บทที่ 611 ราบคาบ
แม้ว่าการแข่งขันยังไม่สิ้นสุด แต่เขารู้ดีว่า ดูจากแนวโน้มในตอนนี้ ขอแค่ไม่เกิดเรื่องไม่คาดคิด เฉินเฟิงต้องชนะการแข่งขันนัดนี้แน่!
และถ้าเฉินเฟิงชนะล่ะก็ เขากับผูชางจวู้นต้องทำตามเดิมพันสัญญา……
ด้วยชีวิต!
……
ในเวลาเดียวกันนี้เอง
ที่ลู่แข่ง บูกัตติ เวย์รอนสีขาว ใบหน้าของผูชางจวู้นไม่ปรากฏความเย่อหยิ่งจองหองอีกเลย แม้แต่การดูแคลนก็ไม่มี มีแต่ความหวาดกลัว
ถูกต้อง……
เป็นความหวาดกลัว!
แม้เขาจะไม่เห็นลีลาของเฉินเฟิงด้วยตัวเอง ไม่รู้ว่าเฉินเฟิงทำโฟร์ดริฟท์ที่เพอร์เฟ็คผ่านโค้งมรณะ แต่เขารู้ความจริงในข้อหนึ่งว่า เขาถูกเฉินเฟิงทิ้งห่างมากขึ้นทุกที!
และพอหลังจากโค้งที่3 เขากลับมาสงบสติ เล่นในระดับปกติ จนถึงขั้นเหนือปกติ!
สิ่งนี้หมายความว่าอะไร?
หมายความว่า ต่อให้เขาเล่นเหนือกว่าปกติ ก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเฉินเฟิง!
ทั้งหมดนี้ ทำให้เกิดคลื่นซัดถาโถมในใจขึ้นมา และทำให้เขาอดยอมรับความจริงที่โหดร้ายในเวลาเดียวกันไม่ได้ ต่อให้นับจากนี้เขาเล่นได้ดีเหนือกว่าปกติก็ตาม เขาก็ไม่สามารถพลิกแซงเฉินเฟิงเอาชนะการแข่งขันได้!
การแข่งนัดนี้ เขาแพ้แน่นอนแล้ว!
“เขา……ทำไมเขาถึงแกร่งเช่นนี้?”
ในขณะที่ตกตะลึง ผูชางจวู้นก็อดถามตัวเองในใจไม่ได้
นาทีถัดมา
ไม่ทันที่เขาจะคิดที่มาที่ไปออก บูกัตติ เวย์รอนสีขาวก็มาถึงโค้งมรณะแห่งสนามแข่งใต้ดินเขาคุนซาน ชนเข้าอย่างจังกับรั้วกั้นในโค้งตัวUตัวแรก
“แย่แล้ว!”
ผูชางจวู้นเหมือนตื่นจากฝัน รีบใช้มาตรการฉุกเฉิน ลดความเร็ว ทำดริฟท์ ผ่านโค้งตัวUด้วยใบหน้าที่ตกใจ
“ฮู้~ฮู้~”
ผูชางจวู้นตกใจจนเหงื่อท่วมตัวอีกครั้ง จากนั้นก็ถอนใจเฮือกใหญ่ รวบรวมสติ ตกใจไร้อันตรายผ่านโค้งมรณะไปได้ แต่ระยะทางห่างจากเฉินเฟิงมากยิ่งขึ้น
“หึ ยังจะได้ฉายาว่าราชารถกาวลี่ ลีลาอย่างนี้ยังสู้ฉันไม่ได้เลย!”
“คิดว่าเขาคงตกใจลีลาของคุณชายเฉินจนเยี่ยวราดน่ะ เลยไม่สามารถออกลีลาปกติได้!”
“ฮ่าๆ เวลานี้เงามืดปกคลุมในใจผูชางจวู้นแล้ว!”
……
ในเวลานี้ ลีลาน่าขายหน้าของผูชางจวู้นที่ไม่สามารถปกปิด ได้ผ่านกล้องวงจรปิดสู่สายตาของทุกคนที่อยู่ในสนามแล้ว บรรดานักแข่งหวาเซี่ยต่างอ้าปากเย้ยหยันกัน รู้สึกเหมือนชาวนาที่พลิกตัวขึ้นมาเป็นพ่อเลี้ยงหัวเราะกันเฮฮาเสียงดัง
จบกัน!
ในเวลานี้เอง รวมถึงหลี่ตงชิง ทุกคนต่างรู้ว่า การแข่งนัดนี้ผู้ชางจวู้น ——พ่ายแพ้อย่างไม่ต้องกังขา!
อีกทั้งถ้าผูชางจวู้นไม่สามารถปรับสภาพจิตใจ ให้จดจ่ออยู่ที่การแข่งขันได้ล่ะก็ อาจจะเกิดเหตุการณ์ไม่คาดคิดระหว่างการแข่งขัน จนถึงแก่ชีวิตก็ได้
จบกันแล้วเหรอ ?
“ว๊าว!”
10นาทีต่อมา เสียงที่มาพร้อมกับเสียงอึกทึกลั่นท้องฟ้า บูกัตติ เวย์รอนสีดำที่ราวกับพายุหมุนสีดำ ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ วิ่งเข้ามาสู่เส้นชัย
“เวลา24นาที เฉินเฟิงทำสถิตในสนามแข่งรถเขาคุนซานใหม่ ทำเวลาเร็วขึ้นเกือบ5นาที!”
ในเวลานี้เอง ราชินีพิธีกรในสนามก็เปิดปากอีกครั้ง เสียงที่เร้าใจของเธอผ่านเครื่องขยายเสียงไปทุกมุมของสนามแข่ง ดังเข้าไปในหูของทุกคน “ลำดับต่อไป ขอให้พวกเราส่งเสียงสุดกำลังต้อนรับราชารถเฉินเฟิงที่กำลังมาถึงด้วย”
“ราชารถเฉินเฟิง!”
ในชั่วพริบตา บรรดานักแข่งหวาเซี่ยกับผู้ชมในสนามก็ส่งเสียงตะโกนห้าคำนี้ตามพิธีกร
เสียงของผู้คนกว่าพันคนซ้ำๆ พร้อมกัน เป็นพลังมหาศาล กลบเสียงคำรามของบูกัตติ เวย์รอนราวกับจะให้เมฆดำบนท้องฟ้ากระจายออกไป
ไม่นาน ท่ามกลางเสียงร้องตะโกนของผู้คน บูกัตติ เวย์รอนสีดำที่เฉินเฟิงขับมาก็ทะยานผ่านเส้นชัย จากนั้นก็ลดความเร็ว จอดอยู่ข้างสนามแข่ง
“เฉินเฟิงราชารถ! เฉินเฟิงราชารถ!!”
พอเห็นฉากนี้ เสียงตะโกนของผู้คนในสนามก็ดังยิ่งขึ้น
มีสาววัยรุ่นคลั่งไคล้บางส่วน เร้าใจจนถอดชุดชั้นในออก เผยให้เห็นทรวงอกที่ใหญ่บึ้ม โบกชุดชั้นใน ส่งเสียงร้องตะโกน
และก็มีวัยรุ่นบางส่วน ส่งเสียงร้องตะโกนไป เขย่าแชมเปญไป ดีใจอย่างสุดอารมณ์
พวกเขาใช้วิธีนี้ฉลองชัยชนะของวงการแข่งรถใต้ดินหวาเซี่ย พร้อมกับต้อนรับการลงจากรถของเฉินเฟิง
ในท่ามกลางเสียงร้องดีใจ เฉินเฟิงก็เปิดประตูรถ ค่อยๆ ลงมาจากรถ
ภายใต้ความมืด ไม่มีความตื่นเต้นปรากฏบนใบหน้าเขาแม้แต่นิดเดียว สีหน้าเหมือนบ่อน้ำที่แห้งเหือด สงบราบเรียบ
ความรู้สึกเช่นนั้นสำหรับเขาราวกับว่า ทั้งหมดที่ทำลงไปไม่ใช่เรื่องน่าภูมิใจอะไร แต่เป็นแค่เรื่องเล็กน้อย
วู้ฮู่!
จากนั้น เฉินเฟิงยังไม่ทันได้ขยับเท้า หวู่เหวินโป๋ก็พาจี้หงเป็นแกนนำบรรดานักแข่งรถใต้ดินชาว
หวาเซี่ย ราวกับคลื่นน้ำ โถมเข้าหาเฉินเฟิงอย่างบ้าคลั่ง
“พี่เฟิง พี่เจ๋งมากเลย!”
ไม่นาน หวู่เหวินโป๋ก็พุ่งมาที่ตัวของเฉินเฟิงก่อนเพื่อน ส่งเสียงตะโกนอย่างเร้าใจ
“ใช่แล้ว คุณชายเฉิน คุณทำให้ผมรู้จักความหมายของคำว่าเหนือฟ้ายังมีจักรวาล เหนือมนุษย์ยังมียอดมนุษย์อย่างแท้จริง” จี้หงก็ยิ้มแหยๆ ร้องตะโกนเช่นเดียวกัน
ส่วนนักแข่งเหล่านั้นแม้ว่าไม่ได้เอ่ยปาก แต่ใบหน้าเต็มไปด้วยการมองเฉินเฟิงด้วยความเคารพ นับถือ !
ในเวลานี้ เฉินเฟิงเป็นราชารถในใจของพวกเขา ยิ่งกว่านั้นยังเป็นความภูมิใจของวงการนักแข่งใต้ดินหวาเซี่ยด้วย!
เพราะว่า เฉินเฟิงใช้วิธีขยี้เอาชนะผูชางจวู้น จนชนะการแข่งนัดนี้ ไม่เพียงลบล้างคำสบประมาทให้วงการแข่งรถใต้ดินหวาเซี่ยได้ ยังทำให้วงการแข่งรถใต้ดินของหวาเซี่ยยกระดับขึ้นอย่างรวดเร็วในการแข่งขันรถใต้ดินระดับโลก!
หูที่ได้ยินคำพูดของหวู่เหวินโป๋กับจี้หง มองไปยังสายตาที่เคารพนับถือของนักแข่งหวาเซี่ย เฉินเฟิงก็ได้แต่หัวเราะไม่พูดอะไร
หืม?
นาทีต่อมา เขาเดินผ่านฝูงชน อยู่ๆ ก็เห็นหลี่ตงชิงถือมือถือเดินออกมาจากกลุ่มคน มือข้างหนึ่งอุดหูไว้ อีกข้างพูดอะไรบางอย่างที่ไมโครโฟนที่มือถือ
“ไอ้ย้ายข้าง คิดจะเบี้ยวเหรอ?”
พอเห็นฉากนี้ เฉินเฟิงก็แอบขำในใจ
แพ้ก็ต้องยอมรับ
คืนนี้ ต่อให้ผูชางจวู้นกับหลี่ตงชิงเชิญประธานาธิบดีกาวลี่มาถึงที่ก็เปล่าประโยชน์!
แม้ว่าเฉินเฟิงจะดูออกว่าหลี่ตงชิงกำลังทำอะไร แต่เขาก็ไม่ได้ให้หวู่เหวินโป๋ไปขัดขวาง กลับปล่อยให้คนย้ายข้างอย่างหลี่ตงชิงทำไป
“ราชารถ!”
“เฉินเฟิง!”
เฉินเฟิง หวู่เหวินโป๋ จี้หงกับนักแข่งหวาเซี่ยยืนอยู่หน้าบูกัตติ เวย์รอนสีดำ รอผูชางจวู้นขับมาที่จุดสิ้นสุด เหล่าผู้ชมยังคงดีใจกันขีดสุด พวกเขาโบกไม้โบกมือตะโกน บางส่วนตะโกนราชารถ บางส่วนตะโกนเฉินเฟิง ขานรับกันไปมา อย่างมโหระทึก
เสียงเฮที่อึกทึกในหู นอกจากหลี่ตงชิงที่กำลังโทรศัพท์อยู่ มองดูเฉินเฟิงยืนอยู่ท่ามกลางนักแข่งหวาเซี่ย นักแข่งกาวลี่คนอื่น แต่ละคนหน้าตาดูหมองคล้ำ ความรู้สึกอย่างกับไปกินหนูตายกันมา หดหู่ขนาดไหนก็ขนาดนั้น
“ว๊าว~”
8นาทีต่อมา เสียงเฮของบรรดาผู้ชมยังไม่ทันหยุด เสียงคำรามของรถแข่งก็ดังขึ้นอีกครั้ง
ในความมืด ในที่สุดบูกัตติ เวย์รอนสีขาวก็ปรากฏตัว ไม่รู้ว่าเป็นเพราะหดหู่ที่แพ้การแข่งขัน หรือเป็นเพราะไม่รู้จะสู้หน้าความอัปยศความพ่ายแพ้ครั้งนี้อย่างไร ความเร็วรถของผูชางจวู้นช้ามาก ต่างจากท่าทางตอนเริ่มต้นอย่างสิ้นเชิงที่ “ดูถูกโลกนี้ ว่าใครจะสู้เขาได้”
