บทที่ 50 แข่งกับฉันหรอ
“สุภาพบุรุษและสุภาพสตรีทุกท่าน ถัดไป ของสะสมชิ้นที่7 แม้ว่าจะไม่เป็นของชิ้นสุดท้ายในงานประมูลครั้งนี้ แต่ความหมายและคุณค่าของสิ่งของเช่นนี้กลับมีความพิเศษมาก…” ทันใดนั้น พิธีกรยิ้มขึ้น พูดจาฉะฉาน ทำให้เสียงเซ็งแซ่ที่ดังขึ้นทั้งงานประมูล เงียบสงบลงทันที
“ของสะสมชิ้นนี้ คืออัญมณีสีคราม!” พิธีกรกล่าว สาวสวยสองท่านเดินถือกล่องไม้ที่บรรจุสร้อยหนึ่งเส้นอยู่ภายใน ขึ้นมาบนเวทีงานประมูล
“อัญมณีสีคราม ที่ได้ขนานนามเช่นนี้ เป็นเพราะจี้ของสร้อยเส้นนี้ เป็นเพชรคริสตัลสีน้ำเงินที่มีค่าบริสุทธิ์มาก” พิธีกรไม่กล่าวอะไรเยอะมาก เพราะทั้งงานประมูลในตอนนี้ สายตามากมายต่างพากันจดจ้องตรงมาที่อัญมณีสีครามตรงหน้า กระทั่งได้ยินเสียงหายใจหอบด้วยความกระวนกระวายใจ!
บางคนถึงขั้นไม่ต้องการให้พิธีกรพูดแนะนำ เพราะในงานนี้มีเหล่าคนมีชื่อเสียงมาร่วมมากมาย และเคยได้ยินตำนานเรื่องราวของอัญมณีสีครามมาก่อน!
ซึ่งในตอนนี้พิธีกรพูดแนะนำเยอะเกินไปอย่างเห็นได้ชัด พิธีกรยิ้มและพูดขึ้นอย่างตรงไปตรงมา “ในส่วนของรายละเอียดอื่นๆของอัญมณีสีครามชิ้นนี้ ผมเชื่อว่าทุกท่านคงเข้าใจดี ราคาเริ่มต้นประมูลอยู่ที่ ห้าล้านครับ!”
“เจ็ดล้าน!”
“แปดล้าน!”
“เก้าล้าน!”
ชั่วพริบตาเดียว แขกผู้มีเกียรติมากมายต่างพากันควบคุมสองมือของตัวเองไว้ไม่อยู่ รีบชูป้ายขึ้น!
อัญมณีสีครามชิ้นนี้สร้างความสนใจให้ผู้คนมากมาย แม้ว่าทุกคนต่างรู้ดีว่าคุณชายหลีมาร่วมงานด้วย แต่พวกเขายังคงช่วงชิงสู้ราคากันไม่หยุด!
หลีชิงเยียนมองอัญมณีด้วยสาตาเป็นประกาย ยิ้มขึ้นเล็กร้อย อัญมณีสีครามเช่นนี้ไม่เพียงแต่ได้รับความสนใจจากผู้ชาย แต่สำหรับผู้หญิงแล้ว ความดึงดูดใจของสิ่งล้ำค่าชิ้นนี้ มีคุณค่ามากเท่าชีวิต!
แม้ว่าโดยปกติหลีชิงเยียนจะสวมใส่อัญมณีพวกนี้น้อยมาก แต่วินาทีนั้น กลับทำให้หล่อนใจเต้นรัว
“สิบสองล้าน!” หลีชิงเยียนยกป้ายขึ้นมาอย่างไม่ลังเล
“สิบห้าล้าน!” เสียงดังขึ้น หลีชิงเยียนจึงหันหลังไปมอง เห็นคุณชายหลียกป้ายขึ้นอีกครั้ง หันมายิ้มมองหลีชิงเยียนอย่างมีเลศนัย
ทั้งสองสบสายตามองกัน บรรยากาศในตอนนั้นราวกับมีระเบิดลอยอยู่ในห้วงอากาศ!
“เขากำลังท้าทายพวกเราอยู่งั้นเหรอ?” ซูเสี่ยวหยุนที่นั่งอยู่ด้านข้าง เลิกคิ้วพูดขึ้น
“ยี่สิบล้าน!”
หลีชิงเยียนกัดฟันพูด เสนอราคาต่อ สร้อยอัญมณีสีครามเส้นนี้ ทำให้หล่อนรู้สึกประทับใจมาก
“สามสิบล้าน!” คุณชายหลียกป้ายขึ้นอีกครั้ง ผู้คนทั้งงานประมูลเงียบลงทันที ทุกคนต่างพากันมองไปที่คุณชายหลีด้วยความตกตะลึงด้วยความรู้สึกเหลือเชื่อ
คุณชายหลีเพิ่งจะจ่ายเงินยี่สิบล้านประมูลของสะสมสิ่งหนึ่งไป ตอนนี้จะโปรยเงินประมูลอีกแล้วงั้นเหรอ?
ของประมูลชิ้นนี้ เป็นของช่วงชิงระหว่างหลีชิงเยียนและคุณชายหลีอีกครั้ง
ผู้ที่เคยมาร่วมงานประมูลในงานกาล่าดินเนอร์ครั้งที่แล้ว เข้าใจเกมส์การเล่นของคุณชายหลีขึ้นมาทันที จึงไม่มีใครเสนอราคาต่อ เพราะนี่เป็นเรื่องระหว่างคุณชายหลีและหลีชิงเยียน ไม่ควรเข้าไปแทรกแซง
“คุณชายหลีช่างมีน้ำใจเสียจริง” ไต้ห้าวหนานที่นั่งอยู่ด้านข้าง ยิ้มและพูดขึ้น
คุณชายหลียิ้มอย่างร้ายกาจ “วันนี้ ฉันจะทำให้หล่อนประมูลของไม่ได้สักหนึ่งอย่าง”
นี่เป็นจุดมุ่งหมายของคุณชายหลี เป็นแผนการอันชั่วร้ายของเขา! ไม่มีการปิดบังแม้แต่น้อย!
“สามสิบห้าล้าน!”
หลีชิงเยียนกัดฟันพูดขึ้น หล่อนไม่เชื่อว่าจะถูกคุณชายหลีกดดันแบบนี้!
“ห้าสิบล้าน!” คุณชายหลียิ้มด้วยความเยือกเย็น จากนั้นชูปายขึ้น!
ปั้ง!
คนทั้งงานเงียบลงทันที สายตาของทุกคนมองไปที่คุณชายหลีด้วยความตกตะลึง ความรู้สึกราวกับถูกคลื่นใหญ่ซัดเข้าใส่!
แม้ว่าอัญมณีสีครามชิ้นนี้จะมีราคาสูง แต่ราคาห้าสิบล้านนี้ ช่างมากเกินความต้องการเป็นอย่างมากมาก! ห้าสิบล้านนี้ คนดังหลายคน อาจจะยังไม่มีเงินทองมากมายเช่นนี้!
หากคิดรวมกับยี่สิบล้านก่อนหน้านี้…ผู้คนมากมายต่างพากันหันไปสบตามองสายตาของคุณชายหลี ที่เริ่มดูสับสนมากขึ้น ถึงขั้นที่มีบรรดาสาววัยรุ่นมากมาย เริ่มแอบขอเบอร์โทรของคุณชายหลี….
หลีชิงเยียนนั่งครุ่นคิดอยู่สักพัก สุดท้ายถอนหายใจ และยอมล้มเลิกไม่เอาอัญมณีสีครามชิ้นนี้
“ชิงเยียน เธอชอบสร้อยอัญมณีสีครามเส้นนี้?” ซูเสี่ยวหยุนที่นั่งอยู่ด้านข้างถามขึ้น ด้วยความรู้สนใจสนใจ
หลีชิงเยียนพยักหน้าลง พูดขึ้นด้วยสีหน้าอันผิดหวัง “น่าเสียดาย ประมูลต่อไม่ได้แล้วล่ะ”
“ผมช่วยคุณเอง” ทันใดนั้น เฉินเป่ยพูดเอาใจ
“นายเนี่ยนะ?” หลีชิงเยียนเหลือบตามองเฉินเป่ยด้วยสีหน้าไม่สบอารมณ์
“ผมมีเงิน ผมช่วยคุณเอง” เฉินเป่ยตบหน้าอกตัวเอง พูดด้วยท่าทีมั่นใจ
“พอเถอะนายน่ะ” หลีชิงเยียนหัวเราะเยาะ จะไปเชื่อคำพูดของเฉินเป่ยได้เยี่ยงไร “ถ้าเขามีเงินคงไม่แต่งเข้าตระกูลหลีหรอก”
“ผมมี ผมช่วยคุณประมูลได้จริงๆ” เฉินเป่ยรีบพูดขึ้น
“มีเงินเท่าไหร่ละ? กี่ร้อย หรือกี่พัน?” หัวเราะเยาะด้วยความดูถูก หล่อนนึกถึงเรื่องสมัยก่อนขึ้นมา เฉินเป่ยเคยยืมเงินหล่อนสองสามร้อย ขนาดเงินหลักร้อยยังต้องขอยืมหล่อน ตอนนี้กลับจะช่วยหล่อนประมูลอัญมณีสีคราม
นี่มันฝันกลางวันชัดๆเลย!
ทันใดนั้น ไม่รีรอให้หลีชิงเยียนตั้งสติ จู่ๆเฉินเป่ยยกมือขึ้น ตะโกนพูด “ผมประมูลร้อยล้าน!”
ปั้ง! ทั้งงานประมูลเงียบสงบลง ทุกคนต่างพากันมองตรงไปที่เฉินเป่ยด้วยความตกตะลึง จนกระทั่งหลายคนถึงกับอ้าปากค้าง!
และยังมีบางคนถึงกับตกใจยืนขึ้นมา ค่อยๆหันไปมองเฉินเป่ย!
สายตามากมายนับไม่ถ้วนหันไปมองเฉินเป่ย พวกเขาหยุดมองที่ผู้ชายที่นั่งอยู่ด้านข้างหลีชิงเยียน ด้วยท่าทางอันเหลือเชื่อ!
“หนึ่งร้อยล้าน? เป็นไปได้ยังไง! เด็กหนุ่มคนนี้ เพียงเพราะอัญมณีสีคราม กลับประมูลตั้งร้อยล้าน!”
“หนึ่งร้อยล้าน เพียงพอให้เขาซื้ออัญมณีได้อีกหลากหลายอัน เขาบ้าไปแล้วรึเปล่า!”
“ครั้งที่แล้วฉันเคยเจอเขาที่งานเลี้ยงกาล่าดินเนอร์ เขาเป็นคนขับรถของหลีชิงเยียนไม่ใช่เหรอ? ขนาดหลีชิงเยียนเองยังไม่กล้าเสนอราคาประมูลแต่ แต่เขากลับกล้าที่จะเสนอหนึ่งร้อยล้าน นี่เรื่องจริงหรือโกหกเนี่ย? ”
คุณชายหลีสีหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย หันไปสบตาเฉินเป่ย ทันใดนั้นสายตาของเขาโหดร้ายมากขึ้น…
“หนึ่งร้อยล้าน…” สีหน้าของไต้ห้าวหนานเปลี่ยนไปทันที จากนั้นหันไปมองเฉินเป่ยด้วยสายตามีเลศนัย
“นายทำอะไรของนายน่ะ?” หลีชิงเยียนตกตะลึงไปทันที หันไปมองเฉินเป่ยด้วยท่าทีมึนงง
“ช่วยคุณประมูลไงล่ะ” เฉินเป่ยหัวเราะ
“นาย!” ใบหน้าของหลีชิงเยียนโมโหขึ้นมาทันที “นายบ้าไปแล้วหรือไง? หนึ่งร้อยล้าน นายเอาเงินขนาดนี้มาจากไหนกัน ฉันไม่มีเงินประมูลมากมายขนาดนั้น!”
“นายรู้รึเปล่าในงานประมูล หากเสนอราคาไปแล้ว ไม่มีสิทธิ์ถอนคำพูด?” หลีชิงเยียนถามเข้าด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น ตอนนี้หล่อนกระวนกระวายใจมาก ถ้าเฉินเป่ยประมูลได้ หล่อนไม่มีเงินมากมายขนาดนั้น เมื่อถึงตอนนั้นคงหาทางออกไม่ได้!
“คุณสบายใจได้ ผมมีเงิน” เฉินเป่ยทำสีหน้ามั่นใจ
“นายมีเงิน? นายกำลังพูดโม้อยู่ล่ะสิ?” หลีชิงเยียนหัวเราะเย้ย หล่อนอยู่กับเฉินเป่ยมากว่าสามเดือนแล้ว ไม่เคยเห็นเขามีเงินอะไรมากมาย!
ตอนนี้กลับมาคุยโวโอ้อวดต่อหน้าหล่อน…หล่อนแทบจะทนต่อไปไม่ไหวแล้ว!
“ร้อยห้าสิบล้าน!” ทันใดนั้น คุณชายหลียกป้ายขึ้น ผู้คนทั้งงานต่างพากันตกใจตะลึง!
อัญมณีสีคราม! ตอนนี้ถูกประมูลไปถึงหนึ่งร้อยห้าสิบล้าน! สิ่งของชิ้นนี้ หากนำไปประมูลที่ต่างประเทศคงไม่ได้ราคาสูงเช่นนี้เหมือนกัน!
ผู้คนในงานแทบจะบ้าคลั่ง สีหน้าของพิธีกรแดงก่ำ เพราะกำลังรู้สึกตื่นตกใจกันมาก!
หลีชิงเยียนอึ้งไปทันที! คุณชายหลีจะทำสงครามขูดเลือดขูดเนื้อ ไม่แม้แต่ยอมอ่อนข้อให้หลีชิงเยียน!
“ถ้าอยากประมูลนัก ฉันจะประมูลเป็นเพื่อนเอง!” คุณชายหลีพูดพึมพำ สายตาจดจ้องอย่างเยือกเย็น
เขารับรู้ข้อมูลบางอย่างที่เกี่ยวกับเฉินเป่ยจากไต้ห้าวหนานเรียบร้อยแล้ว สามีที่ไร้ความสามารถ กลับกล้าเสนอราคาสูงร้อยล้าน! แม้แต่หลีชิงเยียนก็ไม่กล้าทำเช่นนี้! บ้าไปแล้ว!
เขาอยากจะลองดูว่า สุดท้ายแล้วเฉินเป่ยจะมีแผนจบเรื่องนี้อย่างไร!
“สองร้อยล้าน!” ทันใดนั้นเฉินเป่ยพูดตะโกนขึ้น!
ปั้ง!
ผู้เข้าร่วมงานตื่นตกใจอีกครั้ง! พวกเขาหันมองเฉินเป่ยด้วยความตกตะลึง คนขับรถของหลีชิงเยียนท่านนี้ กลับกล้าสู้กับคุณชายหลี!
บ้าไปแล้ว! บ้าไปแล้วจริงๆ!
เงินสองร้อยล้าน! นี่คงเป็นจำนวนเงินที่สามารถทำลายสถิติโลกไปแล้ว! อัญมณีสีครามไม่เคยมีราคาสูงขนาดนี้มาก่อน!
สีหน้าของเฉินเป่ยนิ่งเรียบ เงินสองร้อยล้าน เยอะเหรอ? สำหรับเขาแล้วเป็นแค่เลขจำนวนหนึ่งเพียงเท่านั้น คุณชายหลี? เป็นเพียงแค่คุณชายของตระกูลหลี อยากสู้กับตัวเขางั้นเหรอ? เฉินเป่ยมีเงินฝากในธนาคารต่างประเทศหลายแสนล้าน มีรถแข่ง มีเครื่องบินส่วนตัวทุกรุ่น…มีครบทุกอย่าง! อาวุธมูลค่าหลายหมื่นล้านในโกดังฐานทัพของเขา…หากเขาจะเสียเงินไปเพียงสองร้อยล้าน?
หากคนอย่างนาย คุณชายหลี อยากจะแข่งกับฉัน ฉันยินดีบวกราคาให้ถึงที่สุด!
“สองร้อยล้าน…” ในที่สุด สีหน้าของคุณชายหลีเริ่มเปลี่ยนไป เขาจ้องมองเฉินเป่ยด้วยสายตาโหดเหี้ยม จากนั้นสีหน้าของเขาเริ่มแย่ลงทันที…เรื่องราวของเฉินเป่ยที่เขาได้ฟังจากไต้ห้าวหนาน เขาเป็นแค่ลูกเขยที่แต่งเข้าบ้านคนรวยเท่านั้น เงินเดือนในแต่ละเดือน ยังต้องอาศัยหลีชิงเยียนให้ช่วย…
เงินสองร้อยล้าน ขนาดหลีชิงเยียนยังไม่สามารถหามาได้เยอะขนาดนั้น…เขาเป็นเพียงแค่คนขับรถ มีสิทธิ์อะไร? ?
“สองร้อยล้าน ครั้งที่หนึ่ง!”
พิธีกรพูดขึ้น สายตาของผู้คนทยอยพากันมองไปที่คุณชายหลี ด้วยความสงสัยและเฝ้ารอ ไม่รู้ว่าครั้งนี้คุณชายหลีจะเสนอราคาต่ออีกหรือไม่?
คุณชายหลีล่ะ? สีหน้าของเขาเริ่มกระวนกระวาย ไม่สบายใจ เปลี่ยนไปเปลี่ยนมา…ย่ำแย่มาก… แม้ว่าจะมีหลายคนมองเขา หวังว่าเขาจะช่วงชิงเสนอราคาต่อ แต่ทว่า เขาไม่มีท่าทีจะเอ่ยปากพูดเลย
“สองร้อยล้าน ครั้งที่สอง!”
พิธีกรพูดขึ้นอีกครั้ง สีหน้าของคุณชายหลีไม่สบอารมณ์มากขึ้น ตัวสั่นเทา… เขาเป็นถึงคุณชายแห่งเยี่ยนจิง ตระกูลหลี ตอนนี้กลับหดหัวไม่สู้ แพ้ให้กับคนขับรถของท่านประธาน
ตั้งแต่วินาทีที่เฉินเป่ยยกป้ายพูดขึ้น คุณชายหลียังไม่ทันสังเกตว่าตัวเองกระวนกระวายยมากเพียงใด!
“สองร้อยล้าน ครั้งที่สาม!”
“ปิดประมูล!”
เสียงดังครึกครื้นไปทั้งงานประมูล แต่คุณชายหลีกลับนั่งหน้าเสียอยู่ที่เดิม ไม่พูดอะไรสักคำ!
เฉินเป่ยหันหน้าไปสบตามองคุณชายหลีด้วยความเหยียดหยาม!
กล้าแย่งผู้หญิงกับฉัน!
