บทที่723 ความโกรธของโซโล
พวกเขาทั้งสองคนขมวดคิ้ว เห็นได้ชัดว่าเฉินเฟิงเพิ่งฆ่ารอนไป ผลกระทบที่มีต่อพวกเขาทั้งสองก็ไม่น้อย ก็ยังพิสูจน์ให้เห็นว่าความแข็งแกร่งของเฉินเฟิงเกินความคาดหมายของพวกเขาไปจริงๆ
อย่าว่าแต่พวกเขาสองคนเลย ในเวลานี้แม้แต่ผู้อาวุโสหงเทียนป้าและ เสินอิ่นญี่ปุ่นของกงปุ่นเหย่อู่ที่อยู่เบื้องหลังพวกเขาสีหน้าก็ดูไม่ดี
สำหรับโซโล ปรมาจารย์ของรอน ในเวลานี้สีหน้าดำคล้ำเหมือนก้นหม้อ และพูดไม่ออกเป็นเวลานาน การตายของรอนส่งผลกระทบต่อเขามากเกินไป
ถึงจะรู้ว่ากำลังของรอนไม่ได้อ่อนแอ รวมทั้งการฉีดยายีนก็สามารถเพิ่มอานุภาพในการต่อสู้ได้ดีขึ้น ตราบใดที่รอนไม่ประมาทศัตรู อยากจะฆ่าเฉินเฟิงก็ไม่น่าจะยาก แต่คาดไม่ถึง…..
การแข่งขันเพิ่งเริ่ม เฉินเฟิงเริ่มต้นยึดอำนาจจู่โจมอย่างรวด จากนั้นก็บีบบังคับ ต่อด้วยโจมตีรอนอย่างต่อเนื่อง โดยไม่ให้เธอมีโอกาสหายใจแม้แต่น้อย ในที่สุดก็ทำให้รอนลุกลี้ลุกลน เลือดไม่เพียงพอ ตายอย่างน่าสังเวชในสนาม ผลลัพธ์นี้เกินความคาดหมายของโซโล เมื่อมองไปที่ร่างของรอนในขณะนี้ รัศมีความอาฆาตของเขาก็แผ่กระจายออก
ในตอนนี้แทบอยากจะกระโดดขึ้นไปบนเวทีประลองทุบกระดูกของเฉินเฟิงให้เละ
ทั้งหมดนี้เป็นเพียงจินตนาการเท่านั้น หากเขาลงมือ ไม่ว่าเฉินเฟิงจะเป็นคู่ต่อสู้หรือไม่ ตัวแทนของแวดวงศิลปะการต่อสู้ของประเทศหวาก็จะโจมตีเขาอย่างแน่นอน และแบบนี้นี่ก็ถือได้ว่าละเมิดกฎของการแข่งขันไปโดยสิ้นเชิง ต่อจากนั้นเขาต้องทนแบกรับกับความโกรธจากองค์กรศิลปะการต่อสู้ระดับโลก
ในความเป็นจริงมันเป็นเช่นนั้นจริงๆ เมื่อรอนเสียชีวิตแล้ว อู่จื่อโจวไม่ได้มองไปที่สถานการณ์ในสนาม ที่สำคัญสายตาจับจ้องไปที่รอน ถึงแม้ว่าการลงมือของคู่ต่อสู้มีความเป็นไปได้น้อย แต่สรรพสิ่งในโลกล้วนไม่เที่ยงแท้ จะไม่ระวังก็ไม่ได้
ไม่เพียงแต่อู่จื่อโจวเท่านั้น แม้แต่คนที่แข็งแกร่งขององค์กรศิลปะป้องกันตัวโลก แววตาก็มองไปที่โซโลเป็นครั้งคราว
ท่ามกลางความคิดในใจ โซโลจะกล้าลงมือได้อย่างไร ทำจิตใจให้แน่นขึ้นเพื่อระงับความโกรธในใจ ในขณะเดียวกันก็คลายมือสองข้างที่กำแน่นออก
บนเวทีประลอง รอนยังคงนอนอยู่ที่นั่น มือข้างหนึ่ง เท้าข้างหนึ่งหัก น่าสังเวชมาก แต่ทั้งหมดนี้มันเป็นเพราะเขาหาเรื่องใส่ตัวเอง
ตรงกันข้ามเฉินเฟิงไม่ได้มองเขาอีกเลย และหันไปทางเฟร์ตีตโตแล้วเดินไป ราวกับจะเก็บศพของเขา
“ในตอนนี้เวลานี้ ในสถานการณ์เช่นนี้ มันจะดีแค่ไหนถ้านายสามารถอยู่ที่สนามได้!”
อู่จื่อโจวถอนหายใจข้างในใจ และอดไม่ได้ที่จะนึกถึงใบหน้าของเย่หนานเทียน จุดประสงค์ที่เฉินเฟิงมาที่นี่ไม่ได้มาเพื่อเป็นแชมป์อย่างแน่นอน แต่เพื่อล้างแค้นให้เย่หนานเทียน การตายของรอนไม่ใช่จุดจบ แต่เป็นจุดเริ่มต้นของเข้าสู่เส้นทางการแก้แค้น
เมื่อมองไปที่ร่างที่ไร้วิญญาณของเฟร์ตีตโต เฉินเฟิงก็ถอนหายใจอย่างเงียบๆแล้วพูดว่า: “รอนถูกฉันฆ่าตายแล้ว นายหลับให้สบายเถอะ ฉันขอโทษนาย!”
จากนั้นเฉินเฟิงก็อุ้มร่างที่ไร้วิญญาณของเฟร์ตีตโตแล้วออกไปข้างนอกสนาม
เมื่อผู้นำของปากีสถานเห็นเช่นนี้รีบวิ่งไปไม่กี่ก้าวตรงหน้าของเฉินเฟิง
“ขอโทษ!”
เมื่อเห็นผู้นำของปากีสถานมาถึงตรงหน้า สีหน้าเฉินเฟิงท้อแท้ เต็มไปด้วยคำขอโทษ
“ใต้เท้าเฉินเฟิง นี่ไม่ใช่ความผิดของคุณ คุณได้ล้างแค้นให้กับเฟร์ตีตโตแล้ว พวกเราขอบคุณหมอมาก คุณไม่จำเป็นต้องเป็นแบบนี้!”
ผู้นำของปากีสถานก้าวไปข้างหน้าไม่กี่ก้าว ให้กำลังใจเฉินเฟิงเบาๆ จากนั้นจึงรับร่างไร้วิญญาณของเฟร์ตีตโตจากเฉินเฟิง
เมื่อเห็นใบหน้าของเฟร์ตีตโต ผู้นำของปากีสถานก็สั่นสะท้านในหัวใจ ไม่สามารถซ่อนความเสียใจไว้ได้
เฟร์ตีตโตเป็นจอมพลของปากีสถาน เป็นนายพลในกองทัพทหาร แม้ว่าความแข็งแกร่งของเขาจะไม่แข็งแกร่งมากนัก แต่ก็เป็นกำลังสำคัญของปากีสถานเช่นกัน การเสียชีวิตของเขาถือเป็นการสูญเสียของปากีสถาน
เดิมทีการตายของเฟร์ตีตโตสำหรับเฉินเฟิงแล้ว ในใจก็รู้สึกแย่มากอยู่แล้ว เมื่อได้ยินคำพูดของผู้นำปากีสถาน ทำให้เฉินเฟิงยิ่งรู้สึกไม่สบายใจมากขึ้น ตอนแรกอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ในขณะนี้ โซโลที่อยู่ระยะไกลก็ออกจากในบริเวณของผู้ชม
เฉินเฟิงหรี่ตาทั้งสองข้าง: “คุณพาเฟร์ตีตโตออกจากที่นี่ก่อนเถอะ!”
เฉินเฟิงไม่ได้กล่าวถ้อยคำที่สุภาพอีกต่อไป และเร่งให้ผู้นำปากีสถานออกจากที่นี่ไปโดยเร็ว
“ก็ได้ งั้นคุณก็ระวังตัวด้วย!”
ผู้นำปากีสถานก็มองเห็นโซโล โดยรู้ว่านี่ไม่ใช่เวลาที่จะพูด รีบอุ้มเฟร์ตีตโตอย่างรวดเร็วแล้วออกจากสนามแข่งขัน
เฉินเฟิงพยักหน้า มองดูโซโลที่เดินมาทีละก้าว โดยใช้กำลังภายในอย่างลับๆ
โซโลเดินมาทีละก้าว ดูแล้วทิศทางของเขาไปยังร่างที่ไร้วิญญาณของรอน แต่สายตาของเขาไม่ละไปจากเฉินเฟิงเลย แววตาไม่สามารถที่จะบดบังจิตสังหารได้เลยแม้แต่น้อย
“โซโล นายต้องการจะทำอะไร? ฉันขอเตือนว่าอย่าลืมนะเป็นกฎเกณฑ์ของการแข่งขัน!”
อู่จื่อโจวมาถึงพื้นที่การแข่งขันก่อนแล้ว เมื่อเห็นโซโลออกจากบริเวณผู้ชม ในใจของเขาก็เคลื่อนไหวมาก่อนทันที เพื่อป้องกันสุนัขจนตรอกอย่างโซโล
“อะไร? นายคิดว่านายเป็นใคร คนเถื่อนจากไหน ถึงกล้ามาพูดจาแบบนี้กับฉัน!”
ตอนแรกเป็นเพราะการตายของรอน โซโลก็โกรธมากอยู่แล้ว ประกอบกับไม่สามารถลงมือกับเฉินเฟิงได้อีก ซึ่งทำให้เขาหงุดหงิดมาก ในตอนนี้หลังจากได้ยินคำพูดของอู่จื่อโจว ก็อดไม่ได้ ที่จะส่งเสียงด่าออกมา
ก่อนที่อู่จื่อโจวจะพูดอะไร เฉินเฟิงก็เอ่ยปากด่า: “งั้นนายเป็นชนเผ่าจากไหน แล้วเป็นตัวไร?”
“ไอ้เด็กเปรต แกพูดอีกประโยคเดียว!”ดวงตาของโซโลแทบลุกเป็นไฟ ในตอนนี้ความคิดที่จะฆ่าเฉินเฟิงรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ เขาจึงเปลี่ยนความคิดก่อนหน้านี้ และมองไปที่เฉินเฟิง ราวกับว่าต้องการที่จะลงมือ
“ฉันเตือนนายอีกครั้ง นี่คือการแข่งขันศิลปะการป้องกันตัวระดับโลก และฉันเป็นตัวแทนของจีน และเป็นสมาชิกขององค์กรศิลปะป้องกันตัวโลก ไม่อนุญาตให้นายลงมือกับผู้เข้าแข่งขันของฉัน!”
อู่จื่อโจวมาที่ด้านหน้าของเฉินเฟิงในระหว่างการสนทนา เผชิญหน้าจ้องมองไปที่โซโล รัศมีในร่างกายค่อยๆเพิ่มขึ้น ตราบใดที่โซโลกล้าที่จะลงมือ เขาก็จะสู้อย่างแน่นอน
“หึ นายอยากใช้องค์กรศิลปะป้องกันตัวระดับโลกมาห้ามปราบฉันเหรอ?”โซโลแสยะยิ้ม
“หื้อ? หรือว่าใต้เท้าโซโลจะไม่สนใจคนรอบข้าง ทำลายการแข่งขันศิลปะการต่อสู้ระดับโลกครั้งนี้เหรอ? ที่สำคัญฟังจากน้ำเสียงของนายแล้ว ไม่ได้เอาองค์กรศิลปะการต่อสู้ระดับโลกไว้ในสายตาเลยเหรอ?”
เมื่อคำพูดออกมา ชายผู้แข็งแกร่งจากองค์กรศิลปะการต่อสู้ระดับโลกก็เดินมาจากโซนที่นั่งวีไอพี ชายผู้แข็งแกร่งคนนี้ไม่พอใจกับคำพูดของโซโลเป็นอย่างมาก ตอนนี้แม้แต่สายตาก็เยือกเย็น
เมื่อเห็นการมาถึงของชายคนนี้ โซโลขมวดคิ้ว และการแสดงออกของสีหน้าเขาก็เปลี่ยนไปถ้าหากมีเพียงอู่จื่อโจวและสหพันธ์บูโดที่เรียบง่ายที่อยู่ด้านหลังของเขา ด้วยความแข็งแกร่งของโซโลไม่จำเป็นหวาดกลัว แต่กับองค์กรศิลปะการต่อสู้ระดับโลกไม่เหมือนกัน
แม้จะรู้ว่าเครือข่ายองค์กรศิลปะป้องกันตัวระดับโลกนั้นแข็งแกร่ง ในองค์กรมีผู้มีอิทธิพลอำนาจอยู่ไม่น้อย พูดได้ว่าทำให้องค์กรนี้ขุ่นเคือง เท่ากับการถูกตราหน้าด้วยความตาย แม้ว่าเขาจะหนีไปที่ไกลสุดขอบฟ้า ก็ถูกไล่ฆ่า ผลลัพธ์ที่รอเขาอยู่ก็คือความตาย
“เอาล่ะไอ้เหี้ยแกรอความตายได้เลย!”
โซโลลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ไม่กล้าเสี่ยงลงมือกับเฉินเฟิงมากนัก นอกจากนี้ยังไม่รีบร้อนแก้แค้น
ในตอนนี้โซโลรู้สึกเหมือนกับประกาศฆ่าเฉินเฟิงต่อหน้าทุกคน แม้ว่าวันนี้จะมีสนับสนุนจากองค์การศิลปะป้องกันตัวระดับโลก และไม่สามารถลงมือกับเฉินเฟิงได้ อย่างนั้นหลังจบการแข่งโซโลก็จะต้องหาทางฆ่าเฉินเฟิงอย่างแน่นอน
ในสถานการณ์แบบนี้ทุกคนรู้ดี ในขณะนี้ทั้งหมดมองไปที่เฉินเฟิง ไม่รู้ว่าเขาจะแสดงออกอย่างไร
“หลังจากที่ฉันออกเดินทาง คนที่อยากจะฆ่าฉันมีมากมาย เพียงแต่ว่าพวกเขาทั้งหมดตายแล้ว ต่อให้ยังไม่ตาย ก็เร็วๆนี้?”เฉินเฟิงไม่หวาดกลัวโซโลแม้แต่น้อย ตอบโต้กลับ: “ฉันคิดว่านายยังจำได้ว่ารอนของลูกศิษย์ของนายบ้าคลั่งแค่ไหนก่อนขึ้นสนาม แล้วดูตอนนี้เขาน่าสังเวชแค่ไหน ที่สำคัญครั้งนี้ที่ฉันมาแข่งขัน ก็เพื่อล้างแค้นให้ศิษย์พี่เย่หนานเทียนของฉัน ศัตรูทั้งหมด ฉันจะลงมือฆ่าพวกนายเอง!”
ก่อนที่เฉินเฟิงจะพูดจบ ผู้คนมากมายในสนามก็อุทานออกมาเห็นได้ชัดว่านี่เป็นครั้งแรกที่รู้จุดประสงค์ที่แท้จริงของเฉินเฟิง
