บทที่ 2 เหยียบย่ำศักดิ์ศรี
เฉินเป่ยนิ่งอึ้ง และ หลีชิงเยียน คิ้วที่ขมวดไว้ ก็คลายออกเล็กน้อย มุมปากยกโค้งนิดหน่อย เตะรองเท้าส้นสูงสีแดงออก ยกขาเรียวยาวที่อ่อนนุ่มกระชับคู่นั้นขึ้นมา ขาที่ละเอียดอ่อนยกขึ้นตรงหน้า เฉินเป่ย พูดขึ้นอย่างเหนือชั้น “ทำไม ไม่เต็มใจ?”
“ฉัน ก็ต้องเต็มใจแน่นอน!” เฉินเป่ย ตั้งสติได้ ดีใจเป็นล้น ถูสองมือไปมา ในใจรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย!
นี่จะไม่เต็มใจได้อย่างไร! นี่คือเรื่องที่ เฉินเป่ย อยากจะทำ แม้แต่อยู่ในความฝัน!!
ตอนนี้ถึงตาของหลีชิงเยียนที่ต้องตะลึง หมอนี่ไม่เพียงไม่รู้สึกอับอาย แต่ดูเหมือนว่าจะดีใจไม่น้อย?
หลีชิงเยียนยังไม่ได้พูดขึ้น เฉินเป่ย ก็ได้ริเริ่มยื่นมือออกมา จับเท้าดั่งหยกที่อบอุ่นละมุนคู่นั้น
นี่เป็นการสัมผัสทางกายครั้งแรกของเขากับหลีชิงเยียนในรอบสามเดือน!
และในเวลานี้ โทรศัพท์มือถือของ หลีชิงเยียนก็ดังขึ้น หลังจากที่หลีชิงเยียนรับโทรศัพท์ ไม่นานนัก คิ้วที่งดงาม ก็ขมวดเป็นปม
“ฝันไปเถอะ ฉัน หลีชิงเยียน แม้ว่จะต้องตาย ก็จะไม่ยอมให้เขาทำสำเร็จ! ให้เขาไสหัวไป หลีชิงเยียนคำรามอย่างเย็นชา จากนั้นก็วางสาย โยนโทรศัพท์ทิ้งอย่างโกรธเคือง ใบหน้าที่สวยงดงาม ถูกปกคลุมไปด้วยความเยือกเย็น
ในเวลานี้ มือที่อบอุ่นคู่หนึ่งจับเท้าหยกของ หลีชิงเยียนไว้ ฝ่ามือที่หยาบกระด้าง นวดอยู่ที่เท้า ผิวพรรณที่เท้าละเอียดดั่งหิมะ แดงเล็กน้อย อุณหภูมิที่ผ่อนคลาย แผ่ซ่านขึ้นไปเรื่อยๆ จนมาถึงที่ข้อเท้า ความอบอุ่นเช่นนี้ ทำให้อารมณ์หงุดหงิดของหลีชิงเยียนค่อยๆสงบลงบ้าง
และ เฉินเป่ย กำลังก้มหน้าลง นวดให้เท้าสวยงามสมบูรณ์แบบคู่นี้ อย่างระมัดระวัง นวดลูบคลำเบาๆ เขาเงยหน้าขึ้น มองเห็นท่าทางที่ขมวดคิ้วอย่างกลัดกลุ้มใจของ หลีชิงเยียน และคำพูดในสายโทรเข้าเมื่อกี้ ที่ หลีชิงเยียนได้ พูด ทำให้ เฉินเป่ยตกอยู่ในความครุ่นคิด
เฉินเป่ยก้มหน้าลง ในส่วนลึกของแววตา ประกายความลึกล้ำ ซึ่งคนอื่นยากที่จะสังเกต คือใคร คือใครที่ทำให้ หลีชิงเยียน โกรธมากขนาดนี้! ใครกล้า!
เฉินเป่ย สามารถแต่งงานเข้าสู่บ้านหลีได้ ก็เพราะด้วยเหตุบังเอิญ
นี่คือบุญคุณที่เฉินเป่ย เป็นหนี้ ตระกูลหลี ในตอนนั้น เฉินเป่ย อยู่ต่างประเทศ กำลังเผชิญกับวิกฤตความตายในครั้งหนึ่ง ตอนที่ได้รับบาดเจ็บสาหัส คือ หลีชิงเยียนที่ช่วยเขาเอาไว้ และยังให้คุณปู่ที่มีตำแหน่งสูงศักดิ์ อยู่ห่างไกลในเยี่ยนจิง เสี่ยงกับความอันตรายอย่างมาก จัดที่พักให้กับเขา
ซึ่งก็เป็นช่วงเวลานั้น ปู่ของหลีชิงเยียนได้ถึงตัวตนของ เฉินเป่ย แต่เขาไม่ได้เลือกที่จะบอกเรื่องนี้ให้กับ หลีชิงเยียน
เฉินเป่ยในเวลานั้น น่าอนาถยิ่งนัก ตอนนี้ได้เกิดการเปลี่ยนแปลงใหญ่หลวง ดูเหมือนหลีชิงเยียนจะลืมเรื่องนั้นไปแล้ว
ทักษะการนวดของ เฉินเป่ยนั้นดีมาก การควบคุมของแรงแม่นยำมาก แม้แต่หมอนวดมืออาชีพ ก็ไม่สามารถที่จะเทียบได้
แล้วค่อยๆ การนวดของ เฉินเป่ยก็มีผล หลีชิงเยียนทำงานมาทั้งวัน เหนื่อยมากแล้วจริงๆ พิงบนโซฟาตัวใหญ่ ความง่วงก็เข้ามาดั่งกระแสน้ำทะเล ไม่ช้าก็ได้หลับไป
เฉินเป่ย นวดให้ หลีชิงเยียนอย่างละเอียด หลีชิงเยียน หลับไปอย่างสงบ ส่งเสียงหายใจที่สม่ำเสมอและนุ่มนวล เฉินเป่ย นวดเป็นเวลานาน หลังจากเห็นว่า หลีชิงเยียนหลับสนิทแล้ว ถึงได้ยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย วางขาทั้งคู่ของ หลีชิงเยียนลงไปเบาๆ จากนั้นก็มองผมสีดำที่พาดบ่าไว้ ใบหน้าที่งดงามประณีตราวกับแกะสลัก มีความเหนื่อยล้าเผยออกมาเล็กน้อย ทำให้ เฉินเป่ยรู้สึกสงสารในใจอย่างอดไม่ได้
ไม่ว่าโดยปกติแล้ว หลีชิงเยียนจะแข็งแกร่งมากเพียงใด แต่เธอก็เป็นเพียงผู้หญิงที่อ่อนแอคนหนึ่ง ผู้หญิงที่สมบูรณ์แบบเช่นนี้ ช่างมีเสน่ห์โดยธรรมชาติเสียจริงๆ
เฉินเป่ย ค่อยๆอุ้ม หลีชิงเยียน ขึ้นมาอย่างระมัดระวัง เดินไปที่ห้องนอน
เฉินเป่ย วาง หลีชิงเยียน ไว้บนซิมมอนส์ ที่นุ่มนวลของเธอ มีรอยยิ้มที่ทะนุถนอมปรากฏบนใบหน้า
ทันใดนั้น สีหน้าของ เฉินเป่ย เคร่งขรึม หันหน้าไปมองคอมพิวเตอร์ที่อยู่ด้านข้างบนโต๊ะคอมพิวเตอร์ ดวงตาปรากฏแสงเย็นเฉียบคม เฉินเป่ย เดินไปที่โต๊ะคอมพิวเตอร์ เปิดคอมพิวเตอร์ออก รหัสผ่านของคอมพิวเตอร์ ถูกเฉินเป่ยเจาะอย่างง่ายดาย แฮ็คเข้าสู่คอมพิวเตอร์ของ หลีชิงเยียน
ชั่วขณะหนึ่ง เฉินเป่ยมองอย่างนิ่งอึ้ง มองที่รหัสแถวหนึ่งในหน้าจอ ในส่วนลึกของแววตา ส่องผ่านความลึกล้ำ
รหัสนี้ เขาไม่มีอะไรจะคุ้นเคยมากไปกว่านี้อีกแล้ว
เมื่อปีที่แล้ว มีไวรัสระบาดในโลกอินเทอร์เน็ต ทางตะวันตกในต่างประเทศ ทำให้หน่วยงานด้านความปลอดภัยทางคอมพิวเตอร์ ในต่างประเทศสิบอันดับแรก ถอดรหัสทั้งวันทั้งคืน และไม่มีเบาะแสอะไรเลยแม้แต่น้อย
ต่อมา ได้มีข่าวเรื่องหนึ่ง ไปถึงหูของหน่วยงานด้านความปลอดภัยทางคอมพิวเตอร์เหล่านี้ รวบรวมได้หนึ่งหมื่นล้าน ไวรัสเหล่านี้ก็จะหายไปเอง
ในเวลานั้น หน่วยงานด้านความปลอดภัยทางคอมพิวเตอร์เหล่านี้ ไม่พอใจเป็นอย่างมาก ปฏิเสธไปทันที
แต่แล้วในคืนที่ปฏิเสธ หน่วยงานด้านความปลอดภัยทางคอมพิวเตอร์ เซิร์ฟเวอร์ก็หยุดทำงานในทันที พังทลายลงในชั่วข้ามคืน ทำให้ในต่างประเทศตกตะลึงยิ่งนัก จนกระทั่งหลังจากที่สิบลำดับหน่วยงานด้านความปลอดภัยทางอินเทอร์เน็ต มอบเงินออกมาหนึ่งหมื่นล้าน ไวรัสก็ได้หายไปอย่างเงียบๆ โลกอินเทอร์เน็ตในต่างประเทศ ถึงได้กลับสู่สภาวะปกติ ผ่านไปครึ่งปีเต็มๆ หน่วยงานด้านความปลอดภัยทางคอมพิวเตอร์ ถึงได้ถอดรหัสไวรัสออกมาได้ ซึ่งมีต้นกำเนิดมาจากรหัสลึกลับหนึ่ง
และในตอนนี้ รหัสลึกลับนี้ กลับปรากฏบนคอมพิวเตอร์ของ หลีชิงเยียน
กล้องคอมพิวเตอร์ของ หลีชิงเยียนกะพริบแสงสีแดงจางๆ เห็นได้ชัดว่าถูกแฮกเกอร์ควบคุมแล้ว
แม้กระทั่ง ทุกการเคลื่อนไหวในห้องนอนของ หลีชิงเยียน ก็ยังได้รับการสอดส่อง
ท่านประธานสาวสวยชื่อเสียงโด่งดังในเมืองหู้ไห่ พฤติกรรมส่วนตัวในห้องนอน ถ้าหากแฮกเกอร์มีใจอยากจะเปิดเผย ก็เพียงพอที่จะทำให้ หลีชิงเยียน เสื่อมเสียชื่อเสียงแล้ว
เฉินเป่ยหันหน้า มองไปที่ หลีชิงเยียนที่นอนอยู่บนเตียงอย่างสงบ ในส่วนนี้ของแววตา แสงเยือกเย็นค่อยๆก่อตัวขึ้น
หลังจากที่ เฉินเป่ยเดินออกจากห้องนอน หยิบโทรศัพท์มือถือออกมา โทรออกหมายเลขหนึ่ง
“เป็นอะไร พี่ใหญ่ จะออกไปดื่มสักสองแก้วหรือ? คืนนี้ฉันมีนัดกับสาวน้อยจากราชวงศ์ยุโรป หรือเรียกเธอไปด้วยกัน?” ทางโทรศัพท์ฝั่งนั้น มีเสียงหนึ่งดังขึ้น ซึ่งก็คือชายหนุ่มในบ่ายวันนี้
“ไม่มีเวลา เมียฉันน่าจะมีปัญหาแล้ว” เฉินเป่ยค่อยๆพูดขึ้น น้ำเสียงสงบผิดปกติ แต่กลับมีความเย็นชาที่อธิบายไม่ได้
ชายหนุ่มที่รับโทรศัพท์ถึงกับผงะ จากนั้นเสียงประหลาดที่โกรธแค้นก็ดังขึ้น “คนไหนไม่ลืมตา กล้ามาหาเรื่องพี่สะใภ้ฉัน?”
“คอมพิวเตอร์ของเธอ ติดไวรัสTrojan Horse ฉันสงสัยว่า จะมีอุปกรณ์ดักฟังอยู่ในคฤหาสน์” เฉินเป่ยพูดขึ้น
“ไวรัสTrojan Horse ปีที่แล้ว ก็ถูกเราเก็บกลับมาหมดแล้ว จะมีได้อย่างไร? และคนที่สามารถใช้ไวรัสTrojan Horseได้ ไม่ใช่คู่แข่งธรรมดาแน่นอน!” ชายหนุ่มสะดุ้งเล็กน้อย น้ำเสียงตกตะลึง
ดวงตาของเฉินเป่ยหรี่ลงเล็กน้อย “ไปตรวจสอบหน่อย ใน บริษัทตระกูลหลีกรุ๊ป ทักษะคอมพิวเตอร์ของใครดีที่สุด”
หลังจากนั้นไม่นาน โทรศัพท์ของ เฉินเป่ยก็ดังขึ้นอีกครั้ง เสียงของชายหนุ่ม ก็ดังออกมาจากอีกด้านหนึ่ง “พี่ใหญ่ ตรวจเจอแล้ว ใน บริษัทตระกูลหลีกรุ๊ป มีคนสองคน น่าสงสัยมากที่สุด คนหนึ่งคือ หลินเฉว่ เลขาของ หลีชิงเยียน ซึ่งจบการศึกษาจาก ความมั่นคงปลอดภัยระบบคอมพิวเตอร์ และ คณะบริหารธุรกิจ ด้วยปริญญาสองใบ และอีกคนคือ ซุนเมิ่ง หัวหน้าแผนกความปลอดภัยระบบคอมพิวเตอร์”
“รู้แล้ว!” เฉินเป่ย ประกายแสงที่คมชัดออกจากในดวงตา วางสายโทรศัพท์
หลังจากนั้น เฉินเป่ยก็ได้เดินไปรอบๆ ในคฤหาสน์ ตาทั้งคู่สำรวจทุกซอกทุกมุมของคฤหาสน์อย่างละเอียด ไม่ปล่อยผ่านทุกร่องรอย
ในไม่ช้า เฉินเป่ยก็ได้เอาเครื่องดักฟังออกจากโทรศัพท์ในห้องนั่งเล่น โคมไฟตั้งโต๊ะในห้องนอน
“ซุนเมิ่งน่าสนใจ……” ปากของ เฉินเป่ยยกโค้ขึ้น โยนเครื่องดักฟังลงบนพื้น เหยียบลงไปอย่างรุนแรง ขยี้จนแตกสลาย!
…………….
บริษัทตระกูลหลีกรุ๊ป ในตอนดึก
เพื่อนร่วมงานที่เข้าเวรตอนดึกออกไปทีละคน เดินผ่านห้องทำงานห้องหนึ่ง ผ่านหน้าต่างบานกระจก มองเงาที่สวยงามที่อยู่ข้างใน กำลังขยันขันแข็งตั้งใจทำงาน แสดงร่องรอยแห่งความชื่นชม
ทั่ว บริษัทตระกูลหลีกรุ๊ป ก็รู้จักตัวตนของเงาที่สวยงามนี้ทั้งนั้น คืออัจฉริยะที่เรียนเก่ง และยังเป็นคนบ้างาน ที่ขยันที่สุดในบริษัทตระกูลหลีกรุ๊ป
ไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหน เงาที่สวยงามนี้ ถึงได้ถอนหายใจออกมายาวๆ บิดขี้เกียจ แล้วปิดคอมพิวเตอร์ ลุกขึ้นพร้อมถือกระเป๋าที่สวยงามประณีต เหยียบรองเท้าส้นเข็มไว้ เดินออกไปที่ประตูสำนักงานโดยตรง
ในทันใดนั้น เงาที่สวยงามนี้ก็เดินช้าลง ในความมืดมิด เสียงที่คมชัดดังก้องขึ้น มันเป็นเสียงของไฟแช็ก
เงาที่สวยงามหันตัวกลับไป จ้องมองตามเสียงด้วยความประหลาดใจ ได้เห็นตรงที่หัวมุมของห้องทำงาน มีร่างหนึ่งยืนอยู่เลือนราง เปลวไฟหนึ่ง กำลังประกาศเล็กน้อย
“ซุปเปอร์ไวเซอร์ซุน เป็นคนบ้างานใน บริษัทตระกูลหลีกรุ๊ป จริงๆด้วย ไม่น่าแปลกที่ ประธานหลีชื่นชมคุณไม่ขาดปาก” เฉินเป่ย จุดบุหรี่ขึ้น ค่อยๆพ่นควันออกมา พร้อมกับรอยยิ้มบนปาก
“คุณเป็นใคร?” เงาที่สวยงามมองอย่างระมัดระวัง สำหรับผู้ชายที่ปรากฏตัวขึ้นอย่างกะทันหัน รู้สึกแปลกประหลาดมาก
“คุณเป็น……เพื่อนของประธานหลี?” ซุนเมิ่ง คลายความระแวงเล็กน้อย ค่อยๆเดินไปทาง เฉินเป่ย
“ซุปเปอร์ไวเซอร์ซุน มีเรื่องบางอย่าง ที่ฉันอยากจะปรึกษาหน่อย” เฉินเป่ยค่อยๆพูดขึ้น
สายตาที่ลึกซึ้งจ้องมอง ซุนเมิ่ง ทำให้ ซุนเมิ่งรู้สึกอึดอัดไปทั้งตัว ราวกับว่ากำลังจะถูกมองทะลุ
“เรื่อง มีอะไรเหรอ?” ใบหน้าของซุนเมิ่งแข็งทื่อ
“เมื่อคอมพิวเตอร์ ถูกไวรัสTrojan Horse จะต้องถอดรหัสอย่างไร?” มองไปที่ ซุนเมิ่ง
ร่างซุนเมิ่งสะดุ้งเล็กน้อย “ไวรัสTrojan Horse ฉันไม่รู้ว่าไวรัสTrojan Horseคืออะไร……”
“อ๋อ?” เฉินเป่ยจ้องมองซุนเมิ่ง พูดอย่างมีเลศนัยว่า ซุปเปอร์ไวเซอร์ซุน ไวรัสTrojan Horseคืออะไรก็ไม่รู้ แล้วปล่อยไวรัสในคอมพิวเตอร์ของ ประธานหลี ได้อย่างไร?”
