ลูกเขยมังกร – ตอนที่ 620

บทที่ 620 ผู้มีพระคุณสกุลเฉิน

หลังวางสายจากแฮธาเวย์ แอนนี่ก็อาบน้ำเปลี่ยนชุดภายใต้การดูแลของสาวใช้ จากนั้นเธอก็เลือกสวมชุดราตรีสีขาวดูสวยสง่าปรากฏตัวในงานเลี้ยงและนั่งทานอาหารที่โต๊ะหลัก

คนที่นั่งโต๊ะเดียวกับเธอยังมีพนักงานจากพระราชวังอังกฤษคนหนึ่งรวมถึงผู้ดูแลของกลุ่มนักลงทุนและนักธุรกิจแนวหน้าอีกหลายคน

ด้านหวาเซี่ยก็มีมือหนึ่งของยันเจียงนั่งอยู่หัวโต๊ะและมีผู้มีอำนาจหลักๆอยู่สองสามคน นอกจากนี้ยังมีเฉินอิงไฉและตัวแทนนักธุรกิจของยันเจียงอีกคนหนึ่ง

ถึงแม้ว่าลำดับของเฉินอิงไฉจะไม่สูงทว่าเขาเป็นตัวแทนตระกูลเฉินจากยันเจียง อีกทั้งเขตที่เขาดูแลอยู่คือเขตฝางซานซึ่งเป็นเขตที่ดึงดูดความสนใจจากกลุ่มนักลงทุนของอังกฤษในครั้งนี้

งานเลี้ยงเริ่มต้นขึ้นแล้ว มือหนึ่งของยันเจียงเอ่ยต้อนรับก่อนเป็นอันดับแรก จากนั้นก็มีแอนนี่เป็นตัวแทนในการกล่าวขอบคุณจากทางฝั่งของกลุ่มนักลงทุนจากอังกฤษ

เมื่อพิธีการทั้งหมดเสร็จสิ้นลง ทุกคนจึงเริ่มลงมือรับประทานอาหาร

แอนนี่ปฏิบัติตัวตามพิธีการของราชวงศ์อังกฤษและชนชั้นสูงได้อย่างดีเยี่ยม กิริยาในการรับประทานอาหารสง่างาม ค่อยๆเคี้ยวค่อยๆกลืน ทั้งหมดนี้ล้วนขับให้เธอดูสูงสง่า

แน่นอนว่าเธอก็ไม่อาจหลีกเลี่ยงประเพณีท้องถิ่นของที่นี่ เมื่อทานอาหารไปได้สักพักหนึ่ง การยกแก้ว ชนแก้วก็มาถึง

สำหรับธรรมเนียมปฏิบัติทั้งหมดนี้ถึงแม้แอนนี่จะไม่คุ้นเคยทว่าบนใบหน้าของเธอก็ประดับรอยยิ้มตลอดเวลา

“เจ้าหญิงแอนนี่ยินดีต้อนรับสู่หวาเซี่ยสู่ยันเจียงอีกครั้งครับ”

เมื่อวนมาถึงเฉินอิงไฉ เขาหยัดตัวขึ้นอีกครั้งก่อนจะถือแก้วไวน์เดินมาหยุดอยู่ข้างแอนนี่ ใบหน้าปรากฏรอยยิ้มที่ตัวเองคิดว่ามีเสน่ห์ “ถึงแม้ผมจะเจอเจ้าหญิงเป็นครั้งแรกแต่ผมรู้สึกคุ้นเคยกับเจ้าหญิงอย่างบอกไม่ถูก ราวกับเราเคยเจอกันหลายครั้งหรือรู้จักกันมานาน”

“ฉันก็รู้สึกว่าตัวคุณฉินให้ความรู้สึกคุ้นเคยเช่นกันค่ะ” แอนนี่หยัดตัวขึ้นยกแก้วไวน์พลางตอบกลับพร้อมรอยยิ้ม

เมื่อได้ยินคำพูดของแอนนี่ มือหนึ่งของยันเจียงรวมถึงคนของทางหวาเซี่ยทุกคนในโต๊ะนี้ล้วนตกตะลึง จากนั้นก็แปรเปลี่ยนเป็นความรู้สึกยกย่องเฉินอิงไฉ เนื่องจากพวกเขาเคยลองพยายามตีสนิทกับแอนนี่แล้วแต่ไม่มีใครทำสำเร็จ!

นอกจากยกย่องแล้วในขณะเดียวกันมือหนึ่งของยันเจียงก็ปีติยินดีอยู่ในใจ ดีใจที่หน้าที่ดึงดูดการลงทุนตกไปอยู่ที่เฉินอิงไฉ

จากที่เขาเห็นปฏิกิริยาของเฉินอิงไฉ ตอนนี้แอนนี่ประทับใจในตัวเฉินอิงไฉพอสมควรซึ่งจะเป็นประโยชน์ต่อการดึงดูดการลงทุนทางธุรกิจเป็นอย่างมาก

“กระผมเชื่อว่าเราจะกลายเป็นเพื่อนสนิทกันได้ครับเจ้าหญิงแอนนี่” เมื่อรับรู้ถึงสายตาอิจฉาและยกย่องจากคนรอบข้าง รอยยิ้มบนใบหน้าของเฉินอิงไฉก็ดูมั่นใจมากกว่าเดิม ในใจก็เติมไปด้วยความภาคภูมิใจ

ในฐานะทายาทรุ่นที่สามของตระกูลเฉิน ในตอนแรกที่ตระกูลเฉินมอบหมายให้เขาดูแลเรื่องการต้อนรับเจ้าหญิงของราชวงศ์อังกฤษ เขายังรู้สึกไม่สบายใจ

สำหรับเขาแล้ว ผู้หญิงที่สูงส่งอย่างเจ้าหญิงมาตรฐานต้องสูงเป็นธรรมดา

ถึงแม้เขาจะเป็นคนของตระกูลเฉิน ทว่าเจ้าหญิงก็อาจจะไม่ไว้หน้าเขา

แต่คิดไม่ถึงว่าเจ้าหญิงแห่งราชวงศ์จะเข้าถึงง่ายขนาดนี้ เขาเอ่ยเพียงสองสามประโยคก็ได้รับความสนิทสนมจากเจ้าหญิงแล้ว

“ฉันตั้งตารอเลยค่ะ” แอนนี่ยิ้มบางๆ ประโยคแรกทำให้เฉินอิงไฉพึงพอใจมาก ทว่าประโยคที่สองทำให้รอยยิ้มบนใบหน้าของเฉินอิงไฉชะงักค้างทันที “เพราะว่าเพื่อนหวาเซี่ยคนแรกของฉันก็สกุลเฉินเหมือนกัน จะพูดให้ถูกก็คือเขาเป็นผู้มีพระคุณของฉันค่ะ”

ผู้มีพระคุณของเจ้าหญิงแอนนี่……ก็สกุลเฉินอย่างนั้นหรือ?

เมื่อได้ยินประโยคนี้ของแอนนี่ บรรยากาศก็อึดอัดอย่างน่าประหลาด

โดยเฉพาะอย่างยิ่งคนที่ยืนถือแก้วเหล้าอยู่อย่างเฉินอิงไฉที่กระอักกระอ่วนจนพูดไม่ออก

ตอนแรกคิดว่าแอนนี่รู้สึกดีกับเขาเพราะรูปลักษณ์ภายนอกและชื่อเสียงของตระกูล

ทว่าตอนนี้แอนนี่กลับบอกว่ารู้สึกดีกับเขาเพราะว่าผู้มีพระคุณของเธอก็สกุลเฉินเหมือนกัน

“เจ้าหญิงแอนนี่ ขออนุญาตสอบถามว่าผู้มีพระคุณของเจ้าหญิงคือใครครับ?”

หลังจากปิดบังความอึดอัดที่ปรากฏบนใบหน้าเรียบร้อยแล้ว เฉินอิงไฉก็เอ่ยปากถามพร้อมรอยยิ้ม เขาสงสัยมากว่าผู้มีพระคุณที่แอนนี่พูดถึงคือใคร

เพราะดูจากสีหน้าของแอนนี่แล้วบ่งบอกได้เลยว่าผู้มีพระคุณสกุลเฉินที่เธอพูดถึงนั้นสำคัญสำหรับเธอมาก

“เขามีชื่อว่าเฉินเฟิง” แอนนี่เอ่ยชื่อนี้อย่างมีความสุข ใบหน้าของเธอประดับไปด้วยรอยยิ้มน่าดึงดูด

วินาทีต่อมา

สถานการณ์ก็ตกอยู่ในความเงียบ

คนของหวาเซี่ยที่มาร่วมงานเลี้ยงในค่ำคืนนี้รวมถึงมือหนึ่งของยันเจียงล้วนตกตะลึง

เพื่อแสดงถึงความเคารพที่มีต่อแอนนี่ ทุกครั้งที่แอนนี่สนทนาหรือชนแก้ว ทุกคนที่มาร่วมงานก็จะหยุดการสนทนาเพื่อให้แอนนี่เป็นจุดเด่นของงาน

ภายใต้สถานการณ์แบบนี้ ทุกคนในงานจึงได้ยินชื่อที่แอนนี่เอ่ยถึงอย่างชัดเจน ไม่เว้นแม้แต่มือหนึ่งของยันเจียงและข้าราชการของหวาเซี่ย

เฉินเฟิง!

คงไม่ใช่……เฉินเฟิงที่ถูกเนรเทศออกจากตระกูลเฉินใช่ไหม?!

วินาทีนี้ทุกคนล้วนตื่นตกใจถึงขีดสุด

หากเฉินเฟิงที่แอนนี่เอ่ยถึงคือเฉินเฟิงคนนั้นของตระกูลเฉิน เช่นนั้นงานเลี้ยงในคืนนี้ก็มีเรื่องสนุกเกิดขึ้นแล้วล่ะ

เพราะว่าเฉินอิงไฉเป็นลูกชายของเฉินโป๋ยุง เป็นพี่ชายแท้ๆของเฉินอิงโร!

และเมื่อไม่นานมานี้เฉินเฟิงเพิ่งตีขาของเฉินอิงโรหักทั้งสองข้างและยังทำลายศูนย์กลางพลังงานของเฉินอิงโร ทำให้เฉินอิงโรกลายเป็นคนพิการโดยสมบูรณ์แบบ

จินตนาการได้เลยว่าเฉินอิงไฉจะเกลียดเฉินเฟิงขนาดไหน

ที่น่าอึดอัดกว่าก็คือสาเหตุที่แอนนี่ประทับใจเฉินอิงไฉไม่ใช่เพราะเฉินอิงไฉเป็นทายาทของตระกูลเฉินและก็ไม่ใช่เพราะเสน่ห์ของเฉินอิงไฉแต่เป็นเพราะเฉินเฟิงต่างหาก!

พูดอีกแบบก็คือที่แอนนี่ทำตัวพิเศษกับเฉินอิงไฉก็เป็นเพราะเขามีสกุลเดียวกับเฉินเฟิง!

แม้แต่คนนอกยังเดาได้นับประสาอะไรกับตัวเฉินอิงไฉเอง?

วินาทีนี้เฉินอิงไฉรู้สึกเหมือนโดนตบหน้าต่อหน้าของทุกคน ไม่มีเสียงทว่าเจ็บมาก!

ภายใต้แสงไฟ ใบหน้าที่เคยปรากฏรอยยิ้มได้ใจถูกแทนที่ด้วยความกระอักกระอ่วน!

ความกระอักกระอ่วนนี้ทำให้อยากจะหารูสักรูแล้วมุดหนีไป!

อย่างไรก็ตาม

กระอักกระอ่วนก็ส่วนกระอักกระอ่วน ไม่แสดงอารมณ์ทางสีหน้าคือความสามารถที่คนเป็นหัวหน้าพึงมี

ชั่วพริบตาสีหน้าของเฉินอิงไฉก็กลับมาปกติเหมือนเดิม ใบหน้าของเขาจึงปรากฏรอยยิ้มทว่ารอยยิ้มนั้นดูไม่ธรรมชาติสักเท่าไหร่

เมื่อเทียบกับความกระอักกระอ่วนที่เกิดจากชื่อและสกุลเดียวกัน ตอนนี้สิ่งที่เฉินอิงไฉอยากรู้มากกว่าคือเฉินเฟิงคนที่แอนนี่เอ่ยถึงใช่เฉินเฟิงคนเดียวกับที่เขาเกลียดเข้ากระดูกดำหรือไม่!

“คุณเฉินเป็นอะไรไปคะ?”

ไม่รอให้เฉินอิงไฉเอ่ยปาก แอนนี่ก็เอ่ยขึ้นก่อน เมื่อสักครู่เธอสัมผัสได้ถึงความผิดปกติของเฉินอิงไฉและทุกคนในงานนี้ หลังจากที่เธอเอ่ยชื่อเฉินเฟิงบรรยากาศในงานก็แปลกไปอย่างเห็นได้ชัด

“ไม่……ไม่มีอะไรครับ”

เฉินอิงไฉส่ายหน้าปฏิเสธโดยจิตใต้สำนึก ทว่าการกระทำที่ไม่เป็นธรรมชาติของเขาล้วนตกอยู่ในสายตาของแอนนี่ซึ่งทำให้แอนนี่เกิดความสงสัยมากกว่าเดิม “คุณเฉิน คุณรู้จักเฉินเฟิงหรือคะ?”

เมื่อเห็นว่าแอนนี่มีแนวโน้มจะถามต่อไปเรื่อยๆ เฉินอิงไฉถึงรู้ตัวว่าคงบอกปัดเรื่องนี้ไปไม่ได้

ฉะนั้นหลังจากที่ผ่านการครุ่นคิดแล้ว เฉินอิงไฉจึงเอ่ยขึ้นพร้อมรอยยิ้ม “เจ้าหญิงแอนนี่ครับ บอกไปเจ้าหญิงอาจจะไม่เชื่อ ผมมีลูกพี่ลูกน้องคนหนึ่งชื่อว่าเฉินเฟิงเหมือนกัน”

“ทว่าเขาคงไม่ใช่ผู้มีพระคุณคนนั้นของเจ้าหญิงหรอกครับ”