ตอนที่ 112 ผู้ถือกล้อง
เฒ่าเมิร์คกําลังนั่งอยู่บนรถม้าไปยังถนนกระรอก
เขาเป็นหนึ่งในนักแสดงรุ่นเก๋ของคณะละครห่านดําซึ่งมีทักษะการแสดงอย่างแท้จริง เมื่อพูดถึงตัวละครชาวนาสูงอายุหรือชายชราเฒ่าเมิร์คจะเป็นคนที่แสดงละครเวทีเสมอ
นอกจากนั้นเขามีตัวตนอื่นในคณะ – คนออกแบบชุด และฉากละคร
โชคดีที่เขาได้รับบทบาทสนับสนุนที่สําคัญในการคัดเลือก ได้บทนายจ้างของโทนี่นักแสดงนําชาย
วันนี้พวกเขาจะแสดงฉากแรกของ ลีออง เพชฌฆาตมหากาฬ”เฒ่าเมิร์คบัง เอิญเป็นหนึ่งในตัวละครที่จะปรากฏตัว
รถม้าค่อย ๆ หยุดที่ข้างถนนกระรอก เฒ่าเมิร์คจัดเสื้อผ้าของเขา และลงจากรถม้า
เมื่อพิจารณาว่าคณะละครห่านดําประกอบด้วยสมาชิกหลายร้อยคนรวมถึงดอกไม้แห่งฟารัคซี่ บุคคลที่มีอิทธิพลอย่างมาก โจชัวจึงกําหนดให้นักแสดงหลายคนของคณะละครห่านดํามาถ่ายทําฉากแรก
อย่างไรก็ตาม รถม้าทั้งห้ามาที่ถนนกระรอก ส่วนหนึ่งเป็นนักแสดงที่ไม่ได้มาแสดงในวันนี้ พวกเขามาที่นี่เพราะอยากที่จะได้สัมผัสประสบการณ์การถ่ายทํา และเพลิดเพลินกับความตื่นเต้นของ “ลีออง เพชฌฆาตมหากาฬ”
นักแสดงหญิงในคณะละครห่านดํา ท่านหญิงแกลโลลี่เป็นหนึ่งในคนที่มาที่นี่เพื่อดูขั้นตอนการถ่ายทํา นางยังเป็นนักแสดงนําหญิงใน “ลีออง เพชฌฆาตมหากาฬ” แม้ว่านางจะไม่ต้องถ่ายทําฉากใดๆ ในวันนี้ นางก็ยังคงตัดสินใจเดินทางมากับกองรถม้าเพื่อมายังถนนกระรอก
เฒ่าเมิร์คเหลือบมองแกลโลลี่จากระยะไกล วันนี้ห่านดําแต่งกายเรียบง่าย นางตัดผมยาวสีดําของนางอย่างเด็ดเดี่ยว ผมที่เป็นที่อิจฉาของผู้หญิงนับไม่ถ้วน ได้เปลี่ยนเป็นทรงผมแบบเดียวกับนางเอกในหนัง
เฒ่าเมิร์คได้อ่านบทสําหรับภาพยนตร์เรื่องนี้แล้ว และยังได้เห็นภาพร่างของตัวละครที่ผู้ช่วยของโจชัววาดขึ้นอีกด้วย ดังนั้นเขาจึงสามารถบอกได้ว่าการแต่งกายของแกลโลลี่ในวันนี้เหมือนกับมาทิลด้า นางเอกของภาพยนตร์เรื่องนี้ทุกประการ
ไม่มีใครคัดค้านแกลโลลี่ที่เป็นนักแสดงนําหญิง สิ่งเดียวที่ผู้คนจากคณะละครห่านดอยากรู้คือใครคือนักแสดงนําชาย
เฒ่าเมิร์คติดตามสมาชิกคนอื่นๆ ของคณะละครห่านดํา และผู้พิทักษ์อีกหลายคน พวกเขามาถึงทางเข้าโรงเตี้ยมด้วยกัน
“ทุกคน ยินดีต้อนรับ”
โจชัวรออยู่ในโรงเตี้ยมมาระยะหนึ่งแล้ว ตรงข้ามกับโรงเตี้ยมคือโรงแรมนกพิราบดํา
เจ้าของโรงเตี้ยมนี้ใส่ใจในรายละเอียด โรงเตี้ยมตกแต่งได้สวยดี
โจชัวใช้กลอุบายเก่าของเขาจัดการทุกอย่างด้วยกองทอง โจชัวประสบความสําเร็จในการจองโรงเตี๊ยมเป็นเวลาหลายวัน
เฒ่าเมิร์คเดินเข้าไปในโรงเตียม เขาเริ่มสํารวจบริเวณโดยรอบ ในไม่ช้าเขาก็สังเกตเห็นว่ามี… ชายที่ดูไร้ซึ่งปฏิสัมพันธ์ยืนอยู่ข้างโจชัว
มือของเขาไขว้หลัง สวมแว่นทรงกลมสีดําสนิท บนหัวมีหมวกแก๊ปสีดํา เคราที่หยาบกร้านของเขาทําให้เขาดูเหมือนคนวัยกลางคน เขาดูเหมือนเป็นคนที่ผ่านความทุกข์ยากมามากมาย
เมื่อเห็นชายคนนั้น… เฒ่าเมิร์คมีแรงกระตุ้นที่จะพุ่งใส่เขา และตะโกนว่า “ลีออง!”
เขาดูเหมือนตัวละครลีอองมากเกินไป! เฒ่าเมิร์คนบทที่โจวมอบให้ทุกคนในคณะละครห่านดําออกจากกระเป๋า จากบทนี้ เขาได้นําภาพร่างของลีออง นักแสดงนําชายออกมา ชายที่ยืนอยู่ข้างๆโจชัวดูเหมือนกับภาพร่างของลีอองแทบทุกประการ
เฒ่าเมิร์ครู้สึกเหมือนชายคนนั้นจะหยิบมีดออกมาแล้วจี้ที่คอของเขาก่อนจะพูดว่า “เจ้าเข้าใจไหม?”
“มีคนมากกว่าที่ข้าคาดไว้ แต่ไม่เป็นไร ก่อนที่เราจะเริ่มต้นอย่างเป็นทางการ ข้ามีเรื่องจะคุยกับพวกเจ้าหลายเรื่อง”
โจชัวกวาดสายตามองสมาชิกทั้งหมดของคณะละครห่านดํา ส่วนใหญ่เป็นคนที่เขาคุ้นหน้าเมื่อสายตาของโจชัวจับจ้องไปที่แกลโลลี่ทําให้เขานิ่งไปครู่นึงครู่หนึ่ง
การเปลี่ยนแปลงของนางนั้นยิ่งใหญ่มาก ชุดที่ประดับประดาจนเยอะและผมยาวถึงเอวของนางหายไป แกลโลลี่คนปัจจุบันดูเหมือนสาวข้างบ้าน และไม่ใช่ห่านดําที่ไม่สามารถเข้าถึงได้บนเวที
“อย่างแรกเลยคนนี้คือนักแสดงนําชายในภาพยนต์เรื่องนี้ ข้ารู้ว่าพวกเจ้าคงสงสัยว่าเขาเป็นใคร แต่ที่นี่คือสถานที่ถ่ายทํา ไม่ใช่งานสังสรรค์ของชนชั้นสูง ดังนั้นที่นี่เราจะพูดด้วยทักษะการแสดง ถ้าใครในพวกเจ้ารู้สึกว่าเจ้าเหมาะกับบทนําชายมากกว่าเขา บอกข้ามาได้เลย”
โจชัวชี้ไปที่ผู้หลอกลวงที่ยืนอยู่ข้างเขา
ผู้หลอกลวงพริกถูกโจชัวเอาชนะเมื่อวานนี้ด้วยการโจมตีที่สกปรกโดยใช้เงินและคารมคมคาย เขาตกลงที่จะร่วมมือกับโจชัว
ไม่มีใครจากคณะละครห่านดําแสดงความไม่พอใจใดๆ ดูเหมือนว่าพวกเขาทั้งหมดจะรู้สึกถึงออร่าของพริกที่เข้ากับบทได้เป็นอย่างดี
“อย่างที่สอง มาดามโครเดอร์คงเคยบอกพวกเจ้าบางคนให้มาที่นี่เพื่อเรียนรู้วิธีสร้างภาพยนตร์”
โจชัวเปิดกระเป๋าเดินทางที่วางอยู่บนโต๊ะไม้ข้างๆ เขา เขาหยิบกล้องและผลึกออริจินั่มออกมาหลายวันและวางไว้บนโต๊พ
กล้องและผลึกออริจินั่มเป็นความลับที่สําคัญที่สุดในการสร้างภาพยนตร์ เมื่อวางอุปกรณ์อาร์คาโนเทคไว้บนโต๊ะ มันก็ดึงดูดสายตาของสมาชิกหลายคนจากคณะละครห่านดําในทันที
รวมถึงเฒ่าเมิร์ค
มันเป็นอย่างที่โจชัวพูด มาดามโครเดอร์สั่งให้เฒ่าเมิร์คมาเรียนรู้วิธีการสร้างภาพยนตร์
ในฐานะคนทํางานเบื้องหลัง เฒ่าเมิร์ครับงานนี้โดยธรรมชาติ ด้วยเหตุนี้เขายังพยายามหาเด็กฝึกงานหลายคนให้มามีส่วนร่วมในการถ่ายทําภาพยนตร์เรื่อง “ลีออง เพชฌฆาตมหากาฬ”
“วิธีการสร้างอุปกรณ์อาร์คาโนเทคนี้เป็นความลับทางการค้า ด้วยเหตุนี้ข้าไม่สามารถเปิดเผยได้ในขณะนี้ แต่ข้าสามารถแบ่งปันวิธีใช้กับทุกคนได้ ทุกคนสามารถโต้ตอบกับผู้ถือกล้องของข้าได้ตลอดเวลา”
โจชัวพูดด้วยน้ำเสียงให้ความสําคัญ
ผู้ถือกล้อง?
เฒ่าเมิร์คสังเกตว่าโจชัวได้เปิดเผยข้อมูลบางอย่างในคําพูดของเขา – การผลิตภาพยนตร์ไม่เพียงต้องการนักแสดงเท่านั้น แต่ยังต้องมีตัวตนที่สําคัญอีกอย่างหนึ่งคือผู้ถือกล้อง
เดิมที่เฒ่าเมิร์คคิดว่า ‘ภาพยนตร์” มีส่วนเกี่ยวข้องกับเวทย์มนตร์ที่ซับซ้อน แต่เมื่อพิจารณาจากสิ่งที่โจชัวพูด ดูเหมือนว่ามันสร้างขึ้นโดยใช้อุปกรณ์อาร์คาโนเทคล้วนๆ สําหรับผู้ถือกล้องพวกเขาจะเป็นคนที่เชี่ยวชาญในการใช้อุปกรณ์อาร์คาโนเทคนั่น
เขาไม่อยากเชื่อเลยว่าโจชัวจะเปิดกว้างขนาดนี้ หากเป็นนักเล่นแร่แปรธาตุที่ขี้งก พวกเขาจะไม่ปล่อยให้พวกเขาซึ่งเป็นบุคคลภายนอกเรียนรู้ความรู้เพียงเล็กน้อยเกี่ยวกับอุปกรณ์อาร์คาโนเทคที่พวกเขาทําขึ้นอย่างแน่นอน
“ท่านโจชัว ข้าขอถามหน่อยว่าผู้ถือกล้องที่ท่านพูดถึงอยู่ที่ไหน?”
เฒ่าเมิร์คยกมือขึ้นเพื่อถามคําถามนั้น
เขารู้สึกอยากจะเรียนรู้วิธีใช้กล้อง เขามั่นใจว่าอุปกรณ์อาร์คาโนเทคใหม่ตรงหน้าพวกเขาจะแพร่กระจายไปทั่วโลกในอนาคต ผู้ถือกล้องจะมีความสําคัญมากกว่าคนจัดฉาก
ยิ่งไปกว่านั้นดูเหมือนว่าผู้ถือกล้อง จะต้องเป็นกลุ่มหญิงสาวเหรอ? มันเป็นงานที่น่ายินดีมากกว่าการพยายามปรึกษาขอคําแนะนําจากชายชราบางคน
ผู้จัดฉากคนอื่นๆ ที่มากับเฒ่าเมิร์คดูเหมือนจะตื่นเต้นเช่นกัน
“โอ้ พวกนาง? พวกนางอยู่ที่นี่แล้ว ออกมาเถอะสาวๆ ได้เวลาทํางานแล้ว”
โจชัวปรบมือของเขา รอยประทับของดยุคแห่งกระดูกบนมือของโจชัวทําให้เกิดแสงสว่างจางๆ
