บทที่738 ประลองเป็นตาย
เมื่อเห็นเทียนอิงต้องการจะโต้แย้ง ปรมาจารย์ชางโป๋เอ่ยปากกำชับว่า: “เสี่ยวอิง ท่านอู่พูดถูก เขาคำนึงถึงความปลอดภัยของนาย สำหรับศักดิ์ศรีของศิลปะการต่อสู้จะได้รับการคุ้มครองจากผู้แข็งแกร่งอย่างเฉินเฟิงเอง นายไม่ต้องคิดมาก อย่ากดดัน นายต้องรู้ว่านายยังเด็กอยู่ หนทางข้างหน้ายังอีกยาวไกล อย่าได้ทิ้งชีวิตเพื่อสิ่งที่เรียกว่าศักดิ์ศรี!”
ชางโป๋รู้ดีว่าตั้งแต่ญี่ปุ่นส่งจั่วจู้ออกมา ก็เพื่อมาฆ่าเฉินเฟิง อย่างนั้นพวกเขาต้องรู้เข้าใจเกี่ยวกับความแข็งแกร่งของเฉินเฟิง ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้พวกเขายังคงกล้าที่จะลงมือ ซึ่งบ่งชี้ว่าไม่ควรประมาทจั่วจู้ ความแข็งแกร่งต้องเหนือกว่าเทียนอิงแน่ ดังนั้นต้องไม่ปล่อยให้เทียนอิงไปหาที่ตาย
“รู้แล้วครับ!”
สีหน้าของเทียนอิงดูไม่ดี แค่คำพูดของอู่จื่อโจวก็เท่านั้น แต่คำพูดของชางโป๋เขาไม่กล้าไม่ฟัง แต่เขารู้สึกอึดอัดใจมาก มือกำหมัดแน่น ในใจแอบไม่พอใจ
การแสดงออกของเทียนอิงอยู่ในสายตาของอู่จื่อโจวและชางโป๋ ต่างก็แสดงความกังวล ถ้าเทียนอิงท้าทายในสถานะนี้ กลัวว่าโชคร้ายมากกว่าโชคดี
ที่สำคัญสิ่งที่ทั้งสองคนเพิ่งพูด ไม่เพียงแต่จะไม่มีประโยชน์ ในตรงกันข้ามกลับทำให้เทียนอิงตัดสินใจได้ ต้องเอาชนะจั่วจู้ ด้วยแบบนี้ ยิ่งผลักดันให้ทุกอย่างเข้าสู่สถานการณ์ที่เลวร้ายจริงๆ
ในขณะนี้ เฉินเฟิงที่ไม่ได้พูดอะไร ก็เห็นว่าสถานการณ์ค่อนข้างเลวร้าย และพูดกับเทียนอิงว่า: “นายยังจำสิ่งที่นายที่บอกกับฉันในวันนั้นได้มั้ย?”
เทียนอิงนิ่งไปชั่วครู่ ไม่รู้ว่าเฉินเฟิงหมายถึงอะไร แต่เขายังคงพูดในสิ่งที่พูดเมื่อตอนที่เข้าร่วมการคัดเลือกว่า: “ฉันหวังว่าจะได้ต่อสู้กับนายครั้งหนึ่ง!”
แน่นอน สิ่งที่เขาเรียกว่าการต่อสู้ คือการต่อสู้เมื่อคนสองคนมีความแข็งแกร่งใกล้เคียงกัน อย่าว่าแต่เทียนอิงเลย แม้แต่อู่จื่อโจวและชางโป๋และคนอื่นๆก็นิ่งอึ้ง ไม่รู้ว่าเฉินเฟิงหมายถึงอะไร
“ไม่มีสิ่งใดสามารถดูถูกคู่ต่อสู้ได้ ฉันเข้าใจความแข็งแกร่งของนาย นายแข็งแกร่งมาก การแข่งขันครั้งนี้ไม่ใช่ความอาฆาตชีวิตหรือความตาย หากนายไม่สามารถเอาชนะคู่ต่อสู้ได้ในระหว่างการต่อสู้ ก็ไม่ถือว่าอะไร สิ่งที่สำคัญที่สุดคือการปกป้องตัวเอง!”
เฉินเฟิงเตือนเทียนอิงอย่างจริงจังว่า: “การต่อสู้ระหว่างฉันกับนาย ไม่เพียงแค่ครั้งเดียว แต่เป็นตลอดชีวิต ฉันจะรอนาย และนายต้องไม่ทำให้ฉันผิดหวัง!”
“ก็ได้!”เทียนอิงพยักหน้าอย่างหนักแน่น พลางปัดเป่าความทุกข์ใจออก คำพูดของเฉินเฟิงกระตุ้นจิตวิญญาณการต่อสู้ของเขา ทำให้เขารอค่อยการต่อสู้กับเฉินเฟิงในอนาคต ด้วยความคาดหวัง
เพราะในใจเขายังคงถือว่าเฉินเฟิงเป็นคู่ต่อสู้และเกณฑ์มาตรฐานของตัวเอง แม้ว่าวันนี้เฉินเฟิงจะแข็งแกร่งมาก แต่เทียนอิงไม่ยอมแพ้ และตัดสินใจในใจว่า ต้องมีสักวันที่จะสู้กับเฉินเฟิงสบายอกสบายใจสักครั้งหนึ่ง
อู่จื่อโจวและชางโป๋มองหน้ากัน ต่างก็สามารถเห็นรอยยิ้มในดวงตาของกันและกันได้ คำพูดของเฉินเฟิงทำให้เทียนอิงตัดใจปล่อยวางประลองเป็นตายกับจั่วจู้ ซึ่งนี่เป็นสิ่งที่พวกเขาทั้งสองต้องการ
แม้ว่าจะสามารถรักษาชีวิตของเทียนอิงไว้ได้ แต่เมื่อนึกถึงข้อตกลงของเฉินเฟิงพวกเขาทั้งสอง อู่จื่อโจวทั้งคู่ต่างก็เงียบ เพราะในการแข่งขันศิลปะการต่อสู้ระดับโลกนี้ ถ้าเฉินเฟิงคว้าชนะการแข่งขัน อย่างนั้นช่องว่างระหว่างเทียนอิงและเฉินเฟิงก็จะใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ เฉินเฟิงจะกลายเป็นภูเขาที่ไม่สามารถผ่านไปได้ในใจของเทียนอิง
เพียงแต่ ทุกอย่างย่อมมีการเปลี่ยนแปลง วันหนึ่งในอนาคตพวกเขาทั้งสองคนนึกถึงสิ่งที่พูดในวันนี้ ในใจคงจะรู้สึกละอายใจ
หลังจากสงบอารมณ์ของเทียนอิงแล้ว เฉินเฟิง อู่จื่อโจว ชางโป๋และคนอื่นๆเดินไปที่เวที ทันทีที่พวกเขามาถึง ผู้ชมก็ส่งเสียงโห่ร้องทันที และส่วนใหญ่ก็ตะโกนเรียกชื่อของเฉินเฟิง
พวกเขารอคอยการต่อสู้ระหว่างเฉินเฟิงกับจั่วจู้ คิดว่าคงจะยอดเยี่ยมมาก
สำหรับเรื่องนี้ สีหน้าของเฉินเฟิงยังคงสงบ และอารมณ์แปรปรวนเลยแม้แต่น้อย เฉินเฟิงและจียุ่น เทียนอิงและคนอื่นๆรอผู้เข้าแข่งขันในพื้นที่รอแข่ง
อู่จื่อโจวและผู้อาวุโสคนอื่นๆก็เดินไปที่ที่นั่งของตัวเอง
มีเสียงเชียร์ไม่สิ้นสุด และการวิพากษ์วิจารณ์แบบเบาๆ ซึ่งส่วนใหญ่กำลังพูดถึงการต่อสู้ระหว่างเฉินเฟิงและจั่วจู้
เมื่อเฉินเฟิงเดินผ่าน ผู้คนมากมายทักทาย และโบกมือทักทายอีกครั้ง เทียบกับเฉินเฟิงแล้วไม่ได้ถือตัว แต่ตอบกลับทุกคนทีละคนด้วยรอยยิ้ม ซึ่งดูเหมือนจะเป็นคนเข้าถึงได้ง่ายมาก
เมื่อเฉินเฟิงนั่ง พิธีกรก็หยิบไมโครโฟนขึ้นมาพร้อมรอยยิ้ม และเดินขึ้นไปบนเวที
“ท่านสุภาพสตรี และสุภาพบุรุษ สวัสดีตอนบ่ายทุกคน ตอนนี้การแข่งขันมาถึงช่วงสุดท้ายแล้ว สถานการณ์การแข่งขันก็ยอดเยี่ยมมากขึ้นเรื่อยๆ ตอนนี้ผู้เล่นแปดอันดับแรก ได้แก่เฉินเฟิงประเทศหวา เทียนอิง จั่วจู้ วิลเลียม อาเธอร์ หลู่หม่า มูเนียร์ และล็อกฟ์สะกี ต่อไปก็คือเทียนอิงของประเทศหวา ต่อสู้กับจั่วจู้ญี่ปุ่น ทุกคนคิดว่าใครจะได้รับชัยชนะครั้งสุดท้าย?”
พิธีกรยังคงเป็นแบบนี้ ยืนอยู่บนเวทีเพื่อระดมอารมณ์ของทุกคน เมื่อเสียงของเขาลดลง ก็มีเสียงจ้อกแจ้กจอแจจากผู้ชมดังมา บางคนคิดว่าจั่วจู้เป็นผู้ชำนาญของญี่ปุ่นมานานหลายปี รวมทั้งความแข็งแกร่งในการต่อสู้ก่อนหน้านี้สามารถพูดได้ว่าแข็งแกร่งมาก
นอกจากนี้ยังมีบางคนที่คิดว่า แม้ว่าเทียนอิงจะไม่ได้รับเลือกให้เป็นหนึ่งในสิบหกอันดับแรกในตอนเริ่มการแข่งขัน แต่ในระหว่างช่วงกลางการแข่งขัน แต่เขาก็แสดงได้อย่างรวดเร็ว และแม้แต่จอมยุทธ์หนึ่งในสิบหกที่แข็งแกร่งก็พ่ายแพ้ให้กับเทียนอิง เรียกได้ว่าไม่ควรประมาท
แต่คนส่วนใหญ่ยังคงคิดว่าจั่วจู้สามารถชนะได้ เมื่อเทียบกับการต่อสู้ระหว่างพวกเขาสองคน ทุกคนยังคงตั้งหน้าตั้งตารอค่อยการต่อสู้ระหว่างจั่วจู้และเฉินเฟิง
พิธีกรรู้ความคิดของทุกคนบนเวที โดยแสร้งทำเป็นพูดเกินจริง: “ไม่น่าเชื่อ พวกคุณคิดว่าจั่วจู้จากญี่ปุ่นจะสามารถชนะการแข่งขันนี้ได้เหรอ? เอาล่ะ งั้นต่อมาเราจะเชิญผู้เข้าแข่งขันทั้งสองคนมาประลอง ลองดูสิ ใครจะชนะการแข่งขันในครั้งนี้ได้!”
ไม่พูดก็ไม่ได้ พิธีการจะทำให้ทุกคนอารมณ์ดีขึ้น ทันทีที่เสียงลดลงผู้ชมแทบรอไม่ไหวที่จะดูการแข่งขัน และแสดงอารมณ์ของตัวเองด้วยการตะโกนเสียงดัง
เทียนอิงเป็นคนแรกที่ปรากฏตัว เขาสวมชุดคลุมสีดำ ด้วยสีหน้าเย็นชา ราวกับดาบที่คมกริบรอการฟัน ก้าวอย่ามั่นคงต้องการที่จะเดินบนเวที
แม้ว่าเทียนอิงจะเป็นคนแรกที่เอาชนะหนึ่งในสิบหกอันดับแรก แต่การปรากฏตัวของเขาไม่ได้กระตุ้นให้เกิดเสียงตะโกนและการโต้ตอบของผู้ชม แต่เขาก็ไม่ได้สนใจ
ที่แตกต่างจากเทียนอิงคือ ทันทีที่จั่วจู้ปรากฏตัว ผู้ชมตะโกนเสียงดัง ตะโกนว่าจั่วจู้ต้องชนะ แต่จั่วจู้ไม่ได้ตอบสนอง
บนหัวของจั่วจู้มีผ้าสีขาวมัดไว้ เขาสวมชุดซามูไรสีขาว การจ้องมองเหมือนดาบ จ้องไปทางเทียนอิง เต็มไปด้วยความอาฆาต เขาเต็มไปด้วยความเป็นปรปักษ์ต่อทุกคนในประเทศหวาโดยเฉพาะจอมยุทธ์
เห็นเพียงจั่วจู้รวมชี่ตันเถียน และทันใดนั้นก็ตะโกนเสียงดัง: “คนจีน นายมีความกล้าที่จะประลองเป็นตายกับฉันมั้ย!”
เสียงตะโกนของจั่วจู้ ครอบคลุมทุกเสียงผู้ชมที่ล้นหลาม และกลายเป็นเสียงเดียวในขณะนี้
แผนการของจั่วจู้นั้นลึกซึ้งมาก ทันทีที่ขึ้นเวที ผู้ตัดสินยังไม่ได้พูด ก็พูดประลองเป็นตายออกไปก่อน
“ประลองเป็นตาย!”
“ประลองเป็นตาย!”
ผู้ชมต่างโห่ร้องกัน ยิ่งใหญ่โตยิ่งจะดูความครึกครื้น ตอนแรกคิดว่ามีแต่การต่อสู้ของเฉินเฟิงเท่านั้นที่จะนำไปสู่การประลองเป็นตาย แต่คาดไม่ถึงจะได้เห็นการประลองเป็นตาย อดไม่ได้ที่จะตะโกนเสียงดังขึ้นมาทีละคน
เทียนอิงขมวดคิ้ว และไม่ตอบโต้
