บทที่ 772 อู๋คุน
“คำถามของนายเกี่ยวข้องกับการประลองด้วยหรอ?”
วิลเลียมมองผ่านหน้ากากผี แววตาที่มองไปทางเติ้งนีเคล้าไปด้วยความเย็นยะเยือก
“ไม่เกี่ยวข้องอะไรกับการประลองหรอก เพียงแต่เดี๋ยวฉันจะถอดหน้ากากของนายทิ้งด้วยมือตนเอง ให้นายเผยใบหน้าที่แท้จริงออกมา！”
เติ้งนีเชิดคางขึ้น ไม่เกรงกลัวแววตาของวิลเลียมแม้แต่น้อย ทว่าเติ้งนีกลับมองไปที่เขา
“ถ้าแกสามารถมีชีวิตรอดออกไปจากสนามประลอง เราค่อยว่ากัน！”
สิ้นเสียงของวิลเลียม รอบตัวของเขาเต็มไปด้วยรังสีอาฆาต แต่เติ้งนีไม่กลัวแม้แต่น้อย
กรรมการที่อยู่ด้านข้างอดไม่ได้ที่จะกลอกตามองบน ไม่ว่าจะประลองยังไงก็ล้วนต้องพูดอะไรเล็กน้อย พูดในสิ่งที่เหี้ยมโหด
“การประลอง เริ่มต้น……อย่างเป็นทางการ！”
กรรมการไม่รอให้พวกเขาทั้งสองพูดคุยกันต่อ ประกาศเริ่มต้นการประลองทันที กรรมการกลัวว่าขืนเป็นแบบนี้ต่อไปทั้งสองจะเข้าสู่การประลองจนถึงขั้นเอาเป็นเอาตาย ถ้าเป็นเช่นนั้นคงไม่ดีแน่
แทบจะเวลาเดียวกับที่สิ้นเสียงของกรรมาร เติ้งนีและวิลเลียมก้าวเท้าพร้อมกัน ร่างกายของพวกเขาพุ่งตัวราวกับธนู
“ผลัวะ！”
เสียงดังขึ้น ทั้งสองพุ่งชนเข้าหากัน เกิดเป็นลมพายุขนาดใหญ่ ตัวของเติ้งนีก้าวถอยหลังอย่างเสียไม่ได้ เขาก้าวถอยหลังเจ็ดแปดก้าวติดต่อกันกว่าจะสามารถหยุดร่างกายตัวเองเอาไว้ได้
“ทำไมเขาถึงแข็งแกร่งแบบนี้！”
ภายในใจของเติ้งนีสั่นสะท้าน เขาคิดไม่ถึงจริงๆว่าวิลเลียมจะแข็งแกร่งมากขนาดนี้ เติ้งนีไม่ได้ออมมือเขาใช้วิชาโยคะอินเดียโบราณเข้าสู้กับวิลเลียมตั้งแต่แรกเริ่ม ทว่าคิดไม่ถึงกลับเป็นฝ่ายเสียเปรียบ
ทางด้านวิลเลียมในเวลานี้เพ่งเล็งโอกาสได้เป็นอย่างดี พุ่งตัวไปหาเติ้งนีด้วยความรวดเร็ว ความเร็วของเขาถึงระดับสูงสุด พุ่งตัวไปตลอดทาง มีเสียงฟ้าร้องดังระงม
เติ้งนีขมวดคิ้วเล็กน้อยแล้วก้าวถอยหลัง เมื่อกี้เขาพุ่งโจมตีเต็มแรงทว่าคิดไม่ถึงวิลเลียมกลับรับเอาไว้ได้ เวลานี้พลังปราณภายในร่างกายของเขาไม่คงที่ ไม่สามารถแสดงความสามารถออกมาเต็มกำลัง จึงทำได้เพียงถอย หลีกเลี่ยงพลังที่กำลังพุ่งเข้ามาตน
นับตั้งแต่วินาทีนี้ เติ้งนีเป็นฝ่ายเสียเปรียบ วิลเลียมไล่ล่าไม่ยอมแพ้ ทางด้านเติ้งนีทำได้เพียงถอยหลัง มีบ้างบางครั้งที่จะหยุดยั้งการโจมตีของฝ่ายตรงข้าม เพียงแต่เขายังคงเป็นฝ่ายเสียเปรียบมาโดยตลอด ไม่สามารถจู่โจมได้
“ผลัวะ！”
เสียงดังขึ้น เห็นเพียงวิลเลียมพุ่งหมัดออกไป ทำลายการสกัดกั้นของเติ้งนี ต่อยไปยังแผงอกของเติ้งนี
“ฟู่！”
เติ้งนีอาเจียนเป็นเลือด กระดูกซี่โครงของเขาหักไปหลายท่อน บริเวณหน้าอกยุบ ร่างกายบินถอยหลังอย่างห้ามไม่ได้
วิลเลียมและเติ้งนีแลกกระบวนท่ากันไม่ถึงสามสิบครั้ง เติ้งหนีถูกวิลเลียมชกตรงหน้าอก เกือบจะตาย แม้ว่าเขาจะไม่ตาย แต่ตอนนี้เติ้งสีก็สูญเสียพลังในการต่อสู้ไปแล้ว
“ปั้ง！”
ร่างกายของเติ้งนีกระแทกลงบนพื้นอย่างแรง เลือดสดกระอักไหลออกมาอีกครั้ง แววตาของเขาเผยความหวาดกลัว
เมื่อกี้ตอนประลองกับวิลเลียม เติ้งนีรู้ทันทีว่าความสามารถของตนไม่อาจสู้อีกฝ่ายได้ ทว่าคิดไม่ถึงวิลเลียมจะแข็งแกร่งจนน่ากลัวมากขนาดนี้
“ซุกซ่อน? หึ ไม่มีใครสามารถทำให้ฉันเผยความสามารถที่แท้จริงออกมา！”
คำพูดของวิลเลียมเต็มไปด้วยความเย้ยหยัน ขณะที่เขากำลังพูดอยู่นั้นก็หันหลังเดินออกไปจากสนามประลอง
“การแข่งขันจบลง วิลเลียมชนะ！”
แทบจะเวลาเดียวกับที่วิลเลียมหันหลัง กรรมการประกาศผลการประลอง วิลเลียมเป็นฝ่ายชนะ
หลังจากกรรมการประกาศผลการประลอง เหล่าผู้ชมไม่ได้ร้องตะโกนอย่างที่เคยเป็น สนามประลองเหลือเพียงความเงียบ ทุกคนนิ่งเงียบไม่พูดจา หันไปมองวิลเลียมด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัว
คำพูดเมื่อครู่ของวิลเลียม ถึงแม้จะไม่ดังมาก แต่ผู้ชมทุกคนล้วนได้ยิน ยอดฝีมือที่แข็งแกร่งอย่างเติ้งนียังไม่สามารถทำให้วิลเลียมแสดงความสามารถที่แท้จริงออกมา เช่นนั้นเฉินเฟิงจะทำได้ไหม?
การประลองในครั้งนี้เหนือความคาดหมายของเหล่าผู้ชม ไม่เพียงแค่เติ้งนีที่แพ้การแข่งขัน ยังมีอีกเรื่องหนึ่ง คนที่ประลองกับวิลเลียมล้วนถูกเขาฆ่าตายจนหมด แต่เติ้งนีกลับไม่ตาย
ก่อนทำการประลองคำพูดของวิลเลียมเผยเจตนาฆ่าออกมา ทว่าหลังจากเติ้งนีล้มลงบนพื้น เขากลับหันหลังเดินออกไปด้วยความสง่า ไม่ได้ลงมือฆ่าเติ้งนี มันแปลกเล็กน้อย
ผู้ชมค่อยๆแยกย้ายทยอยออกไป การประลองในวันนี้จบลงแล้ว เหล่าผู้ชมรอชมการแข่งขันรอบสุดท้ายเท่านั้น
วาติกันจัดเตรียมโรงแรมให้กับผู้เข้าแข่งขันโดยเฉพาะ ตอนนี้เฉินเฟิงกำลังนั่งไขว่ห้างฟื้นฟูกำลังของตน
ประลองกับอาเธอร์เมื่อคราวที่แล้ว ความอันตรายในนั้นมีเพียงเฉินเฟิงที่รู้ ถึงแม้จะบอกว่าเอาชนะอาเธอร์ได้แล้ว แต่เฉินเฟิงก็ได้รับบาดเจ็บเหมือนกัน อู่จื้อโจวเอายารักษาบาดแผลมาส่งให้เฉินเฟิงแล้ว แต่แม้เฉินเฟิงจะใช้ยาไปแล้วทว่าก็ยังไม่หายดี
ในร่างกายได้รับบาดเจ็บ ส่งผลต่อการประลองที่จะเกิดขึ้นเป็นอย่างมาก
การประลองระหว่างเติ้งนีและวิลเลียม เฉินเฟิงไม่ได้ไปดู แต่เก็บตัวถือศีลรักษาบาดแผล
“ก๊อก！ก๊อก！ก๊อก！”
เสียงเคาะประตูดังขึ้น เฉินเฟิงเก็บแรง เหยียดตัวลุกขึ้นไปเปิดประตู ประตูห้องเปิดออกไปเย่หนานเทียนปรากฏตัวขึ้นด้านนอกประตู
“ศิษย์พี่มาได้ยังไง！”เฉินเฟิงถามด้วยความสงสัย
“การประลองระหว่างวิลเลียมและเติ้งนีจบลงแล้ว วิลเลียมใช้ไม่ถึงสามสิบกระบวนท่าก็ทำให้เติ้งนีแพ้ อีกทั้งเติ้งนียังได้รับบาดเจ็บ จะสามารถรักษาวรยุทธ์ได้หรือไม่ยังยากจะพูด！”
เย่หนานเทียนมองไปทางเฉินเฟิง เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นในการประลองเมื่อตอนบ่ายให้ฟัง
“อะไร?”
สีหน้าของเฉินเฟิงแปรเปลี่ยนเล็กน้อย แววตาเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ ถึงแม้เขาจะรู้ว่าเติ้งนีไม่ใช่คู่ต่อสู้ของวิลเลียม แต่สิ่งที่ทำให้เฉินเฟิงคิดไม่ถึงก็คือ เติ้งนีแพ้ราบคาบขนาดนี้
“เสี่ยวเฟิง นายคิดว่าวิลเลียมเหมือนอู๋คุนไหม！”
เย่หนานเทียนเงียบอยู่ครู่หนึ่งแล้วเอ่ยพูดขึ้น
ในตอนนั้นอู๋คุนเกือบจะได้กลายเป็นศิษย์น้องของตน ทว่าในตอนสุดท้ายเหตุเพราะการปรากฏตัวของเฉินเฟิง จึงทิ้งความคิดนี้ไป สิ่งสำคัญที่สุดก็คือคนที่อยู่เบื้องหลังทำลายขาทั้งสองข้างของเย่หนานเทียนจนหักก็คืออู๋คุน
ตอนนั้นหลังจากอู๋คุนยอมถอดใจจากการเป็นศิษย์น้องของเย่หนานเทียน เขาก็ไปอยู่ฝ่ายเดียวกับออกัสตัส กลายเป็นลูกศิษย์ของเขา ถอนตัวออกจากวงการศิลปะการต่อสู้ประเทศหวาโดยสิ้นเชิง
“มีความเป็นไปได้สูงว่าคือเขา หรือจะพูดได้ว่าคือเขาแน่ๆร้อยเปอร์เซ็นต์！”
เฉินเฟิงพยักหน้า แววตาครุ่นคิดลุ่มลึก ตอนนั้นวันแรกที่มาถึงองค์การศิลปะการต่อสู้แห่งโลก เขารู้สึกคุ้นหน้าวิลเลียมมาก แม้ฝ่ายตรงข้ามจะสวมหน้ากากแต่เฉินเฟิงยังคงดูออกว่าเขาคืออู๋คุน
ตอนนั้นเดิมทีอู๋คุนกำลังจะกลายเป็นศิษย์น้องของเย่หนานเทียน ทว่าหลังจากเฉินเฟิงปรากฏตัว ทำให้ท่านอาจารย์มีตัวเลือกที่ดียิ่งกว่า จึงทิ้งอู๋คุน
ในตอนหลังอู๋คุนจึงออกไปจากประเทศหวา ตอนที่เขาเข้าไปยังสำนักของออกัสตัส ภายในเต็มจึงเกลียดชังลูกศิษย์สำนักเดียวกับเย่หนานเทียนทุกคน
จากนั้นเย่หนานเทียนก็ถูกยอดฝีมือมากมายร่วมมือกันโจมตี ทำให้สูญเสียขาทั้งสองข้าง ซึ่งคนที่อยู่เบื้องหลังก็คืออู๋คุน
เย่หนานเทียนถอนหายใจ หมุนวีลแชร์เข้ามาภายในห้องเฉินเฟิง
“การประลองในวันนี้ฉันไม่ได้ไปดู อู่จื้อโจวไปดู หลังจากกลับมาจึงบอกกับฉัน ความสามารถในการต่อสู้ของวิลเลียมแข็งแกร่งมาก ภายใต้สถานการณ์ที่ไม่ได้ใช้ยากระตุ้นใดๆ แข็งแกร่งยิ่งกว่าอาเธอร์！”
เย่หนานกเทียนหยุดชะงักครู่หนึ่งแล้วพูดต่อ：“สิ่งสำคัญที่สุดก็คือ ประสบการณ์ในการต่อสู้ของวิลเลียมมีมากมายล้นเหลือ พูดได้ว่าไม่ด้อยไปกว่านาย！”
“ระหว่างการเดิมพันของวิลเลียมและเติ้งนี เติ้งนีทำสุดความสามารถแล้ว ทว่าวิลเลียมไม่ได้แสดงความสามารถที่แท้จริงออกมา ด้วยเหตุนี้จึงเห็นได้ชัดว่าวิลเลียมน่ากลัวแค่ไหน！
