ฟรอสแอ็ก ใช้มือสัมผัสกับพื้นผิวของอุปกรณ์อาร์คาโนเทค ความประทับใจแรกที่เขามีคือความราบรื่น ประสบการณ์ของเขาในการเจียระไนผลึกและอัญมณีออริจินั่มทำให้ ฟรอสแอ็ก สามารถรับรู้ได้ทันทีว่าเครื่องผลิตโดยใช้วัสดุเหล่านั้น
ทั้งหมดนี้เป็นผลึกออริจินั่มที่พบเห็นได้ทั่วไปในท้องตลาด และส่วนประกอบบางส่วนมีคุณภาพไม่ดี
ในอดีตฟรอสแอ็ก คงไม่ใส่ใจที่จะดูผลิตภัณฑ์ประเภทนี้
แต่ ฟรอสแอ็กสาบานกับบรรพบุรุษของเขาทุกคนว่าเขาไม่เคยเห็นอาร์คาโนเทคแบบนี้มาก่อน!
“ เจ้า…ทำสิ่งนี้เหรอ?”
ฟรอสแอ็ก ลูบมือของเขาผ่านพื้นผิวของเครื่องอาร์คาโนเทคนี้ และเมื่อไพ่ถูกลากด้วยนิ้วของเขา ฟรอสแอ็ก ก็ดึงมือของเขากลับราวกับว่าโดนไฟฟ้าช็อต
แต่ด้วยความอยากรู้อยากเห็นของเขา เขาจึงยื่นนิ้วไปหาไพ่หนึ่งใบบนโต๊ะอีกครั้ง
“ พูดให้ถูก ข้าทำอุปกรณ์นี้กับเพื่อนสองคน และหนึ่งในนั้นยืนอยู่ตรงหน้าเจ้า”
โจชัวชี้ไปที่ซิริขณะที่ ฟรอสแอ็ก มองระหว่างซิริและโจชัว รูปลักษณ์ที่อ่อนเยาว์ของทั้งคู่ทำให้ ฟรอสแอ็ก ตระหนักว่า ‘เวลาได้เปลี่ยนไปแล้วจริงๆ’
“ มันทำมาจากอะไร?”
ฟรอสแอ็ก ดึงความคิดที่มีจากอายุหลายศตวรรษของเขา โดยพยายามค้นหาหลักการที่ทำให้อุปกรณ์อาร์คาโนเทคนี้สามารถฉายภาพที่แปลกประหลาดนั้นบนหน้าจอโปร่งใสได้
ในขณะที่เขาไม่ได้มีความเข้าใจมากนักเกี่ยวกับอักษรรูนอาร์เคนเหมือนกับผู้วิเศษ แต่เมื่อพูดถึงความรู้เกี่ยวกับผลึกออริจินั่ม และอาร์คาโนเทคหากเขาอ้างว่าเป็นอันดับสองในเมืองก็ไม่มีใครกล้าแม้แต่จะอ้างสิทธิ์ในอันดับหนึ่ง
นี่เป็นเพราะจริงๆแล้วอาร์คาโนเทคทำมาจากซากปรักหักพังใต้ดิน และ ฟรอสแอ็ก ได้พบผลิตภัณฑ์ของอารยธรรมโบราณในขณะที่เขากำลังสำรวจซากปรักหักพังเมื่อหลายร้อยปีก่อน ในตอนนั้นเขาได้ค้นพบยักษ์ที่ทำจากเหล็กที่สามารถขับเคลื่อนได้โดยใช้มานา และเป็นอันตรายอย่างยิ่ง
ในเวลานั้นทีมสำรวจคนแคระได้เสียสละนักรบผู้กล้าสิบสองคนเพื่อที่จะกำจัดยักษ์โลหะนั้นลง หลังจากผ่านไปหลายปีหัวโลหะขนาดยักษ์ยังคงแขวนอยู่เหนือผนังบ้านของ ฟรอสแอ็ก
เมื่อเทียบกับอาร์คาโนเทคในซากปรักหักพัง งานวิจัยเกี่ยวกับอาร์คาโนเทคของนอร์แลนด์ยังถือว่าอยู่ในช่วงพื้นฐานอยู่มาก และผู้วิเศษแห่งนอร์แลนด์ก็เพียงแค่ดึงความรู้ของมันออกมาเท่านั้น
น่าเศร้าที่อาคาโนเทคทั้งหมดในซากปรักหักพังถูกทำลายทั้งหมด และโดยพื้นฐานแล้วมันไม่มีประโยชน์
ฟรอสแอ็ก ไม่เคยเห็นอาร์คาโนเทคใดที่สามารถทำให้เขาตกใจเหมือนยักษ์เหล็กมาเป็นเวลานานมาก
ตอนนี้มีบางอย่างที่เหลือเชื่ออยู่ตรงหน้าเขา ในขณะที่เขาไม่สามารถเข้าใจหลักการที่อยู่เบื้องหลังมันได้!
เหตุใดจึงมีภาพบนพื้นผิวของผลึกออริจินั่ม เหตุใดจึงมีการเปลี่ยนแปลงเมื่อมือของเขาสัมผัสกับภาพ
คำถามสองสามข้อนี้ทำให้สมองที่เน่าเฟะของเขาหมุนอย่างบ้าคลั่ง และสิ่งนี้มีประโยชน์อย่างไร!
เครื่องอาร์คาโนเทคนี้มีฟังก์ชั่นง่ายๆเท่านั้น
โจชัวมองไปที่คนแคระตรงหน้าเขา เขาอาจแก่กว่าโจชัวหลายเท่าเนื่องจากใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยริ้วรอย แต่ก็ไม่มีร่องรอยของความอ่อนแอ เกราะเบาที่เขาสวมอยู่นั้นหนักอย่างน้อยสามสิบกิโลกรัม
“แค่ลอง”
ฟรอสแอ็กถูกกระตุ้น ความอยากรู้อยากเห็นและแรงผลักดันของคนแคระก็ไม่น้อยไปกว่าผู้วิเศษ มิฉะนั้นพวกเขาคงจะไม่ได้สำรวจใต้นอร์แลนด์ต่อไป
“เล่นมัน”
ด้วยการกระตุ้นของเขา โจชัวให้คำตอบง่ายๆ
“เล่น?”
ฟรอสแอ็ก ยอมรับว่าการได้รับผลตอบกลับจากภาพเมื่อใช้นิ้วสัมผัสนั้นน่าสนใจ แต่อุปกรณ์อาร์คาโนเทคที่ละเอียดอ่อนนี้มีไว้เพื่อความบันเทิง?
“ถูกต้อง. สิ่งนี้เรียกว่าใจหินและไม่ใช่การเล่นเกมอย่างที่ท่านคิด”
โจชัวมองคนแคระชราเคาะไพ่บนหน้าจอแล้วลากไปรอบ ๆ
นั่นให้ความรู้สึกเหมือนเอาแท็บเล็ตมาให้แมวเล่น เพราะแมวใช้อุ้งเท้าเล็ก ๆ ของมันแตะหน้าจอแท็บเล็ตอย่างไร้ความหมาย
“ เล่นสาธิตซักหนึ่งรอบน่าจะดี ข้าจะไปเอาอาหาร”
ซิริสละตำแหน่งของนาง อินอร์ก็นำเหล้าที่คนแคระสั่งมาในเวลาเดียวกัน
“ เอาล่ะพ่อหนุ่มข้าหวังว่าอุปกรณ์นี้จะน่าสนใจมากกว่าการต่อสู้ด้วยอาวุธ”
ฟรอสแอ็ก หย่อนก้นลงบนเก้าอี้ทันที ไม่มีความบันเทิงสำหรับคนแคระมากนัก และการดื่มเป็นหนึ่งในความสุขที่ยิ่งใหญ่ที่สุดสำหรับคนแคระนอกจากการขุดแร่
แต่ไม่ว่าจะเป็นการดื่มหรือการขุด ฟรอสแอ็ก ก็ทำมานานหลายศตวรรษแล้ว และเขารักกิจกรรมเหล่านั้นเท่ากับที่เขาค่อนข้างเบื่อพวกมัน
การเดินเตร่ไปทั่วนอร์แลนด์เป็นเพียงเพื่อค้นหาสิ่งใหม่ ๆ ให้ทำ และเกมที่เรียกว่าใจหินซึ่งเหมือนกับชื่อของโรงเตี๊ยมดึงดูดเขา
ในช่วงเวลาเช่นนี้โจชัวไม่ตอบโดยเลือกที่จะใช้การกระทำแทนคำพูด
ฟรอสแอ็ก หยิบเหล้าที่อินอร์นำมาให้เขา และกระเดือกมันลงในครั้งเดียว ในขณะที่เขานั่ง โจชัวก็ได้เริ่มการแข่งขัน ใจหิน รอบใหม่
หน้าจอบนโต๊ะแบ่งออกเป็นสองภาพ และภาพบุคคลสองภาพลอยอยู่บนหน้าจอที่อยู่ใกล้กับ ฟรอสแอ็ก มากที่สุด
“นี่คืออะไร?”
ฟรอสแอ็ก รู้สึกว่าวันนี้เขาอาจจะใช้คำว่า “อะไร” ทั้งหมดในชีวิตไปแล้ว
“ สายอาชีพ เป็นนักรบและอีกหนึ่งเป็นจอมเวทย์”
โจชัวชี้ไปที่ผู้วิเศษ ไจน่าและ ยอดนักรบแกรอช สองคนนี้เป็นตัวละครที่มีชื่อเสียงใน World of Warcraft
ฟรอสแอ็ก ไม่รู้เรื่องราวของ World of Warcraft แต่เขาก็ยังรู้ว่าอาชีพจอมเวทย์และนักรบคืออะไร ตัวเขาเองเป็นนักรบ นักรบที่พึ่งพาความแข็งแกร่งและร่างกายของเขาเพื่อทุบจอมเวทย์ที่โง่เขลาเหล่านั้นให้เละ
แต่…
“ เขาเป็นออร์ค?”
ฟรอสแอ็ก ชี้ไปที่ แกรอชด้วยน้ำเสียงสงสัย
ในยุคของเผ่าพันธุ์ที่ผสมผสานกัน ออร์คอาจเป็นเผ่าพันธุ์เดียวที่ไม่น่าคบหา พวกมันจำนวนมากยับยั้งเขตแดนของอิชทาร์ และดูเหมือนจะไม่มีแนวโน้มที่จะสื่อสารกับเผ่าพันธุ์อื่น ๆ
หากความรู้สึกของมนุษย์ที่มีต่อคนแคระคือสัตว์เดรัจฉาน ความรู้สึกของพวกเขาที่มีต่อออร์คก็คือเป็นสัตว์ดุร้าย
เมสไซประเทศแห่ง ศาสนจักรได้ประกาศว่าออร์คเป็นสมุนของปีศาจ
แต่ดูเหมือนว่าแกรอชจะถูกเกลียดไม่ว่าเขาจะไปที่ไหน …
“ เจ้าไม่ได้รังเกียจพวกออร์คเหรอ?”
โจชัวสังเกตว่า ฟรอสแอ็ก เพิ่งถามคำถามก่อนที่จะเลือกแกรอชโดยไม่ลังเลใด ๆ
“ รังเกียจ? พวกเขาเป็นเพียงกลุ่มคนไร้บ้าน”
นักรบออร์ค
ฟรอสแอ็ก นึกถึงตัวเองเมื่อไม่กี่ศตวรรษก่อนที่เขาจะค้นพบซากปรักหักพังใต้ดินที่นี่ เขาและสมาชิกในตระกูลของเขาได้ท่องไปทั่วทวีป และในระหว่างการเดินทางพวกเขาได้พบกับพวกออร์ค กระบวนการนี่ไม่ได้น่ายินดีนัก แต่ผลลัพธ์สุดท้ายค่อนข้างน่าพอใจ
เขาไม่รู้เลยว่าพวกโรคจิตเก่าที่เคยฆ่ามังกรกับเขาเมื่อหลายร้อยปีก่อนยังมีชีวิตอยู่หรือไม่…ไม่ พวกเขาจะต้องยังมีชีวิตอยู่…
เมื่อ ฟรอสแอ็ก เลือก“ แกรอช” และภาพก็ตกลงไปในเฟรมของฮีโร่ทันที และตะโกนว่า“ ชนะหรือตาย!”
วลีนี้เดิมเป็นภาษาออร์คที่พูดว่า, Lok’tar Ogar แต่เพื่อให้คนในท้องถิ่นเข้าใจได้โจชัวจึงแปลตรงตัวเป็น“ ชนะหรือตาย!”
คนแคระสูงอายุรู้สึกประทับใจอย่างชัดเจนกับความกล้าหาญนี้ และไม่เกรงกลัวเมื่อเผชิญหน้ากับเสียงแห่งความตาย
ใครบ้างที่ไม่มีเรื่องเล่าเกี่ยวกับอดีตของพวกเขา?
“ มาเริ่มกันเลย”
โจชัวมองไปที่มือของเขา และโจมตีก่อน
สำหรับกฎเขาจะสอนในเกม
