บทที่ 5 จะเป็นนายไร้ค่านี่ได้ยังไง
เฉินเป่ยกดสายออก พูดประโยคสั้น “ฉันไม่สนใจว่านายจะใช้วิธีอะไร ฉันจะให้ บริษัทตระกูลเย่กรุ๊ป หายไปภายในหนึ่งนาที”
“วางใจได้เลย พี่ใหญ่” เสียงทางปลายสาย ก็คือชายหนุ่มที่มาคฤหาสน์ในบ่ายวันนี้ รอ เฉินเป่ยเก็บโทรศัพท์ไว้ และ เย่โจวก็เหลือทนตั้งนานแล้ว เขาไม่คาดคิดว่า เฉินเป่ย จะเสแสร้งเก่งขนาดนี้!
เย่โจวหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา กำลังจะเตรียมโทรหาเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของโรงแรมแชงกรีลา ขึ้นมาสั่งสอน คนตรงหน้าที่ไม่รู้ฟ้าสูงแผ่นดินต่ำคนนี้ และในขณะนี้เอง โทรศัพท์มือถือดังขึ้นในทันใด!
เย่โจวตกตะลึง กวาดมองไปที่หน้าจอโทรศัพท์ สีหน้าเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง!
คนที่โทรคือ ประธานเริ่น ซึ่งเป็นหุ้นส่วนที่สำคัญที่สุดของ บริษัทตระกูลเย่กรุ๊ป ร่วมมือได้รับผลประโยชน์ร่วมกันกับ บริษัทตระกูลเย่กรุ๊ปเป็นเวลาห้าปี ไม่มี ประธานเริ่น ผลกำไรประจำปีของ บริษัทตระกูลเย่กรุ๊ปจะลดลงอย่างมาก!
ตอนที่เย่โจวเพิ่งรับโทรศัพท์ เสียงที่โกรธเกรี้ยวของ ประธานเริ่น ก็ดังมาจากปลายสาย “นามสกุลเย่! นายหมายความว่าอะไร! ไปล่วงเกินคนอื่นก็ไม่บอกฉัน ความร่วมมือของเราจะยุติทันที!”
สีหน้า เย่โจว นิ่งอึ้ง ไม่มีการตอบสนองอยู่สัก เขาไม่เข้าใจ ทำไมจู่ๆ ประธานเริ่น ถึงต้องการยุติความร่วมมือกับเขา ยังบอกว่าเขาทำให้ไปล่วงเกินคนอื่น แต่เขาไปล่วงเกินเมื่อใด?
ยังไม่ทันให้ เย่โจวรู้สึกตัว อีกข้อความหนึ่งก็ได้ส่งเข้ามา “ประธานโจว เซิร์ฟเวอร์ของบริษัท เมื่อกี้เพิ่งถูกแฮ็กเกอร์ลึกลับโจมตี เซิร์ฟเวอร์ขัดข้องหยุดทำงาน และความลับของบริษัทมากกว่ารั่วไหล หากถูกควบคุมโดยบริษัทคู่แข่ง นั้นโครงการทั้งหมดในความร่วมมือในช่วงหลายปีของบริษัทจะเป็นโมฆะหมด!”
หัวสมองของเย่โจว ระเบิดวูบ ข้อความและสายโทรศัพท์มากมายนับไม่ถ้วนเข้ามากระหน่ำ!
เย่โจวรับโทรศัพท์อีกครั้งด้วยสีหน้าเคร่งเครียด ทางปลายสายเป็นเสียงร้อนรนของเลขาหญิงในบริษัท “ประธานเย่ หุ้นของบริษัทถูกผู้เล่นลึกลับโจมตี หุ้นถูกขายออกในราคาต่ำอย่างดุเดือด ไม่ถึงครึ่งนาที บริษัทก็ได้สูญเสียไปพันกว่าล้านแล้ว!”
“ประธานเย่ บริษัทต้องถูกคนเล่นงานแน่นอน! ต้องไปล่วงเกินถึงคนใหญ่คนโตแน่ๆ!”
“คนใหญ่คนโต……” สีหน้า เย่โจว ล่องลอย ทันใดนั้นสายตาก็สบเข้ากับ เฉินเป่ยที่ท่าทีเยาะเย้ยเย็นชา
จ้องมอง เฉินเป่ยที่สัพยอก เย่โจว ก็เข้าใจอะไรบางอย่างในทันที
หนึ่งนาทีที่แล้ว ทั้งหมดนี้ยังไม่มีอะไรเกิดขึ้น นาทีต่อมา บริษัทก็ตกอยู่ในภาวะวิกฤต!
เย่โจว ชี้ไปที่ เฉินเป่ย ตัวสั่นเทาไปทั่ว พูดว่าเสียงสั่น “นายเป็นคนทำ?”
รอยยิ้มที่เยาะเย้ยของ เฉินเป่ย ทำให้หัวใจของ เย่โจวเกิดความหมดหวังอย่างหมดหนทาง!
สายโทรเข้าและข้อความในมือพุ่งกระฉูด โทรศัพท์ของเย่โจว จะโดนโทรเข้าโจรระเบิดแล้ว!
เย่โจว เหงื่อแตกไปทั่วตัว สันหลังเย็นเฉียบ! เขามองไปที่ เฉินเป่ย แววตาตกตะลึง!
เฉินเป่ยในสายตาของเขา เป็นปีศาจที่มาจากนรกชัดๆ เพียงแค่โทรศัพท์สายหนึ่ง ก็สามารถทำให้ บริษัทตระกูลเย่กรุ๊ปล่มสลายได้!
ตอนนี้ เย่โจวย็นเฉียบไปทั้งตัว เมื่อนึกถึงเรื่องทั้งหมดนี้ด้วยความกลัวสุดขีดชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าเขาคืออะไร? เรื่องทั้งหมดนี้ ถ้าคิดอย่างละเอียด ก็จะรู้สึกน่ากลัวมาก ชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้า มีฐานะคืออะไรกันแน่? คนเช่นนี้ ทอดสายตามองไปทั้งประเทศ ก็ไม่พบสักคน…… บริษัทตระกูลหลีกรุ๊ปถึงกับสามารถขอให้คนใหญ่คนโตแบบนี้ช่วยเหลือได้!
เฉินเป่ยหันหน้า เหลือบมอง หลีชิงเยียน ที่นอนหมดสติในเตียงซิมมอนส์ ดวงตาเย็นเฉียบ จ้องมองไปที่ เย่โจว “จากนี้ไป ถ้าฉันรู้ว่านายยังอยู่ในเมืองหู้ไห่ ฉันจะทำให้นายตายทั้งเป็น!”
เย่โจวตัวสั่นสะท้าน แววตาของ เฉินเป่ย เปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน จ้องเขม็ง ราวกับสัตว์ร้าย! เย่โจว ดูเหมือนว่าจะเห็นซากศพกองเป็นภูเขา เลือดนองเป็นทะเล ไอสังหารมหึมา!
ในที่สุด เย่โจวก็เชื่อในสิ่งที่ เฉินเป่ย พูดก่อนหน้านี้แล้ว เขาทำได้จริงๆ ผู้ชายตรงหน้า มือเปื้อนเลือดมามากขนาดไหน ถึงได้ปรากฏแววตาที่น่าสยดสยองกลัวเช่นนี้!
“ฉันผิดไปแล้ว คือฉันเองที่มีตาหามีแววไม่…… คุณ……คุณเป็นผู้ใหญ่ใจกว้างไม่ถือสา ปล่อยฉันไปเถอะ!” เย่โจว คุกเข่าลงทันที ขอร้องอ้อนวอน
“เครื่องดักฟัง คือคำสั่งการของนาย?” เฉินเป่ย ค่อยๆพูดขึ้น
“ใช่ แต่ฉันแค่ทำตามคำสั่ง คือมีพัสดุลึกลับ ส่งเครื่องดักฟังมาให้ฉัน ให้ฉันสั่งคนใส่เครื่องดักฟังที่ตัวของ หลีชิงเยียน โดยบอกว่ามันช่วยฉันได้” เย่โจวพูดขึ้นตะกุกตะกัก โดยไม่ปิดบังอะไรใดๆ “พัสดุลึกลับ?” เฉินเป่ย ถามด้วยความหมายที่ลึกซึ้ง ดูเหมือนว่าแผนการนี้ ไม่เพียงมีแค่เย่โจววางแผนเท่านั้น แต่ยังมีอิทธิพลที่ลึกล้ำเข้ามาแทรกแซง……
“ค่าชดเชยที่นายต้องให้ ประธานหลี น้อยลงไม่ได้สักนิดเดียว หากพรุ่งนี้ ประธานหลีไม่หายโกรธ นายรู้ผลที่ตามมาดี” เฉินเป่ย พูดอย่างมีความหมายลึกซึ้งด้วยน้ำเสียงที่สงบ ราบเรียบ แต่ก็มีความแข็งแกร่งที่ไม่ต้องสงสัย
เฉินเป่ย หยิบโทรศัพท์มือถือออกมา รอวางโทรศัพท์ลง ไม่นานนัก โทรศัพท์มือถือของ เย่โจวดังขึ้นอีกครั้ง เซิร์ฟเวอร์ที่ขัดข้องได้รับการซ่อมแซม แฮกเกอร์ได้หายไปแล้ว ผู้เล่นที่โจมตีหุ้นของบริษัท ก็ไม่ลงมือแล้ว…… ความสูญเสียของบริษัทในครั้งนี้ เป็นหลายพันล้านเต็มๆ!
เฉินเป่ยเดินไปที่เตียง มองไปที่ หลีชิงเยียน ที่นอนอยู่บนซิมมอนส์ สวยงดงามราวกับเจ้าหญิงนิทรา มุมปากยกยิ้มขึ้น โน้มตัวลงค่อยๆอุ้ม หลีชิงเยียน ขึ้นมา หายออกไปจากประตูห้องนอนอย่างรวดเร็ว……
หลังจากที่เฉินเป่ย จากไป เย่โจว ถึงได้ถอนหายใจยาวๆ ล้มตัวลงนอนที่เตียงโดยตรง หอบด้วยความตกใจหวาดผวา เรื่องในเมื่อกี้ ให้เขาจดจำไม่รู้ลืมไปตลอดชีวิต!
พลังทรงยิ่งใหญ่และความลึกลับของ เฉินเป่ยทำให้ เย่โจวไม่เคยได้ยินมาก่อน
…………….
รถMaybachสีดำคันหนึ่ง จอดอยู่ที่ประตูคฤหาสน์ เวลานี้ใกล้จะสี่ทุ่มยามราตรีแล้ว เฉินเป่ยอุ้ม หลีชิงเยียน ในท่าราวกับอุ้มเจ้าหญิง เดินเข้าไปในคฤหาสน์ ค่อยๆขึ้นไปห้องนอนชั้นบน
เมื่อ เฉินเป่ย เดินออกมาจากห้องนอน สีหน้าเยือกเย็น เต็มไปด้วยไอสังหารเขาหยิบโทรศัพท์ออกมา พูดรับสั่งให้กับชายหนุ่มทางปลายสาย “ไปสืบดูว่าคู่แข่งของ บริษัทตระกูลหลีกรุ๊ป ยังมีใครบ้าง บริษัทตระกูลหลีกรุ๊ปตกเป็นเป้าหมายแล้ว”
“ครับ พี่ใหญ่”
คืนหนึ่งผ่านไป ก็เป็นเวลาสิบโมงของวันรุ่งขึ้นแล้ว แสงแดดสีทองที่แสบตา พราวส่องเข้ามาจากหน้าต่าง ส่องไปที่ขนตายาวเซ็กซี่ของ หลีชิงเยียน
หลีชิงเยียนเปลือกตาสั่นไหวเล็กน้อย ค่อยๆลืมดวงตาสวยงามที่งัวเงีย แล้วบิดขี้เกียจ
ทันใดนั้น สายตาของเธอก็หยุดลงที่นาฬิกา ใบหน้าสวยงามนิ่งอึ้ง
เธอรีบพุ่งออกจากห้องนอน เห็น เฉินเป่ยที่กำลังทำความสะอาดทางเดิน
“มันสิบโมงแล้ว ทำไมไม่เรียกฉัน” หลีชิงเยียน ขมวดคิ้วเล็กน้อย
“ประธานหลี เมื่อคืนคุณดื่มมากเกินไป ก็เลยอยากให้คุณนอนนานหน่อย?” เฉินเป่ย ยิ้มเล็กน้อย
“เมื่อคืนฉันอยู่ที่โรงแรมไม่ใช่เหรอ? ทำไมถึงนอนในห้องนอนได้?” หลีชิงเยียนถามด้วยความสงสัย
เฉินเป่ยยิ้มอย่างเอาใจ “เมื่อคืนคุณดื่มมากเกินไป ก็เลยโทรหาฉันให้ไปรับคุณ”
“จริงเหรอ?” หลีชิงเยียน สงสัย สงสัยความเป็นจริงที่ เฉินเป่ยพูด เธอจำได้ลางๆว่า เมื่อคืนเย่โจว ดูเหมือนจะพูดสิ่งที่น่าขยะแขยงกับเธอ
“ประธานหลี ฉันจะโกหกคุณได้อย่างไร?” เฉินเป่ยกลัวว่า หลีชิงเยียนจะสอบถามอีก จึงรีบพูดขึ้น “ประธานหลี คุณรีบไปอาบน้ำแต่งตัวเถอะ ผ้าเช็ดตัวและน้ำร้อน ฉันได้เตรียมไว้เรียบร้อยแล้ว”
หลีชิงเยียน แยกแยะได้ว่าเรื่องไหนสำคัญกว่า จ้องเขม็ง เฉินเป่ยอย่างดุดัน เราได้ก้าวขายาวที่เย้ายวนใจคู่นั้นออก พุ่งเข้าไปในห้องน้ำ
หลังจากหลีชิงเยียนแต่งตัวเสร็จ สวมชุดทำงาน สวมถุงน่องสีดำที่น่ายั่วยวน ผมยาวคลุมไหล่ เหยียบส้นสูงไว้ ค่อยๆเดินออกจากคฤหาสน์
เฉินเป่ยมองดู รถMaybachคันนั้น ค่อยๆหายไปในระยะไกลของคฤหาสน์ ถึงได้แสดงสีหน้าที่ลึกล้ำออกมา
โทรศัพท์มือถือดังขึ้น เขาหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา ทางปลายสาย ส่งเสียงของชายหนุ่มดังออกมา
“พี่ใหญ่ บริษัทตระกูลหลีกรุ๊ปกำลังตกเป็นเป้าหมายแล้วจริงๆ ช่วงนี้อาจมีนักฆ่าต้องการลงมือกับพี่สะใภ้ แต่ฉันยังไม่มีหลักฐานแน่ชัด”
“ฉันรู้แล้ว” เฉินเป่ย วางสายโทรศัพท์อย่างสงบ ดวงตาลึกล้ำไร้ขอบเขต เมืองหู้ไห่ข้างนอกดูสงบนิ่ง แต่ที่จริงคลื่นใต้น้ำเชี่ยวกราก
ใครกล้าลงมือทำ หลีชิงเยียน เฉินเป่ยจะไม่มีวันปล่อยไปแน่นอน!
ถ้าผู้ใดล่วงเกินฉัน ฉันให้อภัยได้ ถ้าล่วงเกินภรรยาฉัน ต้องฆ่าแน่นอน!!
หลีชิงเยียน ขับรถรถMaybachคันนั้น เมื่อกี้เลขาบอกเธอว่า เย่โจวเพิ่งเข้ามาถึง บริษัทตระกูลหลีกรุ๊ป กำลังรออยู่ในห้องประชุม เพื่อหารือเกี่ยวกับโครงการความร่วมมือกับ บริษัทตระกูลหลีกรุ๊ป
หลีชิงเยียนเกิดความสงสัยในใจ บริษัทตระกูลเย่กรุ๊ป และ บริษัทตระกูลหลีกรุ๊ป เป็นคู่แข่งกันมาโดยตลอด ทั้งสองฝ่ายได้ต่อสู้เพื่อแย่งชิงกันในหลายโครงการ สามารถพูดได้ว่า บริษัทตระกูลเย่กรุ๊ป ก็เป็นศัตรูที่ใหญ่ที่สุดของ บริษัทตระกูลหลีกรุ๊ป
และ เย่โจว ยิ่งได้แสดงความคิดที่น่ารังเกียจกับตัวเองหลายครั้ง เช่นเมื่อคืน ที่ใช้ในนามของการพูดคุยเรื่องความร่วมมือทางธุรกิจ อยากจะล่วงเกินตัวเอง
แต่วันนี้ เย่โจวเปลี่ยนจากปกติแบบนี้ ถึงมา บริษัทตระกูลหลีกรุ๊ปตั้งแต่เช้าขนาดนี้ด้วยตัวเอง ซึ่งทำให้หลีชิงเยียน สับสนมึนงงเล็กน้อย
ในห้องรับรองของ บริษัทตระกูลหลีกรุ๊ป ท่าที เย่โจวดูกังวล เดินวนไปมา ดั่งมดในกะทะร้อน
หลังจากเกิดเรื่องนั้นในเมื่อคืน เย่โจวนอนไม่หลับตลอดทั้งคืน คำพูดของคนเหี้ยมโหดคนนั้น ก็ดังแว่วในหู ทำให้เย่โจวนึกถึงความเหี้ยมโหดของคนคนนั้น รู้สึกหวาดกลัวนัก
หากวันนี้ไม่ได้จัดการเรื่องนี้ให้ดี ตัวเองกับบริษัทตระกูลเย่กรุ๊ป คงจะเจอภัยพิบัติแล้ว!
ผู้ชายคนนั้น ไม่ได้พูดเล่นๆ
และในขณะนี้ ประตูห้องรับรองถูกผลักออก หลีชิงเยียน แต่งตัวชุดทำงาน OL ผมยาวคลุมไหล่ เหยียบรองเท้าส้นสูงไว้ ค่อยๆเดินเข้ามา ด้านหลังตามด้วยเลขาหญิง ที่ถือกองเอกสารไว้
“ประธานหลี ในที่สุดคุณก็มาแล้ว รอคุณมานาน” เย่โจว เห็นหลีชิงเยียนรีบโค้งคำนับให้ ท่าทางสุภาพยิ่งนัก
หลีชิงเยียน ตกตะลึงกับปฏิกิริยาของ เย่โจว เธอไม่เข้าใจเล็กน้อย เมื่อคืนยังหยาบคายกับตัวเองมากขนาดนั้น เช้าวันนี้ ท่าทีเปลี่ยนไปร้อยแปดสิบองศาแล้ว
แม้ว่าในใจของ หลีชิงเยียน จะรู้สึกสงสัยและแปลกประหลาด แต่ใบหน้าก็ยังคงปกคลุมไปด้วยความเยือกเย็น แล้วพูดขึ้น “ประธานเย่ถ้าหากคุณมาเรื่องที่เกิดขึ้นในเมื่อคืน นั้นฉันแนะนำให้คุณ ล้มเลิกความหวังเถอะ เพราะฉัน เป็นไปไม่ได้ที่จะยอมรับเงื่อนไขของคุณแบบนั้น!”
หลีชิงเยียนเพิ่งพูดจบ เย่โจวก็พูดขึ้นอย่างสุภาพยิ่งนัก “ประธานหลี พูดตลกแล้ว เมื่อวานนี้ เป็นข้าน้อยที่มีตาหามีแววไม่ เมื่อวานคุณชายท่านหนึ่ง ได้สั่งสอนฉันอย่างหนักแล้ว ข้าน้อยเพียงหวังว่าคุณจะใช้ท่าทีที่แผ่เมตตา ให้อภัยฉันเถอะ”
เช่นนี้ โครงการร่วมมือระหว่าง บริษัทตระกูลเย่กรุ๊ป และ บริษัทตระกูลหลีกรุ๊ป ผลกำไรทั้งหมดของ จะเป็นของ บริษัทตระกูลหลีกรุ๊ป พร้อมที่ดินอีกสองแปลงในทำเลทองที่เมืองหู้ไห่ หวังเพียงแค่คุณใจกว้างไม่ถือสา อย่าเก็บไว้ใส่ใจเลย ไม่คูลหายโกรธ ทุกอย่างสามารถต่อรองได้!”
เย่โจว ไม่เพียงกล่าวขอโทษครั้งแล้วครั้งเล่า แต่ยังดูต่ำต้อยยิ่งนัก ต่อหน้า หลีชิงเยียน ไม่มีความเย่อหยิ่งจองหอง ไม่เกรงกลัวใครของเมื่อคืนเลย
ไม่เพียงแค่นั้น แต่สิ่งที่ทำให้ หลีชิงเยียนยิ่งมึนงงก็คือ เย่โจว กลับทุ่มสุดตัว เอากำไรจากโครงการร่วมมือออกมาทั้งหมด การกระทำที่ยิ่งใหญ่แบบนี้ ทำให้ หลีชิงเยียน ตั้งตัวไม่ทัน เป็นเวลานาน
เห็นใบหน้าที่สวยงามของ หลีชิงเยียน ท่าทีนิ่งอึ้งไป เย่โจวพูดยิ้มอย่างเอาอกเอาใจ “ประธานหลี หากคุณมีคำขอใดๆ เพียงแค่ข้าพเจ้า สามารถทำได้ ขอได้ตามสบาย…… หากคุณพึงพอใจแล้ว โปรดรบกวนพูดกับคุณชายท่านนั้นหน่อย สิ่งที่ควรจะทำ ฉันได้ทำหมดแล้ว”
เฉินเป่ยมอง เย่โจว ที่กำลังฝืนยิ้ม อย่างเหม่อลอย ดวงตาที่สวยงามเลือนราง แค่รู้สึกเพียงว่า ที่อยู่ตรงหน้าไม่เป็นจริงเลย เธอไม่กล้าจะเชื่อเลย!
“ได้แล้ว สิ่งเหล่านี้ฉันไม่ต้องการทั้งนั้น ฉันหวังเพียงว่า ความร่วมมือต่อจากนี้ ระหว่าง บริษัทตระกูลเย่กรุ๊ป และ บริษัทตระกูลหลีกรุ๊ป ประธานเย่ไม่เล่นลูกไม้อะไร” หลีชิงเยียน มองออกไปนอกหน้าต่าง มือกอดอก แล้วพูดขึ้น
“ครับๆ แน่นอนๆ” เย่โจวฝืนยิ้มแล้วตอบกลับ
“คุณชายคนนั้น คือใคร?” หลีชิงเยียนมองไปที่ เย่โจว
เย่โจวชะงักแล้วถามกลับว่า “ประธานหลี คุณไม่รู้เหรอ? เมื่อวานคุณท่านคนนั้นบอกกับฉันว่า จะต้องให้คุณยอมรับคำขอโทษของฉัน หลังจากนั้น ยังเป็นเขาที่ส่งคุณกลับบ้านด้วยตัวเอง”
“คือเขา?” หลีชิงเยียน สีหน้าท่าทีดูแปลกประหลาด เมื่อคิดว่า เมื่อคืนดูเหมือนว่าจะเป็น เฉินเป่ยรับตัวเองกลับไป แต่ในวินาทีต่อมาในหัวสมองของ หลีชิงเยียน ก็ปรากฏรอยยิ้มที่ทะเล้น ใบหน้าที่กะล่อนขึ้น
ในไม่ช้า หลีชิงเยียน ก็ส่ายหัวเบาๆ ปฏิเสธความคิดนี้อย่างเด็ดเดี่ยว
จะเป็นเขาได้ยังไง!
เธอไม่สามารถคิดเชื่อมโยงกับ เฉินเป่ยผู้ไร้ค่า กับ คำว่า คุณชายได้จริงๆ
