บทที่ 8 สารเลวที่รักตัวกลัวตาย
คนในชุดดำชกที่หน้าอกของ เฉินเป่ย โดยตรง เฉินเป่ย กลับไม่ขยับเลยแม้แต่เล็กน้อย !
ต้องรู้ว่า หมัดของคนในชุดดำครั้งนี้ ถ้าเป็นคนปกติ กระดูกหน้าอกได้แตกหักไปนานแล้ว!
และคนในชุดดำยิ่งรู้สึกเหลือเชื่อ หมัดเขาชกเข้าที่หน้าอกของ เฉินเป่ย ราวกับชกที่แผ่นเหล็ก! ทำให้ทั้งแขนของคนในชุดดำ สะเทือนจนชาด้านไปหมด!
สมรรถภาพทางกายของ เฉินเป่ย เกินจินตนาการของคนในชุดดำยิ่งนัก เฉินเป่ย มีประสบการณ์การฝึกฝนขีดจำกัดของร่างกายที่น่าสยอง แม้แต่ใบมีดธรรมดา ก็โดนแค่เนื้อที่ตายด้านอย่างหนาบังไว้เท่านั้น!
เป็นไปได้อย่างไร คนในชุดดำยังไม่ทันรู้สึกตัว เฉินเป่ย ก็ยกเท้าขึ้น ถีบกระแทกไปที่หัวไหล่ของคนชุดดำอย่างแรง
“ปัง—”
พลังมหาศาลที่ไม่อาจจินตนาการได้ ทำให้คนในชุดดำยากที่จะพยุงได้ เข่ากระแทกกับพื้นอย่างเต็มแรง กระดูกหัวเข่าแทบจะแตก……
“นายรนหาที่ตาย!” คนในชุดดำสั่นเทาไปทั้งตัว นั่นคือไฟโกรธ ไอสังหารที่น่าสยดสยอง เยือกเย็นจนเกือบจะทำให้อากาศแข็งตัว!
“รนหาที่ตายคือพวกนาย!” เฉินเป่ย พูดอย่างเย็นชา แขนของคนในชุดดำส่งความเจ็บปวดที่ทรมานถึงหัวใจ เจ็บปวดจนคนในชุดดำเหงื่อแตกไม่หยุด!
“เสียงฉีกขาด!”
สองแขนของคนในชุดดำถูก เฉินเป่ยดึงหัก!
ในวินาทีต่อมา คนในชุดดำหายใจเข้าลึกๆอย่างตกตะลึง ดวงตาภายใต้แว่นดำ ถึงกับเผยให้เห็นถึงความหวาดกลัว!
เพราะ…… เฉินเป่ย หักขาของคนในชุดดำ!
แขนขาทั้งสองข้างของคนในชุดดำถูกดึงหัก เขาล้มลงกับพื้นอย่างอ่อนแรง เขาอยากจะลุกขึ้น แต่แขนขาทั้งสองข้าง ไม่ฟังคำสั่งของเขาเลย ราวกับว่าไม่ได้อยู่บนตัวเขา!
ความเคร่งขรึมบนใบหน้าของเขา ในที่สุดก็กลายเป็นความหวาดกลัวสยดสยอง หยดเหงื่อ……แตกออกจากหน้าผากของเขา!
“นายเป็นใครกันแน่!” คนในชุดดำเอ่ยขึ้นอย่างตื่นตระหนก เขาไม่กล้าที่จะเชื่อ เขากระหายเลือดในต่างประเทศมานับไม่ถ้วน กลับล้มเหลวครั้งแรกที่หัวเซี่ย!
นี่น่าความอัปยศ คนในชุดดำทำผิดพลาดครั้งแรกในชีวิต!
“นายไม่มีสิทธิ์รับรู้” พูดเรียบเฉย
“นายกล้าฆ่าฉัน ฉันสาบานด้วยชีวิตของฉัน นายก็จะมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่นาน
คนในองค์กรของเรา จะไม่ปล่อยนายไปแน่!” คนในชุดดำพูดอย่างเผ็ดร้อน น้ำเสียงเยือกเย็น
“นายอยู่ในองค์กรอะไร?” เฉินเป่ยสอบถาม
“ฐานะอย่างนายจะรู้ได้ยังไง บอกกับนายก็ไร้ปัญหา ยังไงนายก็เป็นคนใกล้จะตายแล้ว…… จำคำว่าเชว่เริ่น ให้ดีอีกไม่กี่วัน คุณจะต้องโดนองค์กรของเราแก้แค้นอย่างแน่นอน!” คนในชุดดำยิ้มแสยะ ดวงตาภายใต้แว่นดำ เปล่งประกายด้วยความเย่อหยิ่ง
“ที่แท้คือเชว่เริ่น นี่เอง…… ฉันคิดว่าเป็นอิทธิพลน่าเกรงขามอะไรเสียอีก……” ผลที่ได้เกินความคาดคิดของคนในชุดดำ เฉินเป่ย หัวเราะเยาะออกมาทันที ทำให้คนในชุดดำท่าทีแข็งทื่อในทันใด
“องค์กรนักฆ่ามือสังหารในต่างแดนที่นับไม่ถ้วน ถึงคราวที่พวกแกเชว่เริ่นมาตอแหลโอ้อวดตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?” เฉินเป่ย พูดด้วยความเยือกเย็น
“นายรู้จักเชว่เริ่น?” คนในชุดดำชะงักเชว่เริ่นได้ทำภารกิจลอบสังหารมาแล้วนับครั้งไม่ถ้วน แต่ก็มีความเก็บตัวเงียบมาโดยตลอด แม้แต่ในต่างประเทศ คนที่รู้จักชื่อองค์กร ก็มีไม่มากนะ คนหัวเซี่ยตรงหน้านี้ จะรู้ได้อย่างไร!
“ถ้าฉันจำไม่ผิด หัวหน้าของเชว่เริ่นของพวกนาย มีชื่อว่าเชว่เฟิงใช่ไหม?”
“ชื่อของท่านเชว่เฟิง อย่างนายมีสิทธิ์ที่จะเรียกชื่อหรือ?” คนในชุดดำหัวเราะเสียงดัง “ในเมื่อ นายก็รู้ว่าเรามี เชว่เฟิง ยังกล้ามารนหาที่ตายในนี่!”
“ดูเหมือนว่าคำสาบานในตอนนั้นที่เขาเคยให้ไว้ ลืมไปหมดแล้ว……” เฉินเป่ยพ่นควันออกมาเบาๆ เลิกคิ้วขึ้น “ตอนนั้นเชว่เฟิง เคยสาบานต่อหน้าฉัน โดยบอกว่านับจากนั้นเชว่เริ่นจะไม่เป็นศัตรูของฉัน ทำไม ตอนนี้จะผิดสัญญาหรือ?”
คนในชุดดำยิ้มอย่างเยาะเย้ย “นายถือว่าเป็นตัวอะไรกัน ท่านเชว่เฟิง ยังจะสาบานต่อหน้านาย……” คนในชุดดำยังพูดไม่ทันจบ รอยยิ้มที่แดกดันก็นิ่งค้างในทันที!
แสงสีดำแวบผ่าน กริชสีดำด้านหนึ่ง ก็จี้ไว้ที่คอของคนในชุดดำ!
คอของคนที่สวมชุดดำ สัมผัสถึงความเย็นของใบมีดได้อย่างชัดเจน ทำให้เขาหนาวสั่นไปทั้งตัว!
“ขึ้นอยู่กับมัน!” เฉินเป่ยมือจับกริชไว้ แล้วพูดขึ้น
คนในชุดดำก้มหน้าลง เมื่อได้เห็นกริชประหลาดนั่น ทันใดนั้นก็สั่นสะท้านไปทั้งตัว! รูม่านตาหดขยายอย่างรุนแรง! !
กริชนี้ไม่เหมือนกับกริชทั่วไปเลย บนใบมีดของกริชนี้ เต็มไปด้วยฟันคมที่ดุร้ายนับไม่ถ้วน ราวกับเขี้ยวของมังกร! !
กริชบางเฉียบราวบอบบางดั่งปีกจักจั่น มีสีดำสนิท ทำให้ดูแปลกตายิ่งนัก!
คนชุดดำมองไปที่กริชเล่มนี้ ตัวสั่นสะเทือนอย่างควบคุมไม่ได้!
กริชเล่มนี้ สมาชิกทุกคนของเชว่เริ่นก็เคยเห็นมัน เชว่เฟิงเคยเตือนสมาชิกทุกคนของเชว่เริ่นกริชเล่มนี้อยู่ในต่างประเทศ มีเพียงด้ามเดียว แม้แต่ของปลอม ด้วยเหตุผลทางเทคนิค ก็ไม่สามารถเลียนแบบได้
และเจ้าของกริชนี้ เป็นคนที่เชว่เริ่นไม่สามารถที่จะล่วงเกินได้ เจ้าของของมัน ถูกเรียกว่าราชาหลง!
คนในชุดดำมองดูกริชเล่มนี้ ดวงตาภายใต้แว่นดำเบิกกว้าง ใบหน้าเต็มไปด้วยความหวาดกลัวเหลือเชื่อ!
“หลง……ท่านราชาหลง!” คนในชุดดำ จำสิ่งที่เชว่เฟิงพูดกับเขา ต้องเพิ่งเข้าร่วมเชว่เริ่น เจ้าของกริชเล่มนี้ ไม่เพียงแต่เชว่เฟิงเท่านั้นที่ไม่อาจล่วงเกินได้ แต่เชว่เฟิงทั้งหมดอาจจะล่มสลายได้!
คนในชุดดำยังไงก็ไม่สามารถนำชายคนตรงนี้กับคนที่ลึกลับใน ต่างประเทศเชื่อมโยงด้วยกัน……ทั้งหมดนี้ ทำให้คนในชุดดำรู้สึกไม่เป็นความจริงเลย!
“ตอนนั้นฉันไว้ชีวิตของเชว่เฟิง เดิมที คิดว่าเขาจะรักษาคำสาบาน ดูเหมือนว่าช่วงนี้เชว่เริ่น ไม่ต้องการที่จะสงบสุขแล้ว……” เฉินเป่ย ยืนมือไขว้หลัง อำนาจบนตัวทรงพลังยิ่งใหญ่
“ขอโทษ ฉันไม่รู้ว่าท่านราชาหลงที่เคารพนับ ได้อยู่ในหัวเซี่ย คือข้าน้อยที่มีตาหามีแววไม่ เรื่องนี้คือฉันทำโดยพลการ ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับองค์กรเชว่เริ่นเลยสักนิด!” คนในชุดดำพูดด้วยเสียงสั่น เขาไม่กล้าที่จะคิดจริงๆ ท่านนี้หากต้องการโทษถึงหัวเชว่เริ่นจริงๆ คงจะเป็นหายนะแน่!
“นายจ้างของพวกนายคือใคร?” เฉินเป่ยถามขึ้นเบาๆ
“แค่คุณสามารถปล่อยเชว่เริ่นไปได้ ฉันก็จะบอกคุณ!” คนในชุดดำกัดฟันไว้
“นายไม่มีสิทธิ์ที่จะมาเจรจาเงื่อนไขกับฉัน ฉันให้เวลานายสามวินาที ไม่บอก พรุ่งนี้ฉันก็จะให้นายและเชว่เริ่น หายไปจากโลกนี้ด้วยกัน!” สีหน้าของ เฉินเป่ย สงบเรียบ แต่มีเพียงคนที่รู้จักเขาเท่านั้นที่รู้ว่า ภายใต้รูปลักษณ์ที่ดูนิ่งสงบนี้ สิ่งที่ซ่อนอยู่ คือไอสังหารที่ไม่สิ้นสุด!
“นายจ้างไม่ได้ให้ข้อมูลเพิ่มเติมไว้มาก รู้เพียงแค่ว่าเป็นคนเยี่ยนจิง” คนในชุดดำพูดขึ้น
“คนเยี่ยนจิง…… ” ดวงตาของเฉินเป่ยลึกล้ำและซับซ้อน เยี่ยนจิง นั่นเป็นพื้นที่ไม่สงบสับสนชุลมุนวุ่นวาย ฆาตกรรมทั่วทุกที่ ซ่อนภัยอันตรายไว้
คนที่ต้องการชีวิตของ หลีชิงเยียน มาจากเยี่ยนจิงหรือ?
“ให้โอกาสนายครั้งสุดท้าย ตัดแขนตัวเอง” เสียงของ เฉินเป่ย ค่อยๆจางหายไปที่ประตูห้องส่วนตัว ทำให้คนในชุดดำถอนหายใจด้วยความโล่งอก
เสื้อของคนชุดดำ เปียกชื้นไปด้วยเหงื่อแล้ว เมื่อกี้ เขาประสบกับช่วงเวลาที่อันตรายที่สุด
เขาไม่เคยคิดด้วยซ้ำว่า สามารถเก็บชีวิตกลับมาได้ จากเงื้อมมือของราชาหลง ผู้ซึ่งเหมือนดั่งเทพเจ้าตะวันตก
ก้มหน้ามองแขนของตัวเอง คนในชุดดำแววตาเผยถึงความเด็ดขาด เมื่อเทียบกับชีวิตแล้ว แขนของตัวเองถือว่าไม่เท่าไหร่?
…………….
หลีชิงเยียนยืนอยู่ที่ประตูอาคารตระกูลหลีมองดูเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยจัดการกับเหตุการณ์วุ่นวายที่ประตู อาคารตระกูลหลีในใจยังคงยากที่จะสงบลง
และในขณะนี้เอง ดวงตาที่สวยงามหลีชิงเยียนเหลือบมอง เห็นร่างหนึ่ง เดินมาจากระยะไกล
หลีชิงเยียน ขมวดคิ้วมุ่น เขายังมีชีวิตอยู่อย่างสบายดี?
ได้คนรักตัวกลัวตายนี่ ยังกล้าที่จะมาหาตัวเองอีก?
เมื่อเห็น เฉินเป่ย ที่เดินเข้ามา หัวใจของ หลีชิงเยียนก็เต็มไปด้วยไฟโกรธ
