เราจะทยอยไล่แก้ให้ยามว่างอยากให้แก้เรื่องไหนคอมเมนต์ไว้นะคะ
แต่บางเรื่องเราก็ไม่มีไฟล์แล้วเหมือนกัน
บทที่ 18 มาสายไปแล้ว
กระโปรงมือทำงานของ หลีชิงเยียนกลายเป็นเศษผ้า ตกลงไปที่พื้น ทันใดนั้น ถุงน่องสีดำของ หลีชิงเยียนก็ถูกชายฉกรรจ์คนหนึ่งจับไว้ ออกแรงฉีกกระชากทันที ทันใดนั้น ถุงน่องสีดำก็ถููกฉีกขาดเป็นสองท่อนในทันที ขายาวที่ยั่วยวนดั่งหิมะ ได้เผยออกมา
หลีชิงเยียนพยายามดิ้นร่างกายสุดขีด ดวงตาที่สวยงามประกายความโกรธเกี้ยวและตื่นตระหนก!
เธอไม่เคยคิดเลยว่า สักวันหนึ่ง เธอจะถูกพวกชายฉกรรจ์ ล่วงละเมิดอย่างป่าเถื่อนในนี้!
“อย่า ขอร้องนาย พวกนายจะเอาอะไร ฉันก็ให้พวกนายได้หมด” ผมยาวของ หลีชิงเยียนยุ่งเหยิง ใบหน้าที่บอบบางงดงาม เต็มไปด้วยความตื่นตระหนกหวาดกลัว
“ฉันต้องการให้เธอเรียกฉันว่าพ่อ เธอทำได้ไหม?” ชายฉกรรจ์คนหนึ่งบีบคางบอบบางของหลีชิงเยียนไว้ รอยยิ้มเต็มไปด้วยความเจ้าเล่ห์
“ไต้ห้าวหนานล่ะ เขาอยู่ที่ไหน?”หลีชิงเยียนถามด้วยเสียงสั่น
ชายฉกรรจ์ทั้งหลายหัวเราะเสียงดัง สายตาที่มองหลีชิงเยียนเต็มไปด้วยความเร่าร้อนและเย้าแหย่
ไต้ห้าวหนาน? ไต้ห้าวหนานกำลังอยู่ห้องข้างๆ รอเทพธิดาที่ถูกทรมานจนอ่อนแอไร้เรี่ยวแรงส่งเข้าไป กลายเป็นของเล่นของเขา!
พวกนายถูกส่งมาจากใครกันแน่?” หลีชิงเยียน มองไปที่ชายฉกรรจ์ ไอ้หัวสมองนึกถึงการลอบสังหารเมื่อไม่กี่วันก่อนโดยอัตโนมัติ
หลีชิงเยียนรู้สึกเสียใจขึ้นมาในทันที เมื่อกี้ถ้าเธอเรียก ซูเหลยมาด้วย จะไม่ตกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้แน่นอน
เสียงฉีกขาดดังขึ้น ชุดทำงานสีขาวของหลีชิงเยียน ถูกมือใหญ่หยาบคายคู่หนึ่งฉีกขาด!
เรือนร่างขาวดั่งหยกหิมะ ใต้แสงไฟสีขาว เปล่าประกายแสงแวววาว
หลีชิงเยียนหลับตาลง หางตามีน้ำตาที่เจ็บปวดใสกระจ่างไหลออกมา
ในเวลานี้ เฉินเป่ยอยู่ในคฤหาสน์ แต่ในใจมีลางสังหรณ์ที่ไม่ดีอย่างรุนแรงบางอย่าง
เขามักจะรู้สึกว่า มีบางอย่างผิดปกติ แต่ก็นึกไม่ออก ว่าผิดปกติตรงไหน
ทันใดนั้น ภายนอกคฤหาสน์ มีเงาดำสองสามร่าง พลิกกำแพงมาย่างคล่องแคล่วว่องไว
ในตอนนี้เอง ในที่สุด เฉินเป่ย ก็แววตาแน่วแน่ ใต้ดวงตามีแสงเยือกเย็นส่องผ่าน
พวกเงาทั้งหลาย ฝีมือคล่องแคล่วว่องไว เหวี่ยงเหล็กเกี่ยวออกมาอย่างรวดเร็ว คว้าเชือกไว้แล้วปีนตามกำแพง คลานขึ้นกำแพงเหมือนดั่งตุ๊กแก รวดเร็วยิ่งนัก!
ในขณะที่พวกเขากำลังจะปีนเข้าไปในห้องนอนบนชั้นสอง ทันใดนั้น ในห้องที่มืดสนิท มีเสียงสังหารอันเยือกเย็น ดังเข้ามาในหูของพวกเขา “ใครส่งพวกนายมา?”
เงาร่างหนึ่ง ค่อยๆเดินออกมาจากมุมห้องนอน
“ตาย!” เงาดำเหล่านี้ สะบัดมือทั้งสองข้าง มีดแต่ละด้าน ถูกเหวี่ยงไปที่ เฉินเป่ย! มีดสั้นเหล่านี้ มีพลังที่น่าสะพรึงกลัวอย่างยิ่ง หากถูกแทงเข้าที่ร่างกายจะต้องตายอย่างแน่นอน!
“ฉึก!” เงาร่างนั้น ก็หายไปจากที่เดิมกะทันหัน มีดสั้นก็ร่วงลงไป
“พวกนาย…… เหยียบพื้นสกปรกแล้ว!!” เสียงที่เยือนเย็นหนาวเหน็บ ดังขึ้นจากด้านหลังพวกเขา อุณหภูมิในห้องนอน ลดลงอย่างรวดเร็ว เกือบจะถึงจุดเยือกแข็ง!
เงาดำทั้งหลายหันกลับ แม้แต่การเคลื่อนไหวของร่างนั้นยังเห็นไม่ชัด ต่างก็ถูกโจมตีอย่างรุนแรงด้วยขายาว เตะออกไปไกล!
เงาเหล่านั้นไม่รู้เลยด้วยซ้ำ ตอนที่พวกเขามาในคฤหาสน์ กระทำสิ่งต้องห้ามที่ยิ่งใหญ่ที่สุด ซึ่งก็คือเหยียบพื้นที่นี่! พวกเขาไม่รู้ว่า ในการเช็ดสะอาดพื้นเหล่านี้ให้แวววาวเหมือนใหม่ทุกวัน ต้องใช้ความพยายามมากแค่ไหน สุดท้ายแล้วโดนพวกเขาเหยียบ ทุกอย่างก็ล้มเหลวหมด!
“ตูม—”
เงาดำทั้งหลาย บินพุ่งออกมาจากหน้าต่างชั้นสอง กระแทกลงกับพื้นอย่างรุนแรง น่าอนาถสิ้นดี!
“ใครส่งพวกนายมา?” น้ำเสียงของเฉินเป่ยสงบและลึกล้ำ
เงาดำเหล่านั้นนิ่งเงียบไม่ส่งเสียง พวกเขาอยากจะหลบหนีไป แต่พวกเขากลับพบว่า ขาของพวกเขา ถูกบดขยี้จากพลังแรงสั่นสะเทือนของชายคนนี้!
“ไม่บอก?” มุมปากของ เฉินเป่ยยกขึ้นอย่างเยือกเย็น แสงสีดำพุ่งออกมาจากมือ เกือบจะในทันที เสียงกรีดร้องโหยหวนดังขึ้นออกมาจากคนคนหนึ่ง
แขนซ้ายของชายคนนั้น ปรากฏรอยเลือด จากนั้น แขนของเขาก็ดูเหมือนจะไม่เป็นของเขาอีกต่อไป!
แขนของเขา ถูกตัดออกอย่างง่ายดายด้วยแสงสีดำนั่น!
“พูด ใครเป็นคนส่งพวกนายมา!” ส่วนลึกในดวงตาของ เฉินเป่ย มีความเย็นเฉียบและดุร้าย นี่คือบ้านของ หลีชิงเยียน เฉินเป่ย ไม่คาดคิดว่า นักฆ่ามือสังหารเหล่านี้ จะวางแผนมาถึงที่นี่!
“คือ……คือคุณไต้!” ชายคนนั้นกุมแขนไว้ เจ็บปวดทรมานจนกระตุกไปทั้งตัว
“ไต้ห้าวหนาน!” ดวงตาของ เฉินเป่ยประกายแสงคมเฉียบ เขาเกือบจะเข้าใจเจตนาของ ไต้ห้าวหนานในทันที!
นี่คือจะฆ่ากวาดเรียบเขากับ หลีชิงเยียน
เฉินเป่ยหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา รีบโทรออกอย่างรวดเร็ว
“ภรรยาของฉันตกอยู่ในอันตราย ตอนนี้นายรีบให้ ซูเหลยหาภรรยาฉันในทันที!” เฉินเป่ย พูดเสียงเคร่ง แววตาสงบสุดขีด แต่กำลังฉายไอสังหารที่น่าหวาดกลัวสยดสยอง!
เขารู้จัก หลีชิงเยียนดี ตามนิสัยใจคอของเธอ เป็นไปไม่ได้ที่จะให้ ซูเหลยอยู่เคียงข้างเธอตลอดเวลา!
“รู้แล้ว พี่ใหญ่ฉันจะแจ้งให้เธอทราบทันที” ชายหนุ่มทางปลายสาย ก็รู้ถึงความร้ายแรงของเรื่องนี้ วางสายลงทันที ส่วน เฉินเป่ย ในตอนนี้ได้พุ่งเข้าไปในโรงรถแล้ว
ขี่จักรยานที่ทรุดโทรมคันนั้น ขับพุ่งไปทางข้างหน้าอย่างบ้าคลั่ง!
ความเร็วของ เฉินเป่ยรวดเร็วเกินไป ยางของจักรยานถูกับพื้นอย่างรวดเร็ว มีประกายไฟกะพริบเลือนราง เพียงพริบตา ก็ได้ทิ้งรถจำนวนมากมายไว้ข้างหลัง
คนขับจำนวนมาก เพียงรู้สึกว่า ข้างๆมีลมพัดผ่าน จากนั้นก็เบิกตากว้าง มองไปที่ชายหนุ่มขี่จักรยาน ขับเคลื่อนไปอย่างรุนแรงดั่งเช่นพายุ! ด้วยความเหลือเชื่อ!
นี่……เร็วมากเกินไป! ความเร็วนี้ ทำให้รถสปอร์ตที่ส่งเสียงคำรามหลายคัน ยังต้องถอนหายใจด้วยความละอาย !
หัวใจของ เฉินเป่ย รู้สึกร้อนรนกระวนกระวาย เขากังวลว่า ถ้าซูเหลยตามกลับช้าไป…… หลีชิงเยียนไม่เคยประสบกับอันตรายในชีวิต วิกฤตความเป็นความตาย เลยไม่มีความตื่นตัวระมัดระวังใดๆ เชื่อคนอื่นง่ายเกินไป
ส่วนลึกในดวงตาของเฉินเป่ย มีไอสังหารที่เยือกเย็นไร้ขีดจำกัด กำลังเกิดขึ้น ถ้าหากหลีชิงเยียนเกิดเรื่องไม่คาดคิดอะไร….. ขอให้เขาจะต้องขึ้นฟ้าหรือลงดิน ก็จะไม่ปล่อย เฉินเป่ยไปแน่นอน!
ในโรงแรม มือของหหลีชิงเยียนถูกมัดด้วยเชือก ขาทั้งสองข้าง ก็ถูกชายฉกรรจ์สองคนควบคุมไว้อย่างแน่นหนา ส่วนชายฉกรรจ์คนหนึ่ง กำลังจ้องมองหลีชิงเยียน อย่างสนุก เตรียมที่จะทะลุเส้นสุดท้าย……
“ปัง!”
ในขณะนี้เอง ประตูห้องส่วนตัวถูกถีบออกอย่างกะทันหัน เงาที่สวยงามร่างหนึ่ง ปรากฏขึ้นที่หน้าประตู
“ใคร!”
ชายฉกรรจ์ทั้งห้าหกคนเงยหน้าขึ้น เปลือยกายท่อนบนไว้ เมื่อเห็นผู้หญิงที่ยืนอยู่หน้าประตู ก็ยิ้มแสยะขึ้นมาในทันที
“ดีมาก รู้ว่าพวกเราไม่พอเล่น เลยมาให้อีกคน”
“อีหนูนี่ไม่ค่อยเต่งตึง แต่เด้งกระชับพอ”
“ดูเหมือนว่าหุ่นจะไม่เลว น่าจะร้อนแรงพอ ข้าชอบพิชิตม้าป่า”
พวกชายฉกรรจ์สีหน้าน่าหวาดกลัว แต่ละสายตา เต็มไปด้วยความปรารถนาอย่างแรงกล้า !
