แต่บางเรื่องเราก็ไม่มีไฟล์แล้วเหมือนกัน
บทที่ 562 แบ่งกลุ่มกองกำลัง
” ขอโทษด้วย ข้าเล็งไม่ดี แทงผิดที่แล้ว มาลองอีกรอบ”
เฉินเฟิงยิ้มอ่อน แล้วพลันเช็ดคราบเลือดออก เขาเช็ดอย่างช้าๆ ราวกับว่าเป็นศิลปะอย่างหนึ่ง
แต่ทว่า——
การกระทำของเขานั้น ได้ถูกนินจาผู้นั้นเห็นแล้ว จนตกขนลุกขนพองด้วยความหวาดกลัว แล้วก็ยิ่งทำให้กลัวมากยิ่งขึ้น!
“อืม ดาบเล่มนี้ ข้าคงต้องเล็งตำแหน่งให้ดีๆ แล้วล่ะ”
เฉินเฟิงไม่ได้สนใจเขาเลย แต่กลับยกดาบขึ้นมาหมุนอีกรอบ แล้วเล็งไปที่เส้นเลือดใหญ่ที่ขาของเขา พลางวาดไปมา
ทุกครั้งที่เฉินเฟิงวาดนั้น ก็ยิ่งทำให้หัวใจของเขาลุ้นอย่างมาก เฉินเฟิงหมุนไปมาอยู่สามครั้ง จนนินจาผู้นั้นเกือบจะหัวใจวาย และตัวก็อ่อนระทวยลงไปกองที่พื้น
“ไม่…….อย่า!”
เขาตัวอ่อนที่พื้น และเหงื่อก็ผุดออกมามากมาย พลางหันไปมองเฉินเฟิงอย่างหวาดกลัวแล้วพูดขึ้น: “ถ้าข้าบอกเจ้า เจ้าจะปล่อยข้าไปมั้ย?”
“ก็ได้” เฉินเฟิงตอบอย่างไม่คิดและพยักหน้า
“เจ้า…..เจ้าแน่ใจนะ?” เขารู้สึกข้องใจอยู่เนืองๆ
“จุดประสงค์ที่ข้ามาที่นี่ก็เพื่อมาช่วยเพื่อนข้า เจ้าก็เป็นแค่หมากตัวหนึ่งของข้าก็เท่านั้น เจ้าจะตายหรือไม่นั้นไม่ได้สำคัญสำหรับข้า”
ที่เฉินเฟิงพูดออกมาแบบนี้นั้น เขาเองก็รู้ดี ว่ามีเพียงวิธีนี้ที่จะทำให้ชายผู้นี้ยอมเปิดปากพูด และเชื่อใจเขา
“ครั้งนี้นอกจากพวกเราสำนักขวัญนินจาจำนวนหนึ่งร้อยคน ก็ยังมีนินจาจากสำนักอีกจำนวนสามสิบคน ในจำนวนนั้นมียี่สิบคนเป็นนินจาชั้นต่ำและอีกสิบคนเป็นชั้นกลาง”
“นอกจากนี้ก็ยังมีนินจาชั้นสูงของครอบครัวกงปุ่นและครอบครัวชงเต่าอีกสองคน คือท่านจายเถิงเหย่สุงและเชียนเย่จี๋เจิ้ง…..” เพราะคำพูดของเฉินเฟิงนั้นจึงทำให้เขาเชื่อใจ และเลือกที่จะพูดออกมา เพราะเขาตกหลุมพรางของเฉินเฟิง จึงทำให้เขาพูดทุกอย่างออกมาจนหมด
“แล้วแบ่งกำลังพลยังไง?” เฉินเฟิงถามขึ้น
“พวกข้าจำนวนหนึ่งร้อยคนได้แบ่งกันสอดแนบตามจุดรอบๆ สวนสนุก และจะคอยรายงานความเรียบร้อยอยู่ตลอด และนินจาอีกสามสิบคนนั้นก็จะหลบซ่อนตัวอยู่บริเวณชิงช้า และนินจานักฆ่าอีกสี่คนก็จะนั่งอยู่บนจุดสูงสุดของชิงช้า พวกเขาต่างถือปืนสไนเปอร์ติดตัว และรับผิดชอบในการยิงเป้า
นินจาผู้นั้นไม่กล้าแม้แต่จะปิดบัง เขาพูดออกมาจนหมด “จายเถิงเหย่สุงกับเชียนเย่จี๋เจิ้ง คอยอยู่ที่ชั้นสาม อ่อ และเพื่อนของเจ้าก็นั่งอยู่บนชิงช้าด้วยเหมือนกัน ทั้งหมดนี้เป็นการแบ่งกลุ่มของแผนเรา และข้าก็ไม่ได้โกหกเลยแม้แต่น้อย!”
“เจ้าไม่ได้โกหกข้าจริงๆ และข้าก็จะไว้ชีวิตเจ้า”
สิ่งที่นินจาผู้นี้บอกมานั้นตรงกับที่เขาคิดไว้ไม่ผิด เขาหยักหน้า หลังจากนั้นก็ใช้ฝ่ามือตบไปที่ด้านหลังศีรษะของนินจาผู้นั้นจนสลบลงไปนอนที่พื้นอีกครั้ง
เฉินเฟิงไม่ได้ต้องการจะให้เขาตาย แต่ว่าหลังจากนี้เขาจะสามารถรอดไปได้หรือไม่นั้น ก็ขึ้นอยู่กับชะตาชีวิตของเขาแล้ว
พอเขาได้รู้จำนวนคนและแผนการคร่าวๆ แล้วนั้น เฉินเฟิงก็ไม่รีรอ ใช้จังหวะที่ยังมืดอยู่ และเงาของพุ่มไม้ ต้นไม้อำพรางตัว
หลังจากนั้น พอตอนที่เขากลับมาที่เขตบริเวณของชิงช้าอีกครั้งนั้น คนพวกนั้นก็ยังไม่รู้ว่านินจากลุ่มที่สิบนั้นโดนทำร้ายแล้ว และนินจาที่คอยยิงเป้าอยู่ด้านบนชิงช้านั้นก็ยังนั่งบนที่นั่ง ไม่มีทีท่าว่าจะพูดเตือนอะไร
และทั้งหมดนี้ ก็ยิ่งทำให้เฉินเฟิงนั้นลอบเข้าไปสวนสนุกได้สบาย
ในยามค่ำคืนนี้ เฉินเฟิงก็คอยหลบซ่อนตัวอยู่ตลอด โดยไม่ลงมือทำอะไรกับพวกสำนักนินจาที่คอยสอดส่องดูแล แต่จะคอยหลีกเลี่ยงและซ่อนตัวเอาไว้
เพราะแผนที่สองของเขานั้นคือจัดการกับนินจาแม่นปืนที่อยู่ด้านบนสี่คนนั้น ดังนั้นเขาจึงไม่ลงมือ เพราะจะทำให้คนอื่นรู้ได้ว่า เขามาแล้ว
แล้วเวลาก็ค่อยๆ ไหลไป ในตอนนี้เฉินเฟิงหลบจนเข้ามาห่างจากชิงช้าแค่หนึ่งร้อยเมตร
ในเมื่อมาถึงจุดนี้แล้ว เฉินเฟิงก็ไม่หยุดรอ
เพราะว่า สิ่งที่เขาแย่งชิงมาจากกลุ่มซานโข่วคือปืนกล รุ่นmp5 ถ้าจะเรียกให้ถูกคือ รุ่นmp5a1 ที่ผลิตจากบริษัทhk
รูปแบบเดิมของปืนนั้นได้ถูกดัดแปลงใหม่ แล้วก็ปรับเปลี่ยนรูปแบบไปมาจนกลายเป็น25~100m ครั้งก่อนนั้นปรับปรุงจุดเล็งเป้าปืนให้สามารถป้องกันได้ และก็ปรับรูปแบบของปืนให้แวววาว ไม่ให้มีจุดเล็งเป้าแบบแต่ก่อน และในส่วนของด้านหน้านั้นก็เพิ่มความพิเศษ คือ ไม่ให้มีเสียง ไม่ให้มีเปลวไฟ เพิ่มมาด้วย
Mp5a1 กับmp5นั้นมีความพิเศษในการยิงเหมือนกัน ที่สามารถเล็งในระยะ 200 เมตรได้ แต่ชิงช้าห่างจากพื้นเพียงแค่ 100เมตร
ในเมื่อเป็นแบบนี้แล้ว ถ้าเฉินเฟิงต้องการยิงใส่มือปืนด้านบนชิงช้า เพื่อให้เกิดความแม่นยำนั้น เขาต้องรักษาระยะห่างจากชิงช้าอยู่ในหนึ่งร้อยเมตร แบบนี้เท่านั้น ระยะยิงถึงจะอยู่ในระยะ 200เมตร!
แม้ว่า เซียวกั่วจงจะกำชับเขา ว่าให้หลีกเลี่ยงใช้ปืน เพราะว่านักต่อสู้นั้นไม่ควรจะพึ่งมันมาก แต่ว่าในสถานการณ์แบบนี้ อาวุธปืนนั้นเหมาะที่สุด และแก้ไขปัญหาได้
แม้ว่าเขาจะไม่หยุดพักเลย แต่เขาก็ไม่ได้หลบซ่อนแล้ว แต่กลับมากมอบที่พงหญ้าแทน แล้วใช้แขนค่อยๆ คลานเข้าไปอย่างช้าๆ
หลังจากค่อยๆ คลานเข้า ตอนนี้เขาก็เข้าไปใกล้อีกสามสิบเมตรแล้ว หลังจากนั้นเขาก็พบว่ามีเงาดำหลบอยู่ที่พุ่มไม้ห่างจากชิงช้าสวรรค์ราวๆสามสิบถึงห้าสิบเมตร
พอเห็นดังนั้น เฉินเฟิงก็หยุดขยับตัวไปทันที แล้วเขาก็ค่อยเก็บปืนรุ่นmp5a1ที่อยู่เหนือไหล่ หลังจากนั้นก็ตรวจสอบอย่างละเอียดอีกครั้ง ว่าเก็บปืนไว้อย่างไม่มีปัญหา แล้วก็เอาอุปกรณ์ระงับเสียงออกมา
ถึงแม้ว่าเครื่องระงับเสียงจะช่วยลดเสียงได้ และช่วยไม่ให้ศัตรูเจอเราได้ แต่ในเวลาเดียวกันก็ทำให้ปืนมีประสิทธิภาพของอ่อนลง
นักฆ่าทั้งสี่คนนั้นต่างก็นั่งอยู่บนชิงช้า ที่มีกระจกล้อมไว้อย่างดี และกระจกก็จะทำให้ลดความรุนแรงของกระสุนได้ ซึ่งป้องกันได้อย่างแน่นอน เขาจึงทำได้แค่ใช้อาวุธชนิดนี้ เพื่อให้สามารถปลิดชีวิตได้ในนัดเดียว
พอเตรียมการทุกอย่างเสร็จ เฉินเฟิงก็ยกปืนขึ้น แล้วเล็งไปที่ด้านบนชิงช้าทันที
“ราย……รายงาน ทางด่านตะวันออกพบคนบุกเข้ามา!”
พอเตรียมการเสร็จ เฉินเฟิงก็เอาหูฟังออก แล้วเรียนเสียงของชายผู้นั้น แล้วกดเสียงให้ต่ำลง เพื่อพูดรายงาน
เพื่อเป็นอันหนึ่งอันเดียวทั้งการปฏิบัติและสอดส่อง นินจาทุกคนต่างมีวิทยุสื่อสารกันครบทุกคน
ในตอนนี้ พอเฉินเฟินพูดจบ ทุกคนจึงได้ยินกันหมด!
เฉินเฟิงมาที่หวาเซี่ยแล้วหรือ?!
พอเฉินเฟิงพูดจบ นินจาที่คอยแอบซุ่มอยู่รอบนอกก็พากันลุกขึ้นมาทันที แล้วมองไปทางด้านตะวันออกพร้อมกัน
แต่พวกนักฆ่าที่อยู่ด้านบนนั้นพอได้ยินเช่นนั้น ก็ลุกขึ้นมา แล้วก็ยกกล้องขึ้นมาส่องดูทางด้านตะวันออก
“บอกข้ามา ว่ามันเกิดอะไรขึ้น?”
และในเวลาเดียวกัน จายเถิงเหย่สุงที่อยู่บนชั้นสามก็ร้องถามขึ้นอย่างเสียงดัง ด้วยน้ำเสียงที่อึ้งและตกใจ
“พ่าง!”
“พ่าง!”
“พ่าง!”
“พ่าง!”
และเป็นเสียงปืนสี่ครั้งที่ตอบจายเถิงเหย่สุง
เสียงของปืนนั้นดังสนั่น พลางทำลายความเงียบสงัดตอนกลางคืนไปด้วย และยังเป็นการบอกทุกคนว่า
เฉินเฟิง ได้บุกมาหวาเซี่ยแล้ว!
เฉินเฟิงเรียนแบบเสียงของชายผู้นั้นแล้วพูดขึ้น จนทำให้ล่อความสนใจทุกคน และก็ใช้โอกาสนี้ลั่นไกปืนพร้อมกันสี่อัน แล้วยิงทันที
ในระหว่างนั้น นินจาด้านหน้าสองคนก็ล้มลงไปกองด้วยกัน ด้านหลังสองคนก็ลงไปนอนกองเหมือนกัน และห่างกันไม่ถึงหนึ่งวินาที
“เพล้ง! เพล้ง!”
หลังจากที่ได้ยินเสียงปืนดัง เสียงกระจกแตกก็ดังขึ้น กระสุนสี่นัดราวกับว่าติดตั้งอุปกรณ์ติดตาม เพราะทุกนัดยิงไปที่ศีรษะของนักฆ่าทั้งสี่คนอย่างแม่นยำ
