บทที่ 577 ฆ่าล้างตระกูล
“โห่อู่！”
เห็นฉากนี้แล้ว อาจารย์ของกงปุ่นโห่อู่ตะโกนออกมา
จากนั้น——
ไม่รอให้เขามีการเคลื่อนไหว เฉินเฟิงเป็นเหมือนสายลม พุ่งมาอยู่ตรงหน้าเขา ฝ่ามือซัดเข้าที่ศีรษะของเขา เหมือนกับปืนใหญ่
“ปั้ง！”
ฟังจากเสียงแล้ว ศีรษะของอาจารย์กงปุ่นโห่อู่แตกร้าว
ก่อนหน้านี้ เขาเป็นเช่นเดียวกับศิษย์ของเขากงปุ่นโห่อู่ ที่โอ้อวดจะแก้แค้นเฉินเฟิง
เวลานี้ เขาก็เหมือนกับศิษย์ของเขากงปุ่นโห่อู่ ที่ถูกเฉินเฟิงซัดฝ่ามือเข้าไปที่ศีรษะ！
“แกระ！！”
ในเวลานี้ กงปุ่นสองอีตะโกนออกมา ดาบซามูไรในมือ พุ่งเข้าหาเฉินเฟิงอย่างรวดเร็ว
อีย่า！
พอเสียงจบลง กงปุ่นสองอีก็มาถึงตรงหน้าของเฉินเฟิง สองมือกำดาบ เฉือนไปที่เฉินเฟิง!
เสียงฝีเท้าของเฉินเฟิง ร่างกายหมุนเหมือนเกลียว หลบดาบซามูไรที่แหลมคมไปด้านข้าง ทำให้ดาบนั้นของกงปุ่นสองอี ฟันไม่โดน
ฟิ้ว！
หลังจากหลบดาบของกงปุ่นสองอีแล้ว เฉินเฟิงดีดตัวด้วยเท้าขวา หลังเท้าตึง พลังพลุ่งพลาน เตะข้อมือของกงปุ่นสองอี
ตวัดเท้าขึ้น
การโจมตีนี้ เฉินเฟิงใช้กระบวนท่าศิลปะการต่อสู้ที่มีชื่อเสียงของหวาเซี่ย
ปั้ง！
เสียงดังออกมา กงปุ่นสองอีหลบไม่ทัน ถูกเฉินเฟิงเตะเข้า ข้อมือถูกพลังเตะที่น่ากลัว ขณะนั้นดาบที่อยู่ในมือก็ร่วงลง เลือดไหลออกมา
เฉินเฟิงใช้เท้าที่เตะออกไป เกี่ยวเอาดาบซามูไรมาตรงหน้า มือจับไว้ จากนั้นดาบชี้ไปที่คอของกงปุ่นสองอี
สีหน้ากงปุ่นสองอีเปลี่ยนไป ถอยออกมาอย่างรวดเร็ว ความคมของดาบ นัยน์ตาของเขามองเห็นดาบเฉือนมาที่คอ คมดาบเฉือนที่คอของเขาเป็นแผลเล็กๆ เลือดก็ไหลออกมา
ฉากนี้ เขาตกใจจนหัวใจจะหลุดออกมา จากนั้นถอยออกไปหลายเมตร ปลีกตัวออกจากเฉินเฟิง
เฉินเฟิงไม่ได้ไล่ตามกงปุ่นสองอี แต่ถือดาบซามูไร เหมือนกับหมาป่าเข้าไปในฝูงแกะยังไงอย่างนั้น การสังหารหมู่สมาชิกคนสำคัญคนอื่นๆของครอบครัวกงปุ่น
ใช่แล้ว…..
เป็นการสังหารหมู่！
ทุกครั้งที่เขาเหวี่ยงดาบ ก็จะมีศีรษะของคนตกลงที่พื้น
สมาชิกคนสำคัญคนอื่นๆของครอบครัวกงปุ่นอยู่ต่อหน้าเฉินเฟิง เหมือนกับแกะที่มีพลังไม่เท่ากับพลังของไก่ ไม่เพียงแต่ไม่สามารถต้านทานได้ ตลอดจนไม่สามารถแม้แต่จะหลบ เพียงไม่กี่วินาที ก็มีหลายคนถูกตัดศีรษะ!
“ตาย！！”
เห็นฉากนี้แล้ว กงปุ่นสองอีจู่ๆสายตาก็ระเบิดออกมา เขาโกรธจนถึงขีดสุด ตะโกนคำรามออกมา ข้อมือสั่น เสียงซูริเคนปล่อยไปทางเฉินเฟิง
ร่างกายของเฉินเฟิงก็ได้หายแวบ หลบได้อย่างสบายๆ
“ปัก！”
“ปัก！”
“ฟิ้ว！”
ในเวลาเดียวกัน เสียงเลือดสาดก็ดังขึ้น ชูริเคนสามตัวยิงเข้าที่สมาชิกสามคนของครอบครัวกงปุ่นข้างๆเฉินเฟิง ทะลุร่างของพวกเขาในทันที ทำให้พวกเขาจมในกองเลือด
พวกเขาถูกกงปุ่นสองอีฆ่าด้วยมือตัวเอง！
“อ่า——”
ผลลัพธ์นี้ ทำให้กงปุ่นสองอีบ้าคลั่ง กล้ามเนื้อบนใบหน้าของเขาบิดเข้าหากันอย่างสมบูรณ์ คำรามออกมา กระโจนเข้าหาเฉินเฟิงอีกครั้ง
ครั้งนี้ เฉินเฟิงไม่ได้หลบ แต่ถือดาบซามูไร ริเริ่มรับมือ
“พัวะ——”
หลังจากสิบกระบวนท่า เฉินเฟิงตัดหัวของกงปุ่นสองอีด้วยดาบเดียว!
ฉากนี้ ทำให้เหล่าสมาชิกของครอบครัวกงปุ่นที่ยังไม่ตายตกใจกลัวจนอ่อนปวกเปียกลงที่พื้น
“ปีศาจ！แกมันปีศาจ！！”
ภายในยามค่ำคืน สมาชิกในครอบครัวกงปุ่นเหล่านั้นต่างหวาดกลัว มองเฉินเฟิงด้วยความเกลียดชัง ตะโกนเสียงดัง
“เมื่อตอนที่พวกแกต้องการฆ่าฉันญาติพี่น้องและเพื่อนของฉัน ก็ควรที่จะต้องลิ้มรสถึงความรู้สึกเมื่อถูกฆ่าเช่นกัน！”
เฉินเฟิงกล่าวอย่างไม่แยแส ถือดาบซามูไรเปื้อนเลือดอีกครั้ง พุ่งเข้าไปในฝูงชน ปลิดชีวิตคน
หลังจากสิบนาที เฉินเฟิงได้ทิ้งศพไว้กองหนึ่ง ทิ้งดาบแล้วจากไป
ครอบครัวกงปุ่น แม้กระทั่งไก่สุนัขก็ไม่รอด！
เขตพื้นที่ครอบครัวกงปุ่นในชานเมืองอำเภอเชียนเย่ เป็นพื้นที่การเกษตรขนาดเล็ก ใกล้ภูเขาและแม่น้ำ สภาพแวดล้อมสวยงาม สะอาดมาก ไม่มีใครรบกวน แทบจะกลายเป็นพื้นที่ส่วนตัวของพวกเขา
เวลาเช้าตรู่ เมื่อแสงตะวันสีแดงค่อยๆขึ้นจากขอบฟ้า การฝึกศิลปะการต่อสู้ในเขตครอบครัวกงปุ่นในสนามฝึกไม่มีแม้แต่เงาของผู้ฝึก ทั้งสนามว่างเปล่า คฤหาสน์หลังใหญ่เงียบสงบ กลิ่นคาวเลือดได้แทรกซึมเข้าไปในอากาศ
ตั้งแต่เฉินเฟิงใช้เลือดล้างครอบครัวกงปุ่นก็ได้ผ่านมาหลายชั่วโมงแล้ว เนื่องจากเขตพื้นที่ครอบครัวกงปุ่นค่อนข้างเปลี่ยว นอกจากนี้ห้ามบุคคลภายนอกเข้าโดยเด็ดขาด แม้กระทั่งป้ายเตือนพิเศษบนถนนไปยังคฤหาสน์ จนถึงเก้าโมงเช้า ยังไม่มีใครค้นพบโศกนาฏกรรมของครอบครัวกงปุ่น
เวลาเก้านาฬิกา Toyota Alpha ขับอยู่บนถนนที่มุ่งหน้าสู่เขตพื้นที่ครอบครัวกงปุ่น
ภายในรถ คือหัวหน้าครอบครัวกงปุ่นกงปุ่นป้านฉางนอนอยู่บนเบาะหลับตาพักผ่อน และผู้หญิงในชุดซามูไรสีขาวก็ได้โทรศัพท์ตลอดเวลา
ผู้หญิงชื่ออ้ายเต่าคง เป็นผู้ช่วยของกงปุ่นป้านฉาง
“ยังไม่มีใครรับโทรศัพท์เหรอ?”
จู่ๆ กงปุ่นป้านฉางก็ลืมตาขึ้น ขมวดคิ้วถามเล็กน้อย
“ค่ะ ประธาน”อ้ายเต่าคงพยักหน้า
“ใกล้ถึงแล้ว ไม่ต้องโทรแล้ว”เมื่อกงปุ่นป้านฉางพูด ก็ได้ขมวดคิ้วแน่น
เมื่อคืนเขาอยู่ข้างนอกตลอด ประสานงานกับกลุ่มซานโข่วและขวัญนินจาตามหาเบาะแสของเฉินเฟิง แต่ก็น่าเสียดาย ตามหามาทั้งคืน ก็ไม่พบร่องรอยของเฉินเฟิงเลย เฉินเฟิงดูเหมือนหายไปจากญี่ปุ่นโดยสิ้นเชิง
เช้าตรู่วันนี้ จู่ๆผู้ช่วยของเขาอ้ายเต่าคงก็ได้แสดงความคิดเห็น สถานที่ที่อันตรายที่สุดคือสถานที่ที่ปลอดภัยที่สุด หรือว่าหลังจากที่เฉินเฟิงฆ่าคนแล้วจะมาหลบในครอบครัวกงปุ่น เนื่องจากสนามเด็กเล่นอยู่ไม่ไกลจากครอบครัวกงปุ่น
กงปุ่นป้านฉางรู้สึกว่าความคิดนี้ดูไร้สาระ เขาไม่คิดว่าเฉินเฟิงจะกล้าขนาดนั้น
แม้ว่าปากจะพูดแบบนี้ แต่ในใจของกงปุ่นป้านฉางก็ยังไม่สบายใจเล็กน้อย
ดังนั้น หลังจากที่ขึ้นรถจากโตเกียวมา เขาก็ให้ผู้ช่วยอ้ายเต่าคงติดต่อกงปุ่นสองอี เตรียมที่จะสอบถามเรื่องของครอบครัวกับกงปุ่นสองอี แต่ก็ไม่สามารถติดต่อได้
ในสถานการณ์เช่นนี้ ลางสังหรณ์ไม่ดีปรากฏขึ้นในใจของเขา รู้สึกหวิวๆ อาจมีบางอย่างเกิดขึ้นกับครอบครัว
ด้วยความวิตกกังวลนี้ จากนั้นภายในยี่สิบนาทีกงปุ่นป้านฉาง ได้พาผู้ช่วยอ้ายเต่าคงมาถึงหน้าประตูเขตครอบครัวกงปุ่น พบว่าประตูใหญ่ล็อกแน่น มองไปรอบๆ สนามฝึกซ้อมหน้าบ้านว่างเปล่า ไม่มีแม้แต่เงาเดียว
คนขับกดแตรหลายครั้ง ก็ไม่มีใครตอบกลับ
“นายท่าน มีบางอย่างผิดปกติ”
ชายวัยกลางคนจอมยุทธ์ในชุดสีดำมองไปที่ประตูที่ล็อก สนามฝึกซ้อมว่างเปล่า อดไม่ได้ที่จะเอ่ยพูด
เขาเป็นคนขับรถของกงปุ่นป้านฉาง และยังเป็นบอดี้การ์ดอีก คือนินจาชั้นกลางขั้นท้าย
“ประธาน ดูเหมือนจะมีกลิ่นคาวเลือดอยู่ในอากาศ”
ขณะที่เสียงของชายชุดดำดังขึ้น อ้ายเต่าคงสูดจมูกไปพลาง พูดไปพลาง
“กดแตรอีกครั้ง หากยังไม่ตอบสนอง เปิดประตูออก พวกเราเข้าไปดูกัน”
กงปุ่นป้านฉางพบความผิดปกติ ความวิตกกังวลในใจเพิ่มขึ้น คิ้วขมวดเข้าหากันอย่างสมบูรณ์
“ครับ ประธาน！”
ชายชุดดำรับคำสั่งทันที จากนั้นทำตามคำสั่งของกงปุ่นป้านฉางเพื่อส่งเสียงแตรรถอีกครั้ง สุดท้ายยังคงไม่มีการตอบกลับ
ด้วยเหตุนี้ ชายในชุดดำผลักประตูรถ เดินไปที่ประตูรั้ว ถีบไปที่ประตู
ติ๊งต่อง——
เสียงแตกหักดังขึ้นมา ประตูของคฤหาสน์เปิดออก
ชายชุดดำกลับไปที่รถ ขับรถ พากงปุ่นป้านฉางและอ้ายเต่าคงสองคนเข้าไปในคฤหาส
