บทที่ 585 ให้คุณตายเสียยังจะดีกว่ามีชีวิตอยู่ซะอีก
“คุณแปลกใจมากใช่ไหม? ไม่เคยคิดไม่เคยฝันว่าคุณจะตายในมือของฉัน?” เฉินเฟิงยิ้มเล็กน้อย เดิมทีเป้าหมายของเขามีเพียงแค่กงปุ่นป้านฉาง ในความคิดของเขา สามารถสังหารหั้วจิ้งชั้นสุดผู้แข็งแกร่งไม่มีใครเทียบอย่างกงปุ่นป้านฉางได้ เขาก็ทำได้แล้ว
แต่สิ่งที่เขาไม่คาดคิดคือ เขาจับปลาตัวใหญ่กว่ากงปุ่นป้านฉาง——นั่นก็คือเทียนจ้าวเจินเหย่!
ผู้ซึ่งเป็นหัวหน้าพิธีกรรมแผนกอ้านเสินอิ่น!
ผู้ที่แข็งแกร่งตามลำดับรายชื่อที่ 18 ระดับเทพของโลก
ในหวาเซี่ย เทียนจ้าวเจินเหย่เป็นก่วนหนานเทียนผู้ยิ่งใหญ่
แต่ตอนนี้……
“อ้า! ฆ่าฉันเถอะ!”
เทียนจ้าวเจินเหย่กรีดร้องอย่างโกรธเคือง เขาไม่พอใจ เขาไม่พอใจอย่างยิ่ง!
แต่เขาเป็นคนแรกมหาปรมาจารย์แห่งบูโดของญี่ปุ่น!
ถึงขนาดที่ว่าให้เวลาเขาอีกสักสองสามปี เขาก็สามารถก้าวไปสู่การเป็นมหาปรมาจารย์ชั่วนิรันดร์!
แต่ตอนนี้ เขากลับถูกจอมยุทธหั้วจิ้งชั้นต้นทำให้เขาอับอายขายหน้าอย่างมาก เขายอมตายดีกว่า!
“ฆ่าคุณเหรอ?” มุมปากเฉินเฟิงยกขึ้นแบบหยอกล้อ ： “ถ้าฆ่าคุณ ดูจะเสียเปรียบคุณเกินไป”
“แก……แกจะทำอะไร??” มองดูท่าทางอารมณ์หยอกล้อของเฉินเฟิง จู่ๆเทียนจ้าวเจินเหย่ก็เริ่มหวาดกลัวขึ้นมา
“ฉันจะไว้ชีวิตคุณ”
เฉินเฟิงยิ้มเล็กน้อย ต่อมาเขาก็คว้าเทียนจ้าวเจินเหย่ที่รูปร่างอัปลักษณ์ที่แทบจะเหลือเพียงก้อนเนื้อและเลือด เขารีบไปห้องพยาบาลในสำนักใหญ่นินจา ค้นหาอุปกรณ์ช่วยเหลือทางการแพทย์ และเริ่มช่วยชีวิตเทียนจ้าวเจินเหย่
“ฆ่า…….ฆ่าฉันสิ แกมันไอ้บ้า”
เมื่อเห็นเฉินเฟิงห้ามเลือดให้ตัวเอง รักษาอาการบาดเจ็บ เทียนจ้าวเจินเหย่ก็ดิ้นอย่างรุนแรง กรีดร้องด้วยพละกำลังที่มีทั้งหมดของเขา แต่เสียงก็ยังคงเบามาก
เฉินเฟิงช่วยรักษาอาการบาดเจ็บของเทียนจ้าวเจินเหย่ไป และกล่าวเบาๆว่า: “เดิมทีฉันก็วางแผนที่จะฆ่าคุณ แต่แล้วจู่ๆฉันก็เปลี่ยนใจ”
“สำหรับผู้แข็งแกร่งอย่างที่ไม่มีใครเทียบ ใช้ชีวิตในสภาพแบบนี้ เกรงว่าจะรู้สึกแย่กว่าการตายมากกว่า”
“พอฉันรักษาอาการบาดเจ็บให้คุณ ฉันจะถ่ายรูปไว้เป็นที่ระลึก จากนั้นจะนำภาพถ่ายไปไว้ที่เวทีการอภิปรายบูโด ฉันจะเอาไปให้จอมยุทธ์ทั่วโลกดู สภาพฝืนยืดลมหายใจเฮือกสุดท้ายของผู้มีพลังอันดับที่ 18 นั่นก็จะคงจะเป็นที่ฮือฮาแน่นอน”
ในตอนนี้น้ำเสียงของเฉินเฟิงสงบลงอย่างน่าประหลาดใจ แน่นอน อย่างที่เขาว่า การฆ่าเทียนจ้าวเจินเหย่ไม่ใช่ทางเลือกที่ดีที่สุด
เทียนจ้าวเจินเหย่ในตอนนี้ถูกทิ้งเรียบร้อยแล้ว
สำหรับผู้แข็งแกร่งอย่างที่ไม่มีใครเทียบเช่นเขาแล้ว อยู่ในสภาพที่ถูกทิ้งไว้ เกรงว่ามันจะรู้สึกแย่กว่าการฆ่าเขาเป็นร้อยเท่า
และถ้าเอารูปถ่ายที่เทียนเฉินจ้าวเหย่พิการในเวทีการอภิปรายบูโด ทำให้เสินอิ่นโดนโจมตีอย่างหนักแน่นอน
ถ้าหากไม่มีอะไรผิดคาด ไม่กี่ปีถัดไป เสินอิ่นทั้งหมดอย่าได้คิดเงยหน้าขึ้นมาต่อหน้าจอมยุทธ์ทั่วโลก
“แก…..แกมันไอ้บ้า ฆ่าฉันสิ…….ฆ่าฉันให้ตายเลย!!!
หากว่าเทียนจ้าวเจินเหย่ในฐานะผู้ที่แข็งแกร่งตามลำดับรายชื่อที่ 18 มีบูโดที่แข็งแกร่งและยิ่งใหญ่ไว้ครอบครอง แต่ตอนจบเป็นแบบนี้ ก็ทำให้เขารับไม่ได้เลย
เขานึกไม่ออก หากสภาพของเขาในขณะนี้แพร่กระจายสู่โลกภายนอกมันจะทำให้เกิดความฮือฮาแบบไหน!
ช่วงเวลานี้ ความคิดของเขาพังทลายลง เขาปรารถนาเป็นอย่างยิ่งที่จะหักเฉินเฟิงออกเป็นหมื่นชิ้นเดี๋ยว
อย่างไรก็ตาม เขาในตอนนี้ อย่าพูดถึงการฆ่าเฉินเฟิงเลย แม้แต่จะฆ่าตัวเองก็ยังทำไม่ได้
เฉินเฟิงไม่ตอบเทียนจ้าวเจินเหย่ แต่รักษาอาการบาดเจ็บของเทียนจ้าวเจินเหย่ได้อย่างรวดเร็ว จากนั้นก็ถ่ายรูปเก็บไว้เป็นที่ระลึกอย่างที่เคยได้กล่าวออกไป
“เดี๋ยวตระเวนก็จะมาแล้ว เขาจะไปส่งคุณที่โรงพยาบาลให้เร็วที่สุด และจะช่วยชีวิตคุณจนถึงที่สุด”
เฉินเฟิงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา และยิ้มให้เทียนจ้าวเจินเหย่เบาๆ
รอยยิ้มเบาๆนี้ ในสายตาของเทียนจ้าวเจินเหย่ รู้สึกว่าราวกับเป็นรอยยิ้มของปีศาจ!
ในช่วงเวลานี้
จู่ๆเขาก็รู้สึกว่า เป็นความผิดพลาดครั้งใหญ่หลวงที่จะฆ่าเฉินเฟิงด้วยตัวเอง!
หลังจากที่ถ่ายภาพเทียนจ้าวเจินเหย่แล้ว แม้แต่กงปุ่นป้านฉางเฉินเฟิงก็ไม่ปล่อยไป
แต่ว่า ผู้ที่ควบคุมสมาคมการค้าเชียสุ่ยท่านนี้กลับว่าไม่ได้มีชีวิตที่ดีเหมือนกับเทียนจ้าวเจินเหย่ เทียนจ้าวเจินเหย่ เฉินเฟิงยังไว้ชีวิตให้แก่เขา แต่กงปุ่นป้านฉาง กลับถูกเฉินเฟิงเหยียบย่ำไปเลย
เป็นไปตามที่เฉินเฟิงคาดไว้ ไม่นานหลังจากที่เขาออกจากสำนักใหญ่นินจา รถลาดตระเวนกว่าสิบคันส่งเสียงแผดก้องไปทั่วสำนักใหญ่นินจา นอกจากนี้ ยังมีเฮลิคอปเตอร์แบล็คฮอว์กอีก 1 ลำ
การลาดตระเวนที่รวดเร็วมีอยู่ 2 สาเหตุ
สาเหตุที่ 1 คือ เนื่องจากเทียนจ้าวเจินเหย่และกงปุ่นป้านฉางเดินทางมาถึงฮอกไกโดโดยเครื่องบินราชการ หน่วยตระเวนรู้เรื่องแผนการของตระกูลซงจิ่งที่จะสังหารเฉินเฟิงที่สำนักใหญ่นินจา
สาเหตุที่ 2 คือ เฉินเฟิงก่อให้เกิดเสียงที่ดังเกินไป!
ตอนที่ระเบิดเกิดขึ้นและไฟลุกโชนขึ้นสู่ท้องฟ้า ไม่เพียงแต่ทำให้ปลุกคนจำนวนมากที่หลับใหลให้ตื่น แต่ยังทำให้หน่วยลาดตระเวนฮอกไกโดตกใจอีกด้วย!
เกิดอะไรขึ้น?
นี่คือข้อสงสัยในใจของหน่วยลาดตระเวนทั้งหมดเมื่อพวกเขารีบไปที่สำนักใหญ่นินจา
เพราะ ตามแผนของเทียนจ้าวเจินเหย่ จะมีเขาและกงปุ่นป้านฉางเป็นคนจัดการฆ่าเฉินเฟิงด้วยตัวเอง แทนที่จะใช้อาวุธที่ทันสมัย
ด้วยความสงสัยดังกล่าว พวกเขาเข้าไปในสำนักใหญ่นินจา เมื่อเห็นซากตึกสามชั้นและห้องประลอง ต่างก็ตกตะลึงกันหมด
เกิดความผวาขึ้นในใจของทุกคนอย่างบรรยายไม่ถูก
แม้ว่าพวกเขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่พวกเขาใช้น้องชายที่เป้าคิดก็สามารถคิดได้ว่า ทั้งหมดนี้ต้องเป็นฝีมือของเฉินเฟิงแน่นอน!
“ทุกคนฟังคำสั่ง ค้นหาฐานทัพทันที ดูว่าใครยังมีชีวิตอยู่บ้างไหม”
หลังจากเหตุการณ์ขวัญผวาเกิดขึ้น ผู้บัญชาการตระเวนฮอกไกโดปรับอารมณ์และออกคำสั่ง
“ครับ หัวหน้า!”
เมื่อหน่วยลาดตระเวนเกือบพันคนได้ยิน ต่างก็หลุดจากอาการช็อก รับคำสั่งอย่างเสียงดัง
เมื่อสิ้นเสียง พวกเขาก็แยกย้ายกันไปและเริ่มค้นหาตามคำสั่งของผู้บัญชาการตระเวนฮอกไกโด
เห็นได้ชัดเจนว่าใบหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยความกลัวที่ปิดไม่มิดผ่านแสงไฟในฐานทัพ
หวาดกลัวเพราะพวกเขาโดนกลอุบายของเฉินเฟิงจนทำตกใจกลัว!
หวาดกลัว ก็เป็นเพราะพวกเขากังวลว่าเฉินเฟิงยังไม่ไปจากที่นี่——ด้วยความแข็งแกร่งของเฉินเฟิง หากอยากฆ่าพวกเขาก็ง่ายเหมือนการเชือดไก่นั่นแหละ!
“หัวหน้า พวกเราพบท่านเทียนจ้าวเจินเหย่ที่ห้องพยาบาล เขาไม่มีแขนและขา แต่ได้รับการรักษาอาการบาดเจ็บเบื้องต้นไปแล้ว ตอนนี้ยังมีชีวิตอยู่ครับ!”
หลังจากนั้นไม่นาน หน่วยลาดตระเวนก็ไปที่ห้องพยาบาลก็พบเทียนจ้าวเจินเหย่และก็รายงานทันที
เมื่อฟังคำรายงาน ผู้บัญชาการตระเวนฮอกไกโดรีบพาคนเข้าไปยังห้องพยาบาล
“เอ่อ……”
แม้ว่าผู้บัญชาการตระเวนฮอกไกโดจะได้ยินลูกน้องรายงานว่าเทียนจ้าวเจินเหย่ไม่มีแขนและขา แต่เมื่อเขาเห็นเทียนจ้าวเจินเหย่ ก็ทำให้เขาตกตะลึงอยู่ที่เดิม
ณ เตียงห้องพยาบาล เทียนจ้าวเจินเหย่เป็นที่รู้จักกันในนามมหาปรมาจารย์คนแรกแห่งประเทศญี่ปุ่นซึ่งทั้งตัวเต็มไปด้วยเลือด คราบเลือดและฝุ่นเกาะติดกัน แวบแรกที่เห็นเขาเป็นเหมือนก้อนเนื้อและเลือดสีเข้ม
แม้ว่าบาดแผลที่แขนขาของเขาจะทำให้เลือดไหลไม่หยุด แต่ก็ถูกพันด้วยผ้าก๊อซ แต่มันก็ไม่ได้ทำให้เลือดหยุดสนิท ผ้าก๊อซเลือดซึมเป็นสีแดง
ใบหน้าของเขาก็ดูไม่มีเรี่ยวแรงอีกต่อไป ดวงตาไร้วิญญาณ เป็นเหมือนดั่งคนตาย
“ท่าน……ท่านใหญ่เทียนจ้าว เกิดอะไรขึ้นที่นี่?” หลังจากที่เกิดความตกตะลึง ผู้บัญชาการฮอกไกโดก็อดไม่ได้ที่จะถาม
“ฆ่า……ฆ่าฉันเถอะ……”
เทียนจ้าวเจินเหย่ไม่ตอบสนองต่อคำพูดของผู้บัญชาการฮอกไกโด พูดอย่างเสียงแหบ ด้วยน้ำเสียงวิงวอน
