายสาย：“อาจารย์อาเฉิน ผมขอโทษด้วยครับ……”
“เกิดเรื่องขึ้นกับหวั่นชีวใช่ไหม?” เสียงของเฉินเฟิงเคร่งขรึม ตั้งแต่รู้พลังภายในของหลินหวั่นชีว เขาก็สั่งให้เฉินจื๋อหลี่คอยแอบปกป้องหลินหลั่นชีว ถ้าไม่เกิดเรื่องขึ้นกับหลินหวั่นชีว เฉินจื๋อหลี่ไม่มีวันโทรหาเขา
“ครับ……หวั่นชีวถูกคนพาตัวไปครับ” เสียงของเฉินจื๋อหลี่มีความเศร้าปะปนเล็กน้อย
หลังจากที่เขาพูดจบ หัวใจของเฉินเฟิงดิ่งลงเหว คล้ายกับพายุฝนโหมกระหน่ำในวันที่ท้องฟ้าสดใส
“เห็นหน้าตาคนร้ายชัดเจนไหม?” เฉินเฟิงสูดลมหายใจเข้าลึกๆแล้วเอ่ยถาม
“ไม่……ไม่ครับ เหมือนว่าฝ่ายนั้นจะเป็นปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้ เขาผ่านหน้าผมไปแค่ครู่เดียว หวั่นชีวก็หายตัวไปแล้วครับ”
“ฉันเข้าใจแล้ว” เฉินเฟิงพยักหน้าด้วยความเคร่งขรึม สามารถทำให้เฉินจื๋อหลี่ไม่ทันได้ตั้งตัว มีแค่ปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้เท่านั้น
“อาจารย์อาเฉิน ผมขอโทษด้วยครับ ผมรับปากกับคุณแล้ว……” เฉินจื๋อหลี่พูดด้วยความรู้สึกผิดอย่างสุดซึ้ง
“อย่าโทษตัวเอง เรื่องนี้โทษนายไม่ได้ ฉันประมาทเอง” เฉินเฟิงพูดขัดขึ้นมา เรื่องนี้ไม่สามารถโทษเฉินจื๋อหลี่ได้ คนที่เป็นถึงปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้ลงมือแย่งชิงคนด้วยตนเอง เฉินจื๋อหลี่ไม่สามารถทำอะไรได้อยู่แล้ว
ถ้าจะโทษก็โทษตัวเขาเอง ที่ไม่คิดให้รอบคอบ
แต่ว่า เขาเองก็ไม่มีความสามารถที่จะล่วงรู้เหตุการณ์ล่วงหน้า ก่อนที่ฉู่ยี่เฟยพูดถึงจี๋เต้าเจินเจี่ย เขาคาดไม่ถึงมาก่อน หลินหวั่นชีวจะเกี่ยวข้องกับหลินชิงตี้
หลังจากวางสาย เฉินเฟิงหน้าดำเคร่งเครียดสับสนไปหมด
เขาไม่สามารถมั่นใจได้ว่า ใครเป็นคนจับตัวหลินหวั่นชีวไป
แน่นอนว่าคนที่น่าสงสัยที่สุดคือสี่ตระกูลใหญ่ รองจากนั้น ก็มีความเป็นไปได้ว่าจะเป็นสมาคมการค้าเชียสุ่ย
ถ้าหากว่าตกอยู่ในกำมือของสี่ตระกูลใหญ่ก็ยังดีหน่อย ถึงแม้พวกเขาจะใช้หลินหวั่นชีวในการเปิดจี๋เต้าเจินเจี่ย แต่พวกเขาไม่มีวันทำลายและเอาชีวิตของหลินหวั่นชีว
เพราะถึงยังไงหลินหวั่นชีวก็เป็นทายาทของหลินชิงตี้
ตราบเท่าที่หลินชีงตี้ยังไม่ตาย พวกเขาไม่กล้าทำอะไรหลินหวั่นชีวแม้แต่ปลายเล็บ
ความโกรธของมหาปรมาจารย์แห่งบูโด ไม่ใช่สิ่งที่พวกเขาสามารถรับมือได้
ตอนนี้สิ่งที่เฉินเฟิงกลัวก็คือ คนที่จับตัวหลินหวั่นชีวไปจะเป็นสมาคมการค้าเชียสุ่ย
สมาคมการค้าเชียสุ่ยไม่มีวันให้ความสำคัญกับหลินชิงตี้ มีความเป็นไปได้สูงว่าพวกเขาอาจจะฆ่าหลินหวั่นชีว แล้วตัดทำลายความคิดที่จะสร้างมหาปรมาจารย์ของทั้งสี่ตระกูลใหญ่
หลังจากสูดลมหายใจเข้า เฉินเฟิงโทรศัพท์ไปหาสือโพ่จุน
“พี่สือ หวั่นชีวหายตัวไป……”
เฉินเฟิงใช้คำพูดสั้นๆในการเล่าเรื่องทุกอย่างที่เกิดขึ้นให้กับสือโพ่จุน เรื่องมาถึงวันนี้ เจ้าหน้าที่ราชการ ที่เขาสามารถเชื่อถือได้ มีแค่สือโพ่จุนเพียงคนเดียว
“ความหมายของนายคือ มีคนเอาตัวหวั่นชีวไป มีความเป็นไปได้ว่าจะเป็นหนึ่งในสี่ตระกูลใหญ่ หรือไม่ก็เป็นสมาคมการค้าเชียสุ่ย?” น้ำเสียงของสือโพ่จุนค่อยๆเคร่งขรึมขึ้นมา เขาคิดไม่ถึงว่า คนที่ดูธรรมดาๆอย่างหลินหวั่นชีว จะมีที่มาที่ไปที่ยิ่งใหญ่ขนาดนี้
“ถูกต้องครับ แต่ว่าเป็นใครกันแน่ ผมเองก็ยังไม่สามารถมั่นใจได้ ดังนั้นผมจึงอยากให้พี่สือใช้อำนาจของทางการในการตรวจสอบ คนที่พาตัวหวั่นชีวไปทิ้งร่องรอยอะไรไว้หรือเปล่า” เฉิงเฟิงพูด
“ได้ ฉันจะไปสืบตอนนี้เลย แต่ว่านายอย่าฝากความหวังไว้มาก ถ้าหากว่าฝ่ายนั้นคือปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้ กล้องวงจรปิดของยุคสมัยนี้ก็เป็นแค่ของตกแต่งเท่านั้น……”
“ผมรู้” เฉินเฟิงพยักหน้า จอมยุทธ์ที่อยู่ระดับหั้วจิ้ง มีความสามารถนับพันหมื่นอย่างในการหลบกล้องวงจรปิดสมัยนี้ แต่สิบเท้ายังรู้พลาดนักปราชญ์ยังรู้พลั้ง เฉินเฟิงไม่เชื่อว่า ฝ่ายนั้นจะไม่ทิ้งร่องรอยอะไรไว้
หลังจากวางสายจากสือโพ่จุน เฉินเฟิงพยายามบอกให้ตนเองใจเย็นลง
เขาไม่สามารถฝากความหวังทั้งหมดเอาไว้ที่สือโพ่จุน เขาเองก็ต้องคิดหาวิธี
ก่อนอื่น เรื่องนี้ตามหาคนนั้น ต้องการคนจำนวนมาก
แต่ในเมืองจงไห่ เขามีคนที่ไว้ใจได้ไม่กี่คน
“ถึงเวลาแล้วที่จะให้หานหลงและกู้ตงเชินมา”
เฉินเฟิงพูดพึมพำ เดิมทีเขาคิดจะให้หานหลงและกู้ตงเชินอยู่ที่เมืองชางโจว ช่วยเขาสอดส่องดูแลที่ของเขาในเมืองชางโจว แต่ว่าตอนนี้ไม่มีความจำเป็นนั้นแล้ว
ต้องรีบให้หานหลงและกู้ตงเชินมาที่เมืองจงไห่ ไม่อย่างนั้น ถ้าเขาเจอเรื่องอะไรขึ้นมา ไม่มีคนที่สามารถใช้ได้เลยสักคน
หลังจากส่งข้อความไปหาหานหลงและกู้ตงเชินแล้วนั้น เฉินเฟิงก็กลับไปยังวิลล่าTianshan Living Area
เรื่องของหลินหวั่นชีวกังวลไปก็ไม่มีประโยชน์ สิ่งที่เขาต้องรีบทำในตอนนี้คือการพัฒนาความสามารถ
ถึงแม้การเดิมพันในครั้งนี้จะช่วยให้สมาคมการค้าจงไห่ชนะได้จี๋เต้าเจินเจี่ยและเงินสองแสนล้านหยวน แต่ในเวลาเดียวกันเขาก็กลายเป็นเป้าหมายของคนบางกลุ่ม
อย่าเพิ่งพูดถึงวงการศิลปะการต่อสู้ในประเทศญี่ปุ่นที่ตอนนี้คงเกลียดเขาจนอยากกำจัดทิ้ง แค่พูดถึงวงการศิลปะการต่อสู้ในหวาเซี่ย ก็มีคนจำนวนไม่น้อยที่มีความหยิ่งผยองอยากมาท้าประลองกับเขา
ถ้าความสามารถของเขายังไม่พัฒนา ไม่ช้าก็เร็วเขาจะกลายเป็นบันไดในการเลื่อนขั้นของคนพวกนั้น
ดังนั้น สิ่งที่เขาต้องทำในตอนนี้มีเพียงเรื่องเดียว ซึ่งก็คือฝึกซ้อม ให้แข็งแกร่ง！
ขณะที่เฉินเฟิงกำลังตั้งใจฝึกซ้อมอยู่นั้น ข่าวที่สมาคมการค้าจงไห่ได้รับชัยชนะการเดิมพันก็แพร่กระจายไปหมด
และคนที่เป็นม้ามืดในการเดิมพันครั้งนี้อย่างเฉินเฟิง เวลาเพียงชั่วข้ามคืน ก็กลายเป็นที่รู้จักของคนในวงการศิลปะการต่อสู้
เป็นตัวแทนด้านอำนาจอย่างเป็นทางการของสหพันธ์บูโดในหวาเซี่ย สหพันธ์สงคราม สหพันธ์มังกร……
เป็นตัวแทนอาณาสำนักของมหาปรมาจารย์ด้านกระบี่ในหวาเซี่ย สำนักสิงอี้…….
ทั้งยังมีศิลปะการต่อสู้โบราณมากมาย ตระกูลเก่าแก่……
ล้วนรู้จักชื่อของเขา——เฉินเฟิง！
ในการเดิมพันครั้งยิ่งใหญ่ หมัดเดียวก็ฆ่าอัจฉริยะเสินอิ่น ฆ่าลูกศิษย์ที่แข็งแกร่งของนักบุญมีด……
เฉินเฟิงแทบจะใช้ความสามารถของตนเอง ในการพลิกตอนจบของการเดิมพัน
ไม่ว่าจะเป็นลูกศิษย์เอกภูเขาหลงหู่จางเทียนเซอ หรือว่าจะเป็นมหาปรมาจารย์ด้านกระบี่อัจฉริยะอันดับหนึ่งหวังเฉียน ในการเดิมพันครั้งนี้ พวกเขาล้วนกลายเป็นตัวประกอบที่สนับสนุนเฉินเฟิง
สำหรับระดับแดนของเฉินเฟิงนั้น ก็ถูกคนพูดออกเป็นสองแบบ
เวอร์ชั่นแรกกล่าวกันว่าเฉินเฟิงเป็นอ้านจิ้งชั้นสูงสุด ส่วนอีกเวอร์ชั่นกล่าวกันว่าเฉินเฟิงได้บรรลุหั้วจิ้งชั้นต้นไปนานแล้ว อีกทั้งยังทำลายสถิติของเจ้าสำนักคุนหลุน
ทั้งสองเวอร์ชั่นต่างถูกลือกันอย่างเป็นเรื่องเป็นราว
อย่างไม่ต้องสงสัย คนส่วนมากเชื่อว่าเฉินเฟิงเป็นอ้านจิ้งชั้นสูงสุด
เพราะหัวจิ้งชั้นต้นในวัยยี่สิบห้า มันเกินจริงมาก แม้ว่าเฉินเฟิงจะฝึกฝนตั้งแต่คลอดออกมา ก็ไม่สามารถฝึกฝนจนอยู่ในระดับหั้วจิ้งชั้นต้นได้ในวัยยี่สิบห้าปี
แต่ว่าการที่เป็นอ้านจิ้งชั้นสูงสุดได้ในวัยยี่สิบห้าปีก็คือว่าน่ากลัวมากแล้ว
อย่างน้อยตอนนี้ในวงการศิลปะการต่อสู้ของหวาเซี่ย มีอัจฉริยะไม่กี่คนเท่านั้นที่สามารถบรรลุอยู่ในขั้นอ้านจิ้งชั้นสูงสุดในวัยยี่สิบห้าปี
เทือกเขาคุนหลุนเป็นหนึ่งในเจ็ดของเทือกเขาที่ใหญ่ที่สุดของโลก ตั้งอยู่ในยูเรเซีย ทางด้านทิศตะวันออกและทิศตะวันตกข้ามผ่านหวาเซี่ยสี่ประเทศ เป็นภูเขาที่ใหญ่ที่สุดในโลก ทั้งยังเป็นภูเขาที่ห่างจากทะเลไกลที่สุดและเป็นภูเขาที่มีพื้นที่แห้งแล้งกว้างขวางที่สุด
ในหวาเซี่ย เทือกเขาคุนหลุนถูกเรียกว่าภูเขาหิมะ มีหิมะตลอดทั้งปี อีกทั้งยังถูกประชาชนเรียกขานกันว่าภูเขาศักดิ์สิทธิ์ มีตำนานมากมาย ยกตัวอย่างเช่นวัดซีหวังหมู่ นอกจากนี้แล้ว ตั้งแต่อดีตมาจนถึงปัจจุบันเทือกเขาคุนหลุนมีชื่อเสียงด้านศิลปะการต่อสู้
ทั้งหมดนี้ เป็นเพราะการมีอยู่ของสำนักคุนหลุน
สำนักคุนหลุนเป็นหนึ่งในศิลปะการต่อสู้ที่แข่งแกร่งและมีอำนาจของหวาเซี่ย แต่เหตุเพราะอยู่ห่างไกล น้อยครั้งที่จะเข้ามายุ่งเกี่ยวแย่งชิงกับยุทธภพ จึงมีการพูดถึงน้อย
