“ ข้าไม่คิดว่าจะต้องยกตัวอย่างคำสบถและท่าทางแบบนี้ด้วย โอ้ ใช่ข้าไม่คิดว่าเจ้าจะเข้าใจมัน”
โจชัวแสดงท่าทาง และแสดงออกถึงความไม่พอใจของคนบนโลกโดยใช้นิ้วกลาง ต้นกำเนิดของนิ้วกลางสามารถโยงไปถึงการแสดงความยินดีด้วยสองนิ้วในสงครามร้อยปีระหว่างอังกฤษและฝรั่งเศส ในแง่หนึ่งแม้แต่วัฒนธรรมการล้อเลียนของโลกก็กำลังก้าวหน้าที่นี่เช่นกัน
ตัวอย่างเช่นปมสกปรก หรือความน่าเบื่อหน่าย หรือบทกวีที่เยาะเย้ยความอัปลักษณ์ของโจโฉที่เขียนโดยตันหลิน
โจชัวให้ความสนใจกับกระแสวัฒนธรรมของโลกนี้มาระยะหนึ่งแล้ว และส่วนใหญ่เป็นคำศัพท์ที่มาจากความขัดแย้งและความแตกต่างระหว่างเชื้อชาติ เช่นเดียวกับที่โจชัวจะเห็นการพูดจาเสียดสีระหว่างผู้วิเศษท่ามกลางสมาคมนกฮูกาของเขา
“ เจ้าโนมแสนชั่วร้าย!ข้าควรประทับเจ้าด้วยไม้เท้าของข้า และระเบิดเจ้าเป็นลูกไฟ!”
โดยรวมแล้วภาษาหยาบคายมีอยู่ในโลกทุกโลก และในขณะที่โจชัวไม่เห็นด้วยกับวัฒนธรรมการดูถูกกันและกัน แต่หลังจากถ่ายทำ “โฉมงามกับเจ้าชายอสูร” เสร็จแล้ว โจชัวควรเริ่มวางแผนการถ่ายทำ “ลีออง : เพชฌฆาตมหากาฬ”
‘ลีออง : เพชฌฆาตมหากาฬl’ ไม่ใช่เทพนิยายที่แต่งขึ้นสำหรับเด็กสาวเหมือน“ โฉมงามกับเจ้าชายอสูร”
โจชัวเชื่อว่าโทนของหนังนั้นมืดมนมาก ทั้งต้องจัดการกับแก๊งยาเสพติด ความรุนแรงในครอบครัว และอื่น ๆ ที่คล้ายกันเผยให้เห็นด้านมืดของสังคม
หาก“ โฉมงามกับเจ้าชายอสูร” สามารถก่อให้เกิดกระแสในหมู่เด็กสาวและหญิงสาวผู้สูงศักดิ์ในนอร์แลนด์แล้ว ‘ลีออง : เพชฌฆาตมหากาฬ’ ก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้เกิดการสนทนาเกี่ยวกับธรรมชาติของมนุษย์ และปัญหาทางสังคม นี่คือภาพยนตร์สำหรับผู้ใหญ่
แกลโลลี่จับกระโปรงด้านข้างของนางในขณะที่นางรู้สึกตกใจกับคำถามของโจชัว แกลโลลี่เคยผ่านการทดสอบของนักเขียนบทละครระดับปรมาจารย์หลายคนเมื่อไม่กี่ปีก่อน
การประเมินที่พวกเขาให้แกลโลลี่นั้นไม่มีอะไรมากไปกว่าการที่นางจะมีบทบาทบางอย่าง และในที่สุดแกลโลลี่ก็ได้รับความชื่นชมจากการแสดงอันไร้ที่ติของนาง นี่คือพรสวรรค์ของแกลโลลี่
ตลอดหลายปีที่ผ่านมาแกลโลลี่ไม่เคยเจอตัวละครที่นางเล่นไม่ได้ แต่…นี่เป็นเพียงสิ่งที่ดอกไม้แห่งฟารัคซี่คิดขึ้นเองเท่านั้น
คำถามแรกของโจชัวทำให้นางนิ่งงัน!
“ ท่านอยากให้ข้ายกตัวอย่างไหม?อย่างระยำ ท่านหญิงแกลโลลี่ท่านสามารถพูดคำนั้นด้วยน้ำเสียงที่โกรธเคืองได้หรือไม่?”
โจชัวรินน้ำชาให้ตัวเองหนึ่งแก้ว ขณะที่รอให้ดอกไม้แห่งฟารัคซี่แสดงอย่างเงียบ ๆ
ภาษาของนอร์แลนด์ในโลกนี้เป็นภาษาอังกฤษ ในขณะที่มีคำศัพท์มากมายบนโลกที่ยังไม่ปรากฏที่นี่ แต่มีคำว่าระยำ อยู่ และความหมายของมันก็เพียงพอที่จะทำให้สตรีผู้สูงศักดิ์ทุกคนต้องอาย
แกลโลลี่ดูเหมือนจะนิ่งงันกับคำนี้ นางอ้าปากเป็นเวลานานโดยที่ยังไม่ได้พูดอะไรสักคำ
นอกเหนือจากการเป็นนักแสดงหลักของคณะละครห่านดำแล้ว นางยังเป็นลูกสาวของดยุคอีกด้วย!
แกลโลลี่ได้รับการศึกษาที่ดีที่สุดตั้งแต่เกิด นางไร้ที่ติเมื่อพูดถึงความสง่างาม อารมณ์และท่าทางของนาง แกลโลลี่ได้รับอิทธิพลอย่างมากจากการเลี้ยงดูนี้
เป็นไปไม่ได้ที่คนที่มีการเลี้ยงดูที่ดีอย่างแกลโลลี่จะแสดงพฤติกรรมไม่สุภาพเช่นการด่าใครบางคน หากมีใครมายั่วยุนางจนถึงจุดที่นางโกรธ ปกติแล้วนางก็จะทำให้อีกฝ่ายหายไปอย่างสมบูรณ์ แม้ว่ากรณีดังกล่าวจะเกิดขึ้นเพียงไม่กี่ครั้ง …
นี่คือสิ่งที่สร้างความเสียหายให้กับภาพลักษณ์ของนาง…
“ โจชัว…คำขอนี้ดูเหมือนจะมากไปหน่อย”
แกลโลลี่ถอนหายใจเบาๆขณะที่นางดูเหมือนจะลังเล
“ มันไม่มากเกินไปเพราะนี่คือพื้นฐานของบทละครต่อไปของข้า ท่านหญิงแกลโลลี่ถ้าท่านปรับตัวเข้ากับมันไม่ได้ข้าก็ทำอะไรไม่ได้”
โจชัวเข้าใจเหตุผลที่แกลโลลี่ลังเลใจ
เมื่อพิจารณาจากบทบางส่วนที่เซอร์ไวส์เซนาสเช่มอบให้โจชัว บรรทัดส่วนใหญ่ในบทละครนั้นถูกนำเสนอในรูปแบบของ “อาเรีย” และนี่คือรูปแบบของละครเวทีที่ใช้กันทั่วไป
นั่นทำให้ส่วนที่มืดมนของบทละครเวทีในโลกนี้เต็มไปด้วยไหวพริบทางศิลปะเมื่อแสดง
อย่างไรก็ตามโจชัวต้องการถ่ายทำเป็นภาพยนตร์ และภาพยนตร์เรื่องหนึ่งคือการจำลองโลกอีกใบ ไม่มีใครในโลกแห่งความเป็นจริงที่จะเปล่งเสียงของพวกเขาให้สูงขึ้นก่อนที่จะร้องออกมาเสียงดังว่า“ โอ้หัวหน้าขี้ขลาดได้ทอดทิ้งข้าอีกแล้ว ช่างน่าเศร้า!”
โจชัวรู้สึกได้ถึงความลำบากใจของแกลโลลี่ที่เปลี่ยนจากนักแสดงละครเวทีมาเป็นนักแสดงภาพยนตร์ นี่คือแม่น้ำที่นางต้องข้าม
แกลโลลี่มองไปที่โจชัวและพบว่าเขาจริงจัง โจชัวไม่ได้ร้องขอเพื่อทำให้นางอับอายโดยเจตนา แต่เขากำลังประเมินความสามารถในการแสดงของนางอย่างจริงจัง
นั่นทำให้แกลโลลี่เม้มริมฝีปากของนางก่อนที่จะบังคับให้คำหยาบคายที่โจชัวพูดออกมาจากปากของนาง ก่อนจะเพิ่มคำว่า “ไอ” ไว้ข้างหน้าอย่างมีความสามารถ
น้ำเสียงของแกลโลลี่แข็งมากไม่มีอารมณ์ใด ๆ พรสวรรค์ในการแสดงของดอกไม้แห่งฟารัคซี่ไม่มีผลโดยสิ้นเชิงในตอนนี้
โจชัวพยายามรักษาหน้าให้นิ่งที่สุด เมื่อเห็นหญิงสาวผู้สง่างามอดทนอดกลั้น ขณะที่นางใช้แรงเฮือกสุดท้ายตะโกนออกมาว่า“ไอระยำ” ต่อหน้าเขา โจชัวรู้สึกได้ถึงความรู้สึกที่ค่อนข้างมหัศจรรย์
โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเขาได้เห็นสีแดงจาง ๆ บนแก้มของแกลโลลี่
บางทีนี่อาจเป็นครั้งแรกในชีวิตที่นางพูดอะไรบางอย่างที่ไม่เคยเปิดเผยต่อหน้าคนอื่น
เพื่อไม่ให้นางอายโจชัวจึงไม่ยิ้ม แต่กลับทำหน้าตาเฉยเมยแทน โชคดีที่โจชัวมีประสบการณ์ในการเป็นผู้สัมภาษณ์ตอนที่อยู่บนโลก
ไม่ว่าคนที่มาใหม่จะแสดงท่าทางที่น่าอับอายเพียงใด โจชัวก็ยังคงรักษารูปลักษณ์ที่เป็นรูปแบบพื้นฐานที่สุดของการเคารพผู้หญิง
“ ไร้อารมณ์และแข็งกระด้างมาก ข้าคิดว่าในฐานะนักแสดงละคร ฝีมือการแสดงของท่านจะมีมากกว่านี้เสียอีก”
โจชัวแสดงความเห็นของเขา และนั่นทำให้แกลโลลี่สงบลงเล็กน้อย ขณะที่นางพยายามกลับมาสงบสติ
“ ถ้าท่านไม่ว่าอะไร ข้าจะส่งคำเชิญให้ท่านเมื่อการถ่ายทำภาพยนตร์เรื่องถัดไปเริ่มต้นขึ้น”
โจชัวมองไปที่ดอกไม้แห่งฟารัคซี่ตรงหน้าเขา รูปร่างหน้าตาของนางยังเด็กมาก และเหมาะกับบทบาทของเมทิลด้าใน ‘ลีลีออง : เพชฌฆาตมหากาฬ’ มาก … นางน่าจะเหมาะสมที่สุดในบรรดานักแสดงหญิงทั้งหมดที่โจชัวเคยเห็นมา
เมื่อคิดอย่างนั้นโจชัวก็ตระหนักว่ารูปลักษณ์ของนางคล้ายกับนาตาลี พอร์ตแมน นักแสดงหญิงคนแรกที่รับบทเมทิลด้า อารมณ์ของนางเหมือนกันทุกประการ และนางยังเป็นห่านดำในตำนาน
“ ข้าผ่านแล้วหรอ?”
แกลโลลี่ไม่คาดคิดว่าโจชัวจะยอมรับนางเพียงแค่เอ่ยคำหยาบคาย นางคาดหวังการประเมินเพิ่มเติม
“ยัง ภาพยนตร์เรื่องต่อไปของข้าจะเริ่มถ่ายทำในอีก 2 เดือน หลังจากจบนิทรรศการโลก หากท่านต้องการรอ ข้าจะส่งคำเชิญไปหาท่าน รวมถึงทักษะการแสดงของท่านในตอนนี้ก็ยังต้องพัฒนา” โจชัวกล่าว
แกลโลลี่สามารถยอมรับคำขอก่อนหน้านี้ของโจชัวด้วยความตื่นกลัว แต่เมื่อนางได้ยินว่าโจชัวพูดว่าการแสดงของนาง ‘แข็งทื่อ’ แกลโลลี่รู้สึกถึงสิ่งที่เรียกว่าความโกรธ ความโกรธนี้มาจากความภาคภูมิใจของนางในฐานะนักแสดงหญิงที่ดีที่สุดของฟารัคซี่
ในไม่ช้าความโกรธของแกลโลลี่ก็ถูกดับลงด้วยความอับอาย เพราะ “ระยำ” ที่นางพูดออกมานั้นเป็นความล้มเหลวอย่างที่สุด ซึ่งเป็นความหายนะที่สุดในอาชีพการแสดงของนาง
“ นักแสดงที่เหมาะสมควรจะแสดงบทบาทได้อย่างสมบูรณ์แบบ ดังนั้นท่านหญิงแกลโลลี่ ข้าหวังว่าท่านจะสามารถฝึกฝนวิธีการด่าใครบางคนได้ในอีกสองเดือนข้างหน้า”
โจชัวหยิบยกคำพูดที่ก่อให้เกิดความหวาดกลัวมากขึ้นต่อสุภาพสตรีผู้สูงศักดิ์คนนี้อีกครั้ง
“ ท่านสามารถฝึกโดยใช้วิธีใดก็ได้ ข้าขอแนะนำให้เริ่มต้นด้วย “ระยำ” ก่อนจากนั้นจึงเพิ่มขึ้นเป็น “ไอส้นตร….” จากนั้นอาจจะเป็นระดับที่สูงกว่า “ไอแม่….”
ชุดคำหยาบคายของโจชัวทำให้แกลโลลี่ตกตะลึง แต่จากนั้นนางก็รู้ว่ามีคำหยาบคายมากมายในโลก
“ เมื่อท่านสามารถพูดระยำได้อย่างราบรื่น ข้าจะให้ท่านเป็นนักแสดงนำของภาพยนตร์เรื่องต่อไป เชื่อข้าเถอะภาพยนตร์จะเข้ามาแทนที่ละครเวที และข้าเป็นคนเดียวในโลกนี้ที่รู้วิธีถ่ายทำและวิธีสร้างภาพยนตร์ นอกจากนี้ข้ากำลังสอนวิธีเป็นนักแสดงภาพยนตร์ไม่ใช่นักแสดงละครเวที”
โจชัวสังเกตการแสดงออกของแกลโลลี่ นางนิ่งเงียบ ในขณะที่นางต้องเผชิญกับความตกตะลึงครั้งใหญ่กับมุมมองของนางในชีวิต บางทีเมื่อนางได้รับเลือกให้เป็นนางเอกเรื่องลีออง มุมมองชีวิตทั้งหมดของสตรีผู้สูงศักดิ์คนนี้จะพังทลายลง
เมื่อคิดเช่นนี้โจชัวก็รู้สึกผิด เขากำลังสอนนางเอกให้เป็นตัวร้าย?
“ ข้า…จะลองดู”
แกลโลลี่หายใจเข้าลึก ๆ นางรู้ว่าอะไรทำให้นางไม่สามารถแสดงสิ่งที่เรียกว่าการหักห้ามใจตัวเอง สิ่งที่เรียกว่าความหยิ่งผยองของคนชั้นสูง และความหยิ่งผยองนี้เองที่ทำให้นางเชื่อว่าไม่มีบทบาทใดที่นางเล่นไม่ได้ในโลกนี้!
“ขอฝากด้วย”
โจชัวมองดอกไม้แห่งฟารัคชี่ โดยหวังว่าเมื่อเขาได้เจอห่านดำตัวนี้อีกครั้ง นางจะเป็นหงส์ดำที่แท้จริง
