บทที่60 โยนตนเองเข้าไปในแห（1）
“คุณชายหลี…” ลูกน้องสั่นกลัวกันออกมา ไม่รู้ว่าเป็นเพราะสาเหตุใดถึงได้ทำให้คุณชายหลีที่เคยอ่อนโยนมาโดยตลอดมา ช่วงนี้ถึงได้ดูเจ้าอารมณ์ขี้หงุดหงิดอยู่เรื่อยแบบนี้ได้
คุณชายหลีนั่งบนโซฟาหนังแท้ พร้อมทั้งเอ่ยพูดออกมาอย่างเฉื่อยชา
“ไปเชิญเชฟที่เก่งที่สุดในเมืองหู้ไห่มา งานเลี้ยงของบ้านในวันนี้…มันจะต้องวิเศษมาก”
“คุณชายหลี เครื่องบินส่วนตัวจะทำการลงจอดที่สนามบินในอีกครึ่งชั่วโมงที่จะถึงนี้ครับ” ลูกน้องอีกคนเดินเข้ามารายงานอย่างรีบร้อน
“ตามฉันไปต้อนรับพวกเขา” คุณชายหลีลุกขึ้นเดินออกไปทางด้านนอกของตัวคฤหาสน์หลังหรู
รถเบนซ์สีดำคันหนึ่งกำลังสตาร์ทเครื่องจอดรออยู่ตรงหน้าประตูคฤหาสน์หรู เสียงเครื่องยนต์ดังสนั่นออกไปไกล…
…………
สนามบินนานาชาติแห่งเมืองหู้ไห่
เครื่องบินส่วนตัวลำหนึ่งค่อยๆลงจอดอย่างช้า ๆ เมื่อห้องโดยสารเปิดออก กลุ่มคนที่แต่งตัวกันอยู่ในชุดหรูหรา ค่อยๆเดินออกมาจากด้านใน
คนกลางคนคนหนึ่งที่เดินนำออกมาได้กวาดสายตาออกไปทั่วทิศทาง จากนั้นก็เอ่ยถามออกไปว่า “ทำไมเช่าเทียนถึงยังไม่มา?”
“ก็คงใกล้จะถึงแล้วล่ะ” ผู้หญิงวัยกลางคนคนหนึ่งที่ยืนอยู่ข้างกันมองซ้ายแลขวาออกไป
ทันทีที่กลุ่มคนพวกนี้ปรากฏขึ้นมาที่สนามบิน เพียงชั่วพริบตาเดียวก็สามารถเรียกความสนใจจากผู้คนมากมายทันที
ในตอนที่พวกเขาเดินออกมาจากหน้าประตูสนามบินนั้น ทันใดนั้นเองก็มีวัยรุ่นที่มีรอยสักลายเต็มตัวคนหนึ่ง เข้ามาดักหน้าคนวัยกลางคนคนนั้นเอาไว้ จากนั้นก็ตวาดออกมาด้วยสีหน้าที่ไม่พอใจนัก “เฮ้ย! หลีกทางหน่อยได้มั้ย แม่งอย่ามาขวางทางคนอื่นเขาอย่างนี้สิวะ!”
คนวัยกลางคนเหลือบมองเขาเล็กน้อย แววตาเย็นชาเล็กน้อย แต่ก็ยังหลบออกไปอีกข้างนึงเพื่อเปิดทางเดินให้คนอื่นเดิน
วัยรุ่นคนนั้นส่งเสียงออกมาอย่างพึงพอใจ ทันทีที่เดินผ่านร่างของคนวัยกลางคนออกไป อยู่ ๆก็ร้องออกมาอย่างเจ็บปวดเสียงดัง แล้วล้มลงไปกับพื้น
“แกทำอะไรพี่น้องพวกเรา!”
ทันใดนั้นเอง ก็มีเงาร่างพุ่งเข้ามาจากทั่วทุกทิศทาง จนล้อมรอบกลุ่มคนเหล่านี้เอาไว้!
บนร่างของคนพวกนี้ล้วนมีรอยสักรูปแมงมุมขนาดใหญ่ตัวหนึ่งกันทุกคน สีหน้าเหี้ยมโหด มองดูน่าหวาดกลัวเป็นอย่างมาก!
คนวัยกลางคนได้กวาดตามองคนเหล่านั้น จากนั้นก็เอ่ยถามเสียงเรียบออกไป “ถ้าอยากจะมาแสดงเพื่อหลอกเอาเงินล่ะก็ พวกนายเล่นผิดคนแล้ว!”
“เพี๊ยะ!”
ชายร่างสูงแกร่งหนึ่งในคนพวกนั้นตบลงไปบนใบหน้าของชายวัยกลางคนผู้นั้น ฟาดมือออกไปเต็มแรง!
“ส่งของมีค่ามาให้หมด เพื่อเป็นค่ายาและค่าปลอบขวัญให้พี่น้องของฉัน!” ชายร่างแกร่งผู้นั้นตะโกนก้องออกมา
กลุ่มคนพวกนั้นสั่นกังวลกันขึ้นมาทันที…นี่แม่งจะต้องเป็นพวกแก๊งกรรโชกแน่ ๆ!
นักท่องเที่ยวจำนวนไม่น้อยก็ได้แตกกระเจิงกันไปทั่วทุกทิศทางจนเกิดเสียงดังเซ็งแซ่ออกมา คนพวกนี้…เป็นคนของอื้อจูถัง!
อื้อจูถัง นั้นเป็นแก๊งที่มีอิทธิพลในวงการใต้ดินในเมืองหู้ไห่แห่งนี้ เปรียบได้ว่าเป็นงูเจ้าถิ่นของที่นี่เลยก็ว่าได้!
แม้แต่สถานีตำรวจหู้ไห่เอง เมื่อต้องมาเผชิญหน้ากับพวกเขา ก็ยังต้องปวดหัวกันขึ้นมา เมื่อเห็นว่าอื้อจูถัง พวกนี้ก่อเรื่องกันขึ้นมา ถ้าเป็นเรื่องที่ไม่ร้ายแรงนัก ก็มักจะใช้ทางอ้อมหลบเลี่ยงเรื่องนี้ไป
“แก…แกควรจะรู้เอาไว้ซะ…ว่าฉันเป็นใคร!!”
คนวัยกลางกลางคนพยุงตัวเองลุกขึ้นมาด้วยร่างที่สั่นเทา เช็ดเลือดที่ไหลออกมาจากมุมปาก ไฟโกรธมากมายท่วมฟ้าโหมกระหน่ำเข้ามา!
“แก…แกควรจะรู้ว่าฉันเป็นใคร!” คนวัยกลางคนถามออกไปด้วยน้ำเสียงอันเยือกเย็น ใบหน้าเขียวปั้ด
“แม่ง ฉันสนหรือไงว่าแกเป็นใครฮะ นอนหมอบลงไปแต่โดยดี!” ชายร่างแกร่งมีสีหน้าเหี้ยมโหดดุร้ายออกมา เท้าข้างหนึ่งก็เตะเข้าไปบนท้องน้อยของคนวัยกลาง!
“พวกเราเป็นคนตระกูลหลีจากเยี่ยนจิง! แกรู้จักตระกูลหลีแห่งเยี่ยนจิงหรือเปล่า! แกมันก็แค่นักเลงกระจอกๆ!” หญิงวัยกลางคนหนึ่งตวาดร้องเสียงแหลมออกมา
พรึบ!
นักท่องเที่ยวที่อยู่ไม่ไกลออกไปยามที่ได้ยินตระกูลหลีจากเยี่ยนจิง ก็มีสีหน้าที่เปลี่ยนไปทันควัน หนีกระเจิงกันออกไปอย่างไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อย!
